Το παραπάνω τρίπτυχο το βρήκα σε ένα site και αποτέλεσε την αφορμή για να ανεβάσω αυτό το post. Ειδικά το "Γιορτή γι΄αυτές στο δυτικό κόσμο" με προβλημάτισε.
Η ιστορία μας διδάσκει ότι το γυναικείο κίνημα ξεκίνησε δειλά από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής γύρω στο 1820 και κορυφώθηκε στις 8 Μαρτίου του 1857. Οι γυναίκες που δούλευαν στις βιομηχανίες ρούχων απείργησαν με αίτημα ίσες απολαβές με τους άντρες, καλύτερες συνθήκες εργασίας και μείωση του ωραρίου εργασίας. Η απεργία πνίγηκε στο αίμα, αλλά αποτέλεσε την απαρχή των αγώνων για ίσα δικαιώματα των δύο φύλων που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Το 1910 στην Κοπεγχάγη η Δεύτερη Διεθνής Διάσκεψη Σοσιαλιστριών καθιερώνει την ετήσια Ημέρα της Γυναίκας.
Το 1977 ο O.Η.Ε. στη Γενική του Συνέλευση καθιέρωσε την Ημέρας της Γυναίκας, ως Ημέρα για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.
Ας πάμε και στην Ελλάδα.
"Oι γυναίκες της χώρας μας, για πολλούς αιώνες καταπιεσμένες, δέχονταν παθητικά τις διακρίσεις που γίνονταν σε βάρος τους και το ρόλο που τους δόθηκε μέσα στις παραδοσιακά πατριαρχικές κοινωνίες, ζώντας στη σκιά των ανδρών απληροφόρητες, αγράμματες, μακριά από τη δημόσια και οικονομική ζωή του τόπου, παρόλο που συνέβαλλαν αποφασιστικά τόσο στους απελευθερωτικούς αγώνες, όσο και στην ανάπτυξη της χώρας.
Το 1930 οι Ελληνίδες αποκτούν το δικαίωμα του "εκλέγειν" στις Δημοτικές εκλογές, μετά τη συμπλήρωση του τριακοστού έτους της ηλικίας τους, όμως το 1936 η δικτατορία του Μεταξά ανακόπτει την εξέλιξη του Γυναικείου Κινήματος. Μόλις το 1950 και ύστερα από διεθνή επίδραση, οι γυναίκες αποκτούν το δικαίωμα του "εκλέγεσθαι" στις Δημοτικές εκλογές και το 1952 στις Βουλευτικές.
Μετά την επικύρωση του χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και της Διεθνούς Σύμβασης της Νέας Υόρκης "Περί πολιτικών δικαιωμάτων των γυναικών" καταργήθηκαν και στην Ελλάδα κραυγαλέες θεσμοθετημένες διακρίσεις σε βάρος των γυναικών και άνοιξε ο δρόμος για τη συμμετοχή τους στη δημόσια ζωή του τόπου.
Μετά τη Μεταπολίτευση το Γυναικείο Κίνημα μπαίνει σε νέα φάση και εμφανίζεται ιδιαίτερα δυναμικό διεκδικώντας τις ίσες ευκαιρίες που δικαιούται, ενώ συνδέεται με τις γενικότερες κοινωνικο-οικονομικές διεκδικήσεις και αποκτά πολιτικό χαρακτήρα. Σήμερα το Γυναικείο Κίνημα, έχοντας πετύχει πολλά τόσο σε θεσμικό, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, διεκδικεί την πλήρη ένταξη της γυναίκας με ισότητα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων σε όλους τους τομείς της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής.
Η 8η Μάρτη σε όλο τον κόσμο είναι μέρα μνήμης των αγώνων των γυναικών, μέρα αποτίμησης των κατακτήσεων και αφετηρία νέων στόχων για την ουσιαστική κατοχύρωση της Ισότητας των φύλων. "
Θα προσθέσω ενδεικτικά ότι μόλις το 1984 ο νομοθέτης αποφάσισε ότιο για το βιασμό πρέπει να ασκείται αυτεπάγγελτη δίωξη.
Και όλα αυτά για να καταλήξω στο ότι είμαστε οι πρώτες γενιές που καρπωνόμαστε το οφέλη των αγώνων κάποιων γυναικών, οι οποίες ήταν γιαγιάδες και προγιαγιάδες μας. Είναι πολύ κοντά μας όλα αυτά, δεν είναι αρχαία ελληνική ιστορία και ΣΑΦΩΣ δεν έχουν επιτευχθεί όλα όσα θα έπρεπε. Παραδέχομαι ότι κατακτήθηκε η έλλειψη διακρίσεων μεταξύ των 2 φύλων, στο μεγαλύτερο βαθμό, αλλά υπάρχουν πάρα πολλά κατάλοιπα φαλλοκρατικής φύσης στη σημερινή κοινωνία. Αν ψάξετε στον κοινωνικό περίγυρο πόσες οικογένειες δεν κρύβουν στα σπλάχνα τους ξυλοκοπημένες, καταπιεσμένες, απατημένες, βιασμένες γυναίκες;; Γυναίκες που υφίστανται όλα αυτά μέσα στην οικογένειά τους;;
Από την άλλη υπάρχουν και οι ακραίες φεμινιστικές απόψεις που δεν μάχονται για ισότητα, αλλά για τον αφανισμό του αντρικού φύλου. Δηλαδή υπάρχουν γυναίκες που επιθυμούν να φτάσουμε σε ένα σημείο καταπίεσης των αντρών από τις γυναίκες. Έλεος.
Προσωπικά πιστεύω ότι η ισότητα δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός. Ισότητα των 2 φύλων δεν μπορεί να υπάρξει εκ φύσεως. Ο άντρας και η γυναίκα είναι διαφορετικά όντα, με διαφορετικούς ρόλους. Αυτό που πρέπει να υπάρχει για μένα είναι σεβασμός στη διαφορετικότητα των ρόλων των 2 φύλων. Κοινές ευκαιρίες σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνίας (εργασία, παιδεία, "εκλέγεσθαι"), αλλά σεβασμός στη διαφορετικότητα. Δεν μπορεί για παράδειγμα το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που κατατέθηκε (για να σχολιάσω και την επικαιρότητα) να μη σέβεται ότι μια γυναίκα που είναι μητέρα, έχει πολλαπλές ευθύνες και αρμοδιότητες έξω από το επαγγελματικό της περιβάλλον. Για μένα αυτό είναι μια λάθος ισότητα.
Για να μη σχολιάσω το γεγονός ότι στη σημερινή πολιτισμένη ελληνική κοινωνία απολύονται γυναίκες όταν μείνουν έγκυες, ότι η εγκυμοσύνη στον ιδιωτικό τομέα σε σχέση με το δημόσιο αντιμετωπίζεται τελείως διαφορετικά κτλ κτλ.
Anyway, όλοι λίγο ως πολύ τα ξέρουμε επειδή τα βιώνουμε.
Με αφορμή τη σημερινή ημέρα, που αποτελεί ημέρα μνήμης, ας αναλογιστούμε πως την ισότητα ή το σεβασμό στη διαφορετικότητα των ρόλων ΔΕΝ τον φέρνουν οι νόμοι, αλλά οι άνθρωποι.
Ο συνάδερφος και ο εργοδότης που σέβονται την εργασία μιας συναδέρφου/υφιστάμενης, ο σύζυγος/σύντροφος που δεν θεωρεί ότι οι δουλειές του σπιτιού είναι αποκλειστική ευθύνη της συζύγου/συντρόφου και που δεν ασκεί βία αντί λόγου, οι γονείς που μεγαλώνουν τα παιδιά τους δίχως παράλογες διακρίσεις και γενικά όλοι μας που σεβόμαστε το συνάνθρωπό μας για αυτό που είναι, θα φέρουμε ουσιαστικές αλλαγές για την ομαλή συνύπαρξή μας σε αυτό τον πλανήτη.
Υπάρχει και site για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
Γιορτή γι΄αυτές στο δυτικό κόσμο,
μέρα αγώνα για τις γυναίκες που ζουν σε δικτατορικά καθεστώτα,
άγνωστη έννοια για τις -πολλές- του τρίτου κόσμου
Αλλά αρχικά ας το πάρουμε ιστορικά.μέρα αγώνα για τις γυναίκες που ζουν σε δικτατορικά καθεστώτα,
άγνωστη έννοια για τις -πολλές- του τρίτου κόσμου
Η ιστορία μας διδάσκει ότι το γυναικείο κίνημα ξεκίνησε δειλά από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής γύρω στο 1820 και κορυφώθηκε στις 8 Μαρτίου του 1857. Οι γυναίκες που δούλευαν στις βιομηχανίες ρούχων απείργησαν με αίτημα ίσες απολαβές με τους άντρες, καλύτερες συνθήκες εργασίας και μείωση του ωραρίου εργασίας. Η απεργία πνίγηκε στο αίμα, αλλά αποτέλεσε την απαρχή των αγώνων για ίσα δικαιώματα των δύο φύλων που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Το 1910 στην Κοπεγχάγη η Δεύτερη Διεθνής Διάσκεψη Σοσιαλιστριών καθιερώνει την ετήσια Ημέρα της Γυναίκας.
Το 1977 ο O.Η.Ε. στη Γενική του Συνέλευση καθιέρωσε την Ημέρας της Γυναίκας, ως Ημέρα για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.
Ας πάμε και στην Ελλάδα.
"Oι γυναίκες της χώρας μας, για πολλούς αιώνες καταπιεσμένες, δέχονταν παθητικά τις διακρίσεις που γίνονταν σε βάρος τους και το ρόλο που τους δόθηκε μέσα στις παραδοσιακά πατριαρχικές κοινωνίες, ζώντας στη σκιά των ανδρών απληροφόρητες, αγράμματες, μακριά από τη δημόσια και οικονομική ζωή του τόπου, παρόλο που συνέβαλλαν αποφασιστικά τόσο στους απελευθερωτικούς αγώνες, όσο και στην ανάπτυξη της χώρας.
Το 1930 οι Ελληνίδες αποκτούν το δικαίωμα του "εκλέγειν" στις Δημοτικές εκλογές, μετά τη συμπλήρωση του τριακοστού έτους της ηλικίας τους, όμως το 1936 η δικτατορία του Μεταξά ανακόπτει την εξέλιξη του Γυναικείου Κινήματος. Μόλις το 1950 και ύστερα από διεθνή επίδραση, οι γυναίκες αποκτούν το δικαίωμα του "εκλέγεσθαι" στις Δημοτικές εκλογές και το 1952 στις Βουλευτικές.
Μετά την επικύρωση του χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και της Διεθνούς Σύμβασης της Νέας Υόρκης "Περί πολιτικών δικαιωμάτων των γυναικών" καταργήθηκαν και στην Ελλάδα κραυγαλέες θεσμοθετημένες διακρίσεις σε βάρος των γυναικών και άνοιξε ο δρόμος για τη συμμετοχή τους στη δημόσια ζωή του τόπου.
Μετά τη Μεταπολίτευση το Γυναικείο Κίνημα μπαίνει σε νέα φάση και εμφανίζεται ιδιαίτερα δυναμικό διεκδικώντας τις ίσες ευκαιρίες που δικαιούται, ενώ συνδέεται με τις γενικότερες κοινωνικο-οικονομικές διεκδικήσεις και αποκτά πολιτικό χαρακτήρα. Σήμερα το Γυναικείο Κίνημα, έχοντας πετύχει πολλά τόσο σε θεσμικό, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, διεκδικεί την πλήρη ένταξη της γυναίκας με ισότητα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων σε όλους τους τομείς της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής.
Η 8η Μάρτη σε όλο τον κόσμο είναι μέρα μνήμης των αγώνων των γυναικών, μέρα αποτίμησης των κατακτήσεων και αφετηρία νέων στόχων για την ουσιαστική κατοχύρωση της Ισότητας των φύλων. "
Από το site του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΤΕΕ).
Θα προσθέσω ενδεικτικά ότι μόλις το 1984 ο νομοθέτης αποφάσισε ότιο για το βιασμό πρέπει να ασκείται αυτεπάγγελτη δίωξη.
Και όλα αυτά για να καταλήξω στο ότι είμαστε οι πρώτες γενιές που καρπωνόμαστε το οφέλη των αγώνων κάποιων γυναικών, οι οποίες ήταν γιαγιάδες και προγιαγιάδες μας. Είναι πολύ κοντά μας όλα αυτά, δεν είναι αρχαία ελληνική ιστορία και ΣΑΦΩΣ δεν έχουν επιτευχθεί όλα όσα θα έπρεπε. Παραδέχομαι ότι κατακτήθηκε η έλλειψη διακρίσεων μεταξύ των 2 φύλων, στο μεγαλύτερο βαθμό, αλλά υπάρχουν πάρα πολλά κατάλοιπα φαλλοκρατικής φύσης στη σημερινή κοινωνία. Αν ψάξετε στον κοινωνικό περίγυρο πόσες οικογένειες δεν κρύβουν στα σπλάχνα τους ξυλοκοπημένες, καταπιεσμένες, απατημένες, βιασμένες γυναίκες;; Γυναίκες που υφίστανται όλα αυτά μέσα στην οικογένειά τους;;
Από την άλλη υπάρχουν και οι ακραίες φεμινιστικές απόψεις που δεν μάχονται για ισότητα, αλλά για τον αφανισμό του αντρικού φύλου. Δηλαδή υπάρχουν γυναίκες που επιθυμούν να φτάσουμε σε ένα σημείο καταπίεσης των αντρών από τις γυναίκες. Έλεος.
Προσωπικά πιστεύω ότι η ισότητα δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός. Ισότητα των 2 φύλων δεν μπορεί να υπάρξει εκ φύσεως. Ο άντρας και η γυναίκα είναι διαφορετικά όντα, με διαφορετικούς ρόλους. Αυτό που πρέπει να υπάρχει για μένα είναι σεβασμός στη διαφορετικότητα των ρόλων των 2 φύλων. Κοινές ευκαιρίες σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνίας (εργασία, παιδεία, "εκλέγεσθαι"), αλλά σεβασμός στη διαφορετικότητα. Δεν μπορεί για παράδειγμα το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που κατατέθηκε (για να σχολιάσω και την επικαιρότητα) να μη σέβεται ότι μια γυναίκα που είναι μητέρα, έχει πολλαπλές ευθύνες και αρμοδιότητες έξω από το επαγγελματικό της περιβάλλον. Για μένα αυτό είναι μια λάθος ισότητα.
Για να μη σχολιάσω το γεγονός ότι στη σημερινή πολιτισμένη ελληνική κοινωνία απολύονται γυναίκες όταν μείνουν έγκυες, ότι η εγκυμοσύνη στον ιδιωτικό τομέα σε σχέση με το δημόσιο αντιμετωπίζεται τελείως διαφορετικά κτλ κτλ.
Anyway, όλοι λίγο ως πολύ τα ξέρουμε επειδή τα βιώνουμε.
Με αφορμή τη σημερινή ημέρα, που αποτελεί ημέρα μνήμης, ας αναλογιστούμε πως την ισότητα ή το σεβασμό στη διαφορετικότητα των ρόλων ΔΕΝ τον φέρνουν οι νόμοι, αλλά οι άνθρωποι.
Ο συνάδερφος και ο εργοδότης που σέβονται την εργασία μιας συναδέρφου/υφιστάμενης, ο σύζυγος/σύντροφος που δεν θεωρεί ότι οι δουλειές του σπιτιού είναι αποκλειστική ευθύνη της συζύγου/συντρόφου και που δεν ασκεί βία αντί λόγου, οι γονείς που μεγαλώνουν τα παιδιά τους δίχως παράλογες διακρίσεις και γενικά όλοι μας που σεβόμαστε το συνάνθρωπό μας για αυτό που είναι, θα φέρουμε ουσιαστικές αλλαγές για την ομαλή συνύπαρξή μας σε αυτό τον πλανήτη.
Υπάρχει και site για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
6 σχόλια:
Αν είσαι από αυτές που γιορτάζουν χρόνια πολλά λοιπόν :)
-->περαστικός
Και τι θα πει γιορτάζω ...
Όπως είπα είναι ημέρα μνήμης βελτιώσεων των συνθηκών ζωής των γυναικών και κατά συνέπεια όλης της κοινωνίας.
Άρα και σε σένα χρόνια πολλά λοιπόν!
Χα χα χα!!
Σωστή η τοποθέτηση ότι η ημέρα της γυναίκας δεν είναι απλά για να γιορτάσει το 50% του πληθυσμού της χώρας, αλλά είναι μια μέρα ευαισθητοποίησης για τη βελτίωση των συνθηκών της κοινωνίας γενικότερα. Γιατί ας μην ξεχνάμε ότι οι περισσότερες γυναίκες γιορτάζουν 1 μέρα το χρόνο, και οι περισσότεροι άντρες τις υπόλοιπες 364.
-->σοφία
Θέλω να πιστεύω ότι όσο περνάνε τα χρόνια όλο και περισσότερες γυναίκες θα γιορτάζουν όλο το χρόνο.
Όταν ένα φύλο σε όλο το διάβα της ιστορίας είχε προνομιακές συνθήκες ζωής, επομένως είχε λόγους να "γιορτάζει", δεν είναι παράξενο σήμερα να υπάρχει μία Ημέρα της Γυναίκας .. αυτό ως απάντηση σε μία κλισε ερώτηση κάποιων αντρών "Και η ημέρα του άντρα γιατί δεν υπάρχει;"
Η αρχή της ισότητας μας εξισώνει στα πάντα, και σε αυτά που δεν μας βολεύουν.
Ως μειονεκτούσες και καταπιεζόμενες, είχατε προνόμια κορίτσια μου γλυκά, τώρα την πατήσατε!!!
Αντε, και σύντομα και φανταρίνες...
Κι επειδή αποδέχομαι την μητρότητα κλπ, όσες κάνετε παιδιά, άντε να το δεχτώ, αλλά όσες δεν κάνατε παιδιά, δεν είναι καιρός να σταματήσετε την καραμέλα περί (ανύπαρκτης) μητρότητας?
Δηλαδή, από την μια επιλέγετε την καριέρα, αλλά από την άλλη έχετε έναν χρόνο ελεύθερο για να μας φάτε την θέση!!!
-->Αντώνης
Αγαπητέ Αντώνη, δε νομίζω ότι καμία γυναίκα με "ανύπαρκτη" μητρότητα, κάθισε στο σπίτι της. Και αν όλες οι ανύπαντρες ή παντρεμένες δίχως παιδί αγωνίζονται να κερδίσουν το φυσιολογικό δικαίωμα του να γεννήσουν με αξιοπρεπείς συνθήκες, είναι για το μέλλον τους.
Επίσης η φράση "φάτε" τη θέση, υπονοεί ότι την έχεις τη θέση και κάποια στην τρώει. Όχι αγαπητέ, δεν την έχεις από πριν τη θέση, μαζί τη διεκδικούμε.
Δημοσίευση σχολίου