Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2007

5 και πλεόν πράγματα για μένα

Οι αγαπημένοι μου Γκρινιάρης, Πολυχρόνης και Sailor με κάλεσαν σε αυτή την αλυσίδα γνωριμίας bloggers των 5 προσωπικών πραγμάτων. Έτσι κι εγώ θα σας μιλήσω για το αγαπημένο μου θέμα: ΕΜΕΝΑ!!

Λοιπόν:

1. Κάτι που με χαρακτηρίζει είναι ο πλουραρισμός. Σε όλα. Διάφορα στυλ, ντυσίματος, διάφορα στυλ μαλλιών, διάφορα στυλ μουσικής, διάφορα στυλ ταινιών, διάφορα στυλ εξόδων και εκδρομών, διάφορα στυλ αθλημάτων, διάφορα στυλ μουσικών οργάνων, διάφορα στυλ ανθρώπων .. με ευχαριστούν εξίσου. Αυτό μας οδηγεί στο 2ο χαρακτηριστικό μου .. :

2.
.. βαριέμαι εύκολα και γρήγορα. Γαμώ το, προσπαθώ να βρίσκω συνεχώς τρόπους να μην είμαι στάσιμη, ώστε να μην πλήττω. Να είμαι ελεύθερη, δεν μπορώ εύκολα να καταπιέζομαι. Έχω γαϊδουρινή υπομονή, αλλά για κάτι που πιστεύω και με τρελαίνει. Αυτό λοιπόν, με τη σειρά του, μας οδηγεί στο επόμενο χαρακτηριστικό .. :


3.
... θέλω και προσπαθώ να ζω έντονα. Δεν θέλω να κάθομαι, θέλω να δοκιμάζω πολλά και διαφορετικά πράγματα. Όσο πιο extreme, πιο επαναστατικά, πιο παράξενα, πιο κόντρα στα τετριμμένα, τόσο καλύτερα. Βιάζομαι να ζήσω πολλά και προκαλώ πολλές φορές τη μοίρα μου να ζήσει περίεργα και δύσκολα πράγματα. Αυτό πάλι, μας οδηγεί στο 4ο χαρακτηριστικό ...:


4.
.. Πολυπραγμοσύνη. Έχω πολλά, διάφορα και αντικρουόμενα χόμπυς: η μουσική (έχω μάθει και ασχοληθεί με διάφορα όργανα), ο κινηματογράφος, το θέατρο, το διάβασμα μυθιστορημάτων (από παιδί), τα ταξίδια (αχχ μακάρι να είχα λεφτά να έκανα συχνά ταξίδια), το blogging πλέον (ο νέος έρωτας), η φωτογραφία, ο χορός (έχω χορέψει μπαλέτο σε ηλικία 5 χρονών στο Rex παρακαλώ, .. πριν τη Βανδή! Τώρα μαθαίνω latin και ευρωπαϊκούς τα τελευταία 2 χρόνια), η κολύμβηση (χρόνια ενασχόληση από παιδί, κατάλοιπο οι ανοιχτές πλάτες! Χα χα!), οι συλλογές (άλλη τρέλα: γραμματοσήμων, κοχυλιών, χαρτιών αλληλογραφίας, cart-postals, τηλεκαρτών, χαντρών, χαρτοπετσετών, σελιδοδεικτών) τα οποία πότε μόνη εξασκώ και πότε με παρέα. Οπότε:


5.
... έχω αρκετούς καλούς φίλους για τους οποίους αισθάνομαι ευλογημένη και όπως έχω ξαναπεί οι φίλοι μου αποτελούν οικογένειά μου.


Αλλά ξέρετε κάτι, ενδιαφέρουν κανέναν όλα αυτά; Μάλλον όχι ... Χμμ .. θα σας πω και άλλα 5 πιο juicy, λοιπόν.


1.
Έχω κάνει 1 εγχείρηση στη ζωή μου, σε ηλικία 12 ετών. Εγχείρηση σκωλικοειδίτιδας, η οποία μου έχει αφήσει μια ουλή 5 εκατοστά κάτω δεξιά στην κοιλιά μου. Με αφορμή αυτό, να πω πως είχα μια απίστευτη φοβία σε γιατρούς, νοσοκομεία, βελόνες (μα καλά γιατί δε δίνουν τίποτα στα παιδιά να μυρίσουν να κοιμηθούν για λίγο, να τους κάνουν το εμβόλιο και μετά να ξυπνήσουν πάλι; Μεγάλη μου απορία από τα τότε!) και τα συναφή, την οποία αναγκάστηκα να «αποδεκτώ» και να συμβιβαστώ όταν πριν 8 χρόνια ανακάλυψα πως έχω υποθυρεοειδισμό οπότε και πρέπει να κάνω εξετάσεις κάθε 9-12 μήνες.
Ααα η φοβία μου για τις βελόνες «καταπλάκωσε» επίσης και τη μεγάλη μου επιθυμία να τρυπήσω τα αυτιά μου ... την οποία και ξεπέρασα πριν 5 χρόνια (από τότε ξέσκισα τα σκουλαρίκια) και φέτος τα Χριστούγεννα έκανα κάτι άλλο απίστευτο για την παλιά Seaινα, τρύπησα και τη μύτη μου!

2.
Αα έχω πάει σε χριστιανική κατασκήνωση 1 χρονιά!! Ναι ναι, προκειμένου να κάνω διακοπές μακριά από τους δικούς μου και με την κολλητή μου, πήγα στην κατασκήνωση που πήγαινε και αυτή. Ένα θα σας πω .. ξέχασα τι θα πει γυναικείο παντελόνι και αρσενικό είδος. Ξυπνούσαμε πουρνό πουρνό όλες οι τσούπρες και κάναμε γυμναστική με τις μακριές τις φούστες και με την τσίμπλα στο μάτι .. ατυχής συνδυασμός, μην το δοκιμάστε σαβουριαζόμαστε συνέχεια. Μετά πηγαίναμε στην εκκλησία για την πρωινή προσευχή και μετά για πρωινό. Στην πορεία είχε μελέτη της Καινής Διαθήκης και συζήτηση πάνω σε θέματα και μηνύματα. Μεσημεριανό, τηρώντας πάντα της νηστείες, ύπνος το μεσημέρι, το απόγευμα αθλοπαιδείες με τις φούστες, βραδυνό, προσευχή και ύπνος. Κάπου κάπου εξομολογιόμαστε κιόλας .. εγώ φαντάζεστε τελείως ξένη προς όλα αυτά με είχαν βρει και με δούλευαν οι άλλες κοπέλες και έκανα ουκ ολίγες γκάφες. Στην μία και μοναδική εξομολόγηση της ζωής μου, σε ηλικία 15 χρονών περίπου, γελάσαμε πολύ. Πήρα χαρτί και μολύβι και έγραφα τα κρίματά μου, με τη βοήθεια των κοριτσιών. Γέμισα μια σελίδα, Παναγία μου αμαρτίες! Τελικά δεν ζούσα και πλεόν δε ζω στο δρόμο του Θεού. Αμαρτίες όπως: δεν πάω στην εκκλησία τις Κυριακές, δεν κοινωνώ, δε νηστεύω, δε διαβάζω θρησκευτικά αναγνώσματα, φοράω παντελόνια, φοράω μίνι φούστες, τιραντάκια, σορτσάκια, μπικίνι μαγιώ, βάφομαι, βάφω νύχια, (ένα παράξενό όλα σχεδόν είχαν να κάνουν με την εμφάνιση), κάνω "παρέες" με αγόρια (κανά φιλί όλο κι όλο να είχα δώσει τότε), βλέπω άσεμνες ταινίες με ερωτικές σκηνές, βρίζω λέω ψέματα, ειρωνεύομαι, αντιμιλάω στους γονείς μου ... ουφ και γενικά ό,τι άλλο έκανα τελικά αμαρτίες ήταν! Ο πάτερ βέβαια μου είπε πως δεν είναι και τόσο σοβαρά τα αμαρτήματά μου, αλλά αμαρτίες είναι και να προσπαθήσω να τα βελτιώσω! ... και τα βελτίωσα ...

3. Έκλεψα .. ναι και το θυμάμαι ακόμα. Είδατε πώς βελτιώθηκα; Ήμουν, δε θα ήμουν 15 χρονών, όταν είχα πάει με μια φίλη μου σε ένα βιβλιοπωλείο να αγοράσουμε κάτι .. Υπήρχαν λοιπόν κάτι πολύ όμορφα μολύβια (όχι μηχανικά μη φανταστείτε, ξύλινα), αλλά σε πολύ όμορφους χρωματισμούς και σε πολύ όμορφα σχήματα και ξετρελάθηκα. Αλλά ήταν και από τα πιο ακριβά (αφού ήταν τα πιο όμορφα), το χαρτζιλίκι πενιχρό, οπότε αποφάσισα να μη τα αγοράσω. Η φίλη μου όμως με παρότρυνε να τα βουτήξω. Άπα πα πα πα λέω εγώ ... εγώ δεν κάνω τέτοια πράγματα, εσύ άμα θές κάνε ... οπότε τα έκλεψε αυτή για μένα. Φεύγοντας βέβαια από το μαγαζί ανακάλυψα πως στις τσέπες του μπουφάν της είχαν βρεθεί κατά κάποιο «ανεξήγητο» λόγο και κάτι άλλοι μαρκαδόροι... Τα μολύβια αυτά δεν τα χρησιμοποίησα ποτέ και τα έχω ακόμα να μου θυμίζουν την «κλεψιά» αυτή.

4. Δούλεψα για 1η φορά στη ζωή μου σε ηλικία 20 χρονών, καλοκαίρι 2ου έτους, στη Μύκονο σε ένα Camping. Απίστευτη 10ωρη δουλειά καθημερινά για 2 μήνες, αλλά πολύ διδακτική και ενδιαφέρουσα εμπειρία. Οι γνωριμίες που έκανα ήταν πολλές και μου άνοιξαν τα μάτια μπορώ να πω... Φανταστείτε στην αρχή έφυγα από την Αθήνα μικρό κοριτσάκι, άβγαλτο, στο μικρό, ρομαντικό κόσμο με τη νεραϊδόσκονη (και τη θρησκευτική κατασκήνωση!!) και επέστρεψα έχοντας κάνει παρέα: με ένα ζευγάρι Ιταλών που κάθε μήνα της ζωής τους πήγαιναν και σε μια άλλη χώρα όπου δούλευαν και ζούσαν, με ένα μπήχτη ο οποίος πηδούσε κάθε βράδυ και μια άλλη μεθυσμένη τουρίστρια, μια τραβεστί η οποία έμενε στο camping και έκανε show κάθε βράδυ στο Pierros, όπου πήγα και την επισκέφτηκα να τη δω και με χαιρετούσε από τη μπάρα πάνω, με ένα κάρο οι οποίοι για κάποιο λόγο χαζογελούσαν συχνά πυκνά και ανακάλυψα ότι χασισομαστουρώναν (Ααααα τα ναρκωτικά είναι τόσο δίπλα μας!!!) και γενικά η μικρούλα seaινα ανακάλυψε λίγο από τον κόσμο εκείνο το καλοκαίρι!! Τελικά όλοι οι παραπάνω δεν ήταν "κακοί άνθρωποι"!! Χα χα!!

5. Τέλος κάτι σοκαριστικό ίσως για όσους δε με ξέρουν αλλά κάτι που στιγμάτισε τη ζωή μου τα τελευταία χρόνια και που ίσως σε αυτό οφείλεται το ό,τι είμαι σήμερα.
Πριν 3-4 χρόνια ήμουν +25 kgr από ό,τι είμαι τώρα. Δεν κατάλαβα ποτέ πως έφτασα εκεί .. αλλά κατάλαβα το πώς ξανακατέβηκα. Συνειδητοποίησα πως όλα τα πράγματα στη ζωή είναι θέμα ενός κλικ του μυαλού! Το πότε θα έρθει και από τι προκαλούμενο είναι, διαφέρει. Αν γίνει όμως τελείωσε .. Έτσι μια ωραία πρωία, είπα τέρμα θα αδυνατίσω και ξεκίνησα .. μόνη μου. Έχασα σε ένα χρόνο 15 kgr και μετά σταμάτησα για κανά χρόνο. Πέρυσι πάλι ξεκίνησα και έχασα άλλα 10kgr μέχρι το καλοκαίρι. Από τότε έχω σταματήσει πάλι ... θέλω για το φινάλε 3-4 kgr ακόμα αλλά πλέον δεν αγχώνομαι. Αυτή η εμπειρία μου έμαθε πολλά, πόσο ρατσιστής είναι ο κόσμος, πόσο κακός και αιχμηρός μπορεί να γίνει δίχως λόγο, πόσο σε υπολογίζουν περισσότερο οι γύρω σου αν είσαι πλέον στα «αποδεκτά» εμφανισιακά πρότυπα, πόσο δυνατός μπορεί να είναι ένας άνθρωπος, πόσο αξία μπορεί να έχουν τα απλά πράγματα στη ζωή, πόσο πιο όμορφος δείχνεις όταν αποκτάς αυτοπεποίθηση και αποβάλλεις τα συμπλέγματά σου .. πολλά πολλά!
Αυτά λοιπόν είχα να πώ.

Εύχομαι να μάθατε μερικά παραπάνω πράγματα για μένα και όσοι δε με ήξεραν και όσοι με ήξεραν!!
Τώρα στοιχεία όπως ότι είμαι ψωνάρα (σε όλους αρέσουν τα κοπλιμέντα), γκρινιάρα (μα γιατί μου χαλάνε τα χατίρια;), εγωίστρια (άμα είσαι καλά με τον εαυτό σου τότε είσαι και με τους άλλους), τσιγγούνα (οικονομία μήτηρ πάσης απολαύσεως), θέλω να ασχολούνται συνέχεια μαζί μου (αφού θέλω αγάπη, φροντίδα και .. προδέρμ) κ.α. δε σας τα λέω για να μη σχηματίσετε άσχημη άποψη για μένα! Ααα ότι δικαιολογούμαι πολύ εύκολα επίσης δε σας το λέω! Μμ.

Κλείνοντας να πω πως, δεν έχω κάποιον να κάνω πάσα την αλυσίδα των "5", μιας και όσοι bloggers ξέρω έχουν ήδη γράψει ... Όποιος λοιπόν, τύχει να διαβάσει αυτό το post και δεν έχει γράψει, ας είναι ο δικός μου καλεσμένος!! Φιλιά!

Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2007

Γράμμα στον Άγιο Βαλεντίνο

Αγαπημένε μου Άγιε Βαλεντίνε,

όπως και πριν από 1,5 μήνα είχα γράψει στον Άγιο Βασίλη, έτσι και τώρα γράφω σε εσένα!

(Έχω πάρει σβάρνα τους Αγίους και τους τα ψάλλω, μεγάλη η χάρη τους!)

Άκου τα λοιπόν κι εσύ:

Πρώτα από όλα να σε ενημερώσω ότι σημαντική βελτίωση σε σχέση με πέρυσι στον ερωτικό τομέα δεν υπάρχει.
Αλήθεια τσάμπα σου γράφω; Θα κάνεις κάτι;
Χάθηκε ο κόσμος δηλαδή να μου στείλεις κάτι σε:
ουφ, ουφ ....

.. που έχει γεμίσει ο κόσμος:

Θου Κύριε .. !!!

Ξέρω, ξέρω, ... θα μου πεις:
"Δεν κοιτάς τα χειρότερα; Θα μπορούσες να είσαι σε μια κατάσταση σαν :
Θα σου άρεσε;"
Όχι ομολογουμένως, όχι ... ή ναι; Μπα αυτό δεν είναι συντροφιά με άνθρωπο, είναι με post-it ...

... Ξέρεις κάτι; Το σκέφτηκα.

Φέτος αποφάσισα να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου .. δε σε έχω ανάγκη .. δε θα σε παρακαλάω άλλο .. άλλωστε "συν Βαλεντίνο και χείρα κίνει" ..
Οπότε κι εγώ προμηθεύτηκα τα κατάλληλα αξεσουάρ .. ωραιότατα σεντόνια:



εεεε? Πώς με βρίσκεις?
Αααα και το μαξιλάρι πού το πας; ... :
Λοιπόν φέτος θα το ρίξω έξω!! Και δε σε έχω ανάγκη!! Μμμ.
Καλά θα το κάψω φέτος!
Σε αφήνω, λοιπόν, έχω κρεβάτι να στρώσω!


Φιλιά
Seaina

Υ.Γ. Χρόνια πολλά βρε, σε όσους θέλουν, σε όσους το αισθάνονται, σε όσους το πιστεύουν!
Προσωπικά με αφορμή τη σημερινή ημέρα θα ευχηθώ το κλασσικό: να είστε ερωτευμένοι κάθε ημέρα, να ζείτε ελεύθερα τον έρωτά σας και να μάχεστε για αυτόν .. αν τον πιστεύετε!!

Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 2007

Το γνώριμο πρόσωπο

"Would you die tonight for love

Baby join me in death …"

Στο άκουσμα αυτής της μελωδίας που της θύμιζε τόσα πολλά, σηκώθηκε, έκλεισε τον υπολογιστή, πήρε παλτό και κλειδιά και έφυγε. Ήθελε να τρέξει μακριά, να φύγει.

Μπήκε στο αυτοκίνητο, έβαλε μπρος και όρμησε στην Εθνική. Έτρεχε σα δαιμονισμένη, άλλαζε λωρίδες, προσπερνούσε από δεξιά. Της κόρναραν πολλοί, την έβριζα ακόμα πιο πολλοί, μα δεν την ένοιαζε κανένας .. κανένας πια.

«Πού φτάσαμε;» σκέφτηκε, αυτή που πάντα σκεφτόταν πρώτα τους άλλους και ελάχιστα τον εαυτό της, τώρα να μη την απασχολεί κανένας. «Σιγά, και τι έγινε, μου το χρωστάω. Σήμερα θα κάνω κάτι για μένα»

Έφτασε στο Σούνιο την καταλληλότερη ώρα, την ώρα που σουρουπώνει. Παράτησε το αυτοκίνητο έξω από τον αρχαιολογικό χώρο και μαζί τσάντα, παλτό, κινητό, τα πάντα. Προχώρησε προς το ναό, πήδηξε τα συρματοπλέγματα και βρέθηκε στην άκρη των βράχων. Μαγεία. Τελικά η φύση είναι ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης.

Κάθισε σε ένα βράχο και άφησε την όρασή της να εισπράξει την ομορφιά .. μπροστά θάλασσα που τόσο λατρεύει, με διαφόρων ειδών πλεούμενα στον ορίζοντα να χαράζουν τη δική του πορεία. Αριστερά και δεξιά τμήματα στεριάς που προσπαθούν να μαζευτούν προς τα μέσα, ενώ τα κύματα ως άλλοι κυνηγοί παφλάζουν όλο και πιο δυνατά να τα γραπώσουν. Ο ήλιος ο απογευματινός με τις αποχρώσεις που λατρεύει, οι κατάλληλες αποχρώσεις που σε αφήνουν να του ρίξει μια ματιά δίχως να τυφλώνεσαι. Τέτοιες ώρες είναι σα να προσεγγίζεις τον ήλιο. Και το γλυκό αεράκι που δροσίζει αντί να εκνευρίζει ... όλα τέλεια.

Μια τέτοια ειδυλλιακή ατμόσφαιρα είναι το καλύτερο καθαρτικό από όλους κι από όλα! Άλλωστε έχεις όλες τις αισθήσεις σου τεταμένες, πού καιρός για αναμνήσεις.

Κι όμως εκεί κάπου στο γαλάζιο ορίζοντα, ένα πρόσωπο φαίνεται να διαγράφεται, ένα γνώριμο πρόσωπο. Κλείνει τα μάτια και αποτραβιέται από αυτή την ανεπιθύμητη «παρουσία». Σηκώνει το βλέμμα προς τον ουρανό .. μια όμορφη εναλλαγή ουρανού με σύννεφα τη διασκεδάζει. Μα να σου ένα σύννεφο παίρνει μια γνώριμη μορφή, πάλι αυτό το πρόσωπο. Σαν ηλεκτροχτυπημένη, σηκώνεται και πλησιάζει στο χείλος του γκρεμού. Χαζεύει το βάθος και τα βράχια που υπομονετικά ανέχονται τα παιχνιδίσματα των κυμάτων και αισθάνεται τα μάτια της να κλαίνε. Όχι δε φταίει ο αέρας που φυσάει ... Δεν είναι δυνατόν εκείνος ο μεγάλος βράχος κάτω δεξιά, έχει σχήμα προσώπου και όχι οποιουδήποτε προσώπου, μα το γνωστό πρόσωπο.

Στη σκληρή συνειδητοποίηση αυτή, τα δάκρυα ξεχύνονται με τόση ορμή, λες και κάποιος τα συγκρατούσε τόσο καιρό. Κόντρα στον αέρα στεκούμενη, διαγράφουν μια πορεία προς τα πίσω. Εκεί που προσπαθεί να αφήσει το πρόσφατο παρελθόν. Πίσω της τα δάκρυα, πίσω της οι στεναχώριες, πίσω της τα άγρυπνα βράδια, πίσω της το κενό, πίσω της όλα.

Κλαίει με μεγαλύτερη μανία, λες και όσο πιο πολλά δάκρυα χύσει, τόσο ευκολότερα θα απαλλαγεί.

Υπάρχει όμως το μεγάλο ερωτηματικό .. θέλω να ξεγράψω τελείως το παρελθόν; Ή θέλω να το συνεχίσω με άλλη μορφή; Μπορώ να το κάνω; Αν δε μπορώ, έχω το κουράγιο να συνεχίσω διαφορετικά;

Δεν είναι δυνατόν να ταλανίζεται τόσο καιρό με όλα αυτά τα ερωτήματα, πρέπει να πάρει μια απόφαση. Η παραμονή στην ανασφάλεια τη σκοτώνει. Είναι αδύναμη το ξέρει, παρόλες τις πεποιθήσεις πολλών. Άλλωστε αν ήταν δυνατή τώρα θα ήταν αλλού, όχι στο «μεταίχμιο». Αλλά ήρθε ο καιρός να αποδείξει πως είναι δυνατή(;) και σε θέματα καρδιάς και πρώτα από όλα στον εαυτό της.

Ο ήλιος έχει αρχίσει το καθημερινό του μπάνιο στη θάλασσα και κατεβαίνει όλο και πιο βαθιά. Σε 5-10 λεπτά το πολύ πλέον δεν θα υπάρχει αυτή η πηγή φωτός. Θα αρχίσει να πυκνώνει το σκοτάδι. ..

Κάθεται σα μαρμαρωμένη και κοιτάει το φωτεινό σημάδι σιγά σιγά να τεμαχίζεται και δεν είναι δυνατόν, ο κύκλος έχει χαρακτηριστικά, χαρακτηριστικά προσώπου, του γνωστού προσώπου ... 6/8 του κύκλου-προσώπου ... σιγομουρμουρίζει … 4/8 του κύκλου-προσώπου .. Would you die tonight for love … 2/8 του κύκλου-προσώπου ... Baby join me in death 0/8 του προσώπου ....................

Ο γδούπος του σώματός της στα βράχια του γκρεμού δεν ήταν δυνατό να ακουστεί από κάποιον άλλο, η ίδια όμως μέσα της τον ένιωσε για τα καλά. Άνοιξε με δυσκολία τα μάτια για μια στιγμή και προσπάθησε να συνειδητοποιήσει πού βρισκόταν. Δίπλα της τα κύματα παιχνίδιζαν με τα ματωμένα της μαλλιά. Σήκωσε το βλέμμα προς το φεγγάρι που ξεκινούσε το δικό του φωτεινό ταξίδι και ναι, ... επιτέλους έβλεπε μόνο φεγγάρι, πουθενά πρόσωπο γνώριμο.

Έτσι χαμογελαστή σφάλισε τα μάτια ...

..............................................................................

Εκείνη την ώρα στο αυτοκίνητό της, το κινητό χτυπούσε .......... στην οθόνη που αναβόσβηνε, η αναγνώριση εικόνιζε ένα πρόσωπο, ένα γνώριμο πρόσωπο!!!

Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2007

"Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα...."

Δε θα μπορούσε πιο επιτυχημένα να περιγράψει ο αγαπητός Σάκης καλύτερα τη νέα μου αυτή πορεία.
Γυρίζοντας, λοιπόν, κατάκοπη από τη δουλειά και μετά το καθιερωμένο πέρασμα από Practiker, Palais Stores, Κωτσόβολος, Ηλεκτρονική, ξυλουργεία, σιδηρουργεία και ό,τι άλλο άπτεται εξοπλισμού σπιτιού, καταφθάνω στο νέο μου σπιτάκι-αποθηκούλα (ακόμα).
Ξεκλειδώνω και μπαίνω μέσα .. και αφού μέσα στα σκοτάδια σκοντάφτω ξανά σε μια από τις 30 κούτες κοντά στην πόρτα, αφού τη διαολοστείλω και για άλλη μια φορά αποφασίσω ότι πρέπει να τη μετακινήσω, ανοίγω το φως.
Κάτω στο πάτωμα, χαραμάδας ερχόμενοι, 2 φάκελοι! Ο ένας ο γνωστός μπλε-κόκκινος από τη ΔΕΗ και ο άλλος ένα πρωτόγνωρο μηχανογραφημένο χαρτί .. "Κοινόχρηστα".
Να τα, να τα!! Ωχχ ..
Βαθιά ανάσα και άνοιγμα του φακέλου της ΔΕΗ ... χρουτς χρουτς .. ξεδίπλωμα .. αναποδογύρισμα, γιατί είναι ανάποδα και ..
ποσό: 90€ !!!!!! Πόσο???!!! Ωχχ μου' ρχεται!
Περίοδος κατανάλωσης: 11/11/06 - 10/01/07!? Αααα εντάξει δεν είναι δικό μου είναι του προηγούμενου .. του προηγούμενου??? Και πού είναι αυτός? Ααα θα τον δώσω στον ιδιοκτήτη και ας κάνει ό,τι καταλαβαίνει!!
Λήξη προθεσμίας πληρωμής : 31/1/07 .. 31? Πότε έχουμε 31? .. μμμ .. αύριο! Αύριο!!??? Ώρε π..τση!! Οπότε αύριο πληρώνουμε 90€ και όταν θα έρθει ο παππούς για το νοίκι τα βρίσκουμε!
,
Κοινόχρηστα! Ανοίγω το μηχανογραφημένο χαρτάκι, (που από πίσω έχει μιά ωραιότατη φωτογραφία διαφήμιση εταιρίας απολυμάνσεων, τίγκα στην κατσαρίδα ... μπλιάχ, apropo θέλω να με θαυμάσω όταν θα αντικρύσω την 1η κατσαρίδα, την οποία θα πρέπει για 1η φορά να αντιμετωπίσω μόνη μου! Βέβαια, εγώ θα κάνω τα αδύνατα δυνατά να αποτρέψω την όποια επιδρομή, αλλά άμα συμβεί υπόσχομαι να αφιερώσω ένα ολόκληρο post, όχι τόσο για αναγνωστικό ενδιαφέρον, αλά για προσωπική καταγραφή και για ενθύμιο δικο μου!) και τι να δω! 75€ για πετρέλαιο και άλλα 40€ (χειρόγραφα) προστιθέμενα σύνολο 115€! Ohh God!! Παίρνω τηλέφωνο τη διαχειρίστρια και τη ρωτάω τι είναι τα 40€ και από ότι ψιλοκατάλαβα είναι το πετρέλαιο του Ιανουαρίου που ήταν μέσα από την προηγούμενη παραγγελία και από το οποίο θα πληρώσω εγώ 20€ και ο ιδιοκτήτης 20€ μιας και μπήκα στο σπίτι στη μέση του μήνα και μπλα μπλα μπλα ..! Μάλιστα .. έκπτωση 20€ από το φρικάρισμα!! Κάτι είναι και αυτό!
Ευχαριστώ καλό βράδυ! .. Ααα Seaina? Πρέπει να δώσει και 30€ στο κοινό ταμείο της πολυκατοικίας, όλοι το δίνουν για να υπάρχει ένα ποσό για τρέχοντα έξοδα, μη τα βάζω εγώ από την τσέπη μου .. Μάλιστα. Τελικά γδύσιμο +10€.
Για να σουμάρουμε λοιπόν, πρέπει να σκάσω με το καλημέρα αύριο: 90+115+30=235€, βέβαια από αυτά τα 90+20=110€ θα τα ξαναπάρω (ή μάλλον θα αφαιρεθούν από το ενοίκιο), αλλά τι να το κάνεις, ο τραπεζικός λογαριασμός θα μειωθεί .. και κάτι που πρέπει όλοι να έχετε παρατηρήσει, άπαξ και βγάλεις ένα ποσό από το λογαριαμό σου, ακόμα και να μη το χρησιμοποιήσεις δεν το ξανα βάζεις πίσω ..
Αχχ αυτά τα ωραία λοιπόν ..
Λογαριασμοί --> οι νέοι μου εφιάλτες!

Τους περίμενα και ήρθαν .. αλλά δεν θα τους αφήσω, όμως να με πτοήσουν!!
Θα τα καταφέρω!!!
...
εεε τώρα κι αν με πτοήσουν λιγουλάκι, κάποια στιγμή θα βοηθήσετε εε?