Δευτέρα 31 Ιουλίου 2006

Τα αιολικά πάρκα βλάπτουν σοβαρά το ... περιβάλλον

"Τα αιολικά πάρκα μπορεί να βλάψουν το ... περιβάλλον, αν η χωροθέτησή τους δεν γίνει με απόλυτα προσεκτικό τρόπο. αυτό αποδείχθηκε στη Νορβηγία, όπου εννέα σπάνιοι αετοί σκοτώθηκαν τους τελευταλιους δέκα μήνες από τα πτερύγια των τουρμπίνων σε μια σημαντική τοποθεσία αναπαραγωγής αυτών των πτηνών, σύμφωνα με ανακοίνωση της βρετανικής Βασιλικής Εταιρείας για την Προστασία των Πτηνών (RSPB).

Τα νησιά Σμοέλα, φιλοξενούσαν έως και 19 ζευγάρια σπάνιων θαλασσοαετών, πριν ανοίξει το αιολικό πάρκο το 2002, οπότε και άρχισαν να λειτουργούν οι πρώτες 20 τουρμπίνες. Στα τέλη του 2005 προστέθηκαν ακόμη 48. Η εξέταση των νεκρών πτηνών έδειξε ότι ο θάνατός τους προήλθε από "πολλαπλά τραύματα από ισχυρό χτύπημα"."

Για αυτό το λόγο λοιπόν, Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) παντού και στα πάντα !!! (τις οποίες τυγχάνει να υλοποιούμε κιόλας ΟΚ? Β. & Χ.?)

Το συγκεκριμμένο άρθρο το διάβασα στο περιοδικό του ΤΕΕ τεύχος 2401, 24 Ιουλίου 2006

Τετάρτη 26 Ιουλίου 2006

Κωλο...κατάσταση

Εκεί λοιπόν που ρέμβαζα σε ένα μπαλκονάκι στην Επίδαυρο ένα γλυκό δειλινό του Ιουλίου πλημμυρισμένη από τις υπαρξιακές μου ανησυχίες (οι οποίες δεν με αποχωρίζονται ποτέ), προσπάθησα να οργανώσω τις πληροφορίες μου για τον πόλεμο στο Λίβανο, μπας και καταλάβω τι γίνεται εκεί στη Μέση Ανατολή.
Την τελευταία εβδομάδα, ανάμεσα σε shopping και travelling (βλ. post παρακάτω), έκανα και λίγο zapping (οι διεθνείς όροι θα μας φάνε) και έμαθα αρκετά, αλλά κατάλαβα λίγα.



Μου γεννήθηκαν, λοιπόν πολλά ερωτήματα κλιμακώνοντας τη διάθεσή μου, μέχρι που παρασύρθηκα σε μια δίνη σκέψεων.
Παρασυρθείτε και εσείς λιγάκι :

- Το Ισραήλ ξεκίνησε τον πόλεμο εναντίον του Λιβάνου επειδή η Χεζμπολάχ αιχμαλώτισε 2 Ισραηλινούς στρατιώτες. Πώς είναι δυνατόν όταν χρόνια τώρα και από τις δύο πλευρές γίνονται παρόμοιες ενέργειες, τώρα το γεγονός αυτό να αποτελεί «αιτία» πολέμου?
- Το Ισραήλ βομβαρδίζει ολόκληρο το Λίβανο, και όχι μόνο το Νότιο Λίβανο, όπου εδρεύει η Χεζμπολάχ. Γιατί σκοτώνουν αμάχους με την πρόφαση ότι ανάμεσά τους βρίσκονται ηγετικά μέλη της οργάνωσης και δεν περιορίζονται στα μέρη όπου βρίσκονται πράγματι οι «εχθροί» τους?
- Γιατί κανείς δεν αναφέρει πως, πέρα από την ισοπέδωση του Λίβανου, το Ισραήλ θέλει να καταλάβει Συρία και Ιράν, με απώτερο σκοπό τον πλήρη έλεγχο των πετρελαίων της περιοχής, με τις ευλογίες της Αμερικής βέβαια?

- Με πόσο μεγάλη υποκρισία οι ξεφτιλισμένοι πολιτικοί της Αμερικής και οι άχρηστοι εκπρόσωποι του ΟΗΕ μιλούν για ειρηνευτικές διαδικασίες, όταν με της τάση τους προκαλούν και επιθυμούν ακριβώς το αντίθετο?
- Οι Εβραίοι μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο με την παγκόσμια συμπαράσταση για αυτά που τράβηξαν από το Χίτλερ, κατάφεραν να ιδρύσουν το Ισραήλ στη Μέση Ανατολή, διώχνοντας και κατασφάζοντας τους Παλαιστίνιους που προϋπήρχαν στην ευρύτερη περιοχή. Με τι θράσος, λοιπόν, οι Ισραηλινοί συνεχίζουν να κυνηγούν εδώ και χρόνια τους Παλαιστίνιους οι οποίοι προσπαθούν να διατηρήσουν την οντότητά τους?
- Γιατί κάποιος ο οποίος πολεμά για τη διαφύλαξη του πολιτισμού και της ύπαρξής του σαν αντάρτης, βαφτίζεται τρομοκράτης και δεν αποκαλείται τρομοκράτης αυτός ο οποίος έκανε τον άλλο αντάρτη?
- Πώς είναι δυνατό ένα νεοσύστατο κράτος σαν το Ισραήλ, οι κάτοικοι του οποίου γνώρισαν το ολοκαύτωμα του Χίτλερ, να κατασφάζει όλες τις χώρες της Μ. Ανατολής από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε?
- Γιατί ένα κράτος-κουτσουλιά σαν το Ισραήλ με 4.000.000 κατοίκους καταφέρνει να αναστατώνει τη Μ. Ανατολή, με της πλάτες της Αμερικής?
- Από την άλλη, πώς η Αμερική μια χώρα με ιστορία μόλις 2 αιώνων, που συστάθηκε από κακοποιούς και λωποδύτες της Ευρώπης (οι οποίοι κατέσφαξαν τους κατοίκους που βρήκαν εκεί, τους Ινδιάνους), κατάφερε να γίνει ο γενικός δερβέναγας του πλανήτη?
- Πώς το εβραϊκό λόμπι κυβερνά την Αμερική και κατ’ επέκταση και τον κόσμο όλο? - Πώς είναι δυνατό στο βωμό της πάταξης της τρομοκρατίας και της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να γίνονται τα χειρότερα εγκλήματα στην ιστορία και από το μεγαλύτερο τρομοκράτη του πλανήτη και τα τσιράκια του?
- Πώς είναι δυνατό όλος ο κόσμος και ιδιαίτερα η Ευρώπη να έχει ξεφτιλισμένους
πολιτικούς, οι οποίοι να υποκύπτουν στις ορέξεις της Αμερικής?










-
Πώς η παγκόσμια κοινή γνώμη παρακολουθεί ατάραχη τα εβραιόπουλα να ζωγραφίζουν τις ισραϊλινές βόμβες οι οποίες «με αγάπη από το Ισραήλ» σκοτώνουν τα παιδιά των Λιβανέζων?
- Είναι δυνατό οι νέες γενιές που γεννιούνται στις χώρες της Μ. Ανατολής να μην είναι ποτισμένες με το μίσος? Όταν έχουν ζήσει τη φρίκη του πολέμου και των εχθροπραξιών από νωρίς να μην γίνουν τουλάχιστον καμικάζι?



-
Είναι δυνατό να επέλθει ποτέ ειρήνη στην περιοχή με όρους κοινά αποδεκτούς και όχι με αυτούς της Κοντολίζα («Να απελευθερωθούν οι 2 Ισραηλινοί αιχμάλωτοι», λες και η αιτία πολέμου είναι αυτή). Μα ποιον δουλεύουν επιτέλους?
- Πώς κοροϊδεύουν απροκάλυπτα ένα ολόκληρο πλανήτη και κανείς δεν αντιδρά?
- Στη θητεία κάθε Προέδρου των ΗΠΑ από την αρχή ύπαρξης αυτής της χώρας μέχρι σήμερα, έχει διεξαχθεί με πρωτοβουλία της κάποια πολεμική σύρραξη ή έχει συμμετάσχει ενεργά σε έναν τουλάχιστον πόλεμο, εκτός των εδαφών της βέβαια, οπουδήποτε αλλού στον κόσμο. Και αναρωτιέμαι, άραγε θα πληρώσει ποτέ για αυτά της τα εγκλήματα, για το τόσο αιματοκύλημα?
- Μήπως κάποια στιγμή θα πρέπει να ξυπνήσει και να συσπειρωθεί ο υπόλοιπος κόσμος απέναντι σε ένα κράτος που μας έχει καβαλήσει?
- Μήπως και οι Νότιες πολιτείες των ΗΠΑ στις οποίες ο «πλούσιος Βορράς» (βλ. Τέξας τόπο καταγωγής του ρεζίλη-Μπους) φέρεται όπως στις υποδεέστερές της (βλ.τις πλημμύρες της Ν. Ορλεάνης) θα έπρεπε να αντιδράσουν?
- Μήπως επιτέλους αυτός ο τόπος που λέγεται Αμερική και τα τσιράκια της, όπως το Ισραήλ θα πρέπει να πάψουν να μας «χαρίζουν» απλόχερα την ανελευθερία μας και την τρομοκρατία τους?

Αυτά σκέφτομαι παιδάκια εκτός των άλλων τις τελευταίες ημέρες με αφορμή το πόλεμο στο Λίβανο και είπα να τα μοιραστώ μαζί σας. Ίσως είμαι λίγο αγανακτισμένη, λίγο νευριασμένη αλλά δεν αντέχω να βλέπω στις ειδήσεις ματωμένα και καμένα μωρά-παιδάκια, πρόσφυγες με λευκές σημαίες να βομβαρδίζονται από τις «έξυπνες βόμβες», άντρες να κλαίνε για το ξεκλήρισμα της οικογένειάς τους και από την άλλη την αγέρωχη και γεμάτη υπεροψία Κοντολίζα να δηλώνει με στόμφο : «Εμείς θα νικήσουμε!!».
Εεε όχι πια δεν μπορώ, ειλικρινά χθες με έπιασαν τα κλάματα την ώρα των ειδήσεων, από το θέατρο του παραλόγου που παίζεται αυτή τη σαιζόν στον πλανήτη μας από την Αμερική και τους ομοίους της. Η είσοδος ελεύθερη!!


Πότε θα απαλλαγεί αυτός ο κώλ-σμος από τις αιμορροΐδες που τον ταλαιπωρούν (κυρίως αυτές στο δυτικό ημισφαίριο-κωλομέρι)!!!
Συγνώμη δεν μπορώ τα έχω πάρει..........

Shopping & traveling

Γεια σας παιδάκια, είχα καιρό να επικοινωνήσω αλλά λίγο οι εκπτώσεις που άρχισαν και έπρεπε ως κλασσικό καταναλωτικό ον να τις τιμήσω, λίγο μια εκδρομή στην Επίδαυρο που πήγα το Σαββατοκύριακο, χάθηκα...συγνώμη :-(
Οπότε πρέπει να σας γλείψω για να σας καλοπιάσω....-->


Τις εκπτώσεις, λοιπόν τις τίμησα δεόντως .. ;-), πέρα από τα κλασσικά ρούχα-παπούτσια που ψώνισα, που για να τα χωρέσω πλέον όλα μάλλον σπίτι έπρεπε να αγοράσω, αγόρασα και έναν καναπέ-κρεβάτι για να αντικαταστήσω την ντιβανοκασέλα της γιαγιάς 40ετών στην οποία κοιμόμουν εδώ και 2 χρόνια ... θέλει θυσίες η ανεξαρτητοποίηση ... Χθες μάλιστα τον εγκαινίασα .. κοιμούμενη (και μόνο για να προλάβω τους .. παπατρέχες) και είναι φανταστικός, ίσιωσε το κορμάκι μου.
Αααα επίσης αγόρασα ψηφιακή φωτογραφική μηχανή μετά από πολύ καιρό που το ήθελα και το προγραμμάτιζα. Η αλήθεια είναι πως είχα κανονίσει να πάω να την αγοράσω με τους φίλους μου Β. και Χ. κάποια στιγμή, αλλά..."Πότε ο Γιάννης δεν μπορεί, πότε ο κώλος του πονεί" ... αποφάσισα να μη τους περιμένω και να την αποκτήσω μόνη μου. Άλλωστε μόνοι μας ερχόμαστε τελικά σε αυτό τον κόσμο, μόνοι μας ζούμε και μόνοι μας φεύγουμε....(δεν το συμμερίζομαι αλλά δυστυχώς συμβαίνει).
Αφού μάζεψα αρκετά χρήματα σα δώρο για την ονομαστική μου εορτή την προηγούμενη εβδομάδα, το Σάββατο το πρωί κατέβηκα στο κέντρο και ... απέκτησα μια καταπληκτική μηχανή της Canon, την Ixus 65!! 6Mpixels, 3 οπτικό zoom και 12 ψηφιακό, και μια κάρτα 1 Gb και δώρο μια όμορφη θηκούλα και εγγύηση και μπαταρίες λιθίου και ... και ... πολλά άλλα, με 400 ευρώ!! Ο τύπος στο κατάστημα δε, μου έκοψε από την αρχική τιμή αρκετά ευρώπουλα και μου χάρισε και τη θηκούλα και μου έδωσε και την κάρτα του 1Gb στην τιμή των 512 Mb επειδή ... όπως είπε με συμπάθησε ιδιαίτερα. Μάλιστα επειδή όπως μου είπε, με έκοψε για κοπέλα που κάνει ασύστολο clubbing στη Μύκονο και στα beach bars όλη μέρα (μα καλά τη φορούσα το Σάββατο (?), ααα ναι μια μπαντάνα και μια τζιν φούστα καλέ), επειδή δε μοιάζω να ενδιαφέρομαι να μάθω (ή να μπορώ, φαντάζομαι εννοούσε) να χειρίζομαι μια πιο manual μηχανή (ααχχ τσάμπα τόσα χρόνια στο Πολυτεχνείο, ούτε για μια σοβαρή, τεχνοκράτισσα μηχανικός δε μπορώ να περάσω) και μιας και είδε να γυαλίζει το μάτι μου, το γύρισε στο ότι επειδή στα "χεράκια" μου θα ταίριαζε μια πιο μικρή και αυτόματη, μου πρότεινε τελικά τη σειρά Ixus.
Για αντάλλαγμα του είπα ότι θα τον διαφημίσω, οπότε :

"Φωτοδεσμός"
Πρόδρομος Δ. Γαλαίος
Αριστείδου 10-12
10559 Αθήνα
τηλ. : 210 3244530-210 3225809

Πραγματικά και από εξυπηρέτηση και από τιμές έμεινα απόλυτα ικανοποιημένη...και πήγαινα 1η φορά, συστημένη και εγώ από κάποιον άλλο.

Όσον αφορά την Επίδαυρο, δεν πήγα να δω τις Θεσμοφοριάζουσες, γιατί δεν βρήκα εισιτήριο, αλλά με φιλοξένησε η φίλη μου η Σ. η οποία νοικιάζει εκεί σπίτι για το καλοκαίρι, προκειμένου να βρίσκεται κοντά στον καλό της που μένει εκεί. Θα μου πείτε τώρα : "Καλά και συ τι πήγες να κάνεις, να τους κρατάς το φανάρι?" Όχι καλέ, η φίλη μου κοιμόταν στο υπόγειο του σπιτιού του φίλου της (υπάρχουν και οι γονείς βλέπεις) και εγώ στο δικό της ... άνετη η δικιά σου. Πέρασα όμορφα, ξεκουράστηκα, έκανα ηλιοθεραπεία, διάβαζα τις οδηγίες της φωτογραφικής μηχανής (καλέ μόνο φραπέ δεν φτιάχνει..!), έβγαζα συνεχώς φωτογραφίες σαν paparazzi (πολύ χρήσιμο το zoom ... στην παραλία ;-)) και το βραδάκι που η Σ. ... χμ ... χμ ... καταλαβαίνετε εγώ άραζα στο μπαλκόνι του διαμερίσματός της. Αγνάντευα τη θάλασσα, άκουγα μουσική και κλασσικά σκεφτόμουνα πολύ ... τη ζωή μου, τα όνειρά μου, τους φίλους μου, κάτι συνειδητοποιήσεις των τελευταίων ημερών, τη μοναξιά μου (και μη τολμήσει κανείς να πει "μα καλά, πότε πρόλαβες εσύ να την αισθανθείς" γιατί θα τον καρυδώσω)...τι σκέφτεται ο άνθρωπος όταν είναι μόνος και δεν ... χμ ... χμ ... καταλαβαίνετε ...

Χμ, για άλλα είχα πρόθεση να μιλήσω και για άλλα τελικά μίλησα ... αλλά θα κάνω μία καταπληκτική, άνετη και φυσική μετάβαση στο κυρίαρχο θέμα των ημερών....

Η συνέχεια στο επόμενο post που ακολουθεί .. (με άλλο τελείως ύφος) ..

Δευτέρα 17 Ιουλίου 2006

... της Αγίας...Seainaς...

Σήμερα το ημερολόγιο λέει: "Μαρίνης μεγαλομάρτυρος...." και κάτι άλλα τα οποία δεν μας απασχολούν :-). Με αφορμή αυτό, αποφάσισα να παραθέσω τη βιογραφία της Αγίας Μαρίνας στο σημερινό post.


"Μεγαλομάρτυς Μαρίνα

Γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Πισιδίας, στα χρόνια του αυτοκράτορα Κλαυδίου του Β', το 270 μ.Χ. Λίγες μέρες μετά τη γέννησή της, ή μητέρα της πέθανε, και ό πατέρας της Αίδέσιος, πού ήταν Ιερέας των ειδώλων, την ανέθεσε σε μια χριστιανή γυναίκα, από την οποία ή Μαρίνα διδάχθηκε το Χριστό. Όταν έγινε 15 χρονών, αποκαλύπτει στον πατέρα της ότι είναι χριστιανή. Έκπληκτος αυτός απ' αυτό πού άκουσε, με μίσος τη διέγραψε από παιδί του.

Μετά από καιρό, έμαθε για τη Μαρίνα και ό έπαρχος Όλύμβριος, πού διέταξε να τη συλλάβουν για ανάκριση. Όταν την είδε μπροστά του, θαύμασε την ομορφιά της και προσπάθησε να την πείσει με κάθε τρόπο να αρνηθεί το Χριστό και να γίνει σύζυγος του. Μάταια, όμως. Ή Μαρίνα σε κάθε προσπάθεια του Όλυμβρίου αντέτασσε τη φράση: "Είμαι χριστιανή". Τότε ό σκληρός έπαρχος διέταξε να την ξαπλώσουν στη γη, και την καταξέσχισε άσπλαχνα με ραβδιά τόσο, ώστε ή γη έγινε κόκκινη από το αίμα πού έτρεξε. Έπειτα, ενώ αιμορραγούσε, την κρέμασε για πολλή ώρα και μετά τη φυλάκισε.

Όταν για δεύτερη φορά την εξέτασε και διαπίστωσε ότι ή πίστη της Μαρίνας ήταν αμετακίνητη στο Χριστό, την έκαψε με αναμμένες λαμπάδες. Άλλα οι πληγές της με θαύμα έκλεισαν, και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα πολλοί παρευρισκόμενοι να γίνουν χριστιανοί. Μπροστά σ' αύτόν τον κίνδυνο ό έπαρχος τελικά αποκεφάλισε τη Μαρίνα, πού έτσι πήρε "τον αμαράντινον της δόξης στέφανον"1. Δηλαδή το άφθαρτο στεφάνι της αιώνιας δόξας.
1. Α' επιστολή Πέτρου, ε' 4.

Άπολυτίκιον. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Μνηστευθείσα τω Λόγω Μαρίνα ένδοξε, των επίγειων την σχέσιν πάσαν κατέλιπες, και ένήθλησας λαμπρώς ως καλλιπάρθενος· τον γαρ άόρατον έχθρόν, κατεπάτησας στερρώς, όφθέντα σοι Άθληφόρε. Και νυν πηγάζεις τω κόσμω, των ίαμάτων τα χαρίσματα."

Θα μου πείτε τώρα, "Καλά τόσοι άγιοι γιορτάζουν κάθε μήνα, γιατί ειδική μνεία σήμερα στην Αγία Μαρίνα;"
Όσοι με ξέρουν γνωρίζουν πως με λένε Μαρίνα, οι υπόλοιποι, μάλλον τώρα το πληροφορούνται. Και ίσως είναι μια καλή αφορμή αυτή να σχολιάσω το όνομα του blog μου: {SEAINA}

Μαρίνα --> Μαρ - ίνα --> Mare (λατινικά η θάλασσα) - ίνα --> Sea (αγγλικά η θάλασσα) - ina (το "ίνα" στα ...greeklish) --> Sea-ina
Και για όσους δεν ξέρουν το πόσο όμορφη είμαι, παραθέτω ένα πιστό ομοίωμά μου εδώ δεξιά.

Ανεξαρτήτως θρησκευτικής πίστεως, δυνατής, χλιαρής ή ανύπαρκτης όλοι μας νομίζω θέλουμε να γιορτάζουμε μια φορά το χρόνο. Ξέρω αρκετούς που ενώ δεν έχουν καμία σχέση με θρησκείες, την ημέρα της γιορτής τους κάνουν τρικούβερτα γλέντια...το βρίσκω υποκριτικό.

Προσωπικά, δεν μπορώ να πω πως άμα πάω στην Τήνο θα βγω από το καράβι στα γόνατα και θα ανέβω στην εκκλησία μπουσουλώντας, ούτε πως κάθε Κυριακή πηγαίνω στην εκκλησία. Παρόλα αυτά, μιας και μου αρέσει και θέλω να γιορτάζω και η αφορμή για αυτό είναι η μαρτυρία μια κοπέλας το 270 μ.Χ., γι' αυτό το σημερινό εορταστικό post, αφιερώνεται σε εκείνη.

Το Σαββατοκύριακο λοιπόν που μας πέρασε, ήταν ένα πλούσιο και γεμάτο διήμερο. Ο καλός μου φίλος Β., μου παραχώρησε το σπίτι του (που έχει και αυλή) για να κάνω εκεί τη γιορτή μου. Οπότε το Σάββατο το πρωί επικρατούσε ένας οργασμός προετοιμασιών κομμωτήριο (3 ώρες !!!) και Super Market, καθώς και καθαριότητα στο σπίτι και διακόσμηση της αυλής.
Το βραδάκι κατά της 21:30 με 22:00 μαζεύτηκαν στο σπίτι οι φίλοι μου, παλιοί, πιο παλιοί αλλά και καινούριοι και νομίζω πως περάσαμε πολύ όμορφα. Κατά τις 3:00 επίσης, με όσους είχαν ακόμα αντοχές πήγαμε σε ένα club στου Ψυρρή, για να κλείσει έξαλλα και η φετινή εορτή μου!!

Εδώ θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους εσάς που ήρθατε στη γιορτή μου, εσάς που δεν ήρθατε, εσάς που ενώ δεν σας κάλεσα με πήρατε τηλέφωνο να μου ευχηθείτε, εσάς που μου φέρατε δώρα, εσάς που δε μου φέρατε τίποτα, εσάς που καθίσατε λίγο, εσάς που καθίσατε περισσότερο και εσάς που το ξενυχτήσαμε μαζί μέχρι τις 6:30 το πρωί στο club!
Είστε όλοι πολύ περισσότερο σημαντικοί στη ζωή μου από ότι φαντάζεστε και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο καταφέρνετε να επηρεάζετε τη ζωή μου....γι'αυτό χαίρομαι που σας έχω φίλους!


Τετάρτη 12 Ιουλίου 2006

Ένα site ... χρονομηχανή !!

"Τους μαθητές τους τρώει το στρες
κι η αγωνία αν θα μπούνε στις ανώτατες σχολές
Τους μαθητές τους τρώει το στρες
κι όλοι θέλουν να ξεφύγουν
από Φυσικοχημείες, Άλγεβρες, Γραμματικές

Μα εγώ θα έδινα τα πάντα να γινόμουνα,
πάλι παιδί λίγο να βρισκόμουνα
στις ίδιες τάξεις, στα ίδια θρανία,
με τους συμμαθητές μου να κάνω αστεία
και τους καθηγητές που κοιτάζουν καχύποπτα,
τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ’ αλλάζω με τίποτα
Τους μαθητές τους τρώει το στρες,

τα καρδιοχτύπια, οι συζητήσεις μες στις σχολικές αυλές
Τους μαθητές τους τρώει το στρες,
μα σαν τελειώσει το σχολείο
τελειώνουν της ζωής μας κι οι στιγμές, οι πιο καλές

Μα εγώ θα έδινα..."

Αν σας βρίσκει σύμφωνους το παραπάνω κλασσικό τραγούδι της Άννας Βίσση και στη θύμηση απλώς εκείνων των χρόνων δεν βγάζεται καντήλες, τότε μπορεί να σας ενδιαφέρει η παρακάτω ιστορία.
Το background της έχει ως εξής :
"Ήταν άλλη μια κουραστική ημέρα στη δουλεία, όπου πηγμένη μέσα σε φακέλους, σχέδια και χαρτούρα, ακούω τον notifier του email μου να μου λέει : "You have mail mam!". Για να δω λέω εγώ, ανοίγω το IncrediMail και διαβάζω ένα mail μιας συναδέλφου με τον τίτλο :"KORYFAIA SELIDA.... KANTE LOG IN, KAI BREITE PALIOUS SIMMATHITES".
"Τώρα μάλιστα λέω, όσο θέλουν αυτοί να με βρουν, άλλο τόσο θέλω και εγώ!" (ξέχασα να αναφέρω ότι δεν είμαι από αυτούς που πλημμυρίζονται από ρίγη συγκίνησης όταν θυμούνται τα μαθητικά τους χρόνια, τα φοιτητικά ήταν καλύτερα). Παρόλα αυτά από περιέργεια είπα να δοκιμάσω να μπω στο site.
Αρχικά ακολούθησα τις διαδικασίες με μια δυσπιστία για το αν θα δουλέψει (στην απαιτούμενη πληροφορία για το ποιο είναι το έτος αποφοίτησης, άρχισα να πανικοβάλλομαι, όταν μετρώντας με τα δάκτυλα τα έτη που έχουν περάσει, αυτά άρχισαν να εξαφανίζονται το ένα μετά το άλλο. Ευτυχώς σταμάτησα στα 9 (!!! μαμά, ένα δημοτικό και ένα γυμνάσιο μαζί) και δεν χρειάστηκα, προς το παρόν άλλο χέρι). Όταν βρήκα το link του Λυκείου μου, κάτι σκίρτησε μέσα μου δεν το κρύβω. Όταν δε, βρήκα και έναν παλιό (συγνώμη διόρθωση), ένα απλό συμμαθητή μου από το Λύκειο (;-)), έπαθα πλάκα...έμεινα με το στόμα ανοιχτό και κοιτούσα την οθόνη, όπως το γλυκύτατο πιθηκάκι δίπλα (ευτυχώς δεν περνούσε ο τομεάρχης από έξω εκείνη την ώρα).
Έσπευσα να του στείλω ένα email, δίχως κανένα δισταγμό, σαν να μιλάμε κάθε μέρα, χρόνια τώρα. Δεν ξέρω γιατί συνέβη αυτό, αλλά μάλλον οι λίγες έστω αναμνήσεις από αυτόν, μου πρόσφεραν μια αφορμή, να συνδεθώ μέσω του site με εκείνα τα χρόνια."
Απάντηση δεν έχω λάβει ακόμα και μη σπεύσετε μερικοί-μερικοί κακεντρεχείς φίλοι μου να αστειευτείτε με τη δημοτικότητα και την κοινωνικότητά μου στο Λύκειο, γιατί θα πω πως ήμουνα αξιαγάπητη απουσιολόγος .... και γι' αυτό θα μου απαντήσει .... (ελπίζω) .... αφού του έκρυβα και απουσίες ...
Η αλήθεια πάντως είναι ότι χάρηκα πολύ και σκεφτόμενη, ότι κάποιοι από σας με καλές ή και με όχι τόσο καλές αναμνήσεις από εκείνα τα χρόνια, μπορεί να χαρείτε είπα να γράψω αυτό το post. Άλλωστε το αν τα μαθητικά χρόνια μας ήταν όμορφα ή όχι δεν οφείλεται πάντα στους συμμαθητές μας, αλλά σε πολλούς άλλους παράγοντες.
Γυρίστε λίγα ... ή πολλά χρόνια πίσω, μπείτε στο site ... και μπορεί να βρείτε άτομα από το παρελθόν σας ... Καλό ταξίδι !!

Τρίτη 11 Ιουλίου 2006

"Έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία..."

Χθες το βράδυ είχε Πανσέληνο..την Πανσέληνο του Ιουλίου!! Αν βρεθήκατε έξω, κάπου ψηλά με θέα, ούτως ώστε να τη δείτε, είσαστε τυχεροί, οι υπόλοιποι (αν σας λέει κάτι το ολόγιομο φεγγάρι) μάλλον χάσατε.
Προσωπικά βρέθηκα στο Αττικό Άλσος, μαζί με τη ... μισή Αθήνα μάλλον, αν κρίνω από τον κόσμο που επικρατούσε και χάρη στην ξαστεριά μπόρεσα να απολαύσω αυτό το "ασημένιο τάληρο" που λέει και ο Βοσκόπουλος.Ήταν πανέμορφα!!

"Μα έχει πανσέληνο απόψε και είναι ωραία
είναι αλλιώτικη η σιωπή χωρίς παρέα..
δεν νοιώθω θλίψη μα μου 'χει λείψει
το λάγνο ψέμα σου που τα'κανε όλα ωραία.."

Απίστευτο τραγούδι της Χ. Αλεξίου, το οποίο το μνημονεύω κάθε φορά που βλέπω το φεγγάρι.

Αλήθεια, τι είναι αυτό που μας τραβάει κάθε φορά που έχει γεμάτο φεγγάρι και καθόμαστε με τις ώρες και με το κεφάλι ψηλά (με τον κίνδυνο του αυχενικού συνδρόμου ορατό), να το χαζεύουμε;
Μήπως εκείνες τις ημέρες το μαγνητικό πεδίο γύρω από το φεγγάρι φτάνει στην μέγιστη έντασή του και ... μαγνητίζει τα βλέμματά μας;
Τί να πω ... δεν ξέρω. Αυτό που σίγουρα ξέρω είναι πως σήμερα φόρεσα .. κολλάρο στο λαιμό για να την παλέψω στη δουλειά :-)

Επίσης, σερφάροντας λιγάκι σήμερα βρήκα ένα πολύ ενδιαφέρον site με τις "Παραδοσιακές Ονομασίες των Πανσελήνων", τις οποίες κάθε παράδοση του κόσμου απέδιδε στο φεγγάρι. Οπότε για παράδειγμα χθές (Πανσέληνος του Ιουλίου) είχαμε τις εξής Πανσελήνους :

~ Για τους Κέλτες «της Αξίωσης»
~ Για την Μεσαιωνική Αγγλία «του Υδρόμελου» (Mead Moon)
~ Για τους άποικους της Αμερικής «Καλοκαιρινό Φεγγάρι» (Summer Moon)
~ Για τους Νεο-Παγανιστές «του Ρόδου»
~ Για τους Ινδιάνους «του Αρσενικού Ελαφιού» και «του Αρσενικού Λαγού»
~ Για την Ινδιάνικη φυλή των Cherokee «του Θερισμού του Καλαμποκιού»
~ Για την Ινδιάνικη φυλή των Choctaw «του Γερανού»
~ Για τους Κινέζους «του Πεινασμένου Φαντάσματος»
~ Άλλες ονομασίες είναι «του Κεραυνού» και «του Άχυρου»

Διαλιέχτε και πάρτε, ό,τι φεγγάρι προτιμάτε ... τσάμπα είναι!

Αξίζει να μπείτε να δείτε τις ονομασίες για τις Πανσελήνους όλου του χρόνου.

Θα κλείσω με τους στίχους ενός καινούριου τραγουδιού του Παντελή Θαλασσινού που μου αρέσει πολύ :

"Δεν το μπορείς του φεγγαριού να βρεις ένα ψεγάδι
γιατί σκορπά την ομορφιά στην πλάση κάθε βράδυ.
Ζηλέυγω του, του φεγγαριού που πάντα σεργιανίζει
για την θωρεί την αγαπώ τη νύχτα σαν πορίζει.


Σαν θα περνάς την πόρτα τζι, φεγγάρι μου σταμάτα,
χαιρέτα μου τη κι ύστερα, συνέχισε τη στράτα


Ήλιε μου παραγγέλνω σου, να γοργοβασιλέψεις
μη το φεγγάρι δεις αυγή, γιατί θα του ζηλέψεις.
Φεγγάρι μου ουρανόστρατο, χαμήλωσε μια στάξη
να φεγγει, η αγάπη μου στο σπίτι τσι να φτάξει.


Σα θα περνάς τη πόρτα τζι, φεγγάρι μου θυμίσου
τόσες βραδιές περάσαμε αυτή κι εγώ μαζί σου"

ΧΧμμμμ.... μου ήρθε μια ιδέα...αν θέλετε σκεφτείτε, θυμηθείτε ή ακόμα καλύτερα εμπνευστείτε και γράψτε μου κάποιο στιχάκι ή κάποια μαντινάδα με σχέση το φεγγάρι. Νομίζω υπάρχουν πολλά έτοιμα...

Δευτέρα 10 Ιουλίου 2006

Με μια κουρελού στη ... Χιλιαδού!!

"Η παραλία της Χιλιαδούς, ανοικτή στο Αιγαίο όπου καταλήγει μια εντυπωσιακή ρεματιά με αιωνόβια πλατάνια, μια από τις ωραιότερες παραλίες της Εύβοιας.
Η Χιλιαδού είναι μια άγριας ομορφιάς παραλία της κεντρικής Εύβοιας, στην πλευρά που βλέπει στα πεντακάθαρα νερά του Αιγαίου. Εκεί οι κατάφυτες πλαγιές της Δίρφης συναντούν τη θάλασσα, γαλάζιοι κολπίσκοι, παραλίες με άμμο, νησάκια, σπηλιές, σπαρμένοι ογκόλιθοι στην αμμουδιά αλλά και πάνω στη θάλασσα, συνιστούν μια μοναδικής ομορφιάς περιοχή.
Στην Χιλιαδού λειτουργεί και μια επίσημη παραλία γυμνιστών στο σε έναν ξέχωρο κολπίσκο στο βόρειο άκρο της ακτής.
Μια κατάφυτη ρεματιά με πλατάνια, καστανιές, σπάρτα και φτέρες, οδηγεί στην αμμουδιά. Γύρω ψηλά βράχια, που στέκονται σαν πύλες στην έξοδο της ρεματιάς προς τη θάλασσα. Ανάμεσα στα πλατάνια ένα πεντακάθαρο ποταμάκι χύνεται στη θάλασσα μέσα από ένα περίεργο σύμπλεγμα βράχων. Η ροή του κρατά πολλές χρονιές ως τον Αύγουστο.
Η οργιώδης βλάστηση ως το κύμα δίνει ένα διαφορετικό χρώμα, δίνοντας την αίσθηση βουνού παρά θάλασσας, σ' αυτή την Αιγαιοπελαγίτικη ακτή. Η παραλία έχοντας βόρειο προσανατολισμό είναι εκτεθειμένη στους "υστερικούς" ανέμους του Αρχιπελάγους. Το χειμώνα τα κύματα πλημμυρίζουν την παραλία φτάνοντας πολλές φορές ψηλά ως τον μικρό χωματόδρομο και τα λιγοστά σπίτια του οικισμού. Αυτή η "μανία" του Αιγαίου καθαρίζει κάθε υποψία μόλυνσης στην περιοχή.
Τα βράχια είναι παντού σπαρμένα μέσα και έξω από τη θάλασσα. Χωρίζουν την ακτή σε μικρότερες απομονωμένες παραλίες. Προσφέρουν τη σκιά τους στους κολυμβητές και ευχάριστες προκλήσεις σε όσους ασχολούνται με την αναρρίχηση.
Μην παραλείψετε να επισκεφτείτε τη θαλασσινή σπηλιά που βρίσκεται στη βραχώδη ακτή 100 μέτρα βόρεια από την παραλία των γυμνιστών. Το θαλασσινό νερό εισχωρώντας στην σπηλιά παίρνει ένα ιδιαίτερο ασημένιο και πρασινογάλαζο χρωματισμό. Η δεύτερη έξοδος της σπηλιάς είναι υποθαλάσσια. Κάνοντας ένα μικρό μακροβούτι ξαναβρίσκεστε στον ήλιο και το φως.
Τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί κάποια σπίτια και 4-5 ταβέρνες με ιδιαίτερα φιλική εξυπηρέτηση. Τα Σαββατοκύριακα του Ιουλίου και του Αυγούστου οι επισκέπτες είναι πολλοί, διαταράσσοντας τη γαλήνη της περιοχής.
Η ονομασία Χιλιαδού προέρχεται από το εκκλησάκι και παλιό μοναστήρι, της Παναγίας της Χιλιαδούς. Βρίσκεται στα δεξιά της δροσερής ρεματιάς κατεβαίνοντας λίγο πριν τα βράχια του στομίου. Λέγεται πως ήταν η χιλιοστή εκκλησία που έκτισε η Αυτοκράτειρα Θεοδώρα γιορτάζοντας τη νίκη κατά των πειρατών. Η Χιλιαδού ήταν ορμητήριο πειρατών. Μάλιστα κάποιοι κάτοικοι της περιοχής περηφανεύονται πως οι πρόγονοί τους ήταν πειρατές
Η καθαρή θάλασσα, το πράσινο τοπίο, τα πολλά ψάρια, που μπορείτε και μόνοι σας να πιάσετε ή να δοκιμάστε στις ταβέρνες που υπάρχουν, και τα ξενοδοχεία υπόσχονται ξέγνοιαστες, όμορφες διακοπές."

Τώρα που παρέθεσα και τον τουριστικό οδηγό ας περάσουμε και στα πιο προσωπικά. Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, πήγα όπως καταλαβαίνουμε όλοι, στη Χιλιαδού για camping.
Το σκεπτικό ήταν αντί να τρέχω σε μια παραλία της Αττικής, την Κυριακή το πρωί, αντί να τρώω όλη την ημέρα στο αυτοκίνητο μέχρι να φτάσω, κάνοντας μπάνιο στον ιδρώτα και τελικά αντί να κάτσω στριμόκωλα σε μια ασφυκτικά γεμάτη παραλία, να εκνευριστώ και να φύγω, να δοκιμάσω να βγω εκτός Αττικής .
Έπεσε λοιπόν η πρόταση του φίλου μου του Χ. να πάμε στη Χιλιαδού και να διανυκτερεύσουμε το Σάββατο το βράδυ!! "Τί εστί Χιλιαδού;" λέω εγώ και η απάντηση που έλαβα ήταν λίγο πολύ .. ο παραπάνω τουριστικός οδηγός. Γιατί οχί λοιπόν, ας το δοκιμάσουμε σκέφτηκα, άλλωστε προσωπικά δεν θέλω και πολύ για να ξεσηκωθώ ;-)
Έτσι φύγαμε το Σάββατο το απόγευμα και φτάσαμε στη Χιλιαδού το βραδάκι. Η απόσταση δεν είναι τόσο μεγάλη, όσο αρχικά φανταζόμουν
(2 με 2,5 ώρες, δυο τσιγάρα δρόμος!). Με το που φτάσαμε στην παραλία, αντικρίσαμε μια θάλασσα από σκηνές. Στήσαμε λοιπόν και τις δικές μας σκηνές εκεί κοντά σε κάτι βράχια (εγώ εγκαινίασα και τη δική μου και πολύ χάρηκα, γιατί αποδείχτηκε άνετη και ευρύχωρη). Αργότερα το βραδάκι αράξαμε στην παραλία, κάναμε βραδινό μπανάκι, ήπιαμε τα κρασάκια μας, τραγουδήσαμε, γελάσαμε και χαζέψαμε το φεγγάρι και τα αστέρια. Γενικά ήταν μια πανέμορφη, καλοκαιρινή βραδιά μακριά από τη βαβούρα και το θόρυβο της πόλης. Διαπίστωσα για ακόμα μία φορά πως οι όμορφες στιγμές στη ζωή μας, πηγάζουν από τα πιο απλά πράγματα, όπως ένα γραφικό περιβάλλον με καλή παρέα πάνω σε μια ... κουρελού!

Την επόμενη μέρα το πρωί, ξυπνήσαμε από το θόρυβο που κάνουν οι ψιχάλες της βροχής όταν πέφτουν ... όχι στον τσίγκο, αλλά στη σκηνή. Από τη μία χάρηκα επειδή η σκηνή μου αποδείχτηκε και αδιάβροχη, αλλά από την άλλη λυπήθηκα για τον άσχημο καιρό. Ωστόσο μετά το τέλος της βροχής η οποία ευτυχώς κράτησε λίγο, όλοι οι κατασκηνωτές της παραλίας σαν τα σαλιγκάρια άρχισαν να βγαίνουν από τις σκηνές. Έτσι και εμείς βγήκαμε και μετά από ένα πρωινό μπάνιο στη θάλασσα και με μια απίστευτη συννεφιά, φάγαμε πρωινό στην παραλία (υπήρχε και ένας "πλανόδιος" φούρναρης ο οποίος προμήθευε τους κατασκηνωτές με φρέσκο ζεστό ψωμί κ.α. ... επί πληρωμής βέβαια). Ευτυχώς όσο περνούσε η ώρα, ο ήλιος την πάλευε να ξεμυτίσει μέσα από τα σύννεφα και τελικά τα κατέφερε. Η υπόλοιπη ηλιόλουστη πλέον, ημέρα πέρασε με τα κλασσικά παραθαλάσσια "σπορ" όπως, ρακέτες, κολύμπι, βουτιές από τους βράχους μέσα στη θάλασσα, ηλιοθεραπεία (εγώ ξαπλωμένη στην ψάθα σαν κοπέλα κλασσικά, ενώ ο Χ., ο Β., και ο Ν. κουλουρισμένοι κάτω από πετσέτες και με τόνους αντιλιακό πάνω τους) και παιχνίδια με την άμμο (τα παιδιά άνοιξαν λάκκο, με έθαψαν και εφάρμοσαν γλυπτική πάνω στο ... χωμάτινο κορμί μου :-))
Κατά το απογευματάκι αποφασίσαμε να μαζέψουμε τα τσαρδιά μας, να τα πάρουμε στην πλάτη σαν τα σαλιγκάρια και να φύγουμε (πολύ φοριέται το σαλιγκάρι ή αλλιώς ο κοχλιός μη ξεχνάμε και την κρητική καταγωγή!). Φάγαμε σε ένα ταβερνάκι σχετικά φθηνά και μετά από ένα καφεδάκι την ώρα του ηλιοβασιλέματος ξεκινήσαμε για την Αθήνα.

Εν κατακλείδι, θα συνοψίσω ορισμένα πράγματα που διαπίστωσα αυτό το Σαββατοκύριακο:
α) Η Εύβοια είναι ένα μέρος με πολλές φυσικές ομορφιές, πολύ κοντά στην Αθήνα και προσφέρεται και για ημερήσιες εκδρομές ή εκδρομές Σαββατοκύριακού.
β) Η Χιλιαδού, πιο συγκεκριμένα είναι μία παραλία από τις ομορφότερες της Ελλάδας, η οποία προσφέρεται για οργανωμένο, "ελεύθερο" camping (υπάρχουν κάποιες από τις ανέσεις του οργανωμένου camping, όπως ντουζιέρες και ασφάλεια λόγω του πολύ κόσμου).
γ) Το camping στο οποίο άρχισα να μυούμαι από πέρυσι, αποτελεί μία απίθανη λύση διακοπών και εκδρομών, η οποία εκτός του ότι είναι οικονομική, επιπλέον σε φέρνει πιο κοντά στη φύση και τους φίλους σου!
Γι' αυτό προτείνω ανεπιφύλακτα τη Χιλιαδού και για μπάνιο και για camping!!!!!! Άντε και μπορεί να σας "τρακάρω" εκεί πέρα κάποια μέρα, μιας και θα πηγαίνω πλέον συχνά!!

Όποιος θέλει να δει μερικά από τα πιο όμορφα μέρη της Εύβοιας (εννοιείται και τη Χιλιαδού) μπορεί να κλικάρει εδώ.

Τετάρτη 5 Ιουλίου 2006

Η καταραμένη δύναμη της συνήθειας...

Εκ φυσαλίδος και προσφάτων τριγμών της ορμώμενη, αποφάσισα να γράψω άλλη μια φορά μιας και πνίγομαι. Αυτή τη φορά για διαφορετικό θέμα.

Αρχικά η γνωριμία, στην πορεία ο ενθουσιασμός, αρκετά αργότερα η ΣΥΝΗΘΕΙΑ και τελικά τι ;

Είναι αναπόφευκτη η συνήθεια και αν ναι τότε αντιμετωπίζεται;

Έχουμε συνηθίσει να λέμε : «Τα πάντα μια συνήθεια είναι», όταν θέλουμε να ενθαρρυνθούμε για κάτι ή να συμβιβαστούμε για κάτι άλλο αναπόφευκτο.

Σε μια σχέση δεν μπορείς να πεις : «Δε βαριέσαι, μια συνήθεια είναι όλα», επειδή όταν έρθει η ώρα της συνειδητοποίησης της συνήθειας πρέπει να ληφθούν γενναίες αποφάσεις.

Αλλά ας πάρουμε το παραμύθι από την αρχή....

Γνωρίζεις κάποιον/α, ο/η οποίος/α σου ταιριάζει ως άνθρωπος και θες να συχνωτιστείς μαζί του/της. Εννοείται πως και η άλλη πλευρά αισθάνεται αμοιβαία.

Ξεκινάει μια σχέση, με τον ενθουσιασμό που χαρακτηρίζει κάθετι νέο και συναρπαστικό.

Στην αρχή λίγο διστακτικά, λίγο διερευνητικά, με λίγο άγχος, με ένα σφίξιμο στο στήθος προσπαθείς να γνωρίσεις καλύτερα τον/την άλλο/η. Όσο περνάει ο καιρός ο ενθουσιασμός κορυφώνεται, οι ώρες που βρίσκεστε είναι ξαφνικά σύντομες και ελάχιστες, το τηλέφωνο σκουλαρίκι, τα μηνύματα βροχή, οι αφορμές για συνάντηση άπειρες, η διάθεση πάντα ανεβασμένη, οι τρέλες άπειρες, οι γκάφες χαριτωμένες και ο ύπνος μη απαραίτητος ακόμα και βιολογικά. Όλες οι λειτουργίες του οργανισμού συνωμοτικά συμμετέχουν στην ανατάραξη αυτή.

Αλήθεια δεν είναι μοναδικό το συναίσθημα της περιόδου αυτής, ότι κάποιος δεν παίρνει τα μάτια του από πάνω σου, σε κάποιον αρέσεις πολύ, κάποιος σε θέλει συνεχώς .. τρελά, κάποιος επιδιώκει απεγνωσμένα να σε δει κ.α.


Αχ δεν είναι απίστευτη η αίσθηση να νοιώθεις πως σε αγαπούν, σε νοιάζονται, πως κάποιου κατάφερες να επηρεάσεις τη ζωή;

Σε όλη αυτή την περίοδο αναβρασμού, δεν προλαβαίνεις να βαρεθείς, απλά ΖΕΙΣ!!

Τι γίνεται όμως όταν ο ένας από τους δύο βαρεθεί ενώ ο άλλος όχι; είναι τραγική και συνάμα τρομακτική η στιγμή της συνειδητοποίησης αυτής και για τους δύο..... ο ένας αρχικά προσπαθεί να το κρύψει, ο άλλος να μη το συνειδητοποιήσει...

Όταν πια αισθανθείς πάνω σου ένα βλέμμα χλιαρό και όχι πια ικανό να προκαλέσει έντονα συναισθήματα, όταν η παρουσία σου και μόνο παύει να προκαλεί αναστάτωση στον άλλον/η, όταν οι φορές που βρισκόσαστε αραιώνουν, μειώνονται δίχως να υπάρχει πρόβλημα, όταν οι τρέλες φαντάζουν υπερβολές, οι γκάφες εκνευριστικές και ο ύπνος πλέον απαραίτητος, τότε η παραπάνω περίοδος έχει πια λήξει.

Η πρώτη φορά που αντικρίζεις δυο μάτια να σε κοιτούν, χωρίς να παραλύουν πια είναι σοκαριστική.

Ξέρω ίσως είμαι υπερβολικά ρομαντική και αιθεροβάμων, ξέρω πως δεν θα γινόταν να διαρκεί ο πρώτος ενθουσιασμός για πάντα, όπως επίσης ξέρω πως τελικά η μετέπειτα «συνήθεια» μπορεί να είναι πιο ουσιαστική...αν τελικά υπάρξει το μετά...

Απλά, προσφάτως φορτισμένη από παρόμοια κατάσταση, αισθάνθηκα την ανάγκη να σχολιάσω αυτό το πικρό φινάλε και την αδιαφιλονίκητη υπεροχή πλέον της συνήθειας.

Η φυσαλίδα υπέστει τους τριγμούς της...και απλά συνεχίζει το ταξίδι της...


Κλείνοντας θα πω :
«Ζήστε όσο πιο έντονα μπορείτε μαγικές, τέτοιες περιόδους επειδή όσο κι αν διαρκούν, είναι πάντα λίγο..»!!

Τρίτη 4 Ιουλίου 2006

"Το πλοίο θα σαλπάρει το βραδάκι....."

"Αν είσαι από 18 έως 30 χρόνων, ξέρεις καλό κολύμπι και θέλεις αυτό το καλοκαίρι να εξερευνήσεις μαζί με την παρέα σου τις ελληνικές θάλασσες με οδηγό έναν επαγγελματία καπετάνιο, η Νέα Γενιά σε περιμένει."

***

Η Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς στο πλαίσιο της πολιτικής της για τη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου διοργανώνει, σε συνεργασία με Ιστιοπλοϊκούς και Ναυτικούς Ομίλους της χώρας, «Ιστιοπλοϊκά Τριήμερα» κατά τους μήνες Ιούλιο και Σεπτέμβριο 2006.

Στόχοι του προγράμματος αυτού είναι η αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου των νέων, η γνωριμία με τις ελληνικές θαλάσσιες ομορφιές , η ανακάλυψη εναλλακτικών τρόπων διακοπών , η εκπαίδευση και η δημιουργία ενδιαφερόντων για την ενασχόληση με αθλητικές δραστηριότητες όπως αυτή της ιστιοπλοΐας.

Οι νέοι που θα συμμετάσχουν θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν τρόπους και δυνατότητες να ξεφύγουν από την καθημερινότητα, να απαλλαγούν έστω και για λίγο από το περιβάλλον της πόλης, αλλά και να δημιουργήσουν φιλίες και γνωριμίες καλλιεργώντας αξίες όπως αυτές της ομαδικότητας και της άμιλλας.

ΠΑΡΟΧΕΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
·
Ιστιοφόρα Σκάφη δυναμικότητας 8 ατόμων
· Δύο διανυκτερεύσεις στα σκάφη
· Πρωινό και 2 ελαφρά γεύματα ημερησίως
· Έμπειρος επαγγελματίας Καπετάνιος
· Βασικά μαθήματα Ιστιοπλοΐας, Ναυτιλίας, Προσανατολισμού και Μετεωρολογίας, καθώς επίσης Ναυαγοσωστικής και Διάσωσης

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

· Αναχώρηση Παρασκευή απόγευμα από τους κατά τόπους Ιστιοπλοϊκούς και Ναυτικούς Ομίλους που συμμετέχουν στο πρόγραμμα
· Επιστροφή Κυριακή βράδυ

ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
· Νέες και νέοι ηλικίας 18-30 ετών (που έχουν γεννηθεί από το 1976 μέχρι και 30/6/1988) που κατοικούν μόνιμα στην Ελλάδα και μπορούν να ανταποκριθούν στις αυξημένες απαιτήσεις του προγράμματος.
· Επίδειξη αστυνομικής ταυτότητας ή διαβατηρίου στη Γραμματεία των Ιστιοπλοϊκών και Ναυτικών Ομίλων
· Καλή γνώση κολύμβησης
· Συμμετοχή μόνο σε ένα τριήμερο

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
ο αιτούμενος νέος μπορεί στην αίτησή του να συμπεριλαμβάνει μέχρι 8 συνολικά άτομα ονομαστικά.
Σε περίπτωση κλήρωσης του αιτούμενου συμμετέχουν στο τριήμερο και τα υπόλοιπα άτομα. Οι αιτήσεις, οι οποίες συνοδεύονται απαραιτήτως από αντίγραφο αστυνομικής ταυτότητας ή διαβατηρίου, υποβάλλονται από 19/6 έως 7/7/2006 και ώρα 12:00 το μεσημέρι

ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΩΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΩΝ
Καθ' όλη τη διάρκεια του προγράμματος θα πραγματοποιηθούν 196 συνολικά διαδρομές σε σκάφη χωρητικότητας 8 ατόμων και θα ταξιδέψουν 1568 άτομα, μισά αγόρια και μισά κορίτσια. Στο κάθε σκάφος θα επιβαίνουν άτομα του ίδιου φύλου.

Σε κάθε ταξίδι θα αναχωρεί τουλάχιστον ένα σκάφος αγοριών κι ένα σκάφος κοριτσιών ταυτόχρονα.

ΤΡΟΠΟΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΤΩΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΩΝ
Η επιλογή των συμμετεχόντων, εφόσον ο αριθμός των αιτήσεων συμμετοχής υπερβαίνει τις διαθέσιμες θέσεις, θα γίνει με δημόσια κλήρωση η ημερομηνία της οποίας θα ανακοινωθεί.
Ο κάθε συμμετέχων ή η ομάδα συμμετεχόντων θα κληρώνεται για συγκεκριμένο τριήμερο και αφετηρία, ενώ με την ίδια κλήρωση θα οριστούν και οι αντίστοιχοι αναπληρωματικοί.

ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΑ ΤΑΞΙΔΙΟΥ - ΙΔΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ
Οι νέοι που θα κληρωθούν θα πρέπει σε διάστημα τριών ημερών από την ημέρα της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων της κλήρωσης να καταβάλουν το ποσό των 50 ευρώ
ως ιδία συμμετοχή σε τραπεζικό λογαριασμό του Ναυτικού Ομίλου, στον οποίο έχουν κληρωθεί για να συμμετάσχουν.

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
Το πρόγραμμα θα υλοποιηθεί τους μήνες Ιούλιο και Σεπτέμβριο.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ - ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ
Στην ιστοσελίδα της Γ.Γ.Ν.Γ. www.neagenia.gr.


Ωραία ιδέα για φθηνή καλοκαιρινή εκδρομή δε νομίζετε ;