Τρίτη 27 Μαΐου 2008

Η γενιά των 700 πληγών

Η γενιά της ξεφτίλας, της απελπισίας, της απόγνωσης, της κατάθλιψης ...
Ανήκουμε σε μία γενιά η οποία είναι ίσως η πιο σπουδασμένη που υπήρχε ποτέ στην Ελλάδα και παράλληλα η πιο κακοπληρωμένη, η πιο μίζερη.
Μόλις πριν 20 χρόνια οι γονείς μου, 2 δημόσιοι υπάλληλοι, δίχως κανένα ακίνητο και καμία περιουσία στο όνομά τους, κατάφεραν να αγοράσουν οικόπεδο και να χτίσουν ένα μεγάλο σπίτι με 2 μέτριους μισθούς.
Εγώ σήμερα που είμαι πιο σπουδαγμένη από αυτούς και (ευτυχώς) έχω έναν καλό μισθό, δεν μπορώ να αποκτήσω 1 ακίνητο σε αυτή τη ζωή, εάν δεν χρεωθώ για 30 χρόνια, με ένα δάνειο έστω 100.000€ και αποπληρώνοντας 160.000€.
Από μικρή άκουγα τους δικούς μου να με προτρέπουν "να σπουδάσω", "να ζήσω καλύτερα", "να αποχτήσω περισσότερα" από αυτούς. Δεν τολμώ να ονειρευτώ ότι θα αποχτήσω ποτέ κάτι, εκτός ίσως από 1 σπίτι (γιατί έχουμε και τον κάλο του "κεραμιδιού"), μετά από 30 χρόνια είτε μαζί με κάποιο άλλο άτομο είτε μειώνοντας 30 χρόνων ποιότητα ζωής.
Και φτάνω στο σημείο να είμαι ευχαριστημένη που καταφέρνω να ζω μόνη μου και να συντηρούμαι, δίχως γονεϊκά δεκανίκια, βάζοντας στην άκρη το απόλυτο "0".
Η γενιά που εύχεται να μην αρρωστήσει, που στοιβάζεται σε παλιά 2άρια, μόνο κατά τη διάρκεια της νύχτας, διότι από το πρωί μέχρι ο βράδυ τρέχει και που κοσμεί τους τοίχους με πάμπολλα πτυχία.
Ο Κούλογλου όπως πάντα έκανε μία εξαιρετική δουλειά να παρουσιάσει τη ζωή, τα προβλήματα της γενιάς μας (δεν θα σχολιάσω τον αποκλεισμό της).
Αν έχετε χρόνο δείτε την .. τα στατιστικά νούμερα που παρουσιάζονται είναι αποκαρδιωτικά.
Η συγκίνηση, το μούδιασμα έναντι στην ανικανότητα να πράξεις, η θλίψη, η οργή είναι λίγα από τα συναισθήματα που προκαλεί.




Αισθάνομαι χάλια ..
Τέρμα πια ο μύθος ότι στο εξωτερικό τα πράγματα είναι απάνθρωπα, σκληρά και δύσκολα!!
Στην Ελλάδα είναι απάνθρωπα!!

Τετάρτη 14 Μαΐου 2008

Ηλιολουστο-βροχερό ΣΚ στην Ύδρα

Μετά από πολύ καιρό κατάφερα να εξασκήσω το αγαπημένο μου σπορ : "τα ταξίδια".
Το ΣΚ που μας πέρασε λοιπόν πήγα στην Ύδρα, σε ένα νησί που δεν είχα ποτέ αξιωθεί να πάω και που ήθελα πολύ να επισκεφτώ. Η Ύδρα μου ήταν γνωστή ως ένα νησάκι όπου δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα και ένας τόπος από όπου κατάγονται σημαντικοί οπλαρχηγοί της επανάστασης του 1821. Εεε κατάφερα να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου πάνω σε αυτό το νησί (να δω για πόσο θα τα θυμάμαι όλα αυτά που έμαθα).
1. Η Ύδρα πήρε το όνομά της από τις πλούσιες πηγές πόσιμου νερού που ανάβλυζαν από το έδαφός της στην αρχαιότητα.
2. Τον 15ο αι. μ.Χ. κάτοικοι της Πελοποννήσου για να αποφύγουν τις άγριες καταδιώξεις των Τούρκων, βρήκαν καταφύγιο στο νησί. Το άγονο όμως έδαφός της τους ανάγκασε να στραφούν στη θάλασσα και να γίνουν άριστοι ναυτικοί.

3. Έτσι το 1821 η Ύδρα έφτασε να είναι ένα πολύ πλούσιο νησί με 27.000 κατοίκους (σήμερα 2.500) και με τόσα πλοία όσα τα 2/3 του τότε ελληνικού στόλου.

4. Η Ύδρα κατέχει το παγκόσμιο (!) ακατάρριπτο ρεκόρ παραγωγικότητας ανδρών εξουσίας, τηρουμένων των αναλογιών,
5 Πρωθυπουργούς (Γ. Κουντουριώτη, Α. Κριεζή, Δ. Βούλγαρη, Α. Μιαούλη και Π. Βούλγαρη) και 50 Υπουργούς!
5. Η Ύδρα είναι γνωστή για τα παραδοσιακά αρχοντικά της. Πετρόκτιστα κτίρια 300 χρόνων υπάρχουν πάρα πολλά τα οποία στεγάζουν υπηρεσίες, ξενοδοχεία αλλά και σπίτια.
6. Η Ύδρα είναι ίσως το μοναδικό μέρος στον κόσμο, που απαγορεύονται τα αυτοκίνητα, τα μηχανάκια ακόμη και τα .. ποδήλατα, ενώ επιτρέπονται τα γαϊδουράκια και τα μουλάρια.
Ταξιδέψαμε γαι Ύδρα με catamaran σε 2 ώρες από τον Πειραιά, την περασμένη Παρασκευή. Όταν φτάσαμε ήταν βράδυ. Οπότε βλέπαμε μόνο φωτάκια μέσα στη νύχτα.
Κάναμε μια πρώτη βόλτα στην παραλία και μαγευτήκαμε από το τόσο γνώριμο ελληνικο-νυχτο-νησιώτικο τοπίο.
Την άλλη μέρα το πρωί ξυπνήσαμε αντικρίζοντας έναν απόλυτα καλοκαιρινό καιρό, με ήλιο και ζέστη. Ιδανικό κλίμα για εκδρομή σε νησί.
Περπατήσαμε στην παραλία, χαζέψαμε τα κλασσικά γαϊδουράκια που κατέχεζαν τα σοκάκια (*) και τα κότερα που μπαινόβγαιναν στο λιμάνι, μέχρι που αράξαμε σε μια καφετέρια.
(*) Περιστατικό: Περπατούσαμε σε ένα σοκάκι και συναντήσαμε ένα γαϊδαρο με τον διοκτήτη του. Με το που ερχόμαστε μούρη με μούρη, ο γάιδαρος χέστηκε (από τη χαρά του φαντάστηκα). Σταματάει ο κυριούλης, βγάζει από ένα κοφίνι ένα φαράσι και ένα σκουπάκι, μάζεψε τα ***** και μετά έφυγε. Έμεινα κάγκελο και δεν μπόρεσα να μην θαυμάσω τη νοοτροπία των ανθρώπων αυτών οι οποίοι συνειδητοποιούν το προφανές, ότι αν δεν τα μαζέψουν, θα γίνουν βουνό και θα υποστούν και οι ίδιοι τις συνέπειες.
Τότε είναι που με πιάνει το συναισθηματικό μου και κάνω πάντα τις ίδιες σκέψεις: "Πού είμαι τώρα (Ύδρα) και πού θα ήμουν (Αθήνα)", "Τι κάνω τώρα (διακοπές) κι τι θα έκανα (καθαριότητα σπιτιού)".
Anyway όταν η παρέα μου με βαρέθηκε εξαιτίας αυτών των σκέψεων, επισκεφτήκαμε το Ιστορικό Αρχείο του Μουσείου της Ύδρας (5€ έκαστος). Ναυτικά όργανα, ομοιώματα καραβιών, παλιοί χάρτες και σημαίες, φωτογραφίες και προσωπικά αντικείμενα οπλαρχηγών είναι τα χαρακτηριστικά εκθέματα του Μουσείου.
Και εκεί που λέω "όλα τα μουσεία πάνω κάτω τα ίδια εκθέτουν" φτάνω σε μια πινακίδα που τιτλοφορείται: "Η καρδιά του Α. Μιαούλη". Σηκώνω το βλέμμα και βλέπω μια ασημένια φοντανιέρα και σκέφτομαι ότι μια πολύ σημαντική ιστορία κρύβεται πίσω από αυτή τη φοντανιέρα για να χαρακτηρίζεται ως "Η καρδιά του Α. Μιαούλη". Διαβάζοντας όμως παρακάτω συνειδητοποίησα πως η φοντανιέρα περιέχει την αληθινή καρδιά του Μιαούλη, σε φορμόλη!! Διατηρείται έτσι σχεδόν 2 αιώνες, από όταν ο Όθωνας τη χάρισε στους κατοίκους της Ύδρας!!! Μετά από αυτό τα έχω δει όλα σε μουσεία .. Η υπόλοιπη ημέρα κύλησε ακουμπώντας τα ωραία μας λεφτάκια σε ταβέρνα, σε άλλη καφετέρια σε μπαράκι το βράδυ. Γενικά κυκλοφορείς, κάθεσαι κάπου και πληρώνεις σε αυτές τις διακοπές.
Την επόμενη ημέρα ξυπνήσαμε από τη "βροχή στον τσίγκο" ή από τις ψιχάλες στο παράθυρο. Μια ομορφιά!! Ο ιδιοκτήτης των δωματίων μας προμήθευε με ομπρέλες (btw πολύ εξυπηρετικός) ώστε να κυκλοφορήσουμε στην βροχερή Ύδρα. Τελείως διαφορετικό σκηνικό, χειμωνιάτικο, αλλά με τη χάρη του και αυτό.
Αποφασίσαμε να πάμε στο αρχοντικό του Λάζαρου Κουντουριώτη ή αλλιώς "το κίτρινο κτίριο" όπως χαρακτηριστικά μας έλεγαν όλοι. Ανηφορίζαμε και ανηφορίζαμε, μας βγήκε η γλώσσα έξω, αλλά στο τέλος το βρήκαμε! 4€ η είσοδος.
Να σας πω την αλήθεια περιδιαβήκαμε σε διάφορα δωμάτια με πολλούς "οντάδες" καναπέδες, πολυθρόνες και καθιστικά, τα οποία μου θύμισαν τα παλιά έπιπλα που έχουμε στο χωριό, αλλά με μια πιο αρχοντική χροιά. Αυτό που μου άρεσε πολύ ήταν οι παλιές παραδοσιακές στολές και ενδύματα από πολλά μέρη της Ελλάδας. Κλασσική γυναίκα μπροστά σε "βιτρίνα".
Κάποια στιγμή κατηφορίσαμε προς το λιμάνι, αγοράσαμε τα κλασσικά souvenirs και δωράκια και όταν μας έκοψε η λόρδα, το ρίξαμε στα θαλασσινά. Καλαμαράκια, χταποδάκια, σολωμό .. Κάνω ειδική μνεία επειδή είχα πολύ καιρό να τα τιμήσω!!
Κάποια στιγμή νύχτωσε και πλησίασε η ώρα της αναχώρησης. Λυπηρές σκέψεις στην προβλήτα με κατέκλυσαν, λες και έχουν ραντεβού μαζί μου σε κάθε λιμάνι.
Όταν ήμουν μικρή, την τελευταία ημέρα των διακοπών, της επιστροφής, είχαμε δράματα. Έκλαιγα σε όλο το ταξίδι μέχρι το σπίτι και οι δικοί μου έκαναν αμάν να με συνεφέρουν. Τώρα που μεγάλωσα δεν κλαίω πια, αλλά πάντα μια μελαγχολία με επισκέπτεται, όπως μια γλυκιά αναμονή της έναρξης κάθε εκδρομής, αντίστοιχα.
Συμπερασματικά η Ύδρα μου άρεσε πολύ, κυρίως επειδή θεωρώ πως είναι ένα νησί με άποψη. Οι Υδραίοι έχουν διατηρήσει το αρχοντικό στυλ σε όλα τους τα κτίρια, την απαγόρευση μηχανοκίνητων οχημάτων, τη γραφικότητα σε κάθε ασβεστωμένο σοκάκι και γενικά οι έχουν υιοθετήσει μια πολύ φιλόξενη διάθεση.
Ιδανικός προορισμός για ήρεμες, ολιγοήμερες διακοπές. Εφόσον διαθέτετε κάποιο σκάφος/βάρκα/μαούνα, μπορείτε να κάνετε και κανένα μπάνιο στις διπλανές, μη προσβάσιμες με δρόμο παραλίες. Αλλιώς υπάρχουν και τα θαλάσσια ταξί.

Άντε και στην επόμενη εξόρμηση!!!!!!

Παρασκευή 2 Μαΐου 2008

Πάσχα των Ελλήνων Πάσχα!

Είναι γνωστό της πάση ότι όταν σταματάς τη δουλειά για διακοπές ή γενικότερα όταν έχεις ελεύθερο χρόνο .. δεν κάνεις ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα. Δεν πα' να προγραμμάτιζες ότι "στις διακοπές του Πάσχα θα κάνεις το ένα και το άλλο", όταν ξημερώνει η πρώτη μέρα δίχως δουλειά, καταρρέει το σύμπαν.
Και ο πρόλογος αυτός για να απολογηθώ σε εμένα και σε όποιον, για το ότι δεν έκανα και πολλά και ότι δεν bloggαρα κυρίως.
Αφού λοιπόν πήρα το δώρο του Πάσχα, πήγα και έκανα ένα ωραιότατο service στο αυτοκίνητο της τάξης των 230€, άλλαξα λάστιχα που είχα .. ξεχάσει (ξέρατε εσείς ότι τα λάστιχα πρέπει να αλλάζουν κάθε 3 περίπου χρόνια;;), anyway άλλα 170€ και όλα αυτά αφού του είχα κάνει ένα γενικό πλύσιμο μέσα, έξω, πάνω, κάτω, μηχανή και πορτ μπαγκάζ 27€. Δεν έφτιαξα μια γρατζουνιά στο καπό που για να φτιαχτεί θέλει βγάλσιμο και γενικό βάψιμο που κοστίζει 150€ και μια μικρή διαρροή λαδιών που ακόμα δεν είναι πολύ μεγάλη, της τάξης των 200€, γιατί είπα να κάνω Πάσχα σπίτι μου και όχι στη φυλακή!
Αααα πήγα και κομμωτήριο και έβαψα και το μαλλί, πάνε οι ξανθές ανταύγειες που με στοίχειωσαν 4-5 χρόνια τώρα και το "γύρισα" στο σκούρο καστανό με μια essence χάλκινη, μαζί με κούρεμα, χτένισμα, λούσιμο, 2mgr μαλλακτική, 3 mgr ενυδατική, 4mgr λοσιόν για τη ρίζα κτλ άλλες μπούρδες που πρέπει να γίνει πόλεμος να μη στα βάλουνε, άλλα 80€.
(Στο μεταξύ βρήκα κι εγώ την ιδανική ημέρα να πάω στο κομμωτήριο, όπου με το που σκάω με το άλουστο - έτσι θέλει για να πιάσει η μπογιά, αμέσως να με κακοχαρακτηρίσετε - μαλλί, να σου μια κάμερα του Antenna και μια τύπισσα με ένα μαρκούτσι. Αμάν λέω. Κάθομαι σε μια καρέκλα στο βάθος κήπος και ακριβώς πίσω από ένα χαρτόνι με δείγματα. Αρχίζει να με βάφει η κοπέλα και ξέρετε όταν βάφεις τα μαλλιά σου είσαι σα να σε έχει κουτσουλήσει ένα γιγάντι πουλί, ένα πράγμα, ό,τι πρέπει δηλαδή για να βγεις στην τηλεόραση. Μου φοράει και το κράνος με τη θερμότητα και ήμουν μια ομορφιά. Εεε τότε λοιπόν ξεκίνησε και το ρεπορτάζ. Φτου!! Πήρα ένα περιοδικό και έβαλα μπροστά στη μούρη, ανασηκώθηκα προς τα πάνω και προς τα μέσα στο κράνος, σε σημείο να κινδυνεύει να καεί το κρανίο μου και έκατσα έτσι μέχρι που τελείωσε το ρεπορτάζ. Αν λοιπόν, προχτές στις ειδήσες του Antenna είδατε ένα περιοδικό μπροστά από ένα κασκέτο κομμωτηρίου αυτή ήμουν εγώ.)
Εεε κάπως έτσι πέρασα εγώ, με πολλά έξοδα, λίγο πνεύμα πασχαλινό (ούτε νηστεία δεν έκανα) και λίγο φαγητό, μιας και κάνουμε δίαιτα εδώ και 1,5 μήνα (-6 κιλά).
Για να δούμε οι υπόλοιποι Έλληνες πώς πέρασαν.
Άλλη μια χρονιά λοιπόν ήρθε το Πάσχα:

- άλλη μια φορά προβλέπαμε τον καιρό 1 μήνα πριν το Πάσχα (ο οποίος θα ήταν βροχερός, με πτώση της θερμοκρασίας και χιόνια στα ορεινά) και που τελικά πέσαμε έξω και λίγες ψιχάλες μόνο μας θύμισαν εκείνα τα δελτία των καιρών.
- άλλη μια φορά τσιμπημένες οι τιμές στις λαϊκές αγορές με τις απανταχού ηλικιωμένες κυριούλες να τσακώνονται με τους μανάβηδες,
- άλλη μια φορά στη Βαρβάκειο Αγορά έγινε της .. Βαρβακείου, με τους χασάπηδες να μας πείθουν για την ελληνικότητα και τη φτήνια των αρνιών τους,
- άλλη μια φορά το δώρο του Πάσχα εξανεμίστηκε πριν καν μπει,

- άλλη μια φορά βομβαρδιστήκαμε από διαφημίσεις με λαμπάδες από το πρωί ως το βράδυ,
- άλλη μια φορά είδαμε τα ίδια έθιμα στην τηλεόραση, με το ρουκετοπόλεμο στο Βροντάδο της Χίου, με τα αερόστατα στο Λεωνίδιο, με τα χαλκούνια στο Αγρίνιο κτλ κτλ,

- άλλη μια φορά είδαμε τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, τον Μπεν Χουρ και όλες τις ρωμαϊκες και βιβλικές ταινίες,
- άλλη μια φορά στα Ιεροσόλυμα έγινε της Πόπης με το Άγιο Φως,
- άλλη μια φορά ακρωτηριαστήκαμε από "απαγορευμένα" βεγγαλικά,

- άλλη μια φορά διασκεδάσαμε(;) με τηλεοπτικές μουσικές σκηνές, περασμένων ετών (μα υπάρχει κανείς που είναι στο σπίτι του και βλέπει το πρόγραμμα της Πέγκυς Ζήνα πριν 5 χρόνια και σηκώνεται να χορέψει;;; Απορώ!)
- άλλη μια φορά σηκωθήκαμε αξημέρωτα και τσιγκελώσαμε το κακόμοιρο ζώο στη σούβλα. Και σαφώς επειδή είμαστε .. ας πούμε 4 Έλληνες και επειδή τρώμε για 10 και μαγειρεύουμε για 20, πετάξαμε και πετάξαμε στα σκουπίδια τόνους φαγητών ... Έτσι επειδή είμαστε large τύποι και επειδή το γεγονός ότι το ρύζι έχει πάρει παγκοσμίως την ανιούσα και πλέον με δελτίο θα το τρώμε, δε μας απασχολεί,
- άλλη μια φορά είδαμε πού διασκέδασαν οι επώνυμοι, το χαμό που έγινε στη Μύκονο, τη μεθυσμένη Τζούλια, τον εξαίρετο δικηγόρο Κούγια που πήγε τα παιδιά του στη .. Μύκονο (καλά αυτός δεν ήταν που έλεγε ότι δεν θα επιτρέψει εφεξής τα παιδιά του να πηγαίνουν στη Μύκονο;)
, το μαϊντανό Γαλάτη και άλλες εξέχουσες προσωπικότητες
- άλλη μια φορά πήραμε τα διακοποδάνεια (αφού λεφτά λόγω στεγαστικού και λοιπών δανείων δεν υπάρχουν) για να εκδράμουμε στας εξοχάς
- άλλη μια φορά άδειασαν οι πόλεις και γέμισαν οι εθνικές οδοί μιας και όλοι πρέπει να φύγουμε την ίδια μέρα και ώρα ,
- άλλη μια φορά σκοτωθήκαμε στους δρόμους επειδή πρέπει να κάνουμε φιγούρα με το καινούριο και μη αποπληρωμένο αυτοκίνητό μας,
- άλλη μια φορά ζήσαμε το Πάσχα, των Ελλήνων Πάσχα.
Την ουρά μου δεν τη βγάζω απέξω, αφού πολλά από αυτά τα έκανα κι εγώ, είτε από επιλογή είτε από ασυνείδητη παρόρμηση στη λαίλαπα των εθίμων μας. Απλά παρατηρώ ότι πέρα από τα παραδοσιακά έθιμα που συμβολίζουν και κάτι, τείνουμε να υιοθετούμε νεο-ελληνικά "έθιμα"-συνήθειες που δεν συμβολίζουν τίποτα. Γιατί μη μου πείτε ότι η Πέγκυ, η Τζούλια και το κάθε τσόκαρο είναι συνυφασμένα με το Πάσχα.
Μετά από όλα αυτά γύρισα και στη δουλειά και σαφώς βρήκα "ελεύθερο" χρόνο να bloggάρω μιας και 10 ημέρες διακοπών δεν "πρόλαβα" να ανοίξω τον υπολογιστή.
Άντε και του χρόνου!!