Ξεκίνησε ένα ταξίδι δίχως να ερωτηθεί. Το ξεκίνησε υπό φαινομενικά ιδανικές συνθήκες, παρόλο που όσο αποκτούσε εμπειρίες διαπίστωνε ότι οι συνθήκες ήταν ύπουλα τρωτές.
Κλήθηκε να συνεχίσει .. το ένστικτο της αυτοσυντήρησης βλέπετε _ αυτό το ένστικτο το οποίο μας ωθεί να μεταλλάξουμε χαρακτηριστικά μας, να "χαμαιλεοντίσουμε" γνωρίσματά μας.
Εφοδιασμένη με το δικό της γενετικό υλικό και το επίκτητο "ιδανικό", πορεύτηκε αρχικά με δισταγμό, έτσι δοκιμαστικά. Ο δρόμος δύσκολος μα συνάμα ενδιαφέρον, την καλούσε σε ακόμα πιο δύσβατα μονοπάτια. Συχνά πυκνά σε στάσεις της, γευόταν τους καρπούς της επιτυχίας της. Παράλληλα όμως στα νυχτέρια της πάλευε με δαίμονες, οι οποίοι άρχισαν από νωρίς να στοιχειώνουν τα όνειρά της. Αυτοί οι δαίμονες με το πέρασμα του χρόνου την επισκέπτονταν δίχως πρόγραμμα, πότε σε στρωτά μονοπάτια και πότε σε κακοτράχαλα βουνά. Αναγκασμένη να συνεχίσει με τις δυνατές λιγότερες απώλειες, βρήκε τρόπο να τους αγνοεί, να στρέφει τα αυτιά της κόντρα στον άνεμο, μην αφήνοντας χώρο για τίποτα άλλο.
Η περιέργειά της, το πείσμα της και η λαχτάρα της για νέους προορισμούς την πήγαν μακριά. Για πολλούς η επιτυχημένη ταξιδεύτρια, είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος, ένας γεμάτος, πλήρης άνθρωπος. Κι όμως, ευπροσάρμοστη σε εξωγενείς παράγοντες έμαθε να ανταπεξέρχεται σε καθημερινά, πρακτικά θέματα, αλλά να πολεμά τους δαίμονες δεν έμαθε ποτέ. Απόπειρες μόνο με εφήμερα αποτελέσματα. Τίποτα το διαχρονικό.
Όσο περισσότερο αγνοούσε αυτούς τους δαίμονες, τόσο τους ενδυνάμωνε. Τους άφησε να επηρεάσουν τη διάπλαση της πορείας της. Η επιρροή τους αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικότητάς της.
Άραγε μπορούσε να τους αντιμετωπίσει νωρίτερα; Μόνη ή με βοήθεια; Κι αν τους αντιμετώπιζε ποια θα ήταν σήμερα; Τι ταξίδια θα επέλεγε και με ποιο τρόπο θα τα βίωνε;
Τον τελευταίο καιρό κάνοντας ριψοκίνδυνα ταξίδια, ρισκάρισε, δεν υπολόγισε τις συνέπειες πιθανής αποτυχίας. Παράλληλα, ξεχασμένοι και μη δαίμονες εμφανίστηκαν πάλι στη ζωή της. Επιπλέον ο καιρός κάθε άλλο παρά ευνοϊκός στάθηκε. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, μια γριά τσιγγάνα που συνάντησε τυχαία στο δρόμο της, την προειδοποίησε για την δυσοίωνη έκβαση των ταξιδιών της.
Λύγισε. Συνέχισε με λιγότερο σθένος, με πεσμένα φτερά, αλλά συνέχισε. Θα μου πεις και πώς να σταματήσει κανείς. Τα μάτια της γεμάτα μελαγχολία πια, αποθάρρυναν τους πιθανούς συνομιλητές της. Η ψυχή της γεμάτη απογοήτευση απέτρεψε πιθανή ψυχολογική προσέγγιση. Κάτι τέτοιες ώρες είμαστε μόνοι. Έτσι και αυτή, μπορεί καθημερινά να περιτριγυρίζεται από πολλούς συνταξιδιώτες, μα αισθάνεται και είναι μόνη. Δεν ξέρω καν αν μια προσέγγιση είναι ικανή να της δώσει μια ώθηση. Πολλοί επιχειρούν, μα όλα είναι στη μίζα του δικού μας μυαλού.
Αποφασίζει λοιπόν, να κάνει μια μεγάλη στάση. Να ταξιδέψει πλέον μόνο σε εσωτερικά μονοπάτια. Να συναντήσει τους δαίμονές της και να τους αντιμετωπίσει. Δίχως αυτό, μέλλον δεν υπάρχει. Μπορεί να γελά, να δείχνει πρόσχαρη και οικεία να την προσεγγίσεις, αλλά μέσα της υπάρχει τόση απρόσμενη αναστάτωση. Καιρό τώρα κολλημένη μέσα σε ένα έλος, αφήνεται να βουλιάξει. Προκειμένου να την καλύψει ο βούρκος, θα δοκιμάσει κάτι να κάνει.
Όταν και άμα καταφέρει κάτι θα επιστρέψει.
Ως τότε απλά θα σας παρατηρεί και που και που θα αφήνει το σημάδι της.
Κλήθηκε να συνεχίσει .. το ένστικτο της αυτοσυντήρησης βλέπετε _ αυτό το ένστικτο το οποίο μας ωθεί να μεταλλάξουμε χαρακτηριστικά μας, να "χαμαιλεοντίσουμε" γνωρίσματά μας.
Εφοδιασμένη με το δικό της γενετικό υλικό και το επίκτητο "ιδανικό", πορεύτηκε αρχικά με δισταγμό, έτσι δοκιμαστικά. Ο δρόμος δύσκολος μα συνάμα ενδιαφέρον, την καλούσε σε ακόμα πιο δύσβατα μονοπάτια. Συχνά πυκνά σε στάσεις της, γευόταν τους καρπούς της επιτυχίας της. Παράλληλα όμως στα νυχτέρια της πάλευε με δαίμονες, οι οποίοι άρχισαν από νωρίς να στοιχειώνουν τα όνειρά της. Αυτοί οι δαίμονες με το πέρασμα του χρόνου την επισκέπτονταν δίχως πρόγραμμα, πότε σε στρωτά μονοπάτια και πότε σε κακοτράχαλα βουνά. Αναγκασμένη να συνεχίσει με τις δυνατές λιγότερες απώλειες, βρήκε τρόπο να τους αγνοεί, να στρέφει τα αυτιά της κόντρα στον άνεμο, μην αφήνοντας χώρο για τίποτα άλλο.
Η περιέργειά της, το πείσμα της και η λαχτάρα της για νέους προορισμούς την πήγαν μακριά. Για πολλούς η επιτυχημένη ταξιδεύτρια, είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος, ένας γεμάτος, πλήρης άνθρωπος. Κι όμως, ευπροσάρμοστη σε εξωγενείς παράγοντες έμαθε να ανταπεξέρχεται σε καθημερινά, πρακτικά θέματα, αλλά να πολεμά τους δαίμονες δεν έμαθε ποτέ. Απόπειρες μόνο με εφήμερα αποτελέσματα. Τίποτα το διαχρονικό.
Όσο περισσότερο αγνοούσε αυτούς τους δαίμονες, τόσο τους ενδυνάμωνε. Τους άφησε να επηρεάσουν τη διάπλαση της πορείας της. Η επιρροή τους αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικότητάς της.
Άραγε μπορούσε να τους αντιμετωπίσει νωρίτερα; Μόνη ή με βοήθεια; Κι αν τους αντιμετώπιζε ποια θα ήταν σήμερα; Τι ταξίδια θα επέλεγε και με ποιο τρόπο θα τα βίωνε;
Τον τελευταίο καιρό κάνοντας ριψοκίνδυνα ταξίδια, ρισκάρισε, δεν υπολόγισε τις συνέπειες πιθανής αποτυχίας. Παράλληλα, ξεχασμένοι και μη δαίμονες εμφανίστηκαν πάλι στη ζωή της. Επιπλέον ο καιρός κάθε άλλο παρά ευνοϊκός στάθηκε. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, μια γριά τσιγγάνα που συνάντησε τυχαία στο δρόμο της, την προειδοποίησε για την δυσοίωνη έκβαση των ταξιδιών της.
Λύγισε. Συνέχισε με λιγότερο σθένος, με πεσμένα φτερά, αλλά συνέχισε. Θα μου πεις και πώς να σταματήσει κανείς. Τα μάτια της γεμάτα μελαγχολία πια, αποθάρρυναν τους πιθανούς συνομιλητές της. Η ψυχή της γεμάτη απογοήτευση απέτρεψε πιθανή ψυχολογική προσέγγιση. Κάτι τέτοιες ώρες είμαστε μόνοι. Έτσι και αυτή, μπορεί καθημερινά να περιτριγυρίζεται από πολλούς συνταξιδιώτες, μα αισθάνεται και είναι μόνη. Δεν ξέρω καν αν μια προσέγγιση είναι ικανή να της δώσει μια ώθηση. Πολλοί επιχειρούν, μα όλα είναι στη μίζα του δικού μας μυαλού.
Αποφασίζει λοιπόν, να κάνει μια μεγάλη στάση. Να ταξιδέψει πλέον μόνο σε εσωτερικά μονοπάτια. Να συναντήσει τους δαίμονές της και να τους αντιμετωπίσει. Δίχως αυτό, μέλλον δεν υπάρχει. Μπορεί να γελά, να δείχνει πρόσχαρη και οικεία να την προσεγγίσεις, αλλά μέσα της υπάρχει τόση απρόσμενη αναστάτωση. Καιρό τώρα κολλημένη μέσα σε ένα έλος, αφήνεται να βουλιάξει. Προκειμένου να την καλύψει ο βούρκος, θα δοκιμάσει κάτι να κάνει.
Όταν και άμα καταφέρει κάτι θα επιστρέψει.
Ως τότε απλά θα σας παρατηρεί και που και που θα αφήνει το σημάδι της.