Παρασκευή 30 Ιουνίου 2006

Internet-Wave Festival ... στο Σύνταγμα


"Από 1/6/2006
στο κέντρο της Αθήνας, στην Πλατεία Συντάγματος, λειτουργεί το πρώτο δημόσιο ασύρματο δίκτυο ελεύθερης πρόσβασης στο Internet (WiFi public hotspot), με στόχο την προώθηση της ιδέας της ευρυζωνικότητας και των σχετικών ασύρματων τεχνολογιών.

Η πρόσβαση στο ασύρματο δίκτυο της πλατείας (athenswifi) είναι ελεύθερη για όλο το χρονικό διάστημα πιλοτικής λειτουργίας του δικτύου (18 μήνες) σε όλους τους πολίτες, αρκεί να διαθέτουν τα κατάλληλα τερματικά, όπως ένα laptop ή έναν υπολογιστή χειρός (PDA) τα οποία να υποστηρίζουν τεχνολογίες WiFi.
Ο κάθε πολίτης μπορεί πλέον να συνδεθεί στο Internet μέσω του φορητού υπολογιστή του, ενώ κάθεται σε ένα παγκάκι ή σε ένα καφέ της πλατείας. Η πρόσβαση είναι ελεύθερη, αρκεί να πληκτρολογήσει τον αριθμό που θα εμφανιστεί στην οθόνη του, μόλις προσπαθήσει για πρώτη φορά να προσπελάσει μια ηλεκτρονική σελίδα.
Η ταχύτητα διασύνδεσης στο athenswifi είναι ιδιαίτερα γρήγορη (πρωτόκολλα 802.11b/g), ενώ η συνολική χωρητικότητα της γραμμής με το Internet είναι 4Mbps. Το ασύρματο δίκτυο καλύπτει την ευρύτερη περιοχή της πλατείας Συντάγματος με έμφαση στα σημεία όπου ο δημότης ή ο επισκέπτης μπορεί να καθίσει και να χρησιμοποιήσει τον φορητό του υπολογιστή. Για την καλύτερη κάλυψη της πλατείας έχουν εγκατασταθεί αρκετά σημεία ασύρματης πρόσβασης (Access Points) τα οποία επικοινωνούν ασύρματα με τον κεντρικό εξοπλισμό στο Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών."

Το παραπάνω άρθρο το διάβασα πρόσφατα στο in.gr

Πολύ ενδιαφέρον, το εγχείρημα, δε λέω και μπράβο μας που σαν έθνος καταφέραμε επιτέλους να αποκτήσουμε δωρεάν (για 18 μήνες) ασύρματο internet ελπίζοντας μετά από αυτό το διάστημα, να έχουμε πλέον φθηνό ασύρματο internet. Το γεγονός αυτό, βέβαια σε άλλες χώρες (βλ. Αμερική) είναι κεκτημένο εδώ και πολλά χρόνια, αλλά όπως όλα τα νέα επιτεύγματα έρχονται τελευταία στην Ελλάδα έτσι και αυτό.

Σκεφτόμουνα, όμως κάποια πρακτικά θέματα που θα έπρεπε να σε απασχολήσουν αγαπητή πολιτεία, για τους επόμενους 18 μήνες.
Σαν γνωστοί τσαμπατζήδες που είμαστε οι Έλληνες, δεν θα σπεύσουμε όλοι, οι έχοντες και μη, laptop να δοκιμάσουμε τη δωρεάν αυτή παροχή; Θα σπεύσουμε, πώς δε θα σπεύσουμε. Και καλά οι έχοντες εξοπλισμό θα δικαιολογούνται, τους μη έχοντες οι οποίοι θα ακολουθούν σε μιλιούνια τους έχοντες, από περιέργεια (εδώ θα πάει και η κ. Κούλα η γειτόνισσά μου, η οποία internet δεν ξέρει τι θα πεί, αλλά αφού είναι τσάμπα τη βόλτα της θα την κάνει) πού τους βάζεις;

Όχι δεν είναι ρητορική ερώτηση. Πραγματικά πού τους βάζεις; Σε μια Πλατεία και στους γύρω δρόμους; Και καλά τους έβαλες εκεί, ειδικές κυκλοφοριακές ρυθμίσεις έκανες; Δεν έκανες; Εδώ 2 μέρες, ανήμερα Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά αποκλείεται το Σύνταγμα επειδή τρέχουν όλοι να δούνε το χριστουγεννιάτικο δέντρο και να κάνουν μια βόλτα με το Carousel. Τώρα με το δωρεάν internet που όλοι θα ξημεροβραδιάζονται:πιτσιρίκοι παίζοντας παιχνίδια, φοιτητές ψάχνοντας υλικό για τις εργασίες τους, μοναχικές ψυχές κάνωντας ασύστολο chating, κ.τ.λ., φαντάζεσαι πως δεν θα γίνει πανικός;

Προσωπικά φαντάζομαι σε λίγο καιρό (να περάσει το καλοκαιράκι πρώτα) ανθρώπους αραγμένους σε κάθε πλακάκι της πλατείας Συντάγματος με τα laptop τους ανά .. πόδας, ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών, να σερφάρουν όλη μέρα και όλη νύχτα. Εφοδιασμένους βέβαια με ψάθες, κουρελούδες, sleeping bags, νερά και σνακς, να αποικούν κανονικά στο Σύνταγμα, για 18 μήνες.

Οι νέοι λοιπόν, αυτοί προσωρινοί κάτοικοι του Συντάγματος χρειάζονται κάποιες παροχές και ανέσεις από εσένα πολιτεία. Χημικές τουαλέτες και κινητές ντουζιέρες τοποθέτησες σε διασκορπισμένα σημεία στην περιοχή; Μερικές σκηνές για να βάλουν από κάτω το κεφαλάκι τους οι serfers δεν θα στήσεις; Μερικούς γιγάντιους ανεμιστήρες για δροσιά το καλοκαίρι και τίποτα τεράστια βαρέλια με πετρέλαιο για ζεστή φωτιά το χειμώνα δεν θα παρέχεις; Και κανένα συσσίτιο σε καθημερινή βάση δεν θα ήταν καλό;

Και οι απλοί επισκέπτες της Πλατείας, δε θα χρειαστούν αερογέφυρες ώστε βγαίνοντας απο το σταθμό του μετρό, να μην ποδοπατάνε τους ξαπλωμένους serfers, αλλά να φεύγουν κατευθείαν προς Ερμού, Πανεπιστημίου κ.τ.λ.; Και οι πλανόδιοι μικροπολιτές, κουλουρτζήδες, λαχειοπώλες, CD-DVDάδες, που πέρα από τους κλασσικούς θα μαζευτούν και άλλοι τύπου πανηγυριού με μαλλί της γριάς, καραμελωμένα μηλαράκια και γλειφιτζούρια, πού θα χωρέσουν;

Εεε;;;;; Τίποτα από όλα αυτά δεν έχεις σκεφτεί και τελικά υλοποιήσει; Μα καλά είσαι πολιτεία εσύ διορατική, που ξέρεις τους πολίτες σου και νοιάζεσαι για αυτούς; Δεν είδες τι γινόταν στο Woodstock, δεν βλέπεις τι γίνεται στο Rockwave Festival στο Terravibe στη Μαλακάσα; Κάτι ανάλογο φαντάζομαι μόνο που η δυνατή μουσική, οι φωνές και ο παλμός θα αντικατασταθούν από μια συμφωνία από κλικς.

Μπορεί να φαντάζουνε υπερβολικά όλα αυτά, αλλά μόλις διάβασα το παραπάνω άρθρο, τέτοιες εικόνες μου δημιουργήθηκαν στο μυαλό και είπα να τις μοιραστώ. Αν, τώρα αυτές οι σκέψεις ξάφνιασαν και σόκαραν κάποιον...λυπάμαι αλλά
μέσα από τη φυσαλίδα μου τέτοια πράγματα βλέπω!!!

Τέλος, για όποιον ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερες λεπτομέρεις για το θέμα του άρθρου, υπάρχει το athenswifi.

Τρίτη 27 Ιουνίου 2006

3 reasons to be a teacher!


Και κάθεσαι, αγαπητέ εργαζόμενε, που λες στο γραφειάκι σου, στο μαγαζί σου, στο αυτοκίνητό σου, στην επιχείρησή σου και όπου αλλού εργάζεσαι και φυλλομετράς το ημερολόγιό σου. Τα βάζεις κάτω και βλέπεις ότι με το ζόρι δικαιούσαι 2 με 3 εβδομάδες άδεια το πολύ (έφαγες κάποιες μέρες το Πάσχα,...μην παραπονιέσαι). Καταλήγεις να αισθανθείς ικανοποιημένος και τυχερός που και φέτος θα ξεκουραστείς (λέμε τώρα).
Όση ώρα εσύ μετράς και ξαναμετράς τις μέρες της άδειάς σου, υπάρχουν κάποιοι στον κόσμο αυτό που ήδη γεύονται την άδειά τους. Και μάλιστα θα συνεχίσουν να τη γεύονται όταν εσύ πια θα έχεις επιστρέψει από τις διακοπές σου και θα δουλεύεις ήδη καμιά δυο βδομάδες.
Είναι οι τυχεροί καθηγητές και δάσκαλοι που σχεδόν 3 μήνες το Καλοκαίρι, έχουν άδεια....ανεξαρτήτως από το αν κάνουν διακοπές ή όχι. Τουλάχιστον αποτοξινώνονται και "ξελαμπικάρουν" από τις ευθύνες και τη ρουτίνα.
Χμμ...τώρα που σε προβλημάτισα για το αν έκανες καλά που έκανες κοπάνες στο μάθημα του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού ή για το αν είσαι ευχαριστημένος από την εργασία σου, σε αφήνω να κανονίσεις τις ... όποιες διακοπές σου!
Αν, βέβαια νιώθεις ότι σε παίρνει να κάνεις τη μεγάλη στροφή και ότι δεν είναι πια αργά, σου εύχομαι ολόψυχα Καλή Επιτυχία!
Άντε μήπως σπρώξεις και μένα !!

:-( Sorry Daddy για το post

Κυριακή 25 Ιουνίου 2006

Happy Birthday!!!

Σήμερα έχει γενέθλια ένας πολύ καλός μου φίλος, ο οποίος γίνεται 30 χρονών και αισίως μπαίνει στην 4η (!) δεκαετία της ζωής του. Είναι ο πρώτος από τους φίλους μου που περνάει αυτό το κατώφλι και η αλήθεια είναι ότι αυτό με προβλημάτισε ιδιαίτερα. Συνηδειτοποιώ ξαφνικά ότι ο κύκλος μου αρχίζει να αποτελείται από την κοινωνική τάξη των "30ρηδων" και ότι σε λίγο και εγώ θα αποτελώ μέλος της. Μαμά μου ... πώς περνάν τα χρόνια...
Όταν είμαστε στα 15, οι 30ρηδες φάνταζαν στα μάτια μας μεγάλοι, τι μεγάλοι, γέροι δε λέω καλύτερα ! Τώρα αυτά τα "γεροντάκια" μου μοιάζουν ιδιαίτερα συμπαθητικά, ζωηρά και γεμάτα όρεξη για ζωή(?). Δεν με παίρνει και αλλιώς να το δω...
'Οχι Β., δεν θα αναλωθώ σε ευχές καρτών τύπου Rezerva : "This will be your year. This will be the year that you are 30. This will be the year you love as deeply and laugh as often as you can. This will be the year you do at least one thing you always dreamed you'd do. This will be the year you come closer than ever before to perfecting this art called living. This will be your year. Happy 30th Birthday."
Δεν θα πω, πως οι σημερινοί 30ρηδες, είναι οι χθεσινοί 20ρηδες, όπως υποστηρίζουν επιστήμονες, ψυχολόγοι, στατιστικολόγοι και λοιπά.
Δεν θα πω, πως η κάθε εποχή έχει τη γλύκα της και τα θετικά της....
Με λίγα λόγια δεν θα προσπαθήσω να χρυσώσω το χάπι....
Αγαπημένε μου φίλε Β. αυτό το post είναι αφιερωμένο σε σένα και σε όλους όσους είναι ή αισθάνονται 30!!
Τι άλλο να σου, θα μου πεις, σου έκανα την καρδιά περιβόλι εε; Να είσαι πάντα (εεε όσο απομένει ακόμα) καλά, να προσέχεις την υγεία σου (να αρχίσεις τα check-ups) και να προσπαθήσεις να είσαι ευτυχισμένος, συμβιβαζόμενος με την κατάσταση στην οποία έχει πλέον περιέλθει.
Ευτυχώς προσωπικά αργώ ακόμα να γίνω 30 (ποιον κοροϊδεύω δεν ξέρω) οπότε κάνοντας παρέα μαζί μου, μπορείς να αισθάνεσαι λιγάκι πιο ατίθασο και οργισμένο νιάτο, όπως εγώ.
Λοιπόν, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !!! και να τα εκατοστήσεις.. αν θες!!!

Bubble Girl...

Αν παρατηρήσει κανείς μια φούσκα/φυσαλίδα από σαπουνάδα, θα ακολουθήσει με το βλέμμα του την απροσδιόριστη πορεία της για λίγο και μετά όταν αυτή σκάσει δεν θα αποτελεί καν μια ανάμνηση για τον παρατηρητή της.
Πρόσφατα μια τέτοια φυσαλίδα βρέθηκε τυχαία στο οπτικό μου πεδίο και ανεξηγήτως όχι μόνο δεν την αγνόησα, αλλά αποτέλεσε αφορμή για μια αλληλουχία σκέψεων που παραθέτω στη συνέχεια.
Αισθάνθηκα, λοιπόν, αρχικά την επιθυμία να μπορούσα να ταξιδεύω μέσα σε μια τέτοια φυσαλίδα. Ακολούθως έκανα τη σκέψη "Και γιατί να ταξιδεύω μόνο και όχι να μπορώ να ζω μέσα σε αυτή τη φυσαλίδα, περιπλανώμενη δεξιά κι αριστερά, άλλοτε ψηλά και άλλοτε χαμηλά; Γιατί να μη μπορώ να γευτώ την ελευθερία και το ταξίδι δίχως όρια, που θα μου παρείχε μια τέτοια φυσαλίδα;" Τότε ήταν που έκανα το συνειρμό : " Μα καλά, μήπως του καθενός η ζωή δεν αποτελεί μια τέτοια πορεία με τις παλινδρομήσεις και τα σκαμπανευάσματά της;....δεν θα μπορούσε ο μικρόκοσμος του καθενός να παρομοιαστεί με μια φυσαλίδα;"
Δεν ξέρω οι άλλοι, προσωπικά όμως βρήκα και βρίσκω πολλές ομοιότητες του μικρόκοσμού μου με μια φυσαλίδα. Το προσωπικό μου σεργιάνι στον κόσμο τούτο, οι αναπόφευκτες αλληλεπιδράσεις φυσαλίδας-κόσμου αλλά και φυσαλίδας-φυσαλίδας με θετικές ή αρνητικές επιδράσεις στην πτήση κ.α. Αν το ποσο αισιόδοξος είναι ένας άνθρωπος και το αν βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο μπορούσε να σχετιστεί με το πόσο ψηλά αιωρείται η φυσαλίδα του, τότε ΝΑΙ, προσωπικά μ' αρέσει να ζω στη φυσαλίδα μου, η οποία συνήθως πετάει ψηλά και ... όπου με βγάλει ... Το σεργιάνι όμως σε πολλά σημεία του είναι δύσκολο γι' αυτό και ενδιαφέρον άλλωστε.
Παρόλα αυτά, όσο και αν οι συνθήκες, οι καταστάσεις, οι άνθρωποι επιφέρουν αναπόφευκτους ή μη, κραδασμούς στη φυσαλίδα μου με κίνδυνο την κατάρρευσή της, προσπαθώ να ανθίσταμαι διατηρώντας ύψος και θωράκιση, αισιοδοξία και σθένος. Και με όση φωνή διαθέτω φωνάζω : "ΜΗ ΤΡΥΠΑΤΕ ΤΗ ΦΥΣΑΛΙΔΑ ΜΟΥ !!"
Στα πλαίσια λοιπόν, αυτού του ταξιδιού, ανοίγω ένα ακόμα παραθυράκι επικοινωνίας στη φυσαλίδα μου μέσω αυτού του blog, όπου για προσωπική ισορροπία θα μπορώ να εκφράζομαι, να μοιράζομαι και να επικοινωνώ. Ίσως τελικά μέσω αυτού του νέου δίαυλου, όποιος ενδιαφέρεται, να μπορέσει να δει πως είναι να ζω στη φυσαλίδα μου.