.. αυτό είναι Megalicious!

Ξέρω πως άργησα να ασχοληθώ με το posting, όπως λέμε και στα ελληνικά (γιατί από blogging άλλο τίποτα) και ζητώ ταπεινά συγνώμη από τους αναρίθμητους και φανατικούς αναγνώστες μου!! Είμαι απαράδεκτη και αδικαιολόγητη .. πώς ξεκινάς έναν δίαυλο επικοινωνίας κυρία μου και μετά τον παρατάς? Στην άλλη άκρη του διαύλου μπορεί να υπάρχει κάποιος που σε περιμένει .. που αγωνιά να μάθει τι σου συμβαίνει .. που μπορεί να στηρίζεται σε εσένα και το λόγο σου .. που μπορεί να ζει καθημερινώς αναμένοντας ένα σου σημάδι, ένα σου post! Σε όλους αυτούς που αισθάνονται προδομένοι από εμένα, ζητώ ακόμα μια φορά συγχώρεση.
Ξέρω αγαπητέ μου αναγνώστη πως η δημιουργία ενός blog υπηρετεί διαφορετικές ανάγκες και ποικίλους σκοπούς, ανάλογα με το ύφος και το γενικότερο στυλ του. Είναι άλλωστε προσωπικό ημερολόγιο στην πραγματικότητα, όπου ο καθείς καλείται να γράψει ή και να μη γράψει, ό,τι θέλει, να επικοινωνήσει με όποιο τρόπο θέλει. Προσωπικά ξεκίνησα το blog μου χωρίς να έχω τη διάθεση να του προσδώσω κάποιο χαρακτηρισμό και μάλιστα συνεχίζω να μη θέλω κιόλας. Σήμερα έχω διάθεση να μιλήσω για το τάδε γεγονός ή για τον δείνα άνθρωπο, αύριο για το πώς αισθάνομαι, μεθαύριο έχω όρεξη να αστειευτώ κτλ.
Σήμερα λοιπόν, έχω όρεξη, όπως είναι πασιφανές άλλωστε, να μιλήσω γενικά και χωρίς κάποιο συγκεκριμένο θέμα .. και μπορεί να κουράζεσαι αγαπημένε μου αναγνώστη και να μονολογείς : "Μα καλά τι λέει σήμερα?"
Ναι σήμερα έχω όρεξη απλά να ξαναεπικοινωνήσω με τους αναγνώστες μου και να μοιραστώ αυτή μου τη διάθεση για αστεία και για νοσταλγία και για απολογισμό και για επανασύνδεση και και και για ό,τι άλλο.
Λοιπόν ναι το παραδέχομαι σήμερα είμαι μια αλλοπρόσαλλη.
Τι κάνεις λοιπόν αγαπητέ μου αναγνώστη; Αναγνώστη; Πού είσαι καλέ;
Ααα νόμιζα προς στιγμήν ότι σε έχασα ... (όχι ότι οι περισσότεροι δεν έχουν λακίσει ήδη) αλλά χαρά στο κουράγιο σου που συνεχίζεις!!
Για εσένα τον ένα που συνεχίζεις λοιπόν, έχω να σου πω πως καθυστέρησα να γράψω ο,τιδήποτε (και ίσως θα ήταν καλύτερα πιθανόν να σκέφτεσαι) λόγω αυξημένου φόρτου εργασίας. Όπως οι υποψήφιοι δήμαρχοι και νομάρχες και εγώ ... σε οργασμό .. εργασίας. Έτσι λοιπόν για 2 εβδομάδες σέρνω το σαρκίο μου (καλά μη με εικονίσεις τώρα και σαν τον Όσιο Ονούφριο, αλλά τρόπος του λέγειν) από δουλειά σε κρεβάτι και από κρεβάτι σε δουλειά. Πτώμα και στα δύο .. και μη βιαστείς να χαρείς για μένα .. κυριολεκτικά πτώμα στο γραφείο και ημι-Λάζαρος στο κρεβάτι.
Αλλά τι να το κάνεις όταν αυτός ο "νταβατζής" - η δουλειά ντε (δεν βγήκα στο κλαρί ακόμα) υπάρχει αναγκαστικά στη ζωή μας και δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς; Σε απομυζεί, δεν σε ευχαριστεί αλλά είναι εκεί και χαίρεται που δεν μπορείς να κάνεις δίχως αυτόν.
Αλλά cheer up baby!! Δεν έχω διάθεση για down-ιάσματα σήμερα, 1η επίσημη εμφάνιση μετά από τόσο μεγάλη διακοπή.
Τώρα που το σκέφτομαι μαζί με τα νέα τηλεοπτικά προγράμματα κι εμφανίζομαι κι εγώ:"Να μη ντρέπεσαι να εκφράζεσαι για ό,τι κι αν είναι αυτό .. αυτό είναι Megalicious!!" .. (Μόλις βρήκα τον τίτλο αυτού του post)
Φιλάκια πολλά πολλά αγαπημένε αναγνώστη και ελπίζω να χάρηκες που με "ξαναείδες".
Υπόσχομαι να μην ξαναδιακόψω τη ροή του προγράμματός μου και να μη το ρίξω στις επαναλήψεις!
Γιατί η "Dolce Vita" υπάρχει και δεν είμαστε "Δυο ξένοι" αγαπημένε μου αναγνώστη, αλλά "Είσαι το ταίρι μου" και "Σ'αγαπώ - Μ'αγαπάς"!!! Όχι??

(Περίμενες μη αλλοπρόσαλλες εικόνες σε αυτό το post?)