Φεύγω, τώρα φεύγω

"Kάποτε έχτιζα ένα όνειρο τη μέρα
τώρα η στράτα μου δεν πάει παραπέρα
φεύγω, τώρα φεύγω

Kάποτε κοίταζα τον ήλιο μέσ’ τα μάτια
κι αυτόν τον ήλιο μου τον κάνανε κομμάτια
φεύγω, τώρα φεύγω

Tώρα ο ουρανός δεν με φοβίζει όσο κι αν βρέχει
τώρα η ελπίδα μου ταυτότητα δεν έχει
φεύγω, τώρα φεύγω

Φεύγω, φεύγω και παίρνω την καρδιά μου
κι ένα τραγούδι συντροφιά μου, φεύγω, φεύγω

Φεύγω, κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια
αρρωστημένους και αγρίμια, φεύγω, φεύγω
φεύγω, τώρα φεύγω

Δεν το αντέχω να βουλιάζω μέσ’ το ψέμα
τώρα κατάλαβα πως ήμουν ένα δέμα
φεύγω, τώρα φεύγω

Θέλω να ζήσω τη ζωή μου έξω απ’ τα μέτρα
τώρα που σκλήρυν’ η καρδιά μου σαν την πέτρα
φεύγω, τώρα φεύγω

Tώρα ο κόσμος κι οι φωνές δεν με τρομάζουν
τώρα τα χέρια μου ένα σύνθημα χαράζουν
φεύγω, τώρα φεύγω

Φεύγω, φεύγω και παίρνω την καρδιά μου
κι ένα τραγούδι συντροφιά μου, φεύγω, φεύγω
Φεύγω, κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια
αρρωστημένους και αγρίμια, φεύγω, φεύγω
φεύγω, τώρα φεύγω"

Απόψε, λοιπόν το βράδυ, στις 21:00 (μηχανής και πηδαλίου επιτρέποντος) με το Κρήτη Ι (πώς είναι το Love Boat? Eε καμία σχέση) αναχωρώ για την Κρήτη. Πιο συγκεκριμένα για το χωριό μου το Μοναστηράκι (καμία σχέση με το ομώνυμο μέρος της Αθήνας, αλλά αυτό που δείχνει ο ευκρινής, ακόλουθος χάρτης), στο Νομό Ρεθύμνου. Θα καθίσω περίπου 10 μέρες στο σπίτι της γιαγιάς μου, η οποία μένει μόνη της μετά το θάνατο του παππού μου.


Ο αρχικός σκοπός του ταξιδιού είναι η ξεκούραση με αναπλήρωση απαραιτήτως χαμένων ωρών ύπνου, η απομάκρυνση από την πολύβουη Αθήνα και η προσέγγιση της ζωής στη φύση, αλλά και ο απολογισμός του χειμώνα που πέρασε, αποστασιοποιημένη από γνωστούς και φίλους.

Ωστόσο μάλλον λογαριάζω χωρίς τον ξενοδόχο-συνονόματη, βαρύκουη και ορεξάτη για κουβέντα γιαγιά. Με φαντάζομαι να φρικάρω από τα σχόλιά της για το αν πάχυνα ή αδυνάτισα (φέτος αδυνάτισα οπότε ας να λέει ό,τι θέλει), αν νηστεύω ή όχι (μόνο τη Μεγάλη Εβδομάδα και πολύ είναι), αν πηγαίνω εκκλησία ή όχι (όχι που θα τρέχω κάθε μέρα σε κάθε εσπερινό και ολονυχτία), για το αν κοιμάμαι πολύ ή λίγο (ααα είπαμε θα κοιμόμαστε πολύ, διακοπές είναι), για το αν οδηγώ γρήγορα ή όχι (είμαι λίγο γκαζιάρα, αν θέλει αλλιώς με τα πόδια στο ξωκλήσσι :-)), για το αν θα παντρευτώ σύντομα ή όχι (ωχχ ετοιμάζει την προίκα ήδη, από κατσαρολικά είμαι κομπλέ από πέρυσι, φέτος να δούμε με τι θα εξοπλιστώ), για για για .... και όλα αυτά σε επίπεδα υψηλών ντεσιμπέλ λόγω βαρηκοΐας.

Όσον αφορά την προσέγγιση της φύσης σκέφτομαι να την αράζω στη βρύση του χωριού με το τρεχούμενο, γάργαρο νεράκι (από το οποίο ποτίζονται ζώα, φυτά και άνθρωποι ... από διαφορετικές γούρνες, εννοείται), κάτω από κάτι υπεραιωνόβιους πλάτανους (κάτω από τους οποίους κάναμε κάτι βρωμιές σαν μικρά παιδιά που ντρέπομαι να πω ;-)), διαβάζοντας βιβλία ... ηρεμία, τώρα αν με χέσει και κανένα περαστικό γαϊδουράκι ... εεε τι να κάνουμε η επιστροφή στη φύση έχει και τις επιπτώσεις της.



Τώρα για το τρίτο σκέλος του σκοπού του ταξιδιού ....

Πέρυσι είχα φύγει για τον ίδιο προορισμό με διάθεση να ξεφύγω από όλους και από όλα, να αναπροσδιορίσω τη Seaina και να ορθοποδήσω μετά από μια δύσκολη περίοδο. Ακολούθησε ένας χειμώνας, ο οποίος ήταν ίσως από τους πιο έντονους στη ζωή μου. Αυτό που κατάλαβα και συνειδητοποίησα είναι ότι είχα ακόρεστη όρεξη και διάθεση να ζήσω ... να κάνω πολλά νέα πράγματα, να ρισκάρω και να φτάσω στα άκρα. Έφτασα στα όριά μου πολλές φορές, αναθεώρησα αρχές και αξίες ζωής, ρίσκαρα με την υγεία μου, ταπεινώθηκα, έζησα την χαρμολύπη μιας ελεύθερης σχέσης, βίωσα μοναξιά αλλά και τη θαλπωρή νέων και παλιών φίλων, ταξίδεψα, απέκτησα νέα χόμπυς, άλλαξα και εμφανισιακά, γενικά ΆΛΛΑΞΑ συθέμελα νομίζω. Στις αποσκευές μου, λοιπόν, παίρνω πολλές αναμνήσεις από το χειμώνα που πέρασε, διάθεση για να κρίνω τι πέρασα και τι απέκτησα αυτό το χρόνο, να ζυγίσω τα υπέρ και τα κατά, να καταλήξω αν άξιζε το ρίσκο, αν τελικά μετανιώνω, αν θα το ξαναέκανα .... στην τελική αυτός ο χρόνος με έφερε σίγουρα πιο κοντά στο θάνατό μου, αλλά με έφερε πιο κοντά στην ευτυχία που επιζητώ άραγε?

Αν όχι τι πρέπει να αλλάξω? Αν ναι τι πρέπει να κρατήσω?

Οι εντυπώσεις από το ταξίδι και οι απαντήσεις στα ερωτήματα που θα γεννήσει ο απολογισμός, οι σε 10 ημέρες, στις 21 Αυγούστου ... τι σημαδιακό .... οπότε και επισήμως κλείνω 27 χρόνια ζωής ...

Καλό μου ταξίδι !!!

Καλά να περάσετε όλοι, ό,τι κι αν κάνετε,
όπου κι αν πάτε !