2 μηνών νέα

Χμ, πέρασε αρκετός καιρός εε;; Τι να σας πρωτοπώ ...

Σας είχα αφήσει, λέγοντάς σας για τα καλοκαιρινά μου πλάνα.
Πριν αναχωρήσω όμως απέκτησα ένα laptop! Ναι, έχω ένα φίλο, πρώην συμφοιτητή μου, που κάνει διδακτορικό στην Αμερική, ο οποίος ήρθε στην Ελλάδα τον Αύγουστο. Θεώρησα λοιπόν καλό να του παραγγείλω ένα laptop από εκεί που οι τιμές τους είναι πολύ πιο χαμηλές από εδώ.

Επιπλέον, αφού είδα και απόειδα με το γρήγορο internet, αγόρασα ένα conn-x, στα 768 Κbps (πάντα έχοντας στο μυαλό μου ότι είναι προσωρινή λύση), με δώρο το wi-fi modem router, αναμένοντας το πότε θα ενεργοποιηθεί η σύνδεση.
Αναχώρησα λοιπόν, για ακόμα ένα καλοκαίρι, για την αγαπημένη μου Κρήτη.

Την πρώτη μου ημέρα στο Ρέθυμνο, έμεινα στην πόλη και μαζί με τα ξαδέρφια μου πήγαμε σε ένα από τα κλασσικά "ρακάδικα" και τα ήπιαμε λιγάκι. Την επόμενη ημέρα "ανηφόρισα" προς το χωριουδάκι μου, το Μοναστηράκι, της επαρχείας Αμαρίου.

Εκεί συναντήθηκα για άλλο ένα καλοκαίρι με την 90χρονη γιαγιά μου_μια τυπική, μαυροφορούσα ηλικιωμένη γυναίκα, η οποία μεγάλωσε σε αυτό τον τόπο. Μια γυναίκα η οποία κάθε χρόνο μου διηγείται, από τα δικά της μάτια, την ιστορία της Ελλάδας τον τελευταίο αιώνα. Μια γυναίκα, στα μάτια της οποίας διαπίστωσα πιο έντονα φέτος ίσως, το φόβο για το θάνατο. Κάτι που με σόκαρε, δε σας κρύβω.

Νοιώθεις αδύναμος μπροστά στα δακρυσμένα μάτια μιας 90χρονης γυναίκας, η οποία σου λέει ότι του χρόνου μπορεί να μην είναι εκεί, όταν θα ξαναπάς.
Παρόλες τις δικαιολογημένες της κρίσεις απογοήτευσης, δεν ξεχνούσε, βέβαια να μου "υπενθυμίζει" το ότι πρέπει να αποκατασταθώ .. παλιά μου τέχνη κόσκινο:
-"Κοπελιά μου, τώρα που βρήκες μόνιμη δουλειά .. θα ήθελα να προκόψεις και στην οικογένεια"
-"Ναι γιαγιά"
-"Αα και να ξέρεις, κανένας δεν είναι τέλειος .. καλός άνθρωπος να είναι και να έχει και μια δουλειά"
-"Ναι γιαγιά"
-"Άντε κοπελιά μου, γιάντα άλλο πράμα δεν θέλω εγώ από εσένα .. δε θα κλείσω τα μάθια μου αν δε δω δισέγγονα!"
-"Πρρρφφφφ .. δισ.. τι;;; Γιαγιά, μικρή είμαι ακόμα"
-"Όοοιιι, καλά' σαι τώρα."
-"Μάλιστα και τι προτείνεις γιαγιά, να βάλουμε αγγελία στην εφημερίδα, εδώ η καλή η νύφη, η κρητικοπούλα; Αυτά είναι τυχερά!!"
-"Δε είναι και τόσο τυχερά, κούνα και λίγο το χέρι σου!!"
-"Γιαγιά!!!!! Παρακαλώ πολύ!" τώρα πώς μου βγήκε η Λίλη από το Λαβ Σόρρυ, δεν ξέρω, αλλά άκου τη σιγανοπαπαδιά!!

Αυτά τα χαριτωμένα συνέβαιναν με τη γιαγιά και άλλα πολλά (όπως το να με γυρνάει στις ρούγες και τις αυλές των σπιτιών του χωριού, να επισκεπτόμαστε τις άλλες κουφές γιαγιάδες του χωριού και να μαθαίνω τα φρέσκα κουτσομπολιά "ποιος απόθανε, ποιανού η εκταφή έγινε, πώς επάχυνε η Μαριώ του Κοτσιφο-δασκαλο-παπαδο-λεβεντο-σιφο-γιαννακο-αντώνη, τι τους κάνουν τόσου άρτους στην εκκλησία" κτλ.).

Για το γεγονός ότι από φέτος μετακόμισα και μένω μόνη μου, ούτε λόγος. Το αποκρύψαμε επιμελώς, ο μπαμπάς και εγώ, γιατί ποιος την ακούει.

Πέρασε και ο 15αύγουστος και το χωριό απέκτησε ζωή για .. 2 ώρες, στην πρωινή λειτουργία. Κρίμα, άλλοτε όταν ήμουν κοριτσάκι το χωριό γέμιζε από Αθηναίους για πάνω από 1 ημέρα. Τώρα, 2 ώρες ήταν αρκετός καιρός για να ανακαλύψω ότι όλες οι κοπελούδες σόκαιρες (=συνομήλικες) με εμένα και μη, ήταν αρραβωνιασμένες, παντρεμένες ή γκαστρωμένες. Να, αυτά βλέπει και η γιαγιά και λέει, εμένα η εγγόνα μου πότε εε;; Ουφφφ!

Το βράδυ του 15αύγουστου πήγαμε σε ένα πανηγύρι στο χωριό Βρύσες, όσοι είχαμε απομείνει στο χωριό μας. Καλά ήταν, αλλά ανακάλυψα ότι τα πανηγύρια πλέον έχουν .. είσοδο, σαν τα clubs, 15€ το άτομο. Anyway ακούσαμε και λίγη κρητική μουσική και στανιάραμε.
Την τελευταία ημέρα αποχαιρέτησα τη γιαγιά και ξεκίνησα ένα μακρύ ταξίδι. Φέτος, στην κυριολεξία όργωσα ολόκληρη την Κρήτη, μα ΟΛΟΚΛΗΡΗ!
Από το χωριό μου που βρίσκεται στα βουνά του Ρεθύμνου, ξεκίνησα για το Ηράκλειο. Έφτασα εκεί μετά από 2 ώρες. Έπρεπε να πάω στο αεροδρόμιο να παραλάβω τους φίλους μου που θα ερχόντουσαν για να κάνουμε μαζί διακοπές. Είχα λίγο χρόνο και άραξα σε ένα internet cafe, όπου διαπίστωσα ότι 18 Αυγούστου κανένας blogger δε είχε χρόνο ή όρεξη για γράψιμο.
Όταν ήρθαν οι φίλοι μου, αναχωρήσαμε για τον Αγ. Νικόλαο Λασιθίου, όπου και θα κάναμε διακοπές 4 ημέρες.

Στις 4 ημέρες που περάσαμε στο Νομό Λασιθίου επισκεφτήκαμε τα Μάλια (γνωστά σε εσάς ίσως από τα έκτροπα των άγγλων τουριστών), την Ελούντα, όπου κάναμε μπάνιο με θέα τη Σπιναλόγγα (ένα νησάκι όπου κατέφευγαν ή μάλλον "εξόριζαν" τους λεπρούς),

το Μακρύ Γιαλό, και τις Λιθίνες

το χωριό ενός από τα παιδιά της παρέας (εκεί δε, γευτήκαμε την κρητική φιλοξενία αφού η οικογένειά του μας έκανε το τραπέζι. Ένα τραπέζι πλουσιοπάροχο και παραδοσιακό συνάμα), το φοινικόδασος του Βάι και τη Σητεία όπου γευτήκαμε παραδοσιακούς λουκουμάδες.

Την τελευταία ημέρα (21/8) στον Αγ. Νικόλαο είχα και τα γενέθλιά μου .. ναι έγινα πλέον 28 και επισήμως .. περάσαμε όμορφα, πήρα δωράκια, τα παιδιά μου έκαναν και μια έκπληξη με μια τούρτα με 1 κεράκι (από τώρα αρχίσαμε να αποκρύπτουμε τα χρόνια μας) ... σε ένα μπαράκι.
Στις 22/8 ξεκινούσε το 3ο μέρος διαμονής μου στην Κρήτη, 5 ημέρες με το B. O B. είχε έρθει μια ημέρα πριν από τα γενέθλιά μου στον Αγ. Νικόλαο. Αφού αποχαιρετήσαμε τους φίλους μας, ξεκινήσαμε για το νέο "όργωμα" της Κρήτης. Από τον Αγ. Νικόλαο έπρεπε να πάμε στην Παλαιόχωρα Χανίων. Ο Β. ερχόταν στην Κρήτη για 1η φορά, οπότε ανέλαβα να τον ξεναγήσω όσον αφορά τοποθεσίες αλλά και λιχουδιές. Εεε από Νομό Λασιθίου είχε δει αρκετά.
Ξεκινήσαμε. Αγ. Νικόλαο-Ηράκλειο το κάναμε καμιά ώρα. Εκεί είχα τη φαεινή ιδέα να του αναφέρω την Κνωσσό, ενθουσιάστηκε και είπαμε να την επισκεφτούμε.

Μετά κατά το απογευματάκι και αφού εναλλασσόμαστε στην οδήγηση, φτάσαμε στο Ρέθυμνο. Αφήσαμε το αυτοκίνητο και τον ξενάγησα στην "πατρίδα" μου. Στο Βενετσιάνικο κάστρο Φορτέντζα, στο λιμανάκι Βενετία και στα γραφικά σοκάκια.

Αναχωρήσαμε την ώρα που σουρούπωνε. Φτάσαμε έξω από τα Χανιά βράδυ (δεν υπήρχε χρόνος για άλλη στάση) και πήραμε το δρόμο για Παλαιόχωρα. Όταν φτάσαμε είμαστε πτώματα κυριολεκτικά. Είχαμε διασχίσει 4 νομούς σε 1 ημέρα. Όταν ο ξενοδόχος μας πήγαινε για να μας δείξει τα δωμάτιά μας, σαβουριάστηκα στη σκάλα με συνέπεια να χτυπήσω το πόδι μου. Όλο το υπόλοιπο βράδυ ήμουνα με πάγο στο πόδι μου για να μην τουμπανιάσει και μελανιάσει. Γελούσα βέβαια λιγάκι με τον κακομοίρη το Β. ο οποίος ανεβοκατέβαινε στο αυτοκίνητο να μεταφέρει το σακ ντε βουαγιάζ του και τις .. βαλίτσες μου!!
Την επόμενη ημέρα ξεκίνησε η ξενάγηση στο Νομό Χανίων. Λόγω του ότι είχαμε σιχαθεί την οδήγηση την προηγούμενη ημέρα, κάναμε ένα μπάνιο εκεί κοντά. Συμφωνήσαμε επίσης όσες ημέρες είμαστε θα είμαστε στην Κρήτη, να γευτούμε παραδοσιακές λιχουδιές. Έτσι το πρώτο βράδυ φάγαμε τσιγαριαστό αρνί (ρίφι για την ακρίβεια), στάκα [το πάχος του γάλατος], καλτσούνια με μυζήθρα και φυσικά κόκκινο κρασάκι.
Την επόμενη ημέρα ξεκινήσαμε για το γνωστό Ελαφονήσι με την ονομαστή κόκκινη άμμο.

Στο δρόμο που πηγαίναμε, συναντήσαμε μια γιαγιά και τη ρωτήσαμε για διευκρινήσεις. Αυτή πέρα από αυτές μας έδωσε και ένα .. απίδι συνοδευόμενο από πολλές ευχές!

Όταν γευτήκαμε την κόκκινη άμμο σε συνδυασμό με τα γαλαζοπράσινα νερά, καθώς και το απίδι, κατευθυνθήκαμε προς τα Φαλάσαρνα και την όμορφη αμμουδερή παραλία. Όταν ο ήλιος έπεσε μας βρήκε ακόμα στην παραλία,

αλλά επειδή είχαμε δρόμο μπροστά μας (ένα χάρτη να είχα να σας έδειχνα) αρχίσαμε την επιστροφή. Μέσω Καστέλι Κισσάμου κατηφορίσαμε για Παλαιόχωρα. Φτάσαμε αργά το βραδάκι στο ιστορικό χωριό Κάντανος (το οποίο έκαψαν ολοσχερώς οι Γερμανοί για αντίποινα).

Καθίσαμε να φάμε στην πλατεία του χωριού, όπως συμφωνήσαμε, παραδοσιακά εδέσματα. Κοχλιούς μπουμπουριστούς (τους οποίους τσάκισε ο Β., εγώ τους σιχαίνομαι), κρεατότουρτα (κρεατόπιτα). Στο τέλος μας κέρασαν και λουκουμάδες με ρακί! Στην Παλαιόχωρα ήπιαμε μια μπύρα σε ένα υπαίθριο μπαράκι όπου έπαιζε ένα συγκρότημα ζωντανά, διάφορα ροκάκια!
Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε ένα νέο χιλιομετρικό μαραθώνιο. Κάναμε μια 1η στάση στη Σούγια για μια βουτιά στα νερά από βαθυμπλέ

και στα γρήγορα αρχίσαμε να ανεβαίνουμε προς τον Ομαλό. Στην άκρη του δεσπόζει η αρχή του Φαραγγιού της Σαμαριάς, του εθνικού δρυμού Σαμαριάς.

Φυσικά και δεν το περάσαμε μιας και για να συμβεί αυτό πρέπει να ξεκινήσεις πολύ πρωί και όχι αργά το μεσημέρι. Ωστόσο ήπιαμε μια γκαζόζα και μοιραστήκαμε μια σφακιανή πίτα (λεπτή πιτούλα με τυρί και μέλι) και ξαναξεκινήσαμε. Κάποια στιγμή την ώρα που σουρούπωνε φτάσαμε στον αρχικό μας προορισμό, στα Σφακιά. Στη Χώρα Σφακίων δειπνήσαμε τελικά μετά από μία πολύ κουραστική ημέρα με ζυγούρι (νεαρό (μικρότερο από 1 έτους) κατσίκι), γαμοπίλαφο και χορτοπιτάκια. Από τον γιο της ταβέρνας μάθαμε ότι τα Σφακιά είναι σύμπλεγμα χωριών ενώ η Χώρα Σφακίων είναι η "πρωτεύουσα" ή το λιμάνι ας πούμε. Μας εξήγησε ότι είναι παραμύθια αυτά που γράφουν για του αγροίκους σφακιανούς με τις μουστάκες και τα μαχαίρια, πράγμα που διαπιστώσαμε κι εμείς. Η Χώρα Σφακίων είναι ένα καθαρά τουριστικό μέρος και αν αναζητήσει κανείς παραδοσιακούς Κρητικούς θα πρέπει να ανηφορίσει προς τα κακοτράχαλα βουνά. Κατά τις 10 το βράδυ ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο μας το οποίο προσεγγίσαμε μετά 3 ώρες κατά τη 1 το βράδυ.
Το τελευταίο πρωινό μας βρήκε να μαζεύουμε τα πράγματά μας και να αναχωρούμε προς τα Χανιά.

Φτάσαμε το μεσημεράκι και περιδιαβήκαμε στα γραφικά σοκάκια της πόλης, αγοράσαμε καλτσούνια για την Αθήνα και εγώ αγόρασα ένα παραδοσιακό κρητικό μαχαίρι με μαντινάδα απάνω!

"Εθιμο το'χω από παλιά μαχαίρι να χαρίζω,

μόνο σ΄ανθρώπους π'αγαπώ και που τσι ξεχωρίζω!"

Το απογευματάκι επισκεφτήκαμε και τους τάφους των Βενιζέλων σε μια τοποθεσία όνειρο.

Ήπιαμε ένα καφέ σε μια όμορφη καφετέρια εκεί κοντά με θέα όλα τα Χανιά και την ώρα που σουρούπωνε. Κάποια στιγμή αναχωρήσαμε για τη Σούδα από όπου και πήραμε το καράβι της επιστροφής.

Στην Αθήνα διαπίστωσα το μέγεθος της καταστροφής των πυρκαγιών μιας και στην Κρήτη δεν βλέπαμε τηλεόραση. Όπως όλος ο κόσμος νομίζω, πάγωσα και σοκαρίστηκα.
Εκείνη την εβδομάδα και ενώ ετοιμαζόμουν να πάω στη νέα μου δουλειά, με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν πως οι προσλήψεις λόγω εκλογών παγώνουν! Οπότε θα πρέπει να πάω την 1η ημέρα μετά την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης. Ουφ ουφ .. για να δούμε, γιατί ο τραπεζικός λογαριασμός μειώνεται ραγδαία. Το καλό είναι ότι παρατάθηκαν οι διακοπές μου άλλες 2 εβδομάδες. 1,5 μήνα καθισιό έχω να ζήσω από το σχολείο.
Αλλά έλα που αληθεύει το αργία είναι μήτηρ πάσης κακίας. Τώρα που έχω άπλετο χρόνο, κάνω ελάχιστα πράγματα και βαριέμαι. Όταν το χειμώνα δεν είχα χρόνο ούτε να κάτσω, αναζητούσα λίγο ελεύθερο χρόνο να κάνω κάποια ανειλημμένα πράγματα. Ούτε με blogging δεν ασχολήθηκα. Αλλά μάλλον επέστρεψα εε;; ;-)

Συνοψίζοντας, φέτος το καλοκαίρι περιγράφεται στο ακόλοθο:

"Μαδάρες μου Χανιώτικες, βουνά του Ψηλορείτη

και Λασιθιώτικα βουνά, γεια σου παντέρμη Κρήτη!"

Καλό φθινόπωρο λοιπόν σε όλους!!