Πήγα (rafting) κι ήρθα!

Το ΠΣΚ που μας πέρασε ξαναπήγα για rafting, αλλά είπα να μην το ξανα-ανακοινώσω, γιατί την προηγούμενη φορά κάποιοι δε χάρηκαν καθόλου.

Οπότε είπα να το περάσω στα ψιλά!
Εν ολίγοις, πήγα στην Πελοπόννησο αυτή τη φορά, στο Λούσιο και στον Αλφειό ποταμό. Ο καιρός ήταν χάλια, όπως καταλαβαίνετε αφού 10 λεπτά έβρεχε, 10 λεπτά είχε ήλιο .. όλο το 2ήμερο. Μια χαρακτηριστική μας ασχολία και τις 2 ημέρες ήταν βρεχόμαστε και να στεγνώνουμε ..

Την 1η ημέρα κάναμε πεζοπορία μέσα στο δάσος, η οποία ξεκίνησε με ήλιο, αλλά στη μέση του περίπου ακούσαμε κάτι βροντές και επιταχύναμε. Δεν τη γλιτώσαμε, ξέσπασε η καταιγίδα και περπατούσαμε μέσα στη βροχή .. πολύ ρομαντικό από τη μία αν το σκεφτείς ..
Καταλήξαμε σε ένα καταφύγιο, όπου είχαν αναμμένο τζάκι και μας προσέφεραν ζεστό τσάι (ΤΕΛΟΣ ΜΑΪΟΥ!!!)
Το βράδυ συνφάγαμε και συνδιασκεδάσαμε με τον "Πέτρο" από το "So you think you can dance". Ο οποίος πριν γνωριστούμε, μας ανακάλυψε που τον φωτογραφήσαμε. Καταλήξαμε να χορεύουμε μετά μαζί και στο τέλος χαιρετιστήκαμε εγκαρδίως!!

Την άλλη μέρα κάναμε το rafting. Η εποχή δεν είναι ιδανική, αφού αν δεν υπάρχει πολύ νερό, οι βάρκες κολλάνε στα βράχια και δυσκολεύονται. Αυτό το ΣΚ όμως επειδή έβρεχε συνεχώς, είχε φουσκώσει το ποτάμι, υπήρχε και ο μουντός καιρός πάνω από τα κεφάλια μας και ο τοπίο ήταν λίγο αγχωτικό.
Την προηγούμενη φορά, στον Άραχθο το τοπίο απαρτιζόταν από πέτρες, βράχια, φαράγγια και χαράδρες .. άγρια ομορφιά (άσε που είχε και έναν καλοκαιρινό ήλιο).
Αυτή τη φορά, υπήρχε πιο ποταμίσιο σκηνικό, δέντρα και χόρτα δεξιά και αριστερά και κλαδιά από πάνω μας τα οποία σκύβαμε να αποφύγουμε. Παρόλα αυτά ο Λούσιος ήταν αρκετά κατηφορικός και μας πήγαινε λίγο ως πολύ. "Ο Αλφειός δεν αστειεύεται, αναποδογυρίζει" μας είπε ο οδηγός μας και δεν μας άγχωσε καθόλου. Δεν αργήσαμε να το ανακαλύψουμε ... σε ένα ομολογουμένως δύσκολο πέρασμα η δική μας βάρκα σηκώθηκε κατά 90 μοίρες, κάθετα όπου χάσαμε 3 (μαζί με αυτούς και εμένα). Το να κολυμπάς σε ποτάμι καμία σχέση με το να κολυμπάς σε θάλασσα. Η αίσθηση του να σε παρασύρει το ρεύμα, δίχως να μπορείς να αντιδράσεις, να σε ρίχνει σε βράχια, πέτρες είναι λίγο τρομοκρατική. Το μόνο που κάνεις, αφήνεις να σε παρασύρει μέχρι να σε ξεβγάλει σε ήρεμα νερά. Αυτό έκανα κι εγώ και όταν πέρασα τα αφρίζοντα νερά προσέγγισα την όχθη και ανέβηκα σε ένα βράχο. Εκεί ήρθε και η βάρκα και μας μάζεψε. Σταματήσουμε να δούμε την επόμενη βάρκα, η οποία αναποδογύρισε και πέταξε τα παιδιά στα βράχια. Άρχισαν να κατεβαίνουν τα παιδιά, η βάρκα τα κουπιά και εμείς με τη δική μας βάρκα τους μαζεύαμε. Μετά από αυτό το περιστατικό και αφού όλοι μπήκαμε στις βάρκες, φτάσαμε σε ένα σημείο όπου υπήρχε ένας μικρός καταρράχτης και η βάρκα δεν μπορούσε να περάσει. Κατεβήκαμε και πηδήσαμε ένας ένας στα αφρίζοντα νερά και αφήσαμε να μας παρασύρει το νερό μέχρι λίγο πιο κάτω. Εκεί ήρθε η βάρκα πάλι και μας μάζεψε.
Συμπέρασμα αυτή η εμπειρία ήταν πιο extreme από την προηγούμενη!!
Αλλά και πάλι θα το ξανακάνω .. του χρόνου!!!