Δευτέρα 21 Μαΐου 2007

Πήγα (rafting) κι ήρθα!

Το ΠΣΚ που μας πέρασε ξαναπήγα για rafting, αλλά είπα να μην το ξανα-ανακοινώσω, γιατί την προηγούμενη φορά κάποιοι δε χάρηκαν καθόλου.
Οπότε είπα να το περάσω στα ψιλά!
Εν ολίγοις, πήγα στην Πελοπόννησο αυτή τη φορά, στο Λούσιο και στον Αλφειό ποταμό. Ο καιρός ήταν χάλια, όπως καταλαβαίνετε αφού 10 λεπτά έβρεχε, 10 λεπτά είχε ήλιο .. όλο το 2ήμερο. Μια χαρακτηριστική μας ασχολία και τις 2 ημέρες ήταν βρεχόμαστε και να στεγνώνουμε ..
Την 1η ημέρα κάναμε πεζοπορία μέσα στο δάσος, η οποία ξεκίνησε με ήλιο, αλλά στη μέση του περίπου ακούσαμε κάτι βροντές και επιταχύναμε. Δεν τη γλιτώσαμε, ξέσπασε η καταιγίδα και περπατούσαμε μέσα στη βροχή .. πολύ ρομαντικό από τη μία αν το σκεφτείς ..
Καταλήξαμε σε ένα καταφύγιο, όπου είχαν αναμμένο τζάκι και μας προσέφεραν ζεστό τσάι (ΤΕΛΟΣ ΜΑΪΟΥ!!!)
Το βράδυ συνφάγαμε και συνδιασκεδάσαμε με τον "Πέτρο" από το "So you think you can dance". Ο οποίος πριν γνωριστούμε, μας ανακάλυψε που τον φωτογραφήσαμε. Καταλήξαμε να χορεύουμε μετά μαζί και στο τέλος χαιρετιστήκαμε εγκαρδίως!!

Την άλλη μέρα κάναμε το rafting. Η εποχή δεν είναι ιδανική, αφού αν δεν υπάρχει πολύ νερό, οι βάρκες κολλάνε στα βράχια και δυσκολεύονται. Αυτό το ΣΚ όμως επειδή έβρεχε συνεχώς, είχε φουσκώσει το ποτάμι, υπήρχε και ο μουντός καιρός πάνω από τα κεφάλια μας και ο τοπίο ήταν λίγο αγχωτικό.
Την προηγούμενη φορά, στον Άραχθο το τοπίο απαρτιζόταν από πέτρες, βράχια, φαράγγια και χαράδρες .. άγρια ομορφιά (άσε που είχε και έναν καλοκαιρινό ήλιο).
Αυτή τη φορά, υπήρχε πιο ποταμίσιο σκηνικό, δέντρα και χόρτα δεξιά και αριστερά και κλαδιά από πάνω μας τα οποία σκύβαμε να αποφύγουμε. Παρόλα αυτά ο Λούσιος ήταν αρκετά κατηφορικός και μας πήγαινε λίγο ως πολύ. "Ο Αλφειός δεν αστειεύεται, αναποδογυρίζει" μας είπε ο οδηγός μας και δεν μας άγχωσε καθόλου. Δεν αργήσαμε να το ανακαλύψουμε ... σε ένα ομολογουμένως δύσκολο πέρασμα η δική μας βάρκα σηκώθηκε κατά 90 μοίρες, κάθετα όπου χάσαμε 3 (μαζί με αυτούς και εμένα). Το να κολυμπάς σε ποτάμι καμία σχέση με το να κολυμπάς σε θάλασσα. Η αίσθηση του να σε παρασύρει το ρεύμα, δίχως να μπορείς να αντιδράσεις, να σε ρίχνει σε βράχια, πέτρες είναι λίγο τρομοκρατική. Το μόνο που κάνεις, αφήνεις να σε παρασύρει μέχρι να σε ξεβγάλει σε ήρεμα νερά. Αυτό έκανα κι εγώ και όταν πέρασα τα αφρίζοντα νερά προσέγγισα την όχθη και ανέβηκα σε ένα βράχο. Εκεί ήρθε και η βάρκα και μας μάζεψε. Σταματήσουμε να δούμε την επόμενη βάρκα, η οποία αναποδογύρισε και πέταξε τα παιδιά στα βράχια. Άρχισαν να κατεβαίνουν τα παιδιά, η βάρκα τα κουπιά και εμείς με τη δική μας βάρκα τους μαζεύαμε. Μετά από αυτό το περιστατικό και αφού όλοι μπήκαμε στις βάρκες, φτάσαμε σε ένα σημείο όπου υπήρχε ένας μικρός καταρράχτης και η βάρκα δεν μπορούσε να περάσει. Κατεβήκαμε και πηδήσαμε ένας ένας στα αφρίζοντα νερά και αφήσαμε να μας παρασύρει το νερό μέχρι λίγο πιο κάτω. Εκεί ήρθε η βάρκα πάλι και μας μάζεψε.
Συμπέρασμα αυτή η εμπειρία ήταν πιο extreme από την προηγούμενη!!
Αλλά και πάλι θα το ξανακάνω .. του χρόνου!!!

17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλά τυφλή είσαι...?

seaina είπε...

-->ανώνυμο
Αααααχχχ καλέ δεν σας το είπα;;; Πώς το ξέχασα τέτοιο πράγμα;
Ναι είμαι τυφλή από τα γεννοφάσκια μου!!

Ανώνυμος είπε...

Τελικά εσένα δε σε σταματάνε ούτε οι προβλέψεις για ακραία καιρικά φαινόμενα ούτε τίποτα. Τουλάχιστον στη διήγηση αυτή δεν υπήρχαν τα συνήθη ήρθε-το-καλοκαίρι σχόλια σου, αν και μάλλον αυτό δε θα κρατήσει για πολύ. Καλώς όρισες.

seaina είπε...

-->pedigree
Όχι δε με σταματάνε ...
Ευχαριστώ πολύ, καλώς σας βρήκα!

Ανώνυμος είπε...

Σα φάντασμα είσαι χωρίς μάτια! Ή βάλε τα μάτια ή βγάλε τις φωτογραφίες!

Γκρινιάρης είπε...

Πολύ όμορφα! Η αδρεναλίνη στα ύψη!

ΥΓ. Εγώ που δεν ξέρω τον "Πετρο" από το So you think you can dance, μπορείς μήπως να με διαφωτίσεις αν έχει κάποια σχέση με την 5η φωτογραφία; Γιατί μου φαίνεται λίγο άσχετη απ' όλες τις άλλες...

Σοφία είπε...

Ούτε διαφήμιση της Pepsi Max να ήσουνα! Εύγε κοριτσάκι!!

seaina είπε...

-->γκρινιάρης
Χα χα!
Ναι αυτός με τη γλώσσα έξω, που μόλις ανακάλυψε ότι τον φωτογραφίζουν, είναι πρώην παίχτης reality!

-->σοφία
Χι χι χι!!! Πολύ μου αρέσει η διαφήμιση της Pepsi Max!!!
Thx!

Ανώνυμος είπε...

Seaina, ο ποταμός μου φαίνεται ότι ήταν πολύ καλός μαζί σου,
αφού σε έβγαλε σε ήρεμα νερά και δεν σε έριξε πουθενά αλλού!:))
Φιλιά...

seaina είπε...

-->traveller
Αρχικά με έριξε σε κάτι βράχια (ακόμα πονάει ο αγκώνας μου), μετά με στροβίλισε σε κάτι δίνες και μετά με άφησε στα ήρεμα νερά.
Ναι στη θάλασσα δεν ξεβράστηκα!!
Χι χι!! προς απογοήτευση κάποιων.

.liketobite είπε...

Η δική μου εμπειρία από τον Λούσιο ήταν το ίδιο συναρπαστική - έως τρομακτική. Μάρτιος 2003. Χτυπάει η βάρκα σε ένα βράχο, σηκώνεται όρθια, πεταγόμαστε στον αέρα, πέφτουμε στο νερό, φοράμε καπέλο τη βάρκα, μια-δυο-τρεις προσπάθειες τελικά βγαίνουμε πάνω να πάρουμε αέρα και μετά... Ζαχάρω έρχομαι! Εκεί δεν καταλήγουν τα ποτάμια; Μετά από καμιά εκατοστή μέτρα ελεύθερου κουτρουβαλιάσματος κατάφερα να πιαστώ από τα χόρτα στην όχθη και να σκαρφαλώσω με τα νύχια σαν τον ναυαγό με τον Tom Hanks. Ωραία περιπέτεια αλλά δεν θα ξαναπάρω, τουλάχιστον μαζί με αρχάριους.

seaina είπε...

-->liketobite
Κάπως έτσι έγινε με την βάρκα που μας ακολουθούσε!! Εμείς τους μαζεύαμε τον εξοπλισμό αλλά και τους ίδιους!
Δεν μπορείς να πεις όμως .. αδρεναλίνη στο έπακρο!!
Την άλλη φορά λοιπόν να πάμε μαζί, που είμαστε και έμπειροι!!
Χα χα!
Καλή σου ημέρα!

Klearchos είπε...

Για κάποιους τελικά ήταν πιο extreme από ό,τι έπρεπε...

seaina είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
seaina είπε...

-->klearchos
Unfortunately I know

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

πολύ ωραία περιγραφή. Καταλαβαίνω πώς ένοιωσες και το αίσθημα της επιβίωσης σου υπαγόρεψε να κάβεις το σωστό Ινδιανάκι.
πολύ γουστάρω το look σου έστω και χωρίς τα μάτια ¨-)

Η μοίρα των ανθρώπων σε ένα ποσοστό-δεν θα έλεγα πόσο μεγάλο- διαφεντέυεται και εξαρτάται από από άλλους όχι από εμάς- Δεν ξέρω αν των παιδιών ήταν η μοίρα τους για την τελευτάια εκδρομή τους ,αλλά έχω την αίσθηση ότι δεν άκουσαν σωστά το ποτάμι και την φύση την δεδομένη στιγμή, που σημαίνει ότι ναι μεν κακο΄timing να προσπαθήσουν να διασχίσουν τον καταρράκτη αλλά, με άλλη εκτίμηση των συνθηκών ίσως και να μην το έκαναν.
Και πάλι όμως, το λογικό για όλους και για αυτούς ίσως, πως και δεν το σκέφτηκαν?!!....

Εχει ομως το υγρό στοιχείο άλλη γοητεία όπως και να το κάνουμε, Είναι γοητεία αλλά αξίζει και τον σεβασμό μας.

seaina είπε...

-->sakis
Αα για πες τα, για πες τα, που με φάγαμε για τα μάτια μου! Χα χα!
Πάντως έχεις δίκιο, η μοίρα μας δεν είναι σε ποσοστο 100% στα χέρια μας, σημαντικό ρόλο παίζει και η τύχη.
Τώρα για τα άτυχα αυτά παιδιά το τι ακριβώς έφταιξε θα το βρούν (αν το βρούν) άλλοι.
Όντως έχει γοητεία το υγρο στοιχείο, αλλά θέλει σίγουρα προσοχή και σεβασμό!!
Φιλιά Σταυραετέ!