Δευτέρα 28 Μαΐου 2007

Σοκ στο Λούσιο και .. σε μένα!

φωτογραφία από www.in.gr

Είναι στιγμές που σε ΣΟΚΑΡΟΥΝ πολύ (αδιάφορο το γιατί τόσο) και που σε ωθούν να γράψεις αυτό:
Κυριακή πρωί και έχω βγει για να αγοράσω εφημερίδες.

Τηλεόραση δεν έχω ανοίξει από το Σάββατο το πρωί, άρα είμαι αποκομμένη από τα γεγονότα.

13:13 μ.μ. χτυπάει το κινητό.

- "Έλα ζεις;" ένας φίλος

- "Εεε ναι καλέ, τι κάνεις" ανυποψίαστη και γεμάτη τύψεις που έχω εξαφανιστεί.
- "Είπα μήπως είσαι πάλι σε κανένα ποτάμι"
- "Όχι καλέ, πάλι" χαζοχαρούμενη εγώ

- "Δεν άκουσες τι έγινε στο Λούσιο;"
- "Όχι τι;"
Μου περιγράφει όλα τα γεγονότα ... εγώ σιωπηλή και σοκαρισμένη.

- "Είσαι καλά;"
- "Εε έχω πάθει πλάκα"
- "Καλά, σε αφήνω τώρα, τα λέμε μετά και ΧΑΙΡΟΜΑΙ πραγματικά που σε άκουσα!" Αυτό το τηλεφώνημα επαναλήφθηκε και από άλλους (συμπεριλαμβανομένης και της μητέρας μου).
Γύρισα σπίτι και άνοιξα τηλεόραση, όπου πολλά κανάλια έδειχναν εικόνες από την τραγωδία.

Η καρδιά μου χτυπούσε σταδιακά γρηγορότερα και όσο οι γνώριμες εικόνες στην τηλεόραση πλήθαιναν τόσο το χέρι μου με το τηλεκοντρόλ έτρεμε.
Γνώριμες όχθες, ενός γνώριμου ποταμού, γνώριμοι δρόμοι, γνώριμου χωριού ... μέρη γεμάτα πόνο και θάνατο, μέρη που μόλις μία εβδομάδα πριν αποτέλεσαν το σκηνικό μιας όμορφης εμπειρίας για μένα.

Και μοιραία έρχεται στο μυαλό η ερώτηση:
"Τι θα γινόταν αν είχα πάει αυτό το σαββατοκύριακό για rafting στο Λούσιο;;;".
Μπορεί τίποτα, μπορεί και τα πάντα.

Καταλήγω λοιπόν, για ακόμα μία φορά, στο ότι η ζωή είναι τόσο εύθραυστη και τόσο τυχαία δοθείσα, μα ακόμα πιο τυχαία και πιο αναπάντεχα αφαιρούμενη.

.........

Θα μπορούσα να σας πω πολλά ακόμα μελαγχολικά και "κοψοφλέβικα" που σκέφτομαι από σήμερα το πρωί, αλλά επιλέγω να μην το κάνω.

φωτογραφία από εμένα

Σήμερα αυτά από εμένα, από αύριο ξανά σε πιο αισιόδοξα post!

23 σχόλια:

Viola είπε...

Εγω πάντως ανακουφίστηκα όταν είδα το νέο post... Δεν ήσουν εκεί!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

ας μη σκεφτόμαστε τα "αν" της ζωής μας. Ας σκεφτόμαστε αυτά που θα γίνουν, αυτά που έρχονται.
Σκέψου και κονόνισε την επόμενη φορά που θα βρεθείς σε ένα αντίστοιχο μέρος και πόσο ωραία θα περάσεις.
Άσε τα "σκοτεινά ποτάμια" πίσω σου...
Θα προσπαθήσω να το κάνω κι εγώ...

run Stella, run είπε...

καπως ετσι ενημερωθηκα και εγω για το τραγικο συμβαν και ενιωσα παρομοια συναισθηματα..για το ευθραυστο της ζωης..

καμια ποινικη διωξη και κατηγορια δε θα μπορεσει να δωσει πισω τη ζωη στις ψυχες που τοσο αδικα χαθηκαν.

seaina είπε...

-->viola
Ευχαριστώ!!

-->σπύρος σεραφείμ
Συνήθως δεν τα σκέφτομαι, καθώς και κλεισμένος στο σπίτι μέσα μπορεί να πάθεις κάτι.
Απλά αυτό το post βγήκε από τα αντανακλαστικά συναισθήματα της πρώτης αντίδρασης στο άκουσμα της είδησης.
Σίγουρα θα ξανακανονίσω και θα περάσω όμορφα!!
Καλή επιτυχία και στη δική σου προσπάθεια..

seaina είπε...

-->η χρυσόσκονη του ψαρά
Μα δεν είναι σοκαριστικά αυτά τα δευτερόλεπτα της τραγικής συνειδητοποίησης;;
..
Εγώ απλά εύχομαι να μη δημιουργηθεί ένα τσουνάμι τρομοκρατίας απέναντι σε όλες αυτές τις όμορφες εναλλακτικές μορφές τουρισμού!!
Απλά χρειάζεται καλύτερη οργάνωση και κατάλληλα άτομα για να τις διαχειρίζονται!

B είπε...

Να σου πω την αληθεια μετα απο οσα διαβασα στο μπλογκ σου μολις ακουσα το περιστατικο στο Λουσιο εσενα σκεφτηκα.
Ευτυχως που εισαι καλα.

jul είπε...

Οταν ακουγα στις ειδήσεις για τον Λούσιο και τους νεκρούς, αναρωτιόμουν ποιος μου ειχε πει οτι παει για rafting εκει...και τωρα διάβασα το ποστ σου και εμεινα ψιλοκόκκαλο!!!!

seaina είπε...

-->brokenlink
Ευχαριστώ πολύ!!
Έχει σπάσει το τηλέφωνό μου και τα emails μου, από τη ώρα του περιστατικού.
Πραγματικά με συγκινεί το ενδιαφέρον γνωστών και "αγνώστων".

-->jul
Jul μου, εγώ να δεις πώς κοκκάλωσα!!
Σε ευχαριστώ κι εσένα πάντως!
Ελπίζω να πέρασες όμορφα στη Σύρο!!!
Φιλάκια!

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή Seaina, είχες μια “near death experience” έστω και μετατοπισμένη χρονικά κατά μια εβδομάδα. Κάποιος εκεί πάνω σε αγαπάει ή κάποιος εκεί κάτω θέλει να σου δώσει ακόμη μια ευκαιρία προτού σε υποδεχτεί.

seaina είπε...

-->pedigree
Χα χα χα!! Καλό, βγαλμένο από τα φιλαράκια και το σοκ του Ross!! Τι μου θύμησες...
ΟΚ, δεν θέλω να φρικάρω, απλά καλώς ή κακώς, δικαιολογημένη ή μη, σοκαρίστηκα, sorry!!
Όσο για το Θεό ή το Βελζεβούλ, δεν ξέρω, αλλά ούτε ο ένας ούτε ο άλλος φαίνεται να θέλει να με δεχτεί κοντά του!!
Πέραν του "ανθρωποδιώχτη" έχω τώρα και το "θεοδιαβολοδιώχτη";

Γκρινιάρης είπε...

Εγώ έμαθα για το περιστατικό λίγο καθυστερημένα, από φίλους εκεί κάτω. Κρίμα για τους ανθρώπους που χάθηκαν.

Στο άκουσμα του ονόματος του ποταμού θυμήθηκα το post σου, και συνειδητοποίησα πόσο δίπλα μας είναι τέτοια γεγονότα.

Η ειρωνία είναι οτι τα παιδιά δεν πήγανε για rafting ή κάτι άλλο extreme sport, αλλά για πεζοπορία δίπλα στο ποτάμι...

Η ζωή είναι πολύ εύθραυστη.
Για μένα το σωστό είναι κάπου στη μέση, όπως πάντα. Ούτε να μένεις μακριά από οτιδήποτε, σε μια γυάλα, γιατί κι εκεί ακόμα μπορεί να πέσει η γυάλα και να σπάσει. Αλλά ούτε είναι ανάγκη να αυξάνεις εκθετικά τους κινδύνους στους οποίους εκτίθεσαι, ψάχνοντας να βρεις τα όριά σου. Μιλάω πάντα για μένα, έτσι;

Όπως είπα, μιλάω γενικά, γιατί η πεζοπορία δεν είναι ρίσκο. Μην τρελαθούμε...

Γκρινιάρης είπε...

ΥΓ. Βέβαια το πως η βόλτα δίπλα στο ποτάμι καταλήγει σε τραγωδία όταν αγνοούμε έκτακτα δελτία ακραίων φαινομένων (απ' ότι διάβασα δηλαδή), είναι άλλο θέμα.

seaina είπε...

-->γκρινιάρης
Όντως είναι πολύ δίπλα μας, γκρινιάρη!!
Θα συμφωνήσω απόλυτα για τη γυάλα και για τα όριά μας.
.. όπως πάντα αιτιολογικά και εμπεριστατομένα σχόλια!!
Να'σαι καλά φίλε μου!!

Ανώνυμος είπε...

otan akousa gia to peristatiko skeftika oti ksero mia trelitsa pou pigainei gia extreme sports kai mpika sta blog sou na do an eisai kala. otan malista diavasa oti isoun ekei tin perasmeni bdomada....... na prosexeis.

Sandra Brussels

seaina είπε...

-->ανώνυμο
Βρε Sandra μου, εσύ είσαι το "ανώνυμο";;
Να είσαι καλά και ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον και εσένα!
Θα προσέχω!!!
Φιλάκια!

Ανώνυμος είπε...

Απο όσα διάβασα είσαι κι εσύ τον extreme . Έχω κατέβει κι εγώ το Λούσιο και το Πάσχα έκανα πεζοπορία στα μονοπάτια του. Η είδηση ήταν ένα σοκ. Ευτυχώς λοιπόν που δεν ήσουν εκεί.

Ανώνυμος είπε...

Σίγουρα δεν θα πρέπει να τρομοκρατηθεί κανείς από αυτό το τραγικό γεγονός,
αλλά θα πρέπει, εφόσον ασχολείται με extreme sports, να λαμβάνει υπόψη όλες τις παραμέτρους
κάθε φορά (π.χ. τον καιρό)και όταν αυτός κρίνει να απέχει από μια συγκεκριμένη δραστηριότητα,
για να μην θέτει σε κίνδυνο την σωματική ακεραιότητα του, γιατί είναι κρίμα τόσο νέοι άνθρωποι να χάνονται έτσι!

seaina είπε...

-->taradela
Ήταν όντως σοκ!!
Θέλει προσοχή λοιπόν από όλους μας!!

seaina είπε...

-->traveller
Έχεις απόλυτο δίκιο ταξιδευτή μου, δεν χρειάζεται πανικός!
Απλά μερικές φορές, οι συγκυρίες, οι ανεγκέφαλες ελλείψεις και γενικά το πιο μικρό που μπορεί να πάει στραβά, σε οδηγούν στο μοιραίο, χωρίς να το περιμένεις.

Σοφία είπε...

Ευτυχώς έμαθα το συμβάν με καθυστέρηση (από το ιστολόγιό σου) και έτσι δεν χρειάστηκε να ανησυχήσω για την ακεραιότητά σου :-)
Έχω μια άλλη φίλη που πάει συχνά-πυκνά στον Λούσιο για ράφτινγκ, αλλά εφόσον δεν έχω ακούσει τίποτα, υποθέτω ότι είναι ΟΚ. Θα της στείλω κι ένα μυνηματάκι όμως, καλού κακού.

seaina είπε...

-->σοφία
Χαίρομαι που δεν σε ανησύχησα! :-)
Για δες, για δες και για τη φίλη σου!!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Προσωπικά, έχω αρκετές εμπειρίες από τους κινδύνους που κρύβει η φύση!
Γι' αυτό τη σέβομαι και τη φοβάμαι!
Όσους ζουν στα τσιμέντα της Αθήνας και τρέχουν τα Σ/Κ σε βουνά, ρέματα, ποτάμια και φαράγγια να ξελαμπηκάρουν, δεν φαντάζονται σε τι κινδύνους βάζουν τον εαυτό τους!
Γνωρίζω ανθρώπους που παριστάνουν τους ορειβάτες και δεν έχουν ιδέα πώς να φυλαχτούν από κεραυνούς!
Άλλους που χρησιμοποιούν φουσκωτά κι ανοίγωνται στ' ανοιχτά και δεν ξέρουν ούτε πώς να στέκονται μέσα σ' αυτό...

seaina είπε...

-->ασκαρδαμυκτί
Πολύ καλά κάνεις και σέβεσαι τη φύση! Έτσι πρέπει να κάνουν και οι έμπειροι και οι άπειροι!!
Καλές οι δραστηριότητες, αλλά με ασφαλιστικές δικλείδες!!