Η Seaina φεύγει (από Πάρο), το καλοκαίρι έρχεται [μέρος γ']

Την τρίτη ημέρα μας στην Πάρο ξυπνήσαμε λίγο ξυλιασμένοι. Είχαμε αποφασίσει να απαλλαγούμε από το πάπλωμα-θερμοφόρα και να σκεπαστούμε με ένα ανοιγμένο sleeping bag. Διαπίστωσα ωστόσο ότι ένα ανοιγμένο sleeping bag δεν είναι και τόσο φαρδύ, οπότε όλο το βράδυ επιδοθήκαμε σε γυμναστικές επιδείξεις, τραβώντας και κλωτσώντας!

Οι γυμναστικές αυτές επιδείξεις κράτησαν πάρα πολύ μιας και όταν αποφασίσαμε να ξυπνήσουμε η ώρα είχε πάει ήδη 14:00 το μεσημέρι, Ετέθη το ερώτημα πιο από τα δύο βασικά γεύματα της ημέρας να τιμήσουμε και πιο να πάει στην ευχή. Καταλήξαμε αρχικά να πάρουμε ένα πρωινό, να ανοίξει και το μάτι (μακάρι να μπορούσα να σας δείξω αγουροξυπνημένη φάτσα) και να φάμε έξω αργότερα. Αλλά λίγο να στυλωθούμε, λίγο να τα πούμε, λίγο να τσιμπήσουμε κάτι, τρώγαμε (corn flakes, κέικ, κρουασανάκια) και πίναμε (καφέδες, γάλατα, χυμούς), τελικά χορτάσαμε μια χαρά!

Ετοιμαστήκαμε και αποφασίσαμε να πάμε βόλτα στην ηλιόλουστη Νάουσα. Δεν σας είπα πως ο καιρός ήταν κάτι παραπάνω από καλοκαιρινός. Οπότε και αποφάσισα να φορέσω φούστα. Έλα όμως που τα παπούτσια για τη φούστα που είχα φέρει δεν άρεσαν σε κανέναν. Μου δάνεισαν λοιπόν ένα ωραιότατο ζευγάρι μαύρα All Star και όλοι ενθουσιάστηκαν .. τι να πω .. Που τα πόδια μου έχουν να δουν All Star από το Λύκειο. Μπήκα στη διαδικασία να σκέφτομαι "βρε λες να το γυρίσω στα πάνινα;" Ακόμα το σκέφτομαι. Ααχ τα πεδιλάκια που αγόρασα πέρυσι το καλοκαίρι μου κλαίω από τώρα!
Καβαλήσαμε το χιλιοτραγουδισμένο μας Corolla και φτάσαμε στη Νάουσα, το πιο κοσμοπολίτικο μέρος της Πάρου (επομένως και το πιο πιασοκωλέ .. ακόμα θυμάμαι τα "σαγόνια" του shark!). Εύκολα πραγματοποιήσιμο 4ήμερο, κοντά στο καλοκαίρι, δίπλα στην Αθήνα, Κυριακή μεσημέρι προς απόγευμα .. πού αλλού θα βρίσκονταν όλοι; Στη Νάουσα!!

Περιδιαβήκαμε στα σοκάκια, στο λιμάνι, τις ταβερνούλες, στο κάστρο και σας παραθέτω μερικές φωτογραφίες .. έτσι για τη μυρωδιά!!

Αφού κάναμε τις βόλτες μας στη Νάουσα, είπαμε να αποφύγουμε τα τουριστικά μαγαζιά στο λιμανάκι, τα οποία τα χαρακτηρίζουν η χαμηλή ποιότητα σε σχέση με την υψηλή τιμή.
Έτσι καταλήξαμε σε έναν κολπίσκο δίπλα στο λιμάνι, όπου υπάρχουν πολύ όμορφες και γραφικές καφετέριες.



Το χαρακτηριστικό τους είναι ότι βρίσκονται κυριολεκτικά πάνω στο κύμα, αφού τα τραπεζάκια είναι τοποθετημένα πάνω στην άμμο.


Αυτό σαφώς δεν άρεσε σε όλους μας .. προσωπικά άρχισα να χοροπηδάω στην άμμο, αλλά ο ιδιοκτήτης των All Star με αγριοκοίταζε και μου φώναζε να μην τα γεμίσω άμμο. Ξενέρωτοι άνθρωποι παιδί μου, τι να πεις. Οπότε κι εγώ αφού βγήκα από την άμμο, τα έβγαλα, τα τίναξα και ούτε γάτος ούτε ζημιά. Βέβαια κάτι ειπώθηκε ότι δεν θα μου ξαναδοθούν, αλλά δεν καταλαβαίνω το λόγο.



Καθίσαμε λοιπόν σε μία καφετέρια με όνομα "Fotis", ελληνιστί "Fotis" μιας και ο τύπος κάθε άλλο παρά έλληνας ήταν.

Το χαρακτηριστικό της καφετέριας αυτής είναι τα άσπρα τραπεζάκια και καρέκλες με τα πράσινα τεράστια τασάκια για αντίθεση. Πολύ γραφικά. Παραγγείλαμε, άλλοι καφέ, άλλοι χυμούς, μία κοπελιά τσάι ζεστό (πώς την πάλευε καλοκαιριάτικα, δεν ξέρω!) και μία πήρε μία πολύ λιμπιστερή μαργαρίτα φράουλα! Επειδή είδε τα γεμάτα λύσσα βλέμματά μας πήγε και μας παρήγγειλε σφηνάκια μαργαρίτα, μπας και σώσει το ποτό της. Η αλήθεια είναι ότι ηρεμήσαμε με το σφηνάκι. Στη συνέχεια όμως που εγώ με "τρόπο" (όσοι με ξέρουν καταλαβαίνουν) "πήρα" το σφηνακοπότηρο για τη συλλογή μου, ο ιδιοκτήτης των All Star μου είπε: "Seaina, όταν κάνουμε μια επιλήψιμη πράξη για κάποιους δεν την κάνουμε τόσο απροκάλυπτα" ή κάπως έτσι. Γενικά με έβαλε σε σκέψεις .. αυτός ο άνθρωπος πώς καταφέρνει πάντα να με γειώνει ..
Εκεί πάνω στα βοτσαλάκια, βρήκαμε και πολλά κλωναράκια από αποξηραμένα φυτά, τα οποία μετά ανακαλύψαμε ότι αποτελούσαν εσωτερικό διάκοσμο του μαγαζιού. Κλασσικά εγώ πήρα μερικά να κοσμήσω τα μαλλιά μου. Αφού τα σταθεροποίησα, ι ιδιοκτήτης των All Star μου λέει ότι είναι χάλια προσπάθησε να μου τα φτιάξει καλύτερα. Όταν μετά από 3 ώρες τελικά έμεινε ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα, έπρεπε να μην κινώ το κεφάλι μου για να μην πέσουν. Λες και φορούσα κολάρο και δεν έπρεπε να στρίβω το λαιμό, ένα πράγμα. Αλλά λέω, αφού είναι μια ομορφιά, θα το υποστώ. Μετά από λίγο μου λέει μια κοπελιά, ότι μοιάζω με την "Άνοιξη" του Μποτιτσέλι και χάρηκα .. μου φάνηκε πολύ ποιητικό και ρομαντικό! Σώπα λέω, ακόμα και παράλυτη από την ακινησία, είμαι μια θεά! Στην πορεία διαπίστωσα ότι κάθε άλλο παρά για κομπλιμέντο το έλεγε, αλλά με διακριτικό τρόπο ήθελε να μου πει πως μοιάζω με περικοκλάδα! Τι να πω, τσάμπα τόση ετοιμασία και ακινησία!!
Βγάλαμε και αναρίθμητες φωτογραφίες, όπως πολύ καλά καταλαβαίνετε. Σε κάποια φάση στον οίστρο της κουβέντα, εκεί σιμά στο κύμα, πλησιάζει το .. ιστιοφόρο μου .. ναι ναι είχα πει στο μπαρμπα-Νικόλα, τον καπετάνιο να περάσει να μας πάρει να πάμε μια κρουαζιέρα. Το είπα στην υπόλοιπη παρέα λοιπόν, αλλά κανείς δε έδειξε να ενθουσιάζεται και κανείς δε μου έδωσε σημασία. Συνέχισαν την κουβέντα τους ατάραχοι .. έτσι κι εγώ είπα στο μπάρμπα-Νικόλα να φύγει!! Αυτοί χάσανε..
Επισκέφτηκα κάποια στιγμή και την τουαλέτα του μαγαζιού η οποία ήταν πολύ όμορφα διακοσμημένη. Όταν τελείωσα από το δωμάτιο της "ανάγκης" και πέρασα στον προθάλαμο για να πλυθώ άνοιξε η πόρτα και ένας νεαρός (πολύ ωραίο παιδί) με κοίταξε διστακτικά.
"Πέρασε, τελείωσα εγώ και πλένω τα χέρια μου" .. χμ τώρα που το διαβάζω δεν κάνει και για πολύ αθώα πρόταση.
Anyway αυτός με προσπέρασε και μπήκε στο μέσα χώρο. Ενώ έπλενα τα χέρια μου ξαφνικά ακούω έναν θόρυβο λες και εκτοξεύεται κάτι από υπερπίεση ... ναι ο χριστιανός φυσούσε τη μύτη του, με επιμονή, σχολαστικότητα και θόρυβο, αδιαφορώντας για το ότι τον άκουγα. Και να μην φεύγουν και οι σαπουνάδες από τα χέρια μου γμτ!! Με μισοπλυμένα χέρια την έκανα από εκεί μέσα! Ού να μου χαθείς .. ωραίος αλλά γύφτος!
Όταν πια πέρασε η ώρα και κλείσαμε κανά 5ωρο στην καφετέρια είπαμε να φύγουμε. Ο Fotis πρέπει πολύ να χάρηκε μιας και εξαιτίας μας είχε χάσει μερικές παρέες μέσα στις 5 αυτές ώρες. Ο ήλιος πήγαινε για ύπνο πια και αποφασίσαμε να πάρουμε τα σαρκία μας και να τα μεταφέρουμε σε κάποιο μεζεδοπωλείο. Βλέπετε πρωινό είχαμε φάει αλλά σε μεσημεριανή ώρα.














Ο οικοδεσπότης μας πρότεινε το μαγαζί του κυρ-Βαγγέλη, όπου είχε πάει παραμονές της 25ης Μαρτίου, με μεγάλη παρέα και είχανε περάσει τέλεια! "Να δείτε γλέντια που κάναμε με τον κυρ-Βαγγέλη" ..
Μπαίνουμε στο μαγαζάκι που έχει μια αύρα από τα παλιά και ο οικοδεσπότης μας, χαιρετά τον κυρ-Βαγγέλη:
- "Κυρ-Βαγγέλη!"
- .... σηκώνεται ένα μισοκοιμισμένο βλέμμα (έβλεπε ποδόσφαιρο) και τον κοιτάει ..
- "Κυρ-Βαγγέλη, τι γίνεται; Με θυμάσαι;"
- "Ποιος είσαι;"
Άντε γεια λέω, ή αλτσχάιμερ έχει ο κυριούλης, ή ο οικοδεσπότης μας δουλεύει ..
- "Είχαμε έρθει μεγάλη παρέα την παραμονή της γιορτής σου εδώ και γλεντάγαμε ..." επιμένει ο φίλος μας
Τι να πει και ο κυρ-Βαγγέλης, να κακοκαρδίσει πρώην και νυν πελάτη;
- "Δε θυμάμαι ..."
Τελικά καταλήξαμε ότι αφενός ο φίλος μας περνάει απαρατήρητος και αφετέρου ο κυριούλης δε λεγόταν ποτέ κυρ-Βαγγέλης, αλλά παραμονές του Ευαγγελισμού "ονομάστηκε" έτσι για να κάνει το χατίρι του φίλου μας μάλλον...
Τέλος πάντων παραγγείλαμε ένα κάρο μεζέδες και ήπιαμε τη λεγόμενη "σούμα". Αρχικά νόμιζα ότι εννοούσαν σουμάδα, αλλά αν ο Κατακουζινός έπινε από τη σούμα σίγουρα θα αλλαξοπιστούσε! Η σούμα μοιάζει πολύ με το τσίπουρο .. είναι δυνατή και με την πρώτη γουλιά θυμήθηκα ένα "ωραιότατο" μεθύσι στα τσιπουράδικα στο Βόλο!! Τελικά είναι αλήθεια ότι αν μεθύσεις από ένα ποτό μετά και στη μυρωδιά δεν μπορείς! Παρόλα αυτά, με νεράκι πολύ και παγάκια κάτι ήπια!
Όταν πια είχε πάει 22:30 περίπου και είχαν κοκκινίσει οι μύτες μας και χαζοχαμογελούσαμε σηκωθήκαμε να φύγουμε! Αλλά όχι για ύπνο, για ένα ποτάκι σε κάποιο μπαράκι, έτσι στα χαλαρά!
Επιστρέψαμε Παροικιά και πήγαμε στο "House", ένα ψιλο-ethnic μπαράκι, με ιδιοκτήτη-χτίστη-διακοσμητή-σερβιτόρο-dj έναν πολύ ωραίο τύπο που φέρνει πολύ στο Τζίμη Πανούση, αλλά στο πιο γλυκό του!! Προσωπικά ήπια μια Mac Farland μιας και η φίλη μου η Μ. μου λέει ότι ο καλύτερος τρόπος να ηρεμήσει το στομάχι μετά από πολλά ξύδια, είναι η μπύρα!! Και έτσι το επιχείρησα .. βέβαια δεν μου είπε ότι σε συνδυασμό με 2 μπωλ φιστίκια δεν έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα ...
Παρατήρησα επίσης ότι κλασσικός θαμώνας των μπαρς στην Πάρο πρέπει να είναι τα σκυλιά! Και μέσα στο House υπήρχαν 2 σκυλιά που δεν μπορώ να σας πω τι έκαναν ακριβώς και για αυτό δεν τράβηξα και φωτογραφίες. Αλλά όταν έφυγε το ένα, το άλλο με παράπονο κούρνιασε στη γωνίτσα του μόνο του! Ήταν γλυκύτατο!! Δεν είναι;;
Κάποια στιγμή κατά τις 12:30 αποφασίσαμε να το λήξουμε για εκείνη την ημέρα και να πάμε να ξεραθούμε, μπας και ξυπνήσουμε λίγο νωρίτερα! Άλλωστε η επόμενη ήταν εργάσιμη, Δευτέρα και θα είχαμε δουλειές!!
Υ.Γ. Κάποιες από τις φωτογραφίες τις έχει τραβήξει ο οικοδεσπότης κάποιους μήνες πριν!!