Η Seaina φεύγει (από Πάρο), το καλοκαίρι έρχεται! [μέρος β']

Η δεύτερη ημέρα στην Πάρο, ξεκίνησε αργά το μεσημέρι.

Ξύπνησα μούσκεμα στον ιδρώτα, επειδή είχαμε σκεπαστεί με ένα χοντρό πάπλωμα για τη Σιβηρία. Με μισόκλειστο ακόμα το μάτι, ανοίγω τα μπλε παντζούρια της κρεβατοκάμαρας και αντικρίζω αυτό:



Ανοιγοκλείνω λίγο ακόμα, ώσπου να συνηθίσω τον ήλιο και χαζεύω ..
Κοίτα να δεις .. η θάλασσα!!
Ναι, εμείς τα παιδιά της πόλης κάνουμε μήνες να τη δούμε από κοντά!



Πάω προς την κουζίνα και κοιτάω έξω από το παράθυρο και βλέπω αυτό:




Σκέψου να πλένεις πιάτα ή να μαγειρεύεις και να βλέπεις αυτό έξω από το παράθυρό σου!!





Τέλειος καιρός, πανέμορφο μέρος ουάου!!

Καθίσαμε να φάμε ένα χορταστικό πρωινό, το οποίο ο οικοδεσπότης εμπλούτισε με τα ψιλοκαμένα κρουασανάκια, τα οποία τόσο πολύ μας χάλασαν που τα εξαφανίσαμε όλα.

Μετά ντυθήκαμε και εξορμήσαμε στην Παροικιά!





Εδώ σταματάω να μιλάω και ας πάρουν το λόγο οι εικόνες!!!

Μαγεμένοι από την ομορφιά αναζητήσαμε μια καφετέρια να αράξουμε. Διαλέξαμε μία ηλιόλουστη και με θέα στη θάλασσα καφετέρια το "Απλό Cafe", όπου και καθίσαμε ίσαμε με 4 ώρες.

Δεν ξέρω αν σας έχει τύχει να μην μπορείτε να πιστέψετε αυτό που βιώνετε κάποια στιγμή και να παρατηρείτε ως τρίτοι τους εαυτού σας, αλλά κάτι τέτοιο μου συνέβη.
Δεν πίστευα ότι την προηγούμενη ημέρα ήμουν στην Αθήνα και έβλεπα .. να μην πω τι .. και τώρα βρισκόμουν στην Πάρο και αγνάντευα τόση ομορφιά.
Προσπαθούσα να «αποθηκεύω» μέσα μου, όσες πιο πολλές εικόνες μπορούσα και όσο πιο ζωντανά γινόταν. Μετά από αρκετή ώρα συνειδητοποίησα ότι είναι πλέον ξανά καλοκαίρι και ότι είμαι τυχερή που βρίσκομαι σε ελληνικό νησί!!!

Όταν μαστουρώσαμε από τη θέα και εκκολαφθήκαμε από τον πολύ ήλιο, είχε πάει πια απόγευμα, οπότε και τα στομάχια μας αποφάσισαν να πάμε για φαγητό.
Έπεσε η ιδέα να πάμε στην Αλυκή για ψαράκι. Μια και δυο, λοιπόν, ξεκινήσαμε για την Αλυκή. Καθίσαμε σε μια ταβερνούλα, όπου κάναμε 3 ώρες να αποφασίσουμε μιας και κανένας «δεν είχε κανένα πρόβλημα» για το τι θα παραγγείλουμε, αλλά όλο δεν καταλήγαμε. Μετά ξεσκιστήκαμε στο φαγητό και το κρασί, οπότε ξεκίνησαν οι παλαβομάρες.
Προσωπικά με είχε πιάσει μια ακατάσχετη λογοδιάρροια, η οποία εξελίχθηκε σε ακατάσχετη τραγουδιστική εμπειρία, συνοδευόμενη από χαχανητά. Η όλη χαζοκατάσταση, σταμάτησε μόνο όταν νύσταξα το βραδάκι σπίτι. Μία κοπέλα δε στο αυτοκίνητο για την επιστροφή, όπου τραγουδούσα με πολύ χάρη και κέφι «Ήταν ένα μικρό Corrola (το αυτοκίνητο του οικοδεσπότη), ήταν ένα μικρό Corrola ...» και άλλα τέτοια, ήταν έτοιμη να με καρυδώσει.
Στο σπίτι αποκοιμηθήκαμε σαν κοτόπουλα από τον ήλιο και το αλκοόλ της ημέρα. Μετά όμως μπήκαμε στη σειρά για μπάνιο και κατά τη 1:00 βγήκαμε για ποτό.
Μια χαρά: πρωινό, καφές, φαγητό, ύπνος, ποτό ... αχ αυτές είναι διακοπές!!



Στο γραφικότατο μπαράκι, με ωραιότατο διάκοσμο εμπνευσμένο από τι άλλο, από τη θάλασσα, με θέα πάλι τη θάλασσα, περάσαμε πιο παρεΐστικα, αφού χωριστήκαμε σε πηγαδάκια και μιλούσαμε για γκομενικά. Τα κορίτσια με τα κορίτσια και τα αγόρια με τα αγόρια! Στο μεταξύ εκεί μέσα υπήρχε και ένας άλλου είδους θαμώνας, ο οποίος και αποτέλεσε την attraction του μπαρ.

Με συντροφιά το πανέμορφο φεγγάρι, που έδυε και τοη ήλιο που σε λίγο θα ανέτειλε, αναχωρήσαμε για το σπίτι κατά τις 5:00, όπου και ξεραθήκαμε!


Έτσι κάπως κύλησε και η δεύτερη ημέρα στην Πάρο! Τι γρήγορα που περνούνε οι μέρες άμα περνάς όμορφα!!!

Υ.Γ. Κάποιες από τις φωτογραφίες τις έχει τραβήξει ο οικοδεσπότης κάποιους μήνες πριν!!