Κρατάς μυστικό;

Ήταν ένα ζεστό μεσημέρι σε κάποιο προάστιο της Αθήνας. Σε ένα άδειο οικογενειακό διαμέρισμα, για ανεξήγητο λόγο γεννήθηκε μια σπίθα στο χώρο της κουζίνας. Η σπίθα αυτή, σε πείσμα της κοινής επιθυμίας, αναπτύχθηκε σχηματίζοντας μια φλόγα, η οποία με τη σειρά της γιγαντώθηκε και κατέληξε σε μία αξιοπρεπή φωτιά.

Η φωτιά που ξέσπασε λοιπόν, αρχικά δρούσε μυστικά και ύπουλα. Οι φλόγες της έγλυφαν κάθε γωνιά της κουζίνας του διαμερίσματος. Η θερμοκρασία άρχισε να αναπτύσσεται επικίνδυνα, σε σημείο που το τζάμι του παραθύρου θρυμματίστηκε. Ο θόρυβος που προκλήθηκε, αρχικά παραξένεψε την κουτσομπόλα γειτόνισσα του κάτω διαμερίσματος, αλλά στη θέα της φωτιάς που ξεπηδούσε στο πάνω διαμέρισμα από το δικό της τρομοκρατήθηκε.

Κάλεσε αμέσως την πυροσβεστική. Ένα όχημά της στριγκλίζοντας έσπευσε στην πολυκατοικία. Με ταχύτητα που θα ζήλευε και ο Flash, τέσσερις πυροσβέστες ανέβηκαν στο διαμέρισμα. Μη μπορώντας να κάνουν διαφορετικά, έσπασαν την πόρτα του διαμερίσματος και μπήκαν στο φλεγόμενο διαμέρισμα. Ευτυχώς η φωτιά ήταν περιορισμένη στο χώρο της κουζίνας, οπότε και μπόρεσε να αντιμετωπιστεί εύκολα.
Όταν μετά από κάποια ώρα κάθε φλόγα είχε πλέον καταπνιγεί, η κουζίνα παρουσίαζε ένα λυπηρό σκηνικό, βγαλμένο από ρεπορτάζ του Αλ Τζαζίρα για τον πόλεμο στο Ιράκ. Λιωμένα πλαστικά, καμένα ντουλάπια, κατεστραμμένες ηλεκτρικές συσκευές και όλα αυτά καλυμμένα με ένα γκρι πέπλο στάχτης και με ένα μαύρο χρώμα μουτζούρας στους τοίχους.
Κάπου εκεί, στην ώρα του απολογισμού από πυροσβέστες και γείτονες, καταφτάσανε στο διαμέρισμα οι ιδιοκτήτες του, οι οποίοι αποσβολωμένοι και άφωνοι παρατηρούσαν την καταστροφή. Τριγυρνούσαν σα χαμένοι ανάμεσα σε αποκαΐδια και μακάριζαν την τύχη τους που έλειπε ο γιος τους από το σπίτι. Τότε η μητέρα σήκωσε το τηλέφωνο και κάλεσε το γιο της στο κινητό να του πει τα καθέκαστα.
Ξαφνικά ακούστηκε ένας υπόκωφο θόρυβος, σαν ring tone κινητού, αλλά από κάπου μακριά. Για την ακρίβεια όχι και από τόσο μακριά, πίσω από την κλειστή πόρτα του υπνοδωματίου του γιου της. !!! Μετά το πρώτο σοκ, όλοι ορμήσανε προς το υπνοδωμάτιο. Άνοιξαν την πόρτα και αντίκρισαν έναν όγκο σε σχήμα ανθρώπινου σώματος κάτω από ένα σεντόνι. Με ακόμα μεγαλύτερη απορία η μητέρα πλησίασε το κρεβάτι, σήκωσε το σεντόνι και είδε τον αγουροξυπνημένο γιο της να την κοιτάζει έκπληκτος. Αυτός όταν αντιλήφθηκε και τον υπόλοιπο κόσμο και μάλιστα όχι συνηθισμένο για ένα σπίτι, ρώτησε να μάθει τι συνέβη. Του περιέγραψαν όλο το σκηνικό, τη φωτιά, το σπάσιμο του τζαμιού που την έκανε αντιληπτή, τη «διάρρηξη» του σπιτιού από τους πυροσβέστες και τέλος την κατάσβεση της φωτιάς και πλέον ετέθη το ερώτημα πώς ο γιος δεν αντιλήφθηκε το παραμικρό. Σε αυτή την ερώτηση δεν είχε ούτε ο ίδιος απάντηση.
Το περιστατικό λοιπόν, για την πυροσβεστική καταγράφτηκε ως παράδοξο και για την οικογένεια ως ανεξήγητο.
Μετά από κάμποσες ημέρες συνάντησα το γιο στο δρόμο και του ανέφερα το περιστατικό που είχε φτάσει στα αυτιά μου από κοινούς γνωστούς και του μετέφερα την απορία μου:
- «Μα καλά ρε Τάκη, δεν άκουσες το παραμικρό; Εδώ γκρεμιζόταν το σπίτι σου και δεν αντιλήφθηκες τίποτα;»
- «Κρατάς μυστικό;» ο Τάκης
- «Για λέγε..»
- «Εκείνη την ημέρα είχα ξαπλώσει για μεσημέρι και με πήρε ο ύπνος. Ξαφνικά μέσα στον ύπνο μου άκουσα ένα κρότο σαν σπάσιμο τζαμιού (το τζάμι της κουζίνας) και τρόμαξα. Είπα να σηκωθώ να δω τι έγινε, αλλά μετά σκέφτηκα ότι μάλλον μπήκαν κλέφτες στο σπίτι και κουκουλώθηκα περισσότερο. Στη συνέχεια άκουσα κάποιον να σπάει την πόρτα του σπιτιού, συνομιλίες και γενικότερη αναστάτωση στους μέσα χώρους. Οπότε θυμήθηκα την προτροπή της αστυνομίας να κάνεις τον κοιμισμένο αν μπουν διαρρήκτες σπίτι και είσαι μέσα και ... πολύ απλά το έπαιξα κοιμισμένος. Δεν σου κρύβω τον τρόμο μου και την ανησυχία μου, μην μπουκάρουν στο δωμάτιό μου .. όταν ξαφνικά άνοιξε η πόρτα του δωματίου μου και κόσμος πολύς βρέθηκε μέσα, συνέχισα να κάνω τον κοιμισμένο προσευχόμενος για τη σωτηρία μου. Μέχρι που η μητέρα μου με ξεσκέπασε και .. βρέθηκα μπροστά στη συνειδητοποίηση της γκάφας μου. Δεν τολμώ να αποκαλύψω την αλήθεια ούτε στους δικούς μου. Κρατάς μυστικό;»