I love rafting

Με δυο λόγια (για όσους αγαπούν τα σύντομα posts):

Γύρισα!!! Αρτιμελής!
Πέρασα φανταστικά!!!
Το rafting απέκτησε μια καινούρια θαυμάστρια!!

Με παραπάνω λόγια (για όσους δε βαριούνται τα μεγάλα posts):

Την Παρασκευή που λέτε, μια και δυο ξεκινήσαμε με τη Μ. από τη δουλειά, με τα μπαγκάζια μας στους ώμους και πήγαμε στο σημείο συνάντησης. Εκεί γνωρίσαμε την αρχηγό της εκδρομής την Α., η οποία είναι μια τύπισσα στο πολύ cool και χαλαρό στυλάκι. Εμένα δε, βλέποντας ότι κουβαλάω στην πλάτη το σακίδιο του camping (αυτό καλέ που θα ταίριαζε γάντι στον Τσιβιλίκα από το "Η θεία μου η χίπισσα"!! Μόνο η κουδούνα μου έλειπε), με συμπάθησε ιδιαίτερα και έκανε το σχόλιο ότι μάλλον ασχολούμαι με τέτοιες δραστηριότητες .. ουδέν σχόλιο ...
Σκανάροντας κλασσικά τον υπόλοιπο κόσμο της εκδρομής καταλήξαμε με τη Μ. σε πολλά συμπεράσματα:
- αρχικά, ότι η αναλογία αντρών - γυναικών ήταν 1/3 στην πιο αισιόδοξη version .. (μάλλον οι γυναίκες δεν την παλεύουν πια και παίρνουν τα βουνά και τα .. ποτάμια!)
- επιπλέον οι πιο "αξιόλογοι" κατ' εμέ (υποκειμενικά είναι αυτά) ήταν σε ποσοστό 0% στην πιο αισιόδοξη version πάλι (άντε 1% εκ του οποίου 1% όλοι ήταν με τις κοπελιές τους). Τόσο ενθαρρυντικά τα πράγματα σε σημείο, που λέμε με τη Μ. "Νομίζω η εκδρομή για μας τελείωσε εδώ, μπορούμε να πηγαίνουμε"
- όλοι οι συμμετέχοντες σε αυτή την εκδρομή, μπορεί να ανήκανε στη "Νέα Γενιά" αλλά για "οικονομικό" επίπεδο κάθε άλλο σε Νέα Γενιά μπορείς να τους κατατάξεις, μάλλον σε επίπεδο "Κονομημένος μεσήλιξ" θα έλεγα εγώ .. το τι Bartucci αποσκευές, Gucci τσάντες, Dona Carra γυαλιά, Dolce Cabbana παντελόνια, Tsakiris Malas παπούτσια κυκλοφορούσαν δε λέγεται .. (όχι γλυκιά μου δε πτοούμαι)
- Ορισμένοι συμμετέχοντες κάλλιστα θα έλεγες ότι διανύουν την 4η δεκαετία της ζωής τους - σε ηλικία και την 8η και βάλε - σε στυλ. Αν έχετε το θεό σας, ήταν μία κοπελιά 28 χρονών, με ταγιεράκι και γοβίτσα (σε ΚΟΚΚΙΝΟ χρώμα) σε εκδρομή για rafting!!
- τελευταία παρατήρηση, ορισμένοι άνθρωποι και συγκεκριμμένα αρσενικής κατηγορίας, δεν αποβάλλουν ποτέ το σύνδρομο της 5ήμερης εκδρομής από το αίμα τους!! Μωρ λες να γέρασα εγώ πριν της ώρας μου;; Μπα ..
Anyway με αυτό το "πλήρωμα" ξεκινήσαμε για Γιάννενα στις 16:00 την Παρασκευή και φτάσαμε μετά από 2 στάσεις, με ένα κεφάλι καζάνι από τα "ανήλικα" στη γαλαρία, λίγο ζαλισμένες, λίγο πεινασμένες, λίγο ξεχαρβαλωμένες στις 23:00 στα Γιάννενα. Όπως είμαστε, πετάξαμε τις βαλίτσες μέσα στα δωμάτια και φύγαμε για φαγητό.
Εξαιρετικό φαγητό (μπριζόλες, αρνιά ..) και ό,τι πρέπει για ένα ελαφρύ βραδινό, πριν την αθλητική δραστηριότητας της επόμενης ημέρας!! Μετά ακολούθησε ο ύπνος της αρκούδας ..

Το Σάββατο το πρωί, μας ξύπνησε μια ωραιότατη φωνή από τη reception στις 8:00 π.μ. (!!). Κατά τις 8:30 με μια εμφάνιση "Είμαι πρησμένη από τον ύπνο και όχι από τη νάρκωση του φρονιμίτη", κατεβήκαμε για πρωινό.
Στις 9:00 που λέτε, σκάνε στο parking του ξενοδοχείου 2 vanάκια από τους υπεύθυνους του rafting, με τον εξοπλισμό μας! Ανοίγουν οι πόρτες και κατεβαίνουν 3 υπεύθυνοι ... μα τι υπεύθυνοι, υπεύθυνοι για το εγκεφαλικό που μου ήρθε! Τι παιδιά ήταν αυτά .. αφού στην ουρά για να πάρουμε εξοπλισμό, από πίσω όλο με σκουντούσαν να προχωρήσω, γιατί τους χάζευα συνέχεια.
Κάποτε ήρθε και η σειρά μου να πάρω εξοπλισμό .. πλησίασα τον 1ο, ο οποίος μας σκάναρε από πάνω μέχρι κάτω για να μας δώσει το σωστό νούμερο στολής. Με κοίταξε και μου έδωσε ένα νούμερο στολής .. παραπάνω από αυτό που φοράω .. (ααα καλά, κατάλαβα, η πρώτη εντύπωση ήταν η εντύπωση της φάλαινας ..) Με πεσμένα φτερά προχωράω στα παπούτσια, που μοίραζε ο 2ος. Αφού δε μου έδωσε το 45 νούμερο πάλι καλά ... Στον 3ο δεν είχαμε πρόβλημα, τα αντιανεμικά μπουφάν ήταν one size!
Πάμε με τη Μ. στο δωμάτιο να φορέσουμε τις στολές. Οδηγίες μας είχανε δώσει από πριν. Λοιπόν, οι ολόσωμες αυτές στολές, όπως και τα παπούτσια φοριούνται κατάσαρκα. Είναι από νεοπρέν και έχουν τη δυνατότητα όταν βρέχονται να εξωθούν το νερό προς τα έξω και να μη το κρατάνε στο σώμα. Αν λοιπόν κάποιος φορούσε μια μπλούζα από μέσα, θα βρεχόταν αυτή και μετά θα τον πάγωνε. Επίσης είναι και ισοθερμικές, οπότε αποφεύγεις την πνευμονία. Μόνο μαγιό λοιπόν μπορούσαμε να φορέσουμε από κάτω.
Μια και δυο γδυνόμαστε, φοράμε μαγιό (για 1η φορά φέτος), απελπιζόμαστε με το νέο θέαμα αυτής της season, αποφασίζουμε ότι ξεκινάμε δίαιτα και επικεντρωνόμαστε στο φόρεμα της στολής. Ξεκινάμε από τα πόδια και ανεβαίνουμε .. ανεβαίνουμε; Αμ δε .. τραβούσαμε από εδώ, τραβούσαμε από εκεί, ο ρυθμός ανάβασης της στολής ήταν μισό εκατοστό την ώρα!! Εκεί λέω, πάει. Ένα νούμερο παραπάνω και δε με χωράει; Μαμά μου .. με τι μούτρα θα πάω πίσω να του πω να την αλλάξω; Με μεγαλύτερο σθένος, συνέχισα την επιχείρηση φόρεμα της στολής. Τελικά σπρώξε από εδώ, σπρώξε από εκεί, ανέβηκε η στολή. Καταλήξαμε με τη Μ. (συζητώντας μετά και με άλλους) ότι αυτή η στολή ψαροντουφεκά είναι πολύ στενή και ότι αν είσαι και λίγο ιδρωμένος την πάτησες. Βάλαμε και τα παπουτσάκια και στηθήκαμε μπροστά από τον καθρέφτη. Το γέλιο της αρκούδας .. απίστευτό θέαμα .. λες και είμαστε βγαλμένες από διαφήμιση για μασσαζοκορσέ slim!! Βγάλαμε τις άπειρες φωτογραφίες, σε διάφορες πόζες που κάλλιστα θα μπορούσαν να κοσμήσουν εξώφυλλα, αθλητικών περιοδικών, για άντρες αναγνώστες .. μία η Πετρουλάκη και άλλες δύο εμείς!!
Στο τέλος φορέσαμε και ένα σίχαμα αντιανεμικό μπουφάν από πάνω και απελπιστήκαμε .. έτσι θα γελιοποιούμαστε σήμερα (είπαμε να κάνουμε αθλητισμό, αλλά αθλητισμό με ένα στυλ !!)
Κατεβήκαμε στη reception η οποία κατακλυζόταν από όλα τα άτομα του γκρουπ, με τις στολές τους. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα, ήταν ότι θα μπορούσαμε μια χαρά να ανήκουμε σε ένα γκρουπ σε αποκριάτικη παρέλαση με θέμα "rafting δίχως στυλ".
Επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τα χιονισμένα Τζουμέρκα .. η διαδρομή μαγευτική. Σε κάποια φάση, μέσα στο πούλμαν, έφτασε ένα ντοσιέ με ένα στυλό που καλούμαστε όλοι να συμπληρώσουμε. Μέσα είχε κάτι υπεύθυνες δηλώσεις όπου είχε προσημειωμένες τις εξής "δηλώσεις": Δηλώνω υπεύθυνα ότι:
- γνωρίζω ελεύθερη κολύμβηση
- δεν έχω προβλήματα υγείας
- φέρω την πλήρη ευθύνη σε περίπτωση πνιγμού (άρχισαν τα όργανα ..)
- κτλ που δεν θυμάμαι ..
Προς στιγμή κιτρινίσαμε με τη Μ. αλλά τι να κάνουμε, το υπογράψαμε ... ήταν πολύ αργά πια για να κάνουμε πίσω.
Φτάσαμε σε ένα άνοιγμα του δρόμου, όπου αφενός παρατήσαμε τα πάντα από τα υπάρχοντά μας στο πούλμαν και αφετέρου μοιραστήκαμε σε μικρότερα vanάκια για να κατεβούμε προς το ποτάμι.
Φτάσαμε στο ποτάμι και μας άφησαν .. εκεί ήταν όλοι οι υπεύθυνοι του rafting και οι εκπαιδευτές μας που μας περίμεναν ..
Κορίτσια;;; Όποια ξανα-αναρωτηθεί ποτέ "μα πού πήγαν όλοι οι άντρες πια;" Σας έχω την απάντηση. Στα ΠΟΤΑΜΙΑ!!!!!!!! Μιλάμε, ξέχασα τα πάντα, δεν ήξερα σε ποια βάρκα να πρωτοπάω, ο ένας καλύτερος από τον άλλο. (Δίχως υπερβολή, 1-2 ανήκουν στους ωραιότερους άντρες που έχω δει live, στη ζωή μου.) Με τη Μ. τρελαθήκαμε και αναφωνούσαμε "δεν πήγε χαμένη αυτή η εκδρομή", "γεια σου Ελλάδα, με τα ωραία σου" (και δεν εννοούσαμε τα ποτάμια της πατρίδος), "εδώ θα μετακομίσουμε" κ.α., ώσπου ένας από αυτούς μας φώναξε για να μας δώσει τον υπόλοιπο εξοπλισμό.
Σωσίβιο-γιλέκο, κράνος και κουπί. Μια ομορφιά είμαστε, δεν το συζητώ!! (Είναι δυνατόν η πρώτη γνωριμία και εντύπωση να γίνεται υπό αυτές τις συνθήκες, σαν το Ρόμποκοπ ένα πράγμα;) Μετά, αφού με δυσκολία επιλέξαμε βάρκα .. ουπς sorry .. βαρκάρη ήθελα να πω, τη σηκώσαμε όλο το πλήρωμα των 8 και την κατεβάσαμε μέχρι τις όχθες.
Εκεί ο εκπαιδευτής μας έκανε μάθημα για το πως κρατάμε το κουπί, πώς καθόμαστε (οι 4 αριστερά και οι 4 δεξιά, όπου αποτελούν τα ζευγάρια των αριστερών...με το αριστερό παρελθόν μου, περιττό να σας πω πού κάθισα εγώ :-0), πώς κρατιόμαστε, πώς αποτρέπουμε τη βάρκα από το να αναποδογυρίσει (Παναγία μου), πώς επιβιβαζόμαστε/αποβιβαζόμαστε, σε τι εντολές θα υπακούμε, τι κάνουμε αν κάποιος πέσει μέσα (Θεέ μου), πώς κολυμπάει με ασφάλεια μέχρι να τον μαζέψουμε (Χριστέ μου), πώς τον μαζεύουμε (όλοι οι Άγιοι μαζί!) κ.α. πολλά χαριτωμένα!!
Μπαίνουμε μέσα στο φουσκωτό και καθόμαστε, αυτός ήταν ακόμα έξω (σκέφτηκα να δεις που θα μας δώσει μία και θα φύγουμε μόνοι μας) και μας κρατούσε, για να κάνουμε practice στα ρηχά. Χμ.. ξέρετε το "Αλλού βαρούν τα τύμπανα κι αλλού χορεύει η νύφη;" Εεε δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι καλύτερο να σας περιγράψω το πως "κωπηλατούσαμε" .. Από συγχρονισμό ;; κουτουλούσαν τα κουπιά μεταξύ τους! Από υπακοή στις εντολές; Μπρος έλεγε ο αρχηγός, πίσω κάναμε εμείς! Stop έλεγε ο αρχηγός .. στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα!!
Κάποια στιγμή όταν και οι 6 βάρκες "εκπαιδευτήκαμε", ξεκινήσαμε η μία μετά την άλλη για την κατάβαση!!! Η πρώτη αίσθηση ότι σε παρασέρνει το ποτάμι, είναι ανεπανάληπτη. Ακόμα θυμάμαι την πρώτη εντολή "Όλοι μπρος" και την πρώτη μου κουπιά!! Το τοπίο μοναδικό!!! Ο αρχηγός μας επιβεβαίωσε ότι είναι η ομορφότερη διαδρομή rafting στην Ελλάδα, μας καθησύχασε ότι επειδή φέτος δε χιόνισε, δεν έχει πολύ νερό και ορμή το ποτάμι και ότι αυτή την περίοδο είναι επιπέδου δυσκολίας μέχρι 3! Βαθμό δυσκολίας ο Άραχθος έχει μέχρι 4, αλλά σε άλλο τμήμα του! Μια χαρά!
Όσο προχωρούσαμε τόσο ο φόβος μετατρεπόταν σε αδρεναλίνη, η οποία θέλαμε να χτυπήσει κόκκινο! Με το πέρασμα του χρόνου, γινόμαστε όλο και καλύτεροι και συγχρονιζόμαστε με μεγαλύτερη επιτυχία. Στα δύσκολα περάσματα οι εντολές του αρχηγού ήταν πιο έντονες, πιο δυναμικές και μας ντοπάριζαν!! Κωπηλατούσαμε με μανία για να περάσουμε τα δύσκολα σημεία (σημεία που από μακριά έβλεπες να αφρίζουν τα νερά σε βράχους επάνω και να στροβιλίζονται) και μόλις τα περνούσαμε και χαλαρώναμε, ουρλιάζαμε από χαρά που τα καταφέραμε!!! Απίστευτη η αίσθηση, δεν τη μεταδίδω ίσως καλά!!
Σε κάποια φάση, όλες οι βάρκες σταματήσανε σε ένα ξέφωτο, αποβιβαστήκαμε και μπήκαμε προς τα μέσα στο δάσος, με τον εξοπλισμό μας. Καταλήξαμε σε μια μεγάλη σπηλιά, όπου έτρεχε ένα καταρράχτης από επάνω ενώ κάτω σχημάτιζε μια λίμνη, όπου μπήκαμε και κολυμπήσαμε!! Είναι η φωτογραφία στο προηγούμενο post με τους θαλασσοπνιγμένους!! Μπάνιο κάτω από καταρράκτη!! Μοναδικό!! Το νερό βέβαια απίστευτα κρύο, το οποίο το νοιώθαμε μόνο στις παλάμες και το πρόσωπο, που ήταν ακάλυπτες από τη στολή!
Μετά επιβιβαστήκαμε και πάλι στη βάρκα και συνεχίσαμε την κατάβαση! Σε ορισμένα σημεία, προσεγγίζαμε τους βράχους στα πλαϊνά του ποταμού, απ' όπου έτρεχαν νερά από οπές στο βράχο, σαν πηγές. Εκεί μπορούσαμε να πιούμε κιόλας νερό! Σε άλλα σημεία προσεγγίζαμε με τη βάρκα κάτι μικρές σπηλιές, με μεγάλα δέντρα και βράχους από πάνω, όπου το νερό καθώς έπεφτε, σχημάτιζε βροχή (!) Και αυτό εκπληκτικό σκηνικό!!! Στο στενότερο σημείο της διαδρομής, στη χαράδρα του Αράχθου, η διαδρομή είναι γραφικότατη, καθώς κωπηλατείς σε στενό σημείο του ποταμού, όπου το ποτάμι αναγκαστικά είναι πιο ορμητικό και με περισσότερες στροφές και δεξιά και αριστερά σου ορθώνονται πανύψηλα βουνά!!
Όταν βγαίνεις από αυτό το κομμάτι της διαδρομής, το ποτάμι ξεχύνεται σε ένα πλατύτερο κομμάτι, όπου είναι και ρηχό. Εκεί μας παρότρυνε όποιος ήθελε να βουτήξει να κάνει μπάνιο .. στο τσακ με πρόλαβε ένας, ο οποίος μετά χέστηκε όταν είδε τη βάρκα να απομακρύνεται, .. αλλά μόνο για λίγο!! Αυτές ήταν από τις εκούσιες πτώσεις στο νερό. Είχαμε και ακούσιες, αλλά από τις άλλες βάρκες.
Κάποιες κοπέλες οι οποίες προφανώς δεν κρατιόντουσαν καλά, σε κάτι δύσκολα περάσματα έπεσαν μέσα στο ποτάμι. Ήταν πολύ διασκεδαστικό (και όχι μόνο για μας) αλλά και γι αυτές, αφού δεν αισθάνθηκαν κίνδυνο. Αυτές κολυμπούσαν ανάσκελα και με το κεφάλι προς τη φορά του ποταμού (όπως μας δίδαξαν) και οι βάρκες τους, απλά τις προσέγγιζαν και τις ανέβαζαν. Επίσης άλλη μία βάρκα, κάποια στιγμή κόλλησε σε ένα βράχο, αλλά κατάφεραν να ξεκολλήσουν! Η δική μας, όχι που να το παινευτώ, μόνο μπράβο λάμβανε!! Βέβαια εμένα σε κάποια φάση ο εκπαιδευτής μας,μου είπε : "Seaina, πιο έξω καθόμαστε, έτσι δεν κωπηλατείς καλά και απλά σε κάνουμε βαρκάδα, σαν τη Βενετία!!" Μμμ απολογία μου: όντως είχα μπει προς τα μέσα (ξέχασα να πω, πως στο rafting καθόμαστε στα τοιχώματα της βάρκας και όχι μέσα σε αυτή), αλλά από το νερό είχα σταδιακά γλιστρήσει προς τα μέσα, χωρίς να το καταλάβω!! :-( Μετά μου ζήτησε συγγνώμη για τον τόνο της φωνής του και του είπα χαριτολογώντας "θα σου πω εγώ μετά"!! "Θα μου πεις;;; μου λέει; Τώρα θα δεις και με αρπάζει να με ρίξει στο νερό" Εεε όλο τέτοιες πλάκες κάναμε!!
Ήταν πολύ όμορφη εμπειρία και το συνειδητοποιήσαμε όταν τελείωσε. Λυπηθήκαμε όλοι πάρα πολύ που τελείωσε και λέγαμε, ότι θέλαμε κι άλλο. Τελικά δεν ήταν τόσο δύσκολο όσο φανταζόμαστε από την αρχή και ούτε τρομακτικό. Αποφασίσαμε με τη Μ. να το ξανακάνουμε πάραυτα και την επόμενη φορά σε πιο δύσκολο σημείο!!
Όταν φτάσαμε στον τερματισμό, αποβιβαστήκαμε και φορτώσαμε τη βάρκα στους ώμους να τη βγάλουμε στην στεριά. Εκεί υπήρχε ένα container που έπαιζε το ρόλο των αποδυτηρίων. Εμείς με τη Μ. δε σκοτωθήκαμε κιόλας να πάμε από τις πρώτες, οπότε απλά κάναμε ενός τύπου ηλιοθεραπεία (είχαμε βγάλει το μπουφάν). Μας πλησίασε και η Α. (η αρχηγός) και μιλούσαμε για τις εντυπώσεις μας.
Σε κάποια φάση μας ψιθυρίζει "κοιτάτε προς τα εκεί", γυρνάμε το βλέμμα και τι να δούμε;;;; Τους εκπαιδευτές να αλλάζουν πίσω από κάτι θημωνιές και κάτι θάμνους, αλλά η όραση βοηθείτο από ικανοποιητικά ανοίγματα στα φυλλώματα. Φορέσαμε γυαλί ηλίου (να μην καρφωνόμαστε) και με ανέμελο ύφος που δείχνει ότι μιλάμε κάναμε ένα ωραιότατο οφθαλμόλουτρο συνοδευόμενο από αναστεναγμούς .. στο τσακ ήμουν να ανάψω και τσιγάρο η καψερή .. ένα για το πριν και ένα για το μετά!! Για τους επικριτές μου θα πω πως το οφθαλμόλουτρο ποτέ δεν έβλαψε κανέναν!!
Με τη Μ. αλλάξαμε ως αναμενόταν τελευταίες, οπότε και είχαμε μείνει μόνες από όλο το γκρουπ. Οι υπόλοιποι πήγαν για φαγητό παραπέρα σε μια όμορφη ταβερνούλα δίπλα στο ποτάμι!! Οπότε "αναγκαστικά" έπιασα και κουβέντα με έναν από τους εκπαιδευτές και ανταλλάξαμε απόψεις και εντυπώσεις για το rafting! Μετά απλά χαιρετιστήκαμε!!
Αφού φάγαμε, αναχωρήσαμε για το ξενοδοχείο, όπου και ξεραθήκαμε στον ύπνο ή τουλάχιστον προσπαθήσαμε μιας και τα "ανήλικα" από τα δίπλα δωμάτια φώναζαν και έσκουζαν "Ολυμπιακός!!!" όλη την ώρα (στο τσακ ήμουν να βγω με το μπικουτί να τους διαολοστείλω!)! Μετά έμαθα πως ο Ολυμπιακός πήρε το πρωτάθλημα!
Το βραδάκι ξυπνήσαμε, ετοιμαστήκαμε και κατεβήκαμε στα Γιάννενα για φαγητό σε μια ταβέρνα με ζωντανή μουσική, όπου και ξεπατωθήκαμε στο χορό!! Κάποια στιγμή στο χέρο μου κατέληξε το ντέφι της τραγουδίστρια! Μετά με νόημα μας φωνάζει εμένα και τη Μ. η Α. και μας λέει πάμε στο τάδε club, είναι τα "παιδιά". Τα παιδιά;;;; Τρέχουμε!!!
Φτάσαμε εκεί και με ανήσυχο βλέμμα σκανάραμε πιθαμή προς πιθαμή το club για να τους δούμε. Όταν τους βρήκαμε, με ανέμελο και ξαφνιασμένο βλέμμα, ακολούθησε η κλασσική ερώτηση "Κι εσείς εδώ;;" κοίτα να δεις μια σύμπτωση... Βέβαια πέρα από αυτούς, βρήκαμε δυστυχώς "προσκολλημένες" απάνω τους και κάτι καχεκτικές "βδέλλες"! Οπότε και με τη Μ. ηττημένες δίχως καν μάχη, νεύσαμε "άστα να πάνε". Με πλησιάζει η Μ. και μου λέει το αμίμητο: "Ρε seaina, αυτοί παίζουν σε άλλη κατηγορία από εμάς, να θεωρείς τιμή σου και που σε κοίταξαν!!" Χα χα χα!! Όντως, απλά δεν απαγορεύεται κανείς να κάνει όνειρα εε; Μετά κλασσικά καταλήξαμε να βρίζουμε πρώην, νυν και παρολίγον γκόμενους, όλες μαζί!!! Κατά τις 4 κοιμηθήκαμε (είδα κι ένα εφιάλτη .. άσχετο) και μας ξύπνησε η ωραία φωνή πάλι κατά τις 8:00.
Το πρόγραμμα της εκδρομής ολοκληρωνόταν εκείνη την ημέρα με ξενάγηση:

*στο σπήλαιο των Ιωαννίνων,



























*στην παλιά πόλη και το κάστρο,


ο τάφος του Αλή Πασά -->
(ή αλλιώς το κλουβί με τις τρελές)




*μετά είχε ελεύθερο πρόγραμμα για ψώνια και βόλτες παραπλευρίως της λίμνης των Ιωαννίνων και μεσημεριανό φαγητό

* τέλος επιστροφή στην Αθήνα!

Γενικά θα πω πως πέρασα εκπληκτικά και γνώρισα ένα άθλημα που λάτρεψα και θα ξανακάνω.
Ξαφνιάστηκα ευχάριστα για την τέλεια οργάνωση, την ποικιλία δραστηριοτήτων και το επίπεδο παροχών σε όλη τη διάρκεια της εκδρομής!
Επομένως θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα να κάνετε αιτήσεις σε τέτοιες δραστηριότητες της "Νέας Γενιάς"!