Τετάρτη 4 Απριλίου 2007

Μια κασσέτα αναμνήσεις!

Αργά και είμαι σπίτι, στο νέο μου σπιτάκι για το οποίο τόσο σας έχω πρήξει!
Η μετακόμισή μου αποτέλεσε όχι μόνο ένα μεγάλο βήμα για μένα αλλά και μια πολύ καλή ευκαιρία να αναπροσαρμοστώ. Με αυτό, δεν εννοώ μόνο εσωτερικά αλλά και .. πρακτικά. Ανακάλυψα ξεχασμένα πράγματα, αναζωπύρωσα αναμνήσεις..
Προχθές λοιπόν είμαι σπίτι και το μάτι πέφτει σε μια κασσέτα (
whats this?!) που πάνω με το γνωστό γραφικό χαρακτήρα της μαμάς γράφει: «Μαρίνα».

Χμ, κοίτα που μου ήρθε η όρεξη να «με» θυμηθώ βραδιάτικα..
Open
, κασσέτα μέσα στο κασσετόφωνο και play
Χρτσς , χρτσςςς , ...

- «Πώς σε λένε χαρά μου;»
- «Μαλίνα..»

Οι συστάσεις περιττές .. πριν 25 χρόνια οι γονείς μου, με τα σύγχρονα μέσα της εποχής «αποτύπωσαν» 1 ώρα της ζωής μου, σε ηλικία 2 χρονών, σε μια κασσέτα.

- «Πώς λένε το μπαμπά σου;»
- «Ζημάκη..»
- «Και τη μαμά σου;»
- «Στελίτσα..»

Είχα πολλά χρόνια να την ακούσω και την άκουσα με νοσταλγία.. Από την εμπειρία της ηχογράφησης δεν θυμάμαι και πολλά .. στο παλιό μας το σαλόνι εγώ και οι γονείς μου με 2 μικρόφωνα μπροστά από ένα κασσετόφωνο και με πολλά albums τριγύρω..

- «Ποιος είναι εδώ χαρά μου;»
- «Ο παππούς Μεμέας»
- «Και εδώ;»
- «Η γιαγιά Μαλίνα»
- «Τι ζώα έχει ο παππούς;»
- «Έσει κουνελάτσια, κοτούλες και γάδαρο!»

Τι σου είναι η ζωή; Πώς αλλάζει ο άνθρωπος .. Σήμερα τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να δούνε τον εαυτό τους ζωντανό, από το πρώτο υπερηχογράφημα, να δούνε και να ακούσουνε πώς ήταν παιδιά, από αναρίθμητες ψηφιακές φωτογραφίες και πολλαπλά οικογενειακά βίντεο.

- «Μέτρα χαρά μου, μέχρι το δέκα»
- «Ένα, ζύο, τέσσελα ..»
- «Τρία!!»
- «.. τλία, τέσσελα, πέντε, έξι, επτά, οτώ, εννιά, ΖΕΚΑ!!!
- «Μπράβο χαρά μου!!»

Πρέπει να ανήκω στην τελευταία γενιά η οποία δεν έχει οικογενειακά βίντεό από παιδική ηλικία!! Ωραία, άλλο ένα στοιχείο που μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο γεγονός ότι πέρασαν τα χρόνια ... αχχ

- «Κάνε το δημοσιογράφος τώρα εσύ χαρά μου .. ποιον θα κάνεις;»
- «Το ζημογράφο..»
- «Ωραία.»
- «Πώς σε λένε;»
- «Δημάκη»
- «Και πόσο χλονών είσαι;»
- «32» (πόσο;;;!!)
- «Εσένα πώς σε λένε;»
- «Στέλλα»
- «Και πόσο χλονών είσαι;»
- «27»

ΠΟΣΟ;;;;;;;;!!!!!!!!
Stop, REW, play:

- «Και πόσο χλονών είσαι;»
- «32» (πόσο;;;!!)
- «Εσένα πώς σε λένε;»
- «Στέλλα»
- «Και πόσο χλονών είσαι;»
- «27»

ΟΡΙΣΤΕ;;; Η μαμά 27; Και ο μπαμπάς 32; Δηλαδή η μαμά ήταν 27 σε αυτή την κασσέτα; Δηλαδή όσο είμαι εγώ τώρα; Και είχε παντρευτεί τον 32χρονο (!!!!) μπαμπά και είχαν και ένα κουτσούβελο 2 χρονών!!!
Θα μου πεις 27 χρόνια σου πήρε να το καταλάβεις; Όχι, αλλά είναι απίστευτο όταν το ακούς «live»...

- «Πες μας την πεταλουδίτσα χαρά μου..»

Να, αυτή εδώ η φωνή τώρα, είναι η 27χρονη μαμά;

- «Μια ωλάια πεταλούδα, μια ωλαία πεταλούδα....»

Σταμάτα βρε σκασμένο κι εσύ .. τι τραγουδάς; Μάθε να λες το «ρ» πρώτα και μετά τραγούδα .. πού να ήξερες πως μετά 25 χρόνια θα είσαι λίγους δρόμους παραπάνω και θα σε ακούς να προσπαθείς να μιλήσεις...

Αυτά συνέβησαν προχθές το βράδυ .. στο νέο μου σπιτάκι .. επισκέψεις από τα παλιά .. ένα κοριτσάκι στην αρχή της ζωής του και δύο αγαπημένοι νέοι στην αρχή της κοινής τους ζωής, να παίζουν με τον καρπό του έρωτά τους ..

Συγκινήθηκα και σοκαρίστηκα!

18 σχόλια:

Γκρινιάρης είπε...

Πολύ όμορφες στιγμές! Και εκείνες, τότε, και αυτές τώρα, που ξανακούς το παρελθόν...

Μερικές φορές χρειαζόμαστε κάποιες τέτοιες αναμνήσεις για να επανα-αυτοπροσδιοριζόμαστε. Ένα rewind στη ζωή μας που μας προκαλεί γέλιο αλλά και προβληματισμό είναι πάντα καλοδεχούμενο.

afterhours είπε...

Μακάρι να είμαστε όλοι πάντα γεροί & δυνατοί για να ακούμε,να βλέπουμε, να θυμόμαστε τις παλιές μας στιγμές.Γιατί τότε αξίζει η ζωή..& αυτός είναι ο πλούτος της ηλικίας μας.Όσο μεγαλώνουμε τόσο αυξάνουμε αυτά που στο μέλλον θα έχουμε να θυμηθούμε..

seaina είπε...

-->γκρινιάρης
Έχεις δίκιο γκρινιάρη, είναι όμορφες στιγμές και χρήσιμες για το μέλλον μας!! Αλλά και σοκαριστικές! :-)

-->afterhours
Μακάρι να είμαστε καλά και να θυμόμαστε ..
γιατί δίχως μνήμη δεν έχουμε μέλλον!!
Φιλιά!

Unknown είπε...

Καλό απόγευμα

Μεγάλη υπόθεση η μετακόμιση
ξέρω εγώ από αυτά, ξαφνικά βρίσκεις
πράγματα που ούτε θυμόσουν
γιατί κάπου ήταν ξεχασμένα

Τώρα βρέθηκαν μπροστά σου,
πολλά τα βάζεις στις σακούλες
και τα πετάς στον κάδο των σκουπιδιών

Τώρα γίνεται ξεσκαρτάρισμα

καλό σου βράδυ
πάω για μπάσκετ

Ανώνυμος είπε...

Είναι σίγουρα, αν μη τι άλλο,πολύ περίεργο το συναίσθημα να βλέπεις
ή να ακούς κάτι που ουσιαστικά ανήκει σε μια άλλη εποχή και
στο οποίο μάλιστα συμπεριλαμβάνεσαι κι εσύ!

seaina είπε...

-->sailor
Πράγματι δεν ξέρεις τι θα εμφανιστεί μπροστά σου από το παρελθόν!

-->traveller
Έχεις δίκιο, πολύ περίεργο συναίσθημα .. ζεις "εσένα" προερχόμενος από το παρελθόν σου!
Φιλιά πολλά!

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

Μεγάλο πράγμα πράγματι η μετακόμιση, αλλά δεν σου έυχομαι να γίνεται συχνά γιατί σίγουρα είναι πολύ κουραστική.Αντίθετα σου έυχομαι πολύ συχνά και νοσταλγικά flashback

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Έχω κι εγώ μια κασέτα παλιά!
Στο μεγαλύτερο μέρος της ο μακαρίτης ο παπούς μου αφηγείται ιστορίες απ' την μικρασιατική εκστρατεία!
Κάπου-κάπου βάζουν κι εμένα να λέω δύσκολες λέξεις:
-Πες ... καμηλοπάρδαλη
- Καμηλοπάτσατση

seaina είπε...

-->sakis
Πράγματι κουραστική η μετακόμιση και δεν θα ήθελα σύντομα να την ξαναζήσω!!
Αντιθέτως flashbacks πολύ ευχαρίστως!!

-->Ασκαρδαμυκτί
Καλό και συγκινητικό, ειδικά όταν ακούς αποθανώντες αγαπημένους!! :-(

iPol είπε...

Χρόνια πολλά, Καπετάνισσα!
Πέρασα απλά για να σου πω ότι το παρόν θεωρώ ότι είναι το καλύτερο post σου.

Alitovios είπε...

Πανέμορφο κείμενο. Καρά-γοητευμένος δεσποινίς

seaina είπε...

-->πολυχρόνης
Ευχαριστώ πάρα πολύ σύντεκνε!! Χαίρομαι που σου άρεσε!!

-->alitovios
Ωωω ευχαριστώ πάρα πολύ!! Κοκκινίζω!!

Σπύρος είπε...

Moυ είχα κάνει και εμένα οι γονείς κάτι τέτοιο , ερωτησούλες , πειραγματάκια και άλλα πολλά κάποια χρόνια πρίν οταν την ανακάλυψα άκουγα την παιδική φωνούλα μου και δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ωραίες στιγμές...

Zarathustra είπε...

Πειράζει που σοκαρίστικα?
Επειδή καπετάνισσα έχουμε ίδια ηλικία μπορώ να καταλάβω το δέος που αισθάνθηκες όταν συνειδητοποίησες ότι οι γονείς σου σε τόσο νεαρή ηλικία είχαν εσένα και έπαιζαν μαζί σου!Ανεπανάληπτη στιγμή...να αναπολείς το παρελθόν και το παρελθόν να πέφτει ξαφνικά στα χέρια σου...

jul είπε...

αααααααααααχ Τωρα το διάβασαααααααα!!!!!
Τι γλυκο που είναι να έχεις τέτοιες αναμνήσεις!~!!!!
Και η μαμά μου στα 28 της με έκανε...και οταν μου το κοπανάει...μου σπάει τα νευρα!!!!!

seaina είπε...

-->lockheart
Πράγματι όμορφες και συνάμα σοκαριστικές στιγμές!!
Καλώς όρισες!!! Φιλιά!

-->zarathustra
Καθόλου δεν πειράζει!Κάπως έτσι είμαι και εγώ από τότε που την άκουσα!!
Αυτά είναι ... τι να πεις ..
Φιλιά!

-->julia
Ναι πολύ γλυκό συντέκνισσα!!
Εγώ πάλι επειδή έχει περάσει η ηλικία των 25-26 που με έκανε, πλέον έχω πάθει μια απάθεια και σφυράω κλέφτικα, αν πάει να κάνει την παραμικρή νύξη!!

Σοφία είπε...

Καταπληκτικό και πολύ συγκινητικό. Σκέψου κάποτε αυτή την κασέτα να την παίζεις στα παιδιά σου!

Υ.Γ. Κι εμένα η μαμά μου στα 25 με έκανε. Εγώ πάλι στα 25 ούτε καν το γάμο δεν σκεφτόμουνα, όχι να κάνω και παιδί...

seaina είπε...

-->Σοφία
Εεε δεν είναι συγκινητικό;
Ακριβώς λοιπόν, επειδή διαπίστωσα ότι στα 27 δεν είμαι ούτε κατά διάνοια κοντά στο γάμο, σοκαρίστηκα! :-)
Φιλάκια και καλώς ήρθες πίσω!