Φεύγω για Πάρο!!!

Το ξέρω, το ξέρω θα με μισήσετε, αλλά δεν μπορώ να κρύψω τη χαρά μου!!
Απόψε στις 17:30, από τον Πειραιά, αναχωρεί το Blue Star Paros. Θα με "καταπιεί" και στα "σωθικά" του θα κουβαλήσει και εμένα προς την Πάρο!!!
Την Τρίτη 1/5/2007, στις 19:30, από την Παροικιά, θα αναχωρήσει το Blue Star Naxos, το οποίο και θα με "ξεράσει" πίσω πάλι στον Πειραιά!
Τουτέστιν, ΦΕΥΓΩ 5ΗΜΕΡΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΓΙΑ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΟΟΟ!!!!!!!!

Όταν πας εκδρομή, θα έχετε παρατηρήσει, ξυπνάς αυτομάτως. Ντριννν το ξυπνητήρι και ελατήριο, εσύ. Αντιθέτως αν είναι να πας στη δουλειά, ντριννν, ντριννν, βρε ξανά ντριννν, τίποτα!
Έτσι λοιπόν κι εγώ σήμερα, 6:00 π.μ. ελατήριο!!
Ντύθηκα, έβαλα τα τελευταία πράγματα στο σακίδιό μου και κλασσικά χοροπήδηξα απάνω του για να κλείσει. Μετά το ξανάνοιξα να προσθέσω κάτι που είχα ξεχάσει (πώς μου τι δίνει αυτό, όταν έχει ιδρώσει να κλείσεις μια βαλίτσα και όταν τα καταφέρνεις να θυμάσαι ότι πρέπει να την ξανά ανοίξεις για να βάλεις κάτι μέσα!!). Μετά, σαφώς το ξανάκλεισα, αλλά στην προσπάθεια να το σηκώσω, έπαθα ένα λουμπάγκο, οπότε και το ξανάνοιξα, αφαίρεσα με πόνο ψυχής κάποια πράγματα και το ξανέκλεισα.
Ασήκωτο το λες και πάλι, δεν τίθεται θέμα, αλλά τι να κάνω. Έχω ένα πρόβλημα. Χθες ήμουν μπροστά από την ντουλάπα 5 ώρες και ντυνόμουν, γδυνόμουν, κοιταζόμουν στον καθρέφτη, άκουσα όλα τα δελτία καιρού όλων των καναλιών, αλλά και πάλι δεν μπορούσα να καταλήξω, στα κατάλληλα ρούχα. Αφού με ξέρω, όταν δεν μπορώ να αποφασίσω, επιλέγω πάντοτε την εύκολη και μη συμφέρουσα λύση του ΟΛΑ! Οπότε στις εκάστοτε εκδρομές μου, υπάρχει πάντα ένας αξιαγάπητος, αρσενικός φίλος μου που με ανιδιοτελή διάθεση, "προσφέρεται" να μου την κουβαλήσει!! Χι χι!!
Τέλος πάντων, αφού ήταν έτοιμες η αποσκευές, κλείδωσα μπαλκονόπορτες και παράθυρα, μάζεψα τα σκουπίδια και ... ψέκασα με Raid, όλο το σπίτι. Όταν θα γυρίσω ελπίζω να μη έχει μετατραπεί το σπίτι σε νεκροταφείο προσφιλών εντόμων και ερπετών ... μπλιάχ ανατρίχιασα!!
Αυτή ήταν η τελευταία ενέργεια, πριν κλείσω την πόρτα, ώστε να μην αναπνέω και τα δηλητήρια .. που τώρα που το σκέφτομαι, αν διαβάσεις τα συστατικά που γράφει απάνω, δίπλα στη φωτογραφία με τη νεκροκεφαλή του πειρατή, είναι προτιμότερο να τη φας την κατσαρίδα, παρά να την ψεκάσεις!! Κλείνω την πόρτα, αλλά μαντέψτε, ... κάτι ξέχασα. Oh God!!
Βαθιά εισπνοή, από τον καθαρό αέρα του διαδρόμου (ο οποίος είχε μια "ευωδία" από τη χθεσινή απολύμανση της πολυκατοικίας) και μέσα στο σπίτι. Γρήγορα στην κουζίνα, αρπάζω μια τσάντα και φεύγω. Ουφφφφ, κόντεψα να σκάσω!!
Αυτή η τσάντα περιέχει τη "φιλοσοφία" μου για τα ταξίδια!! Πολλοί ίσως (και ξέρω ποιοι) θα με πείτε γύφτο, τσιγκούνα, Σκρούτζ, άλλοι ευελπιστώ να με επικροτήσετε. Δεν γουστάρω με τίποτα στον κόσμο, να ανεβαίνω σε ένα καράβι, να περιμένω σε ένα σταθμό τρένου ή ΚΤΕΛ και να θέλω να πιω έναν καφέ και να το πληρώνω 5€, ή να φάω ένα σάντουιτς και να σκάω 8€. Έλεος. Είναι εκμετάλλευση. Οπότε και τα τελευταία χρόνια, ό,τι χρειαστώ στα ταξίδια μου, το αγοράζω έξω από τα πλοία και τα τρένα, (ποτηράκια, καφεδάκια, ζαχαρίτσες, γαλατάκια, μπισκοτάκια, τοστάκια, χτυπητήρι καφέ ... και πριν επιβιβαστώ και ένα μπουκάλι παγωμένο νερό σπό ένα περίπτερο). Μπορεί να είμαι υπερβολική, αλλά μου τη δίνει η απροκάλυπτη εκμετάλλευση "δεν έχεις από πού αλλού να ψωνίσεις, γύρω γύρω έχει θάλασσα, τόσο κάνει και άμα σου αρέσει, αλλιώς πέθανε της πείνας και της δίψας".
Αυτή την τσάντα έσωσα από τις αναθυμιάσεις του σπιτιού μου!! Χμμ .. βέβαια, επειδή είμαι και επιρρεπής στις γελοίες καταστάσεις, αυτή η τσάντα είναι "ζωντανή", κάνει γκρρρρ, γκρρρρ σε άσχετες στιγμές ενώ σε άλλες σιωπά! Είναι το χτυπητήρι του καφέ, που δουλεύει με μπαταρίες και κάτι έχει πάθει τελευταία και σε απότομες αναταράξεις, αρχίζει και σβουρίζει μόνο του!!
Βγαίνω στο δρόμο και κατεβαίνω στην Ηρακλείου, να με μαζέψει μία συνάδερφος, για να πάμε στη δουλειά. Βήμα και γκρρρ, βήμα και γκρρρ. Όταν αποφάσισα να αλλάξω το βήμα του τσολιά και να περπατήσω σα γατούλα .. κάτι έγινε. Έπρεπε όμως να βρω ένα καμουφλάζ για το δρόμο, όπου απορημένοι περαστικοί με κοιτούσαν περίεργα ..... χρουτσ χρουτσ .. Ααα, θυμάστε το φίλο του Παπαμιχαήλ στο "Η Αλίκη στο ναυτικό", που έκρυβε τα ρούχα κάτω από τη μπλούζα του και έλεγε για να δικαιολογηθεί "Και πίνω νερά και όλο και φουσκώνω"; Εεε εγώ, με το ίδιο παραπονεμένο ύφος, έτριβα το στομάχι μου και έλεγα: "Αχ μια πείνα πρωί πρωί, γουργουρίζει το στομάχι μου"!!! Ελπίζω να έγινα πιστευτή, διότι το ενδεχόμενο να νομίζουν ότι κουβαλάω κανένα δονητή, δεν θέλω να το φαντάζομαι.
Φτάνει λοιπόν, η Θ., ρίχνω το σακίδιο το πορτ ντε μπαγκάζ της και ξεκινάμε για τη δουλειά. Στις λακκούβες ακουγόταν ένα υπόκωφο .. γκρρρ .. Εεε τη μία χασμουρήθηκα δυνατά, την άλλη δυνάμωσα τη μουσική και την κούφανα, την άλλη μιλούσα δυνατά και με έβριζε, την επόμενη έσκασα και ακούσαμε το γκρρρρ.
"Τι είναι αυτό καλέ;"
"Ποιο; Αααα αυτό; Εεεε το χτυπητήρι του καφέ, που .... μπλα μπλα..."
Έσκασε στα γέλια.
Anyway αυτά συμβαίνουν ως τώρα στην έναρξη της εκδρομής μου .. για τα υπόλοιπα και τα καλύτερα από Τετάρτη!!
Σας φιλώ, σας αποχαιρετώ και σας εύχομαι να περάστε πολύ όμορφα το ΣΚ και την Πρωτομαγιά (η οποία δεν είναι αργία είναι απεργία). Λες να έχει καμιά πορεία στην Παροικιά εκείνη την ημέρα; Μπααα .. Ούτε πορεία, ούτε λουλούδια για να πιάσουμε το Μάη (σιγά μη προλαβαίνει να αναπτυχθεί κανένα φυτό στα ξερονήσια, με τους αιγαιοπελαγίτικους αέρηδες)
Τελικά, πάλι στο σωστό μέρος, τη σωστή περίοδο πάω!!!! Μπράβο μου!!