Ερωτήματα ...

Είσαι σίγουρος ότι περνάς καλά ή όχι;

Χαμογελάς περισσότερο από ότι κλαις;

Συνεχίζεις να ονειρεύεσαι ή κενό κατακλύζει τον ύπνο σου;

Εξακολουθείς να επιθυμείς ή έχεις παραιτηθεί;

Είναι οι αισθήσεις σου ζωντανές ή έχουν πεθάνει;

Νοιώθεις πληρότητα ή ανικανοποίηση;

Πόσο το αξιολογείς αυτό;

Αυτά που σου λείπουν σε ενοχλούν περισσότερο από πριν;

Είναι σημαντικότερα από αυτά που έχεις;

Πρέπει να ρισκάρεις να χάσεις αυτά που έχεις, με σκοπό να βρεις αυτά που σου λείπουν;

Κι αν τα βρεις και σου λείπουν περισσότερο αυτά που είχες;

Είναι άραγε υπερεκτιμημένο αυτό που βιώνεις;

Είναι μοναδικό και δεν θα το βρεις ξανά;

Μήπως όλοι που σε πετροβολούν βλέπουν πιο καθαρά;

Είσαι άραγε τόσο τυφλωμένος;

Νοιώθεις ότι δίνεις περισσότερα από ότι παίρνεις;

Αισθάνεσαι το στήριγμα του άλλου, αναζητώντας τρελά ένα δικό σου στήριγμα;

Εξοργίζεσαι όταν νοιώθεις ότι δίνεις και δίνεις και προσπαθείς και προσπαθείς;

Κοιτάς πίσω και βλέπεις ένα μακρύ δρόμο στρωμένο με το δικό σου ιδρώτα;

Ξαφνικά βιώνεις μια υπερκόπωση και δεν έχεις πλέον κουράγιο να κάνεις ούτε μισό βήμα;

Τελικά δεν ξέρεις τι πρέπει να εκτιμήσεις;

Τελικά δεν ξέρεις τι πρέπει να κρατήσεις;

Τελικά δεν ξέρεις τι πρέπει να αφήσεις;

Μήπως είσαι αιθεροβάμων;

Μήπως όλοι έτσι κάπως αισθάνονται μετά από ένα χρονικό διάστημα;

Είναι δειλία ή θάρρος;

Παραμένεις και παλεύεις ή φεύγεις και ρισκάρεις;

Ποιος μπορεί να σου αν αξίζει, πέραν από τον ίδιο σου τον εαυτό;

Αξίζει η ξαναζεσταμένη σούπα;

Μήπως δεν είναι ξαναζεσταμένη σούπα, αλλά απλά μια προδιαγεγραμμένη εξέλιξη;

Σου αρέσει αυτή η εξέλιξη;

Πάντα έτσι είναι;

...

Φτάνεις στο σημείο να δημιουργείς τέτοια ερωτήματα και ανησυχείς;

Σημαίνουν κάτι όλα αυτά;

Αντί να βρίσκεσαι σε μια αγκαλιά, κάθεσαι μπροστά από ένα άψυχο πληκτρολόγιο και χτυπάς με μανία πλήκτρα;

Ακούς μελαγχολικές μουσικές και δακρύζεις;

Τι έχεις πάθει;

Αλλιώς σε είχες φανταστεί και αλλιώς σε βρίσκεις;

Καλό αυτό ή κακό;

Πνίγεσαι και δεν ξέρεις επιτέλους τι απάντηση να δώσεις σε όλα αυτά;

Και από εκεί που περιμένεις απαντήσεις, λαμβάνεις σιωπή;

...

Είναι τόσο δύσκολη η ευτυχία;

Πάντα έλεγες στους οικείους σου, ότι μας αξίζει να είμαστε ευτυχισμένοι, τώρα αμφιβάλεις και για αυτό;

«Ποιος έχει λόγο στην αγάπη, ποιος να έχει την ευθύνη, για να του πω να σταματήσει να μη με πονάει εκείνη..;»

Είναι η ζωή μια συνεχής δίνη;

Πρέπει να είναι έτσι;

Πρέπει να βυθίζεσαι σε δίνες, κινδυνεύοντας να χάσεις τα σημαντικά;

Ή πράττεις ορθά και επιπλέεις;