Τετάρτη 7 Μαρτίου 2007

Δεν υπάρχουν άσχημες γυναίκες ..


Η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε στη διάρκεια ενός διαγωνισμού στην Αμερική (πού αλλού θα πω εγώ) τον περασμένο Ιούνιο. Στο διαγωνισμό αυτό επιλέχτηκαν 9 "άσχημες" γυναίκες οι οποίες υποβλήθηκαν σε οποιαδήποτε αναγκαία επέμβαση, θεραπεία, διορθωτική διαδικασία για μια συγκεκριμμένη περίοδο.
Κοιτάξτε τα αποτελέσματα .. σοκαριστικά πραγματικά!!
Αχχ δεν υπάρχουν λοιπόν άσχημες γυναίκες, αλλά φτωχιές γυναίκες!! Ένα τζόκερ θα μας σώσει ... σε όλους τους τομείς!

Πέρα πάντως από την πλάκα, δεν θα ισχυριστώ ότι η φύση "εν σοφία εποίησε" και πως ό,τι φυσικό/αυθεντικό είναι και όμορφο.
Μη δουλευόμαστε, τα πλάσματα τα "τέλεια" πάνω στον πλανήτη είναι ελάχιστα .. όλοι μας έχουμε σωματικές ατέλειες, μικρές, μεγάλες, ασήμαντες, σοβαρές, που μας αφήνουν αδιάφορους, που μας δημιουργούν συμπλέγματα ..
Αν λοιπόν κάποιος θέλει και μπορεί να κάνει κάτι καλό για τον εαυτό του και την εμφάνισή του --> και κατ' επέκταση και για την ψυχολογική του ισορροπία κατ' εμέ πρέπει να το κάνει! Δηλαδή δεν μπορεί κάποιος με πεταχτά αυτιά φερ' ειπείν, που δυστυχεί εξαιτίας αυτής της δυσμορφίας, να πούμε, "ααα έτσι τον έπλασε η φύση, έτσι είναι όμορφος! Η φύση ξέρει καλύτερα". Εε μην τρελαθούμε τελείως .. προφανώς η φύση την ώρα που αναπτυσσόταν αυτός, χάζευε! Πρέπει εφόρου ζωής λοιπόν να ζει ο άνθρωπος αυτός με αυτό;

Και το συγκεκριμμένο παράδειγμα προέρχεται από το χρονοντούλαπο της ζωής μου .. μια φίλη και συγγενής μου είχε αυτό το πρόβλημα. Από κοριτσάκι τη θυμόμουν με μακριά και φουντωτά μαλλιά τα οποία πάντα έριχνε μπροστά στο πρόσωπο, ώστε να καλύπτονται τα αυτιά της. Κοκκαλάκι και στέκα δεν υπήρχαν στο λεξιλόγιό της. Έβλεπες συνεχώς το άγχος της μη φύγουν τα μαλλιά από τη θέση τους και φανούν τα αυτιά της. Όταν έκλεισε τα 18, έκανε πλαστική επέμβαση και τα αυτάκια της τώρα είναι εξαιρετικά. Εεε ακόμα θυμάμαι το χαμόγελο ευτυχίας στα χείλη της, όταν για πρώτη φορά στη ζωή της μάζεψε τα μαλλιά της .. ένα απλό πράγμα για τις περισσότερες κοπέλες, για αυτή ήταν όνειρο ζωής!! Ανατριχιάζω τώρα που σας το γράφω ..

Σαφώς δεν υποστηρίζω την ακραία άποψη να γίνουμε αγνώριστοι μετά από μία τέτοια διαδικασία .. συνεχίζω να πιστεύω στη μοναδικότητα του καθενός με τα χαρακτηριστικά του. Απλά αν αυτά μπορούν να διορθωθούν, να τονιστούν, να αναδειχθούν, τότε τι καλύτερο;;;

Επομένως ως άλλος Σπύρος Σούλης στο "Άλλαξέ το" θα πω .. :

"Ό,τι δε σας αρέσει .. ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΟ"

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τί είναι όλο αυτό το spam παραπάνω; Έλεος πια, μέχρι και στα blogs έχει φτάσει το spam;

seaina είπε...

-->anonymous
Τα έσβησα Γιώργο μου, don't worry!!

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ με την άποψη σου, απλώς δεν θα πρέπει η εμφάνιση κάποιου
να του γίνεται και έμμονη ιδέα στο τέλος!

Σοφία είπε...

Θα συμφωνήσω με τον/την Traveller. H αναζήτηση της τελειότητας μόνο ψυχολογική ισορροπία δεν φέρνει, αλλά από την άλλη αν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο εμφανισιακό πρόβλημα που μπορεί να διορθωθεί με μια επέμβαση, γιατί όχι?

Unknown είπε...

Καλημέρα

Μα και η ασχήμια είναι δώρο
του δημιουργού μας
όπως και η ομορφιά

Εμείς οι άνθρωποι τα έχουμε
μπερδέψει όπως πάντα μαζί με όλα

Κανείς μας δεν ξέρει
πια είναι η ομορφιά και
πια η ασχήμια

Καλό πρωινό

Ανώνυμος είπε...

Ποιού δημιουργού; Είμαστε δημιουργήματα της ΦΥΣΗΣ και κανενός άλλου.

Πάντως εδώ που τα λέμε, με ένα χτένισμα, μια λαμπερή τουαλέτα, και φακούς επαφής, έγινε η δουλειά. Η 'ασχήμια' δεν είναι τόσο στη φυσιολογία του σώματος όσο στην έλλειψη περιποίησης.

Ανώνυμος είπε...

@Sailor

gia na ta grafeis auta.. kati 8a xereis...

emeis pantws se agapame.

seaina είπε...

-->traveller
Σαφώς και δεν πρέπει να γίνεται έμμονη ιδέα κάποιου η εμφάνισή του, όπως και ο,τιδήποτε άλλωστε. Απλά είμαι της άποψης ότι ανάμεσα σε συμπλέγματα και όμορφη εμφάνιση, θα πρέπει να επιλέγουμε το δεύτερο.

-->σοφία
that's right!!

-->sailor
Η ομορφιά και η ασχήμια είναι υποκειμενικά θέματα. Προσωπικά βρίσκω όμορφο κάποιον που εσύ θεωρείς άσχημο και το αντίθετο..
Αλλά δε συμφωνώ ότι η ασχήμια, από όποιον κι αν έχει προέλθει (Θεό, φύση .. σε ό,τι πιστεύει καθείς) πρέπει να είναι και καλοδεχούμενη. Αν περνάει από το χέρι μου θα την αλλάξω ..
Καλό ΣΚ!!

-->anonymous_1
Θα συμφωνήσω ότι πολλές φορές η "ασχήμια" είναι συνώνυμη με την ατημέλεια, οπότε το "πρόβλημα" αντιμετωπίζεται εύκολα. Το δύσκολο είναι όταν υπάρχει μεγάλο πρόβλημα .. που δεν λύνεται με ένα χτένισμα ή με φακούς επαφής.

-->anonymous_2
??

Γκρινιάρης είπε...

Το θέμα των πλαστικών επεμβάσεων είναι πολυδιάστατο. Και είναι από αυτά που δεν μπορείς έτσι απλά να βάλεις μια γραμμή και να πεις οτι αυτό είναι αποδεκτό και αυτό όχι.

Πόσο απλά μπορείς να πεις "καμία παρέμβαση στη φύση"; Αν το δεις αλλιώς, και το να παίρνεις αντικαταθλιπτικά φάρμακα, παρέμβαση είναι. Και το να βάλεις σιδεράκια παρέμβαση είναι, αν το κάνεις μόνο για αισθητικούς λόγους και όχι επειδή στο συστήνει ο οδοντίατρος, γιατί να το κάνεις;

Γιατί σε κάποια περίπτωση δυσμορφίας εκ γενετής, η οποία όσο κι αν ο άνθρωπος έχει συμβιβαστεί μαζί της, τον ταλαιπωρεί ψυχικά, να μην έχει το δικαίωμα να το αλλάξει. Αφού θα νιώσει καλύτερα. Δεν είναι αρκετό αυτό;

Πολύ εύκολα βέβαια μπορούμε να φτάσουμε στο άλλο άκρο, της μανίας των πλαστικών με σκοπό την τελειότητα που λανσάρετε από τα media.
Αυτα είναι τα επακόλουθα της ελεύθερης βούλησης. Από τη στιγμή που υπάρχει το μέσο, ο καθένας μπορεί να το χρησιμοποιήσει όπως νομίζει.

Δεν μπορώ να πάρω θέση για το αν συμφωνώ ή όχι. Ο καθένας κάνει ότι νομίζει, από τη στιγμή που το κάνει στον εαυτό του, εν γνώση των πιθανών κινδύνων αλλά και των εμφανισιακών βελτιώσεων που μπορεί να περιμένει.

seaina είπε...

-->γκρινιάρης
Αχχ γκρινιάρη μου, πάντα με τη τεκμηριωμένη και μεστή άποψη. Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω σε όλα αυτά που υποστηρίζεις και πιο πολύ στο : "Ο καθένας κάνει ότι νομίζει, από τη στιγμή που το κάνει στον εαυτό του, εν γνώση των πιθανών κινδύνων αλλά και των εμφανισιακών βελτιώσεων που μπορεί να περιμένει."
Φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

ΟΙ ΑΣΧΗΜΕΣ


Στις άσχημες γυναίκες που η μοίρα
αγέλαστη τους όρισε μια ζήση-
που μένουν τα όνειρά τους πάντα στείρα
κι ο ήλιος τους γνωρίζει μόνο δύση'

στις άσχημες γυναίκες που τον πόνο
για σύντροφο πιστό τους έχουν πάντα-
στις άσχημες γυναίκες αφιερώνω
αυτή τη λυπημένη τη μπαλάντα.

Σ' αυτές κανείς δε στέλνει ωραία δώρα
και ποιήματα θερμά κανείς δε γράφει.
Φορέματα γι αυτές δε φτιάχν' η μόδα
κι ειν' άφωτοι τα μάτια τους δυο τάφοι.

Ο πόθος τις θερίζει κάθε βράδυ'
προσεύχονται για έστω μια θωπεία
ελπίζουν όμως άδικα-το χάδι
γι αυτές το ερωτικό μια ουτοπία.

Παράσιτα που ζουν λησμονημένα
σ' ανθένιο μοσχομύριστο φυτώριο'
γράμματα με βιασύνη στριμωγμένα
σε κάποιου τετραδίου το περιθώριο.

Μπροστά τους ξεχωρίζουνε δυο δρόμοι:
αυτός της θλιβερής κι ανούσιας ζήσης
μακριά από τους ανθρώπους και ακόμη
μακριά 'π' του έρωτα τις συγκινήσεις

κι εκείνος της πικρής της επαιτείας
για χάδια που ποτέ τους δε θα βρούνε
ενώ τα σιγανά της ειρωνείας
τα γέλια, μες στ' αυτιά τους θα ηχούνε.

Ανέραστες και φρούδες ερωμένες
μια κρύα σαν τις άλλες θα πεθάνουν
νυχτιά, με τις παλάμες απλωμένες
προς έναν ουρανό που δε τον φτάνουν.

Και πάνε στην αφάνεια και στη λήθη-
κανένας μια κυρία δε θυμάται
που μόνη στη ζωή της εκοιμήθη
καθώς και τώρα αξύπνητα κοιμάται.

Αυτά τα λίγα λόγια τα θλιμμένα
στις άσχημες γυναίκες αφιερώνω'
κι ας μη σκεφτούνε άδικα για μένα-
κι εγώ στον ίδιο πόνο αργολιώνω.

Κι αφού δεν τους εχάρισαν για δώρα
οι θείοι ποιητές αθάνατα έπη
οι άσχημες γυναίκες θα ’χουν τώρα
την άσχημη μπαλάντα που τους πρέπει.

---

Γιώργης Χολιαστός