Το χρονικό μιας συνέντευξης

Στα γενικότερα πλαίσια κωλοφαρδίας που με περικλείουν τον τελευταίο καιρό, τον τελευταίο μήνα μου προέκυψαν και 2 καλές πιθανότητες για καλύτερη δουλειά! Στη μία είμαι ήδη σε αναμονή για απάντηση ενώ στην άλλη βρέθηκα σήμερα στο στάδιο της συνέντευξης.

Πριν περιγράψω την εμπειρία μου αυτή θα σας πω, πως στη ζωή μου στάθηκα τυχερή (όχι ότι δεν το προσπάθησα κι εγώ) μιας και ως σήμερα δεν γνώρισα ανεργία. Είχα βρει την τωρινή μου δουλειά πριν ακόμα πάρω το πτυχίο μου, όταν τα φοιτητικά μου καλοκαίρια δούλεψα ως πρακτικά ασκούμενη σε αυτή τη θέση. Έτσι 3 χρόνια τώρα που δουλεύω, δεν είχα περάσει από καμία συνέντευξη για δουλειά. Πέρυσι όμως έκανα τα χαρτιά μου για μια θέση ΕΕΠ (Ειδικού Επιστημονικού Προσωπικού =
1) Πτυχίο Πανεπιστημονικής Εκπαίδευσης + Μεταπτυχιακό με προϋπηρεσία ή
2) Πτυχίο Πανεπιστημονικής Εκπαίδευσης + Διδακτορικό με προϋπηρεσία).
Μιας λοιπόν και οι σπουδές μου και το μεταπτυχιακό μου, αλλά και η 3χρονη πλέον εμπειρία μου ήταν σχετική με τις προκηρυσόμενες θέσεις, λέω και δεν κάνω; Έτσι την προηγούμενη εβδομάδα με κάλεσαν για συνέντευξη. Σήμερα λοιπόν, ήταν η μέρα της 1ης μου συνέντευξης .. ever!
Το άγχος περιττό να το αναφέρω και να το περιγράψω..
Ας ξεκινήσουμε από τη χθεσινή ημέρα όμως .. όλο το απόγευμα το έβγαλα μπροστά στην ντουλάπα και τον καθρέφτη αναζητώντας το κατάλληλο ένδυμα για τη συνέντευξη .. το ένα πολύ επίσημο, το άλλο πολύ πρόχειρο, το ένα με παχαίνει, το άλλο έχει έντονα χρώματα ... κάποια στιγμή κατέληξα σε μια κομψή φούστα, σε ένα μαύρο μπλουζάκι με ένα αξιοπρόσεχτο, θυληκό αλλά όχι προκλητικό ντεκολτέ και για φινάλε τις ψηλοτάκουνες μπότες μου.
Ξημέρωσε λοιπόν, η μέρα της συνέντευξης. Ετοιμάστηκα βάφτηκα διακριτικά, αλλά τονίζοντας τα θετικά μου σημεία και έφυγα. Έφτασα 1 τέταρτο νωρίτερα, στην Πανεπιστημίου τόσο. Μπήκα στο ασανσέρ και πάτησα το κουμπί του 7ου ορόφου. Άνοιξα την πόρτα βρέθηκα μεμιάς σε ένα προθάλαμο, μοκεταρισμένο σαν αίθουσα αναμονής ιατρείου. Πάνω δε στους δερμάτινους καναπέδες απιθωμένοι βρίσκονταν περί τους 4 .. γιάπηδες, ο ένας καρμπόν με τον άλλο. Ήταν προφανώς συνυποψήφιοί μου για τις θέσεις .. 4 τύποι γύρω στα 35 με 40, με εμφανή τα σημάδια έναρξης της φαλάκρας, με πανομοιότυπα ριγωτά κοστούμια, κλασσικές, καθόλου ευφάνταστες γραβάτες, ακριβά παπούτσια, μανικετόκουμπα που έβγαζαν μάτι και κάλτσες το λιγότερο από τον Y.S.L. Ο καθένας τους δε κουβαλούσε από έναν πανάκριβο δερμάτινο χαρτοφύλακα Bartucci και μερικοί και laptops.
"Πού πας μωρέ ξυπόλητη στα αγκάθια και ξεβράκωτη στα αγγούρια;" σκέφτηκα εγώ...
Αποθαρρημένη πλησίασα ένα γραφείο με μια κοπέλα και διστακτικά την ενημέρωσα ότι έχω ραντεβού για συνέντευξη. Αυτή μου είπε να περιμένω μαζί με τους άλλους. Τώρα μάλιστα .. την ώρα αναμονής με τους γιάπηδες παρατήρησα όλα τα παραπάνω ενδυματολογικά τους χαρακτηριστικά. Επίσης εκεί που καθόμουνα, συνειδητοποίησα ότι φοράω ακόμα το σκουλαρίκι στη μύτη μου .. χμ είχα αποφασίσει από πριν, ότι προκειμένου το μέλλον μου να κριθεί από κάποιου συντηρητικού και στενόμυαλου τις αντιλήψεις, να το βγάλω. Οπότε με διακριτικές κινήσεις, όλο τακτ και χαλαρότητα αφαίρεσα όπως όπως το σκουλαρίκι μου και το έχωσα στην τσέπη μου. Στο μεταξύ οι γιάπηδες πολλαπλασσιαζόντουσαν με τρελούς ρυθμούς, βγαίνοντας από το ασανσέρ, λες και υπήρχε καμιά μηχανή που του παρήγαγε εκεί μέσα. Επίσης, όση ώρα καθόμουν και τους παρατηρούσα, άρχισαν ένας ένας (λες και έκαναν κανέναν άτυπο διαγωνισμό), να ανοίγουν με επιδεικτικό τρόπο τους χαρτοφύλακες και να βγάζουν από μέσα .. papers, διπλωματικές εργασίες, μεταπτυχιακές εργασίες, άλλες από ελληνικά και άλλες από ξένα πανεπιστήμια και να διαβάζουν προσπαθώντας να μην αποκλύπτουν το εξώφυλλο στο οποίο υπήρχε αναγραμμένο το όνομά τους ...
"Όρε κατακαημένη Ρούμελη" ξανασκέφτηκα .. με τι ψωνάρες έχω μπλέξει ..
"Ρε να μη μου βρίσκεται ένα Cosmopolitan ή καμιά Μανίνα στην καλύτερη, να βγάλω να διαβάσω κι εγώ, να τους τσακίσω τα νεύρα ..."..
Στο μεταξύ από την αίθουσα των συνεντεύξεων ακούγονταν συχνά πυκνά, δυνατές φωνές και συνομιλίες. Σε συνδυασμό δε με τα αναψοκοκκινισμένα και καταϊδρωμένα πρόσωπα που έβγαιναν από εκεί το ηθικό μου είχε πιάσει πάτο ..
Κάποια στιγμή άνοιξε η "πύλη" (της κολάσεως) και ακούστηκε και το μοναδικό γυναικείο όνομα ως τότε, το δικό μου. Ανασκουμπώθηκα, τίναξα μαλλί, ρούφηξα κοιλιά, φόρεσα το ωραιότερο χαμόγελο και έτοιμη για όλα, μπήκα στην αίθουσα. Η πόρτα έκλεισε από πίσω μου και η γραμματέας με οδήγησε στο βάθος της αίθουσας, όπου δέσποζε ένα τεράστιο γραφείο συνεδριάσεων, στην κορυφή του οποίου υπήρχαν ο Πρόεδρος, ο αντιπρόεδρος και ένας τρίτος. Όλοι κουστουμαρισμένοι και σοβαροί. Αυτό βέβαια πριν γνωρίσουν εμένα. Από τη νευρικότητα και το άγχος είχε κατσικωθεί ένα χαζο-χαμόγελο στο πρόσωπό μου, όμοιο με αυτό του Joker στο Batman, αν θυμάστε. Οπότε και αυτοί αμέσως γλύκαναν. Βέβαια μπορεί να γλύκαναν επειδή έβλεπαν και μια γυναίκα επιτέλους .. δεν ξέρω .. μέσα στην όαση της αντροκρατούμενης κουστουμαρίας .. τι να πω.
Κάθισα απέναντί τους και ο Πρόεδρος άρχισε να μου συστήνεται και να συστήνει και τα υπόλοιπα μέλη της επιτροπής. Έβγαλαν μπροστά τους αντίγραφα από το βιογραφικό μου, που είχα αποστείλει και διάβαζαν. Τους λέω ότι έχω φέρει μαζί μου πιο πρόσφατο και ενημερωμένο βιογραφικό από το προηγούμενο, οπότε και ο νεότερος (ο τρίτος) μου λέει να τους πω με λίγα λόγια τα επιπρόσθετα. Τους ενημερώνω κυρίως λοιπόν για την εργασία μου τα τελευταία 3 χρόνια .. (το χαμόγελο χαμόγελο) ..
Σε κάποια φάση ο αντιπρόεδρος (ο οποίος από εδώ και πέρα θα ονομάζεται πορνόγερος ή αλλιώς seaina's scanner, μιας και δεν έβγαλε λεπτό τα μάτια του από πάνω μου .. μπότες - φούστα - μπλούζα - πρόσωπο - μπλούζα - φούστα - μπότες και ξανά μανά τα ίδια) με ρωτάει, όλο γέλιο και σκέρτσο .. Θου Κύριε ..
- "Εεε βλέπω έχετε δουλέψει και στη Μύκονο σε ένα camping .."
- "Εε κοιτάτε αυτό ήταν στο 2ο φοιτητικό μου καλοκαίρι, μια 2μηνη εργασία για ένα χαρτζιλίκι .. δεν έχει σχέση με τις σπουδές μου" μα καλά από όλο το βιογραφικό στα "ψιλά" γράμματα πήγε και έπεσε το μάτι του;
- "Όχι, όχι δεν το λέω αρνητικά, ίσα ίσα, θεωρώ πολύ καλό το γεγονός ότι αρπάξατε τη ζωή από πολύ μικρή, θέλατε να δουλέψετε αντί να κάνετε διακοπές και δείχνετε άνθρωπος φιλότιμος κι εργατικός"
- "Ααα" .. πάλι καλά λέω..
- "Και σας φάνηκε χρήσιμη εμπειρία;"
- "Σαφώς, κάθε εργασία είναι χρήσιμη εμπειρία και αποκόμισα πολλά" (Σκοπίμως απέκρυψα τις εμπειρίες μου τότες ..)
- "Μπράβο, μπράβο" .... ούστ από εδώ ...
- "Ααα η Μύκονος, το αγαπημένο μου μέρος" λέει ο "τρίτος" και νεότερος. (και μου θύμισε μα το Θεό τη Σοφία Φιλιππίδου στους Δύο Ξένους, στο επεισόδειο που κάνει την εκπομπή της Αγγελικής Νικολούλη) οπότε το χαμόγελο χαμόγελο ..
- "Και από πού είστε δεσποινίς Seaινα;" ο πορνόγερος
- "Από τη μεριά του μπαμπά, από την Κρήτη, ενώ από της μαμάς από τη Μακεδονία"
- "Από πού από την Κρήτη;" ο τρίτος
- "Από Ρέθυμνο, από επαρχεία Αμαρίου"
- "Από ποιο χωριό;" του είπα και αποδειχτήκαμε κοντοχωριανοί!
- "Εγώ που λέτε μια χρονιά στο χωριό Πλατάνια, σε ένα πανηγύρι, είχα φάει ένα εξαιρετικό πιλάφι που κάνουν .." λέει ο πορνόγερος, ο οποίος βρισκόταν μέσα στο κλίμα της συνέντευξης.
- "Το γαμοπίλαφο" λέω εγώ
- "Το ποιο;;;" εμφανώς παραξενεμένος ο Πρόεδρος (ο οποίος ξύπνησε ..)
- "Το πιλάφι που κάνουν στους γάμους" διευκρινίζει ο πορνόγερος "και έφαγα ίσαμε 5 πιάτα" .. ο Χριστός & η Παναγία λέω ...
- "Τίγκα στη χοληστερίνη είναι αυτό!" του λέω εγώ
- "Χα χα ναι ήπια όμως και κάτι ρακές και ήρθα στα ίσα μου μετά!" .. δυστυχία για μένα ..
- "Πού να έτρωγες και σφακιανές πίτες μετά!" λέει ο τρίτος, ο σύντεκνος πλέον
Στο μεταξύ γυρνάω να δω τη γραμματέα που κρατούσε τα πρακτικά η οποία μου χαμογέλασε και με ένα νεύμα μου έδωσε να καταλάβω ότι τα πράγματα βαίνουν καλώς.
- "Βλέπω έχετε κάνει και το μεταπτυχιακό "Παραγωγή και Διαχείριση Ενέργειας" εε; Το μάθημα "Καύσιμα και Καύση" το είχατε πάρει;" ο σύντεκνος
- "Ναι ναι" επιβεβαιώνω χαμογελώντας..
- "Δε σας θυμάμαι"
- "Σας θυμάμαι εγώ" του λέω χαμογελώντας
Ναι ο τρίτος, ο νεότερος, ο σύντεκνος ήταν και ένας καθηγητής μου στο Πολυτεχνείο, στο μεταπτυχιακό μου!
- "Και βλέπω πήρατε το πτυχίο σας με 8,0, με τι σειρά κατάταξης αποφοιτήσατε;" ρωτάει ο καθηγητής
- "Τι να σας πω, δεν το έψαξα ποτέ μιας και δεν ήμουνα στην κλίματα του "Άριστα" αλλά του "Λίαν καλώς" εγώ, αλλά με προβλημάτισε η ερώτηση μιας και ποτέ δεν έμαθα αυτή την πληροφορία .. αλλά τώρα μπήκε το ζιζάνιο και θα μάθω ..
- "Και κάνατε τα χαρτιά σας για την προκήρυξη _ _ _;" ο ίδιος
- "Σαφώς"
- "Και στο ευτυχές, για σας, σενάριο που σας παίρνουμε και εμείς και _ _ _, τι θα προτιμήσετε;"
- "Κοιτάτε εκεί δουλεύω με συμβάσεις 3 χρόνια και γνωρίζω το αντικείμενο της εργασίας, τα θετικά και τα αρνητικά. Εδώ δεν γνωρίζω, μόνο φαντάζομαι. Αλλά επειδή αφενός η θέση είναι για ΕΕΠ και αφετέρου επειδή από ό,τι φαντάζομαι το αντικείμενο δείχνει ενδιαφέρον, γι' αυτό άλλωστε έκανα και αίτηση, νομίζω ότι εδώ θα παραμείνω. Αλλά δεν μπορώ να σας υποσχεθώ κάτι δίχως να γνωρίζω .."
- "Είδατε οι Κρητικές; Ντόμπρες και ειλικρινείς!!" ποιος άλλος; .... ού να μου χαθείς πορνόγερε ..
- "Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να υποσχεθώ κάτι παραπάνω" εγώ
- "Όχι, όχι είναι εκτιμηταίο" λέει ο καθηγητής
- "Και πόσα παίρνετε - - -;" ο πορνόγερος
- "Τόσα.." το χαμόγελο χαμόγελο
- "εμείς τόσα δίνουμε για τους απόφοιτους ΤΕΙ" γυρνάει και λέει στον Πρόεδρο .. τον οποίο μεταξύ μας τον είχα ξεχάσει ..
ουάου !!! σκέφτηκα φαντάσου πόσα στους ΕΕΠ...
- "Και είστε και πρόσχαρος και χαμογελαστός άνθρωπος .. καλό αυτό!" ο πορνόγερος .. δε θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα ....
- "ΕΕ ναι το έχω αυτό" χαχαχαχα εγώ!
- "Μάλιστα, εμείς δεν έχουμε να σας ρωτήσουμε κάτι άλλο, δεν ξέρω αν εσείς θέλετε να ρωτήσετε κάτι" ο πρόεδρος, καλέ να' τος αυτός ..
- "Ναι θα ήθελα να ρωτήσω ποιο το ακριβές αντικείμενο εργασίας"
- "Μπουρ μπουρ μπουρ" αυτός
- "Μάλιστα"
Ε μετά ρώτησα κάτι για το ωράριο και για το χώρο εργασίας, αλλά ντράπηκα να ρωτήσω για το μισθό .. είχα όμως πάρει όμως μια γεύση και μάλιστα καλή ;-)
- "Και πότε περίπου θα με ειδοποιήσετε για τα αποτελέσματα;" ρωτάω τελικά εγώ..
- "Το Μάιο περίπου, θα σας τηλεφωνήσουμε αλλά θα αναρτηθούν τα αποτελέσματα και στο site.
- "Εντάξει ευχαριστώ πολύ, χάρηκα γεια σας!"
- "Στο καλό!" ο Πρόεδρος
Σηκώθηκα και έφυγα. Άνοιξα την "πύλη" και αντίκρυσα άλλους 3-4 νέους γιάπηδες να με κοιτάνε λίγο απορημένοι, λίγο κουμπωμένοι .. δεν ξέρω ... λέτε να ακουγόντουσαν τα γέλια μας από μέσα;
Είμαι σίγουρη ότι όλοι θα με μίσησαν και θα απέδωσαν το θετικό κλίμα της συνέντευξής μου στο γεγονός ότι είμαι γυναίκα και ότι χρησιμοποίησα τερτίπια για να "γλείψω" την επιτροπή!
Αλλά ποσώς με απασχολεί τι μπορεί να φαντάζονται οι άλλοι, όταν εγώ είμαι εντάξει με τον εαυτό μου .. το μόνο όπλο μου απέναντι στην επιτροπή ήταν το χαμόγελο και η θετική μου αύρα!!
Ευχαριστημένη για το κλίμα, ανακουφισμένη που τελείωσε αυτή η εμπειρία, ικανοποιημένη από τον εαυτό μου, βγήκα στον ήλιο έξω και χάθηκα μες στο πλήθος γεμάτη αυτοπεποίθηση .. και με το σκουλαρίκι ξανά στη μύτη!

Αναμένω λοιπόν τα αποτελέσματα το Μάιο!
Είναι πολύ καλή περίπτωση και μακάρι να πάρω 1 από τις θέσεις!!
Αλλά στο ευτυχές σενάριο που προσληφθώ, όταν βλέπω τον αντιπρόεδρο-πορνόγερο-seaina's scanner θα πηγαίνω τοίχο-τοίχο!!!! Χα χα χα!!