Ακτή Πειραιώς

Μετά από προσπάθειες μηνών και από συνεννοήσεις ωρών, καταφέραμε εχθές να πάμε στην Ακτή Πειραιώς και να δούμε το σχήμα Παπακωνσταντίνου, Μαχαιρίτσα, Ζουγανέλη, Μπουλά, Σταρόβα. Από τότε που άρχισε να εμφανίζεται αυτό το σχήμα ήθελα να το παρακολουθήσω, κυρίως για τον Παπακωνσταντίνου, αλλά και για το παιχνίδι που φανταζόμουνα ότι θα γινόταν, μεταξύ των υπολοίπων.

Όσο περνούσαν οι μήνες άκουγα από όλο και περισσότερους που παρακολουθήσαν το σχήμα πολύ καλά σχόλια, γεγονός που επιβεβαιωνόταν από τη δυσκολία στο να βρεις τραπέζι.
Αφού λοιπόν δεν μπορούσαμε να βρούμε κοινή ημερομηνία να πάμε και παράλληλα να εξασφαλίσουμε και τραπέζι, ανέλαβα να πάρω και να κλείσω (1 μήνα πριν) για όποτε υπήρχε και για ένα γενικό αριθμό ατόμων, έστω 6. Το ανακοίνωσα στους υπόλοιπους και όσοι πιστοί .. προσήλθαν.
Πήγαμε λοιπόν και παρατήρησα πως έξω από το μαγαζί υπήρχαν πολυτελή αυτοκίνητα (2-3 πόρσε είδαμε) τα οποία οι παρκαδόροι πάρκαραν επιμελώς τοποθετημένα στο ... πεζοδρόμιο. Χώρος πάρκινγκ περιφραγμένος δεν υπήρχε και μάλιστα ο σιδερένιος πίνακας με τα κλειδιά των αυτοκινήτων, ήταν πτυσσόμενος και πάνω στο πεζοδρόμιο.
Μπαίνοντας επιβεβαιώσαμε την κράτηση σε μια κοπέλα, η οποία μόλις είχε κατέβει από τη σκηνή του διαγωνισμού των καλλιστείων και η οποία μας παρέπεμψε σε έναν κουστουμαρισμένο κύριο σε στυλ νταβατζή, να μας οδηγήσει στο τραπέζι μας.
Δεν κουράστηκε ιδιαίτερα, μιας και με το που μπήκαμε στην αίθουσα, μας "ακούμπησε" στο 2ο τραπέζι δίπλα στην πόρτα, χιλιόμετρα μακριά από τη σκηνή και με μια θεσπέσια κολώνα φάτσα φόρα. Εμφανώς δυσαρεστημένοι είπαμε να δοκιμάσουμε να κάτσουμε στο διπλανό για να δούμε αν οι συνθήκες θα ήταν καλύτερες, ώστε να του ζητήσουμε να αλλάξουμε τραπέζι. Μας πέτυχε στο 1ο στάδιο της απόπειράς μας και με ένα ύφος δασκάλου που πρέπει να επιβληθεί στην άτακτη τάξη του μας λέει:
- "Παιδιά εκεί που σας βάλαμε." ... γιατί αλλιώς θα σας κάνω ντα, θα συμπλήρωνα εγώ.
Βρε άει στον κόρακα, παλιο-κουστουμαρισμένε-μπράβε-νταβατζή, που νομίζεις ότι όλος ο κόσμος σου ανήκει.
Και κατέληξα ότι καλώς ή κακώς η εμφάνιση και ο αέρας που φέρεις, σε προσδιορίζει. Και το λέω είτε για εμένα που κρίνω τον συγκεκριμένο κύριο ως νταβατζή (ο οποίος μπορεί να είναι απλά ένας φιλήσυχος οικογενειάρχης, μεροκαματιάρης που είχε μια άσχημη ημέρα ... χλωμό!) αλλά και για τον άλλο, ο οποίος βλέποντας έναν μαλλιά με μούσια, έναν τύπο με ξεφτισμένο τζιν και all star και 2 χαζοχαρούμενες κοπελίτσες με άγαρμπες και εκτός βραδινών δρωμένων κινήσεων, σου λέει άσε τους εδώ στην άκρη, σιγά μην έχουν λεφτά να κάνουν κατανάλωση, θα βάλω στα καλύτερα τραπέζια κανένα λεφτά που μπορεί να μου χώσει και κανένα χαρτζιλικάκι στην τσέπη του Armani κουστουμιού μου....ξεφτίλες!
Είπαμε να μην αφήσουμε τον συγκεκριμένο τύπο να μας χαλάσει τη βραδιά και να μετακινούμαστε μπρος πίσω, ανάλογα με τις κινήσεις του καλλιτέχνη πάνω στη σκηνή, για να αποφεύγουμε την κολώνα. Το τραπέζι όλο το βράδυ, βόλτες πάνω κάτω το κάναμε, που αν είχε πατίνια θα γλιτώναμε και τον κόπο.
Στην αρχή και ενώ περιμέναμε να αρχίσει, παρατηρήσαμε τους θαμώνες και διαπιστώσαμε ότι υπήρχαν από τη γνωστή νεολαία που στοιβάζεται στα μπαρ και στις γωνίες του μαγαζιού στο όρθιο, μέχρι και τη θεία μου την 60άρα που έβαλε το ποτισμένο από ναφθαλίνη ξεχασμένο στην ντουλάπα ταγιεράκι, για να βγει έξω να δει ... τον Παπακωνσταντίνου;; Γιατί αυτός και ο Μαχαιρίτσας είναι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία .. μάλλον, δεν εξηγείται αλλιώς.
Μέχρι να αρχίσει το live πρόγραμμα, ξεκίνησε το κομμάτι του "αποδίδω φόρο τιμής στα chain emails". Σε ένα video-wall προβαλλόταν επί μισή ώρα χιουμοριστικά σκετσάκια και με τους 5 καλλιτέχνες, αλλά και βιντεάκια σαν αυτά που στέλνουμε σωρηδόν στους φίλους μας με email. Όλα σχεδόν τα είχα λάβει και στείλει και μάλλον όχι μόνο εγώ. Όλοι, ή σχεδόν όλοι εκτος της 60άρας θείας μου με το ταγιέρ που τα χάζευε αποσβολωμένη.
Κατά τις 11:15 βγήκαν κάποια νέα παιδιά να τραγουδήσουν, που ντρέπομαι που το λέω, αλλά δεν θυμάμαι τα ονόματά τους.
Εεε και μετά ξεκίνησε το πρόγραμμα. Η βραδιά εξελίσσεται με εναλλαγές τραγουδιών και των 5, που τα τραγουδάνε είτε οι ίδιοι είτε μαζί με τους υπόλοιπους. Ανάμεσα στα τραγούδια υπάρχει και πρόζα ας πούμε με αστείες συζητήσεις - σκετσάκια, όπου πρωταγωνιστούν κυρίως ο Ζουγανέλης με το Σταρόβα και το Μπουλά.
Αν έπρεπε να κρίνω λοιπόν τη βραδιά θα έλεγα πως το τραγουδιστικό μέρος ήταν πολύ καλό και συνέπαιρνε τον κόσμο που συμμετείχε. Όσον αφορά τα σκετσάκια, προσωπικά δεν με συγκινήσανε. Τα έβρισκά σε μεγάλο βαθμό κρύα και επιπλέον αν-αιτίως γεμάτα βωμολοχίες. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να καταφεύγει κανείς στις βρισιές για να προκαλέσει το γέλιο .. μάλλον επειδή είναι η ευκολότερη οδός.
Γενικά λοιπόν, έμεινα ικανοποιημένη, μιας και κυρίως τραγούδια παιζόντουσαν και λιγότερη πρόζα.
Στα συν της βραδιάς, ο διαχρονικός Παπακωνσταντίνου που σε ανατριχιάζει με τη φωνή του και ο Μπουλάς με την απίστευτη φωνή του. Δεν ήξερα ότι έχει τόσες δυνατότητες η φωνή του .. πέρα από το "Μπανάκι μανάκι, μπανάκι μανάκι, μπανάκι να βουλώσουνε τα λούκια μανάκι, μπανάκι μανάκι, μπανάκι μανάκι, μπανάκι και τελειώσαν τα παλούκια μανάκι".
Αυτά. Θα σας το συνιστούσα εάν σας αρέσουν οι παραπάνω καλλιτέχνες και δε χαλιέστε να ακούτε το "μαλάκας", το "παπάρας" και το "γ...σαι" από 50 φορές σε ένα βράδυ.

Ακτή Πειραιώς, Πειραιώς και Λαμίας 4, 210 3418020
Είσοδος με ποτό στο μπαρ € 20, φιάλη ουίσκι € 170 & 190 (κομπλέ), κρασί ανά δύο άτομα € 85 & 95.
Έναρξη 11 μ.μ. Κυρ. 10 μ.μ.