Επιτέλους "κινούμαι"!

Έκλεισε 1 ολόκληρη εβδομάδα σε νέο επαγγελματικό χώρο, μετά από 2 μήνες καθισιό.

Τη Δευτέρα το πρωί ξύπνησα (τρόπος του λέγειν επειδή από την υπερένταση δεν έκλεισα μάτι όλο το βράδυ της Κυριακής), δίχως να με απασχολεί ότι ήταν πολύ πρωί. Έκανα ένα μπάνιο, ντύθηκα, στολίστηκα και έφυγα 1 ώρα νωρίτερα από το κανονισμένο, για τη στέγη της νέας μου επαγγελματικής "καριέρας", πφφφ!
Τόσο καιρό αναμονής, νόμιζα ότι ήμουν η μόνη προσληφθείσα στον ......Α.Ε., αλλά φτάνοντας εκεί βρήκα άλλους 12 ψαρωμένους σαν κι εμένα. Αρχικά και μέχρι να λάβουν χώρα οι απαραίτητες, πρώτες, διαδικαστικές ενέργειες, είχαμε το ύφος του "κοιτάω τριγύρω μου και μαζεύομαι στη γωνιά μου χωρίς να ενοχλώ".
2-3 κοπέλες από τον Τομέα του Ανθρώπινου Δυναμικού, επιφορτισμένες με το ρόλο του ξεψαρώματος, μας οδήγησαν στον 6ο Όροφο, στην αίθουσα συσκέψεων του Δ.Σ., δίπλα στο γραφείου του Διευθύνοντα Συμβούλου. Υπογράψαμε τις συμβάσεις μας, μας ενημέρωσαν για τους μισθούς μας και τα επιδόματα, το ωράριο, τις μαγνητικές κάρτες, τις αργίες, τα είδη των αδειών μας και γενικά για ό,τι θα ντρεπόμαστε να ρωτήσουμε εμείς. Επιπλέον μας "έκλεισαν" το μάτι με συμβουλές και αποκαλύψεις για ανοχές των ανωτέρω και ελαφρύνσεις και άλλα πολλά, όπως προοπτικές εξέλιξης, ταξίδια κτλ κτλ.
Επιπλέον μας μοίρασαν ένα εβδομαδιαίο πρόγραμμα σεμιναρίων, "Σεμινάρια Νεοπροσληφθέντων" λέγονται. Από ότι διαπίστωσα στην πορεία της εβδομάδας, κάθε ημέρα εκπρόσωποι των διαφόρων διευθύνσεων μας ενημέρωναν για το αντικείμενο και τον τρόπο εργασίας τους. Ένα θέμα που αντιμετώπισα και εγώ και οι περισσότεροι ηλεκτρολόγοι μηχανικοί (και συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε) είναι ότι ακόμα δε γνωρίζουμε σε ποια διεύθυνση θα τοποθετηθούμε και γενικά το τι θα κάνουμε. Μας είπαν ότι τα σεμινάρια είναι γενικού ενδιαφέροντος, δίχως άχαρες και εξειδικευμένες επιστημονικά εμβαθύνσεις και ότι για την ανάληψη των καθηκόντων μας θα ληφθούν υπόψη τα βιογραφικά μας, θα γίνουν συνεντεύξεις θα, θα, θα δούμε. Οπότε τα νεότερα από έβδομάδα.. (ααα, άσχετο, μου ήρθε και πολυαναμενόμενη και πολυπόθητη επιστροφή από την εφορία, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ και μέχρι να πληρωθώ θα κλείσω κάποιες τρύπες).
Anyway, μετά από 2 μήνες απραξίας, αισθάνομαι και πάλι ότι κάτι κάνω (τώρα μόνο μαθαίνω). Είναι πολύ όμορφο να νιώθεις ότι .. "κινείσαι".