Ιταλο-γαλλική Ριβιέρα (Μέρος ΙI)

• Ιταλο-γαλλική Ριβιέρα (Μέρος Ι)

Σάββατο 28/10

Η δεύτερη ημέρα αυτής της εκδρομής, στο ξεκίνημά της μας βρήκε πάνω στο Superfast, στα βόρεια της Αδριατικής. Η "μίνι, μαγευτική κρουαζιέρα" έβαινε στο τέλος της. Ξυπνήσαμε σχετικά νωρίς, μαζέψαμε τα πράγματά μας και πήγαμε στο σαλόνι του πλοίου να πιούμε καφεδάκι. Στο μεταξύ μιας και η μάνα με τις δυο της κόρες ελάχιστες ευκαιρίες έχουν να βρεθούν μόνες τους, αδράξαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε .. και μιλήσαμε για τα πάντα, για τις ζωές μας σήμερα, για τις ζωές μας χθες, για τα όνειρά μας, για τα παράπονα και τα λάθη μας .. για πολλά. Σε ευχάριστό κλίμα; Όχι σε έντονο θα έλεγα (πολύ πιθανό τα οικογενειακά μας να τα έμαθε όλο το πλοίο), αλλά έτσι μιλάμε εμείς στην οικογένειά μας! Μέσα λοιπόν, ένταση και πάθος, έξω γαλήνη και νηνεμία. Ο καιρός ιδιαίτερα μουντός, τόσο που τα σύννεφα στον ορίζοντα ενωνόντουσαν με τη ήρεμη θάλασσα, δίχως να φαίνεται πουθενά η νοητή γραμμή που χωρίζει θάλασσα από ουρανό.
Σε αντίθεση λοιπόν, με την ιστορική ημέρα της 28ης Οκτωβρίου όπου είπαμε το βροντερό "ΟΧΙ" στους Ιταλούς, εμείς (και ντρέπομαι που το λέω) είπαμε το "ΝΑΙ" στους Ιταλούς! Ναι πατήσαμε Ιταλικό έδαφος!!

Μπήκαμε σιγά-σιγά στο λιμάνι της Ανκώνα (το όνομά της από το ελληνικό "αγκώνα", μιας και τέτοιο σχήμα έχει), όπου αμέσως ένα μικρότερο πλοιάριο μας συνόδευσε μέχρι που δέσαμε. Ένα καταπληκτικό που παρατήρησα σε αυτά τα πλοία που ταξιδέψαμε, είναι ο χρόνος επιβίβασης και αποβίβασης. Ελάχιστος!!! Εκεί που κάθε καλοκαίρι τη μισή σου άδεια την τρως μέχρι να επιβιβαστείς στο "Δημητρούλα" και μέχρι να αποβιβαστείς στον Πειραιά από αυτό, εδώ αμέσως μπήκαμε και το πιο εντυπωσιακό, αμέσως βγήκαμε από το πλοίο! Και είμαστε πολλοί επιβάτες και οι έξοδοι ήταν μόνο 2!! Δεν κατάλαβα πώς συνέβη αυτό!! Αλλά αν μη τι άλλο, πατήσαμε Ιταλικό έδαφος, ξεκούραστοι και όχι ταλαιπωρημένοι!

Επιβιβαστήκαμε στα 6(!) πούλμαν μας (ούτε τσιγγάνικο καραβάνι να είμαστε) και ξεκινήσαμε την πιο κουραστική ημέρα της εκδρομής μας! Και αυτό επειδή μας περίμεναν 685 km να διανύσουμε! Αυτό αναμενόταν να συμβεί στις επόμενες 10 ώρες καλώς εχόντων των πραγμάτων! Ξεκινήσαμε λοιπόν το ταξίδι μας, με 1ο στόχο τη Μπολόνια. Στη διάρκεια αυτού του μέρους η Πέπη (η συνοδός μας η οποία είχε σπουδάσει 7 χρόνια στην Ιταλία) μας μιλούσε ... μας εκθείαζε την Ιταλία: "Και κοιτάτε τι καταπληκτικό αυτό", "Και δείτε το εξαιρετικό εκείνο", " Και είδατε οι Ιταλοί το δείνα;". ΟΚ το καταλάβαμε, είναι ερωτευμένη με την Ιταλία.

Εκτός των εγκωμίων που έπλεξε για τη χώρα-μπότα, η Πέπη μας πληροφόρησε ότι στην Ιταλία υπάρχουν 3 μεγάλα διαμερίσματα, όπου το κάθε ένα έχει τους δικούς της νόμους. Μας μίλησε για τη σπουδαία γεωγραφική της θέση και το πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε στην ανάπτυξή της το γεγονός ότι βρέχεται γύρω γύρω από θάλασσα. Μας είπε για τα ζυμαρικά και τρόπους μαγειρέματος (ναι μας, είπε χαρτί και καλαμάρι τον τρόπο μαγειρέματος της μακαρονάδας Bοlognese, που "όχι δεν είναι τα απλά μακαρόνια με κιμά", αλλά τέλος πάντων με σέλινο και καρότο στη σάλτσα κτλ) ... εεε δεν έβγαλα τεφτέρι να σημειώσω τη συνταγή, όπως οι θειάδες όλες εκεί μέσα!! Παρατηρήσαμε ότι όλα τα αυτοκίνητα, αν και ημέρα είχαν αναμμένα τα φώτα τους (και σκέφτηκα τι καλοί αυτοί οι Ιταλοί, μας προειδοποιούν όλοι για τα μπλόκα που ακολουθούν!!) Ναι καλά, με νόμο που ψηφίστηκε το καλοκαίρι, όλα τα αυτοκίνητα, καθόλη τη διάρκεια της ημέρας υποχρεούνται να ανάβουν τα φώτα πορείας, έτσι ώστε το μάτι του οδηγού του απέναντι αυτοκινήτου να ερεθίζεται και να τον προσέχει!! Ουάου, έκανα τη σκέψη πόσες φορές θα έμενα από μπαταρία εγώ αν άναβα ημέρα τα φώτα και τα ξεχνούσα συνεχώς .. ασύμφορο .. δε λέει!
Κάπως έτσι φτάσαμε σε ένα βενζινάδικο στην εθνική ... ή μάλλον "σε μία από τις εικοσι-τόσες εθνικές οδούς της Ιταλίας" .. ΟΚ Πέπη!! Έχοντας βιώσει το μαρτύριο του κατουρήματος στα Mac Donald's του Κιάτο, στα "moto" έξω από τη Μπολόνια, οι διοργανωτές της εκδρομής αποφάσισαν το κομβόι με τα 6 πούλμαν να σπάσει σε 3 ομάδες των 2 πούλμαν, μπας και καταφέρουμε κάποτε να πάμε και μια τουαλέτα βρε παιδί μου!! Και έτσι κι έγινε ... και ξαλάφρωσαν πολλοί πιστέψτε με!!

Στο 2ο μέρος της περιοδείας μας στην ενδοχώρα της Ιταλίας, το πρόγραμμα είχε, όχι ξενάγηση από τη Ιταλο-ερωτο-χτυπημένη Πέπη, αλλά DVD με ιταλική ταινία!! Και τι ταινία .. κωμωδία με τον Λουίντε Φινές (από DVD της "Ελευθεροτυπίας"). Χμμ κάπου εκεί θυμήθηκα ότι είμαι ελληνίδα και ότι περιτριγυρίζομαι από έλληνες!! Ή μάλλον από ελληνίδες κότες και από έλληνες κόκορες!!
Στη γαλαρία του πούλμαν, ως άλλες άτακτες μαθήτριες, καθόντουσαν 6 κυρίες, οι οποίες πρέπει ή να είχαν ΠΑΡΑ πολύ καιρό να τα πουν ή να είχαν φάει γλιστρίδα. Είχα την ατυχία να επιλέξω με την αδερφή μου να καθίσουμε προς τα πίσω και καταλαβαίνετε τι "ευχάριστο" ταξίδι κάναμε!! Δεν έφτανε το γεγονός ότι κουτσομπολεύανε και κακαρίζανε ασύστολα με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να δούμε την ταινία, σε κάποια φάση άρχισαν να φωνάζουν να αλλάξουμε ταινία, γιατί αφενός δεν τους αρέσει, αφετέρου δεν βλέπουν του υπότιτλους! OH God!!! Άρχισα να τα παίρνω όπως καταλαβαίνετε πιο πολύ όταν άρχισαν να αναφέρονται σε θέματα ανισότητας και ότι είναι αδικημένες που δεν βλέπουν αυτό που θέλουν και άλλα τέτοια "νόστιμα". Κάποια στιγμή έβγαλαν το σκασμό και μπορέσαμε να δούμε την ταινία. Κάπου προς το τέλος της φτάσαμε στην επόμενη στάση μας, σε ένα άλλο "moto" έξω από τη Γένοβα.
Δεν αναφέρθηκα πολύ σε αυτή την αλυσίδα καταστημάτων, γιατί για πολυκαταστήματα πρόκειται, όπου μπορείς πέραν του να φας και να πιεις κάτι και να πας τουαλέτα, να ψωνίσεις πολλών ειδών πράγματα, τρόφιμα, εφημερίδες, τσιγάρα, ρούχα, παπούτσια, φάρμακα κ.α. Με ιδιαίτερη έμφαση όμως στα τρόφιμα και δη, στα ζυμαρο-τυρο-αλλαντικά! Ιταλοί, una fatsa una ratsa με μας!!


Αφού "χτυπήσαμε" κι ένα εσπρεσσάκι ιταλικό, αναχωρήσαμε για τη συνέχεια. Το 3ο μέρος είχε απλά μουσική και ό,τι ήθελε ο καθένας .. δηλαδή ύπνος για μένα προσωπικά! Αλλά εκεί που είχα κουρνιάσει νωχελικά στην αγκαλιά του Μορφέα, αισθάνομαι δυσάρεστα ακούσματα να μου τρυπούν τα αυτιά και να με τραβούν από την αγκαλιά του Μορφέα! Όταν διαπιστώνω ότι οι κοτάρες από τη γαλαρία, άρχισαν να διαμαρτύρονται και για τη μουσική, τα πήρα άγρια και σηκώθηκα, ρίχνοντάς τους ένα παγωμένο βλέμμα .. τώρα βέβαια που το σκέφτομαι δεν ξέρω αν το συγκεκριμένο βλέμμα επέτυχε το σκοπό να τρομοκρατήσει τις κότες της γαλαρίας, μιας και ήμουν αγουροξυπνημένη και το μάτι δεν είχε ανοίξει καλά. Αυτές όμως σώπασαν για λίγο προσπαθώντας προφανώς να καταλάβουν τι είχε το μάγουλό μου, στο οποίο είχε αποτυπωθεί με περίσσεια καλλιτεχνία το διπλωμένο μου τζιν μπουφάν που είχα όση ώρα κοιμόμουν για προσκεφάλι. Άρα μάλλον, ο τσιμπλιάρης, μισοκοιμισμένος, σημαδεμένος και αναμαλλιασμένος άνθρωπος που αντίκρισαν δεν τους τρόμαξε απλά τους σόκαρε προς στιγμή!
Τελικά, με γκρίνιες, με ύπνο πολύ, με ξενάγηση από την Πέπη και DVDs, περάσαμε τα σύνορα Ιταλίας - Γαλλίας και φτάσαμε στη Νίκαια, αργά το βράδυ στις 10!
Νίκαια λοιπόν, αγαπητοί μου αναγνώστες!
Η Νίκαια στο εσωτερικό της που προσεγγίσαμε αρχικά, δε λέει σπουδαία πράγματα, κάτι μεταξύ Αμπελοκήπων και Κυψέλης .. πυκνοκατοικημένη με μουντές πολυκατοικίες. Παραλιακά όμως έχει τη δική της ομορφιά (φωτογραφίες στο μέρος ΙΙΙ, όπου θα ξημερώσει στη Γαλλία ντε!). Ωστόσο μας έκανε τρομερή εντύπωση το γεγονός ότι παρότι Σάββατο βράδυ, άνθρωπος δεν κυκλοφορούσε στους δρόμους .. ερημιές .. μαγαζιά και εστιατόρια κλειστά. Αχχ Ελλάδα με τις ζωντανές σου νύχτες!!
Καλέ νομίσαμε προς στιγμή ότι έχει πέσει λοιμός, τύφος κάτι τελοσπάντων. Έτσι λοιπόν σιωπηλά και νεκρικά φτάσαμε και στο 4 αστέρων!! (κρατείστε το αυτό) ξενοδοχείο!
Στο πούλμαν, η Πέπη μας είχε μοιράσει ένα φυλλάδιο, του ξενοδοχείου, όπου μέσα έδειχνε εκπληκτικό, με πισίνες, μπαρ, εστιατόριο, Wi-Fi και ό,τι άλλο θες. Ξέραμε ότι με το που θα φτάσουμε στο ξενοδοχείο θα μας περιμένει ένα μοναδικό δείπνο αλά γαλλικά!! Ορμάνε λοιπόν οι 300 του Λεωνίδα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου, το οποίο είχε μπουφέ! Χαχαχαχα!! Το κωμικοτραγικό της βραδιάς είναι πως περιμέναμε με ανυπομονησία όλη μέρα να φάμε γαλλική κουζίνα, κουρασμένοι και ταλαιπωρημένοι και αντί για αυτό παλεύαμε μεταξύ μας πάνω από άδειες πιατέλες και δίσκους για τις γαρνιτούρες, τα υπολείμματα και τα ψίχουλα!! Η μητέρα δε, ως άλλη "μάνα κουράγιο" πρόταξε τα στήθη και όρμηξε στο μπουφέ να πάρει τα καλύτερα ... (λίγο καλαμπόκι και μαραμένο μαρούλι) για τα παιδιά της. Μασουλήσαμε νευριασμένοι όλοι λίγο μπαγιάτικο ψωμί και λίγο γαρνιτούρες λαχανικών (ραπανάκια σε σχήμα τριαντάφυλλο και αγγουράκια σαν πυροτέχνημα). Αααα όλα κι όλα, μπορεί να μην ήταν οργανωμένοι να δεχτούν ένα γκρουπ 300 ατόμων, αλλά γαρνιτούρες είχαν ωραιότατες ... μη τα πάρω πάλι τώρα που το θυμάμαι!!
Με τα νεύρα τσατάλια, τα στομάχια άδεια, τα κορμιά αδύναμα και ταλαίπωρα, μοιραστήκαμε στα δωμάτιά μας για ύπνο! Ευτυχώς τα δωμάτια ήταν αξιοπρεπή, αλλά το παιχνίδι το ξενοδοχείο το είχε χάσει από νωρίς!!! Και άμα έχεις κουράγιο αγαπητέ αναγνώστη να δεις τη συνέχεια, υπομονή μέχρι να ξημερώσει. Είμαι πτώμα, κάνω ένα μπανάκι και ξαπλώνω!! Καληνύχτα και όνειρα γλυκά .... ΌΧΙ γλυκά ... πεινάω!!! Όνειρα πονηρά, το προτιμώ!!