Ιταλο-γαλλική Ριβιέρα (Μέρος Ι)

Παρασκευή 27/10

Ξημέρωσε ο Θεός, ο Αλλάχ, ο Βούδας, .. ο Πίθηκος (από τον οποίο κατά πολλούς καταγόμαστε), την περιβόητη ημέρα όπου η μικρή Seaina έμελλε να ταξιδεύσει σε μέρη χλιδάτα και μαγευτικά! Πουρνό-πουρνό, λοιπόν βρεθήκαμε όλοι στο σπίτι, να τρέχουμε πανικόβλητοι, να μαζεύουμε τα τελευταία πράγματά μας, να κλείνουμε ασφυκτικά γεμάτες βαλίτσες (αφού καθόμαστε πρώτα επάνω τους), να φωνάζει η μητέρα για το ότι αργούμε, για το να μη ξεχάσουμε σημαντικά πράγματα (όπως Liposan (!?)) κ.α. Ο πατέρας μου δε, αγουροξυπνημένος με το κλειδί του αυτοκινήτου στο χέρι, καθισμένος στον καναπές να προσπαθεί να ξεκλέψει λίγα λεπτά ακόμη από τον τόσο άδικα από εμάς κλεμμένου του ύπνου. Στο μεταξύ να μοιραστώ μαζί σας ότι η μητέρα μου (και όσοι την ξέρετε θα το καταλάβετε καλύτερα) νόμιζε ότι πάμε την κρουαζιέρα των κρουαζιέρων και το λιγότερο ότι θα πιούμε καφέ με τον Αλβέρτο του Μονακό ή την Μπριζίτ Μπαρντό στο Σαιν Τροπέζ!! Για την περίσταση δε, αγόρασε ειδική βαλίτσα, με τριπλούς πάτους και λουκέτα ασφαλείας όπως τα χρηματοκιβώτια. Ως εκ τούτου πήρε μαζί της ρούχα κατάλληλα για κρουαζιερόπλοια, ανάκτορα και θερινά θέρετρα!! Ως εδώ όλα καλά, ας κάνει στην τελική ό,τι θέλει ... γιατί εγώ και η αδερφή μου θα πρέπει να κάνουμε το ίδιο όμως; Γιατί τελευταία στιγμή πρέπει να ψάχνω να βάλω τα «καλά» μου στο σακίδιό μου; Θα βάλω τα μεταξωτά και θα φυσάει μήπως; Για να μη σχολιάσω το γεγονός ότι δεν της άρεσε καθόλου το ότι επέλεξα στην συγκεκριμένη εκδρομή να πάρω μαζί μου το εκδρομικό μου σακίδιο της πλάτης (αυτό καλέ που όσοι κάνουν camping κρεμάνε από έξω από πιατικά μέχρι παπούτσια).

Anyway κάποια στιγμή δεήσαμε να φύγουμε από το σπίτι. Ο μπαμπάς μας πήγε στο σταθμό του τρένου, πήραμε το τρενάκι, κατεβήκαμε Αττική και φτάσαμε σταθμό Λαρίσης με το μετρό. Εκεί θα περίμεναν τα πούλμαν για να μας πάνε στην Πάτρα. Τα πούλμαν ήταν 6! τον αριθμό, δηλαδή τα άτομα πλέον των 300! Και μη νομίζετε ότι ήρθε όλη η υπηρεσία της μητέρας μου στην εκδρομή, απλά οι 50 εργαζόμενοι που επέλεξαν να έρθουν πήραν μαζί τους, συντρόφους, παιδιά, γονείς, κουμπάρους, θειάδες, γιαγιάδες, μπατζανάκηδες και δε συμμαζεύεται. Όπως άλλωστε και η μητέρα μου, η οποία πήρε τις 2 της κόρες μαζί! Κόρες οι οποίες να αναφέρω ότι ήταν στα 20 άτομα που ανήκαν στην ηλικία κάτω των 30! Ναι, ναι ο μέσος όρος ηλικίας των συμμετεχόντων της εκδρομής ήταν τα 60!

Αφού λοιπόν, έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις με τους συναδέρφους της μητέρας, αφού επιβεβαιώθηκε και από αυτούς το γεγονός ότι στο μαιευτήριο που μας γέννησε δεν έγινε κανένα λάθος ή ότι δεν ήταν πριν 25 χρόνια «ατακτούλα», μιας και της μοιάζουμε πολύ (?), ξεκίνησε η χαρωπή παρεούλα για την εκδρομή!.

Είμαστε το πούλμαν Νο2, η ξεναγός μας η Πέπη, και προορισμός μας αρχικά η Πάτρα! Στάση απαραίτητη για κατούρημα αν μη τι άλλο, μιας και είχαμε μαζί μας την 3^η ηλικία. Η στάση μας επιλέχθηκε να γίνει στα Mac Donald’s (μη τα πάρω!) στο Κιάτο και επιπλέον το κατούρημα αποδείχθηκε Γολγοθάς, όχι μόνο για τις γιαγιάδες και τους παππούδες αλλά για όλους: Φανταστείτε σκηνικό να σταματάνε 6 πούλμαν στα Mac Donald’s, τα 150 τουλάχιστον άτομα που ήθελαν κατούρημα να ορμάνε σαν τους 300 του Λεωνίδα στα υπόγεια του κτιρίου, να ανακαλύπτουν ότι υπάρχουν 2 τουαλέτες και να δημιουργείται το αδιαχώρητο! Άνθρωποι που κατουριούνται, να σφίγγουν τα δόντια και τις παλάμες, να κουνιούνται επί τόπου, να λυγίζουν τα γόνατα σχημάτισαν μια ουρά από τα υπόγεια μέχρι έξω!! Για καφές ούτε λόγος πού να προλάβεις;

Κάποια στιγμή αναχωρήσαμε για Πάτρα ... μέσα στο πούλμαν εγώ, η αδερφή μου και ένα κοριτσάκι 10 χρονών (η «συνομήλικη» παρέα μας), είμαστε τα μικρά του πούλμαν που τα φρόντιζαν όλοι. Ό,τι θέλαμε το είχαμε! Πεινούσαμε; Αμέσως μια στρατιά από κυρίες ερχόντουσαν προς το μέρος μας με ένα κάρο τάπερ, με χειροποίητα τυροπιτάκια, κουλουράκια, μπισκοτάκια! Διψούσαμε; Όλα τα μπουκάλια με νερό και πορτοκαλάδες στη διάθεσή μας! Κρυώναμε; Μόνο οι βελόνες πλεξίματος δεν έπιασαν δουλειά να μας πλέξουν κανένα πουλοβεράκι!! Έτσι λίγο, φουσκωμένες, λίγο μπουκωμένες, λίγο φασκιωμένες συνεχίζαμε εμείς οι μικρές το ταξίδι μας!

Το μεσημεράκι φτάσαμε κάποια στιγμή στο λιμάνι και επιβιβαστήκαμε στο Superfast! Λάβαμε το κλειδί (ή μάλλον την κάρτα) της καμπίνας μας και μόλις μπήκαμε με χαρά διαπιστώσαμε πως είναι εξωτερική! Είχε παράθυρο και βλέπαμε έξω τη θάλασσα! Αφήσαμε τα πράγματα και με την αδερφή μου αρχίσαμε να οργώνουμε το πλοίο, να ανακαλύψουμε τι μας διέθετε και πως θα μπορούσαμε να κάνουμε πιο ευχάριστη την «μαγευτική κρουαζιέρα στην Αδριατική». Βγάλαμε φωτογραφίες, και κάποια στιγμή που νύχτωσε, καθίσαμε στο σαλονάκι να πιούμε ένα χυμό. Το γκαρσόνι δε, σε μπορντό σακάκι στην τρίχα, προθυμοποιήθηκε να μας ανοίξει το ... κουτάκι της Coca Cola και της Amita και να μας βάλει το περιεχόμενο στα ποτήρια! Εμείς λυθήκαμε στα γέλια και .. το ίδιο κι εκείνος, ο οποίος μετά μας ευχήθηκε και καλό ταξίδι. Αισθανόμενες πριγκίπισσες εκεί μέσα και ψωνισμένες ότι θα ζήσουμε στη χλίδα αυτή την κρουαζιέρα, ξενερώσαμε όταν έσκασε μύτη ένας τύπος με χρυσή καδένα στο λαιμό και με ανοιχτό το πουκάμισό του να φαίνεται η τρίχα από μέσα ως δεύτερο πουλόβερ, να καθίσει παραδίπλα! Αργότερα μια παρέα Ιταλών αξύριστων, ατημέλητων κάθισαν στο διπλανό τραπεζάκι και μάλιστα μας γέλασαν κιόλας! Εεε λοιπόν, τη μητέρα με την τουαλέτα έπρεπε να έχω εκεί εκείνη την ώρα!!! Τελικά προσγειωμένες στην πραγματικότητα, η οποία δεν απείχε πολύ από το ταξίδι Πειραιά-Κως με το «Δημητρούλα», αισθανθήκαμε τυχερές που δεν φορέσαμε τα «μεταξωτά και να φυσάει» και να γίνουμε και ρεζίλι!!

Φάγαμε βραδινό και μετά το ρίξαμε στη μπιρίμπα στο σαλόνι. Στο μεταξύ αφού έχασα επαφή με την Ελλάδα με το κινητό μου (roaming δεν είχα) και αφού την αδερφή μου την καλωσόρισε το δίκτυο της Αλβανίας!, επικοινωνία με τους δικούς μας είχαμε μόνο από το καρτοκινητό της αδερφής μου. Το οποίο βέβαια δεν είχε μονάδες, οπότε μόνο να μας παίρνουν ή να μας στέλνουν μηνύματα μπορούσαμε! Κάπως έτσι κύλησε η βραδιά στο πλοίο, με κρασάκι και χαρτάκι .. ώσπου νυστάξαμε και πήγαμε για ύπνο!!

Τελευταία ματιά στο παράθυρο της καμπίνας, στην αφρισμένη Αδριατική, τελευταία ακούσματα από τη Ceasario Evora από το CD player στα αυτιά και κλείνουν τα μάτια!! Έχει και ένα απαλό, νανουριστικό κυματάκι .. σσσ ... καληνύχτα ...