Χαρτονένια Χριστούγεννα

"We wish you a merry Christmas,

we wish you a merry Christmas,
we wish you a mery Christmas,
and a happy New Year!"

Η επαναλαμβανόμενη μελωδία, εισχώρησε όλο και πιο αποφασιστικά μέσα του.

"We wish you a merry Christmas,
we wish you a merry Christmas,
we wish you a mery Christmas,
and a happy New Year!"

Κάποια στιγμή συνειδητοποίησε ότι ξύπνησε! Προσπάθησε να ανοίξει τα μάτια του .. οι πρωινές ηλιαχτίδες διαπερνούσαν τις σχισμές του χαρτονιού και τον τύφλωναν. Παραμέρισε τα βρώμικα χαρτόνια και ανακάθισε με δυσκολία στο κρύο σκαλοπάτι. Περιεργάστηκε το χώρο γύρω του ..
"Τι στην ευχή συμβαίνει;" αναρωτήθηκε ..

"We wish you a merry Christmas,
we wish you a merry Christmas,
we wish you a mery Christmas,
and a happy New Year!"

Κόσμος, λαμπάκια, μουσικές .. μια περίεργη επίθεση κινητικότητας αισθήσεων, η οποία κάτι του θύμιζε! Η πλατεία για άλλη μια φορά άλλαζε μορφή, ο δήμαρχος έβαλε πάλι τα δυνατά του να τη μετατρέψει στο χωριό του Άι Βασίλη!
"Πότε πέρασε ακόμα ένας χρόνος;" ..
Χαμήλωσε το βλέμμα και παρατήρησε το τρύπιο του παπούτσι. Δίπλα του βρισκόντουσαν κάποια διάσπαρτα νομίσματα .. 6,50€. Τα μάζεψε και σηκώθηκε.
Αυτά τα μουχλιασμένα από την υγρασία χαρτόνια που τον προστάτευαν από το κρύο, θέλανε άλλαγμα. Θα αναζητούσε νέα σήμερα, θα έφτιαχνε νέο κατάλυμα.
Τεντώθηκε για να ξεπιαστεί. Τα άδεια μπουκάλια μπύρας ήταν ακόμα δίπλα του από χθες.
Ίσιωσε τα σκωροφαγομένα ρούχα του, τακτοποίησε το μαλλί του και κατευθύνθηκε στο διπλανό fast food. Καιρό τώρα χρησιμοποιούσε την τουαλέτα του. Ο ιδιοκτήτης το γνώριζε και τον άφηνε. Αγόρασε ένα μπουκάλι μπύρα και βγήκε πάλι στον πολιτισμό!
Άφησε το βλέμμα του να ταξιδέψει τριγύρω .. ναι ήρθαν και φέτος οι γιορτές!
Με βαριά τα βήματα κατευθύνθηκε στο αγαπημένο του παγκάκι. Στο διάβα του μια παρέα νέων παιδιών που γελούσε, τον προσπέρασε σπρώχνοντάς τον. Καλοντυμένοι κύριοι και κυρίες περπατούσαν γύρω του βιαστικοί και φορτωμένοι με ψώνια, άλλο σιωπηλοί, άλλοι μιλώντας μεταξύ τους, άλλοι μιλώντας στο κινητό.
Ήταν για άλλη μια μέρα αόρατος, κανένας δεν τον έβλεπε! Το είχε συνηθίσει και στιγμές στιγμές ήταν πολύ βολικό, μπορούσε να ξυθεί ελεύθερα αν μη τι άλλο δίχως να δέχεται επικριτικά βλέμματα.
Κάθισε στο παγκάκι, αφήνοντας δίπλα του τη μπύρα. Σα σε ραντεβού τον πλησίασε ο σκύλος της πλατείας και κούρνιασε στα πόδια του.
"Τι ειναι βρε συ; Σε φοβίζει όλη αυτή η βαβούρα και ο κόσμος;" χάιδεψε το κεφάλι του..
"Έρχονται τα Χριστούγεννα, οι άνθρωποι μουρλαίνονται αυτές τις ημέρες! ... Δεν είναι για μας αυτά!"
Δεν είναι για αυτόν τα Χριστούγεννα ....
...
Κι όμως .. κάποτε ήταν η αγαπημένη του περίοδος ...
...
.. τότε που η μητέρα του στο σπίτι έφτιαχνε όλη μέρα γλυκά: δίπλες, μελομακάρονα, κουραμπιέδες και μοσχοβολούσε όλο το σπίτι ...
.. τότε που η μητέρα του στόλιζε το δέντρο με τα φτωχικά στολίδια τους, αλλά αυτού του φαινόταν τέλειο ..
.. τότε που ο Άι Βασίλης του έφερνε το καλύτερο δώρο κάθε χρονιά ..
.. τότε που τσακωνόταν με τον ξάδερφό του για το ποιος θα τύχει το φλουρί της βασιλόπιτας ..
..
.. κι αργότερα, όταν οι δικοί του είχαν φύγει από τη ζωή, νέος και ερωτευμένος με τη Μαρία .. τότε που ζούσαν σε μια ισόγεια γκαρσονιέρα, τα Χριστούγεννα ήταν όμορφα!
Μπορεί να ζούσαν φτωχικά και να δούλευε μεροκάματα από εδώ κι εκεί, αλλά ήταν ευτυχισμένος. Δεν είχε κανένα δικό του στον κόσμο πια, αλλά είχε τη Μαρία του, τον άγγελό του!
Κάθε Χριστούγεννα λοιπόν, η Μαρία στόλιζε το μικρό τους δεντράκι, με τόσο ζήλο, λες κι ήταν το τεράστιο δέντρο του Προεδρικού Μεγάρου!
Έφτιαχνε μισό κοτόπουλο για εορταστικό δείπνο και το βάπτιζε "γαλοπούλα". Η δική τους "γαλοπούλα" που του φαινόταν νοστιμότατη.
Τραγουδούσε όλη ημέρα χριστουγεννιάτικα τραγούδια και τις παραμονές τον ξυπνούσε λέγοντας του τα κάλαντα σαν κοριτσάκι!
Πάντα με τις οικονομίες της κατάφερνε και του αγόραζε δώρο, το οποίο ξυπνούσε ξημερώματα και το έβαζε κάτω από το δέντρο, να φαίνεται ότι το έφερε ο Άι Βασίλης. Ήθελε να ζει το δικό της παραμύθι, ήταν κοριτσάκι, το δικό του κοριτσάκι που του φώτιζε τη ζωή.
Δεν παραπονιόταν ποτέ για την κατάστασή τους, ήταν μόνιμα χαμογελαστή και αισιόδοξη. Χαμογελαστή με εκείνο το γλυκό χαμόγελο, που ήταν σα να του λέει: "Όλα θα φτιάξουν καρδιά μου και θα έρθουν καλύτερες ημέρες!"
..
Πόσο λάθος είχε ...
..

.. συνεχίζεται ..