3 Θέατρα και 1 Cinema

Πιστή στην ανταπόκρισή μου από τις κινηματογραφικές και θεατρικές αίθουσες, επανέρχομαι δριμύτερη με 4 νέες κριτικές!!

- «Scoop»

Ας ξεκινήσουμε με τη νέα ταινία του Woody Allen που παίζεται αυτές τις ημέρες στις κινηματογραφικές αίθουσες. (επειδή αρχίζω να θυμίζω Τιμογιαννάκη στον τρόπο γραφής, κάτι το οποίο απεύχομαι, μιας και αν θέλετε τέτοιου ύφους κριτική μπορείτε να την αναζητήσετε, αλλάζω στυλ και ξανα-υιοθετώ το προσωπικό μου)
Λοιπόν, την περασμένη Παρασκευή με μια συνάδερφο, αποφασίσαμε να περάσουμε ένα girly evening, μετά το ωράριο της ημέρας. Σχολάσαμε και μια και δυο, βρεθήκαμε στην Ομόνοια, όπου οργώσαμε τις εμπορικές οδούς Σταδίου – Αιόλου – Αθηνάς – Ερμού. Χαζέψαμε σαν μικρά, εξτασιασμένα κοριτσάκια τη γιορτινή Αθήνα, με τα λαμπάκια και τις μουσικές και κάναμε τα περισσότερα από τα χριστουγεννιάτικά μας δώρα (φέτος αποφάσισα να ψωνίσω γύρω στα 15 δώρα που έχω να κάνω, από νωρίς αποφεύγοντας το ποδοπάτημα την περίοδο των γιορτών).
Αποκαμωμένες κατά τις 19:00, τσιμπήσαμε κάτι στα Goody’s στη Σταδίου όπου έπεσε το κλασσικό κουτσομπολιό για τρίτους, αλλά και για εμάς και τα γκομενικά μας (CLASSIC) και μετά είπαμε να πάμε και ένα cinema για να ολοκληρωθεί η βραδιά. Δεν θα σχολιάσω το γεγονός, ότι παρόλο που είμαστε δύο εμείς, καταλάβαμε 4 θέσεις στο cinema, μιας και στις άλλες δύο, «καθόντουσαν» οι τσάντες από τα ψώνια μας.
Η ταινία λοιπόν, μικρή σε διάρκεια, ήταν πολύ ευχάριστη. Σουρεαλιστική αρκετά, με νεκρούς που ταξιδεύουν πάνω σε ένα καράβι, μέσα στην ομίχλη, για τον κάτω κόσμo και με το Χάροντα στην πλώρη, και που επιστρέφουν στην ζωή και προειδοποιούν ζωντανούς. Κωμική αρκετά, στηριζόμενη στον ίδιο το Woody Allen, ο οποίος με το χαρακτηριστικό του στυλάκι προξενεί γκάφες που σε κάνουν να λύνεσαι στα γέλια.
Η ταινία έχει και το μυστήριό της, τη δράση της, μιας και σε όλη τη διάρκεια η Scarlett Johansson προσπαθεί να ανακαλύψει ένα δολοφόνο, έχει και το ρομάντζο της, δίχως happy end όμως (ουπς σας το μαρτύρησα;) και γενικά τη συνιστώ ανεπιφύλακτα! Οφείλω να παραδεχτώ, όσο κι αν με πονάει, πως η Scarlett Johansson, ακόμα και με τις αισχρές, ατημέλητες ενδυματολογικές επιλογές είναι .. συμπαθητική, έως καλή .. άντε κούκλα είναι η γυναίκα! Αχχ είναι αυτό που λένε ότι: «Μερικές ο Θεός τις έπλασε και άλλες τις .. έκλασε». Επιπλέον ο Hugh Jackman πολύ καλός και σε επίπεδο ηθοποιΐας αλλά και σε επίπεδο εμφάνισης ...
Αυτά είχα να πω .. δείτε την, θα με θυμηθείτε!!!

- «Όλος ο Σαίξπηρ σε μία ώρα»

Χμ χμ .. με κάποια άτομα (κοπέλες από το γραφείο, μιας και οι άντρες δεν είναι fans του θεάτρου) έχουμε κάνει μια «θεατρόφιλη ομάδα», η οποία συχνά πυκνά, πηγαίνει θέατρο. Το περασμένο Σάββατο το απόγευμα, λοιπόν πήγαμε στο
Θέατρο Πόρτα, (Μεσογείων 59, Αθήνα)
Απόδοση - Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης,
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Γεράσιμος Γεννατάς, Ναταλία Δραγούμη, Άκης Σακελλαρίου, Ταξιάρχης Χάνος.
Τα στοιχεία που είχαμε και επιλέξαμε τη συγκεκριμένη παράσταση, ήταν ότι παίζεται για 2η χρονιά και ότι όλοι οι ηθοποιοί είναι πολύ καλοί. Δυστυχώς απογοητεύτηκα .. Θυμήθηκα τη ρήση κάποιου, ότι "είναι πολύ πιο εύκολο να κάνεις τραγωδία, παρά κωμωδία".
Έπιασα τον εαυτό μου να βαριέται σε πολλά σημεία, να μην καταλαβαίνει τη σάτυρα και να γελάει μηχανικά με γελοιότητες και χαζομάρες. Λυπάμαι που γίνομαι σκληρή και αυστηρή, αλλά δεν μπορώ να γελάσω, όταν ο Άκης Σακελαρρίου πίνει ένα ποτήρι νερό και μας φτύνει καταβρέχοντάς μας ή με σεξουαλικά, φτηνά αστεία. Μου θύμισε τις επιθεωρήσεις με το Στάθη Ψάλτη, την κακόγουστη δεκαετία του ’80, όπου τα αστεία ήταν τραβηγμένα από τα μαλλιά!
Επίσης, ο φαινομενικός σκοπός του έργου, να σατυρίσει τα έργα του Σαίξπηρ σε 1 ώρα, δεν επιτυγχάνεται. Αν μάλιστα κάποιος δεν ξέρει τα έργα του Σαίξπηρ, δεν υπάρχει περίπτωση να μάθει κανένα καινούριο. Ακόμα και οι γνώστες των έργων του όμως, δεν κατανοούν υπόθεση και σάτυρα. Άσε που μπορεί να βρεθείς και ανεβασμένος στη σκηνή να παίζεις...
Τελικά, συνειδητοποίησα, ότι όσο καλός κι αν είναι ένας ηθοποιός (όπως ομολογουμένως είναι οι 4 αυτοί πρωταγωνιστές), αν δεν υπάρχει σενάριο και υπόθεση, η παράσταση είναι καταδικασμένη. Όπως άλλωστε και η σκηνοθεσία, η οποία ήταν μετριότατη.
Αυτά, προσωπικά δεν θα τη συνιστούσα..

- «Ιερά Τέρατα»

Στο θέατρο «Άλμα» (Αγ. Κωνσταντίνου και Ακομινάτου 15-17), αυτό το Σαββατοκύριακο, η θεατρόφιλη μοίρα, αποφάσισε να μας αποζημιώσει, με μια πολύ καλή παράσταση, τα «Ιερά Τέρατα» το αριστούργημα του Jean Cocteau, με τους Κατερίνα Μαραγκού, Νίκο Αρβανίτη, Υβόνη Μαλτέζου, Αλεξάνδρα Παντελάκη, Δανάη Σκιάδη, Κωστή Καλλιβρετάκη.
«Ο Κοκτώ μας παρουσιάζει μια πρωταγωνίστρια -ένα «ιερό τέρας» του θεάτρου- να δέχεται μετά το τέλος μιας παράστασης, στο θέατρό της, την επίσκεψη μιας νεαρής ηθοποιού. Αρχικά η νεαρή δηλώνει μεγάλη θαυμάστρια της και στην συνέχεια ισχυρίζεται πως είναι ερωμένη του συζύγου της - ενός μεγάλου πρωταγωνιστή, ενός επίσης «ιερού τέρατος» της σκηνής. Η πρωταγωνίστρια ακούει κατάπληκτη την αποκάλυψη της κοπέλας θεωρώντας ως τότε πως είχε τον ιδανικό γάμο και αποφασίζει να φέρει αντιμέτωπο το σύζυγό της με την κοπέλα προκειμένου να ανακαλύψει την αλήθεια. Ο σύζυγος αρνείται πως υπήρξαν εραστές και η πρωταγωνίστρια θέλοντας να δοκιμάσει την αλήθεια του γάμου τους και της αγάπης τους εγκαθιστά την νεαρή στο σπίτι τους. Το τρίγωνο που θα δημιουργηθεί θα πυροδοτήσει ισχυρές αναταράξεις και θα δοκιμάσει μέχρις εσχάτων την σχέση του ζευγαριού.»
Μια πολύ καλή παράσταση, με εκπληκτικά σκηνικά, με όμορφη, γαλλική μουσική επένδυση, με ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία, ερμηνείες δίχως υπερβολή και γενικά μια ατμοσφαιρική, ονειρική παράσταση θα έλεγα με δύο λέξεις. Θα τη συνιστούσα ...

- «Το μαγαζάκι του τρόμου»

Χθες, τέλος, πήγα στο θέατρο «Κιβωτός» (Πειραιώς 115, Γκάζι), στην παράσταση «Το μαγαζάκι του τρόμου».
Διασκευή- Σκηνοθεσία: Β. Ανδρίτσου, Θ. Μαρσέλου.
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Βασιλική Ανδρίτσου, Βασίλης Αξιώτης, Χρήστος Βαλαβανίδης, Αρτεμις Ζάννου, Δημήτρης Κώτσαρης, Θέμις Μαρσέλλου, Πέτρος Μπουσουλόπουλος, Τάκης Παπαματθαίου, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Μαρίνα Σάττι, Αντιγόνη Ψυχράμη και ζωντανή ορχήστρα επί σκηνής.
Μια καλή παράσταση, ένα μιούζικαλ καλύτερα, με ζωντανή μουσική. Η μουσική πολύ καλή, καθώς και οι ερμηνείες των ηθοποιών, τόσο σε επίπεδο ηθοποιίας, όσο και σε τραγουδιστικό επίπεδο.
Ένας ντροπαλός και ήσυχος ανθρωπάκος, με χόμπυ τα φυτά, ανακαλύπτει ένα περίεργο είδος φυτού. Προκειμένου να κερδίσει το ενδιαφέρον και την αγάπη της γυναίκας που αγαπά, ικανοποιεί την επιθυμία του σαρκοφάγου φυτού για .. αίμα, προβαίνοντας σε φόνους. Όσο το φυτό μεγαλώνει, αυτός αποκτά φήμη, δόξα, αναγνωρισιμότητα, λεφτά και την .. Όντρεϊ. Αλλά στο τέλος το αδηφάγο φυτό τρώει τους πάντες, ακόμα και τον ίδιο..
Τα μηνύματα σαφή, απλά και κλασσικά .. «Ο σκοπός .. δεν αγιάζει τα μέσα», "στο βωμό της επιτυχίας δεν πουλάμε την ψυχή μας στο διάβολο" κτλ. Δεν είναι τυχαίο ότι το μισό θέατρο ήταν κατακλυσμένο από σχολεία και παιδιά με τις οικογένειές τους.
Ευχάριστη μουσικοχορευτική παράσταση, με μηνύματα για απλά και καθάρια .. και με όμορφα σκηνικά!! Από ερμηνείες πολλοί καλοί, ο Βαλαβανίδης και ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος (ο «Αρθούρος» στους "Singles") και η Βασιλική Ανδρίτσου (η «Μάρω» στο «Κόκκινο Δωμάτιο»).
Αυτά ... πάτε, αλλά μην το θέσετε και από τις πρώτες προτεραιότητές σας!

Φιλάκια από τη θεατρο-κινηματογραφό-φιλη Seaina!