Πέμπτη 29 Μαρτίου 2007

Κοίτα να δεις μια .. σύμπτωση!!

Από το in.gr !!

Τρίτη 27 Μαρτίου 2007

Ο Ρόμποκοπ με τη σφουγγαρίστρα και το υγρό πυρ

Το διαμέρισμα που νοίκιασα πριν 2 μήνες σχεδόν (βρε πώς περνάει ο καιρός .. πότε ήταν που συγκατοικούσα με αναρίθμητες κούτες και σκουντουφλούσα όλη την ώρα πάνω τους ;!!), ήρθε σε μένα τελείως στην τύχη. Και εξηγούμαι: Πάνω από 2 μήνες αγόραζα «Μικρές αγγελίες» και «Χρυσή Ευκαιρία». Αυτό, πέραν της αναζήτησης για κατοικία (και όχι μόνο), συνεπάγεται κατακόρυφη αύξηση του λογαριασμού του τηλεφώνου (αφού το ακουστικό μετατρέπεται σε σκουλαρίκι), κατακόρυφη αύξηση της κατανάλωσης βενζίνης (αφού με το χάρτη συνοδό, τριγυρνάς σε όλη την Αθήνα) και κατακόρυφη αύξηση της συλλογής μου σε cds με λαϊκό και ρεμπέτικο περιεχόμενο (αφού κάθε τεύχος έχει μέσα και κανα δυό από δαύτα), (μα τα ακούει ποτέ κανένας αυτά τα cds;).

Μέρα παρά μέρα, λοιπόν, με το μολύβι στο αυτί, ως άλλος μπακάλης, με το φωσφοριζέ στο στόμα, με το ακουστικό στο αυτί και με το στυλό ανά χείρας, προσπαθούσα να βρω το σπιτάκι των ονείρων μου. Είδα κι αν είδα σπίτια, μικρά, μεγάλα, ακριβά, φτηνά ούτε ένα, τρώγλες, περιποιημένα, με ευγενικούς, με αγενείς, με δύστροπους, με καλόβολους, με απαιτητικούς νοικάρηδες .. και του πουλιού το γάλα. Η αλήθεια είναι πως στην πορεία απελπίστηκα.

Κάποια μέρα που καλώ ένα νούμερο, πριν καν πω καλησπέρα μια κυρία μου λέει κοφτά: «νοικιάστηκε!». «Ααα μάλιστα» λέω εγώ, «συγγνώμη αλλά η σημερινή εφημερίδα έχει τη δημοσίευση». Εκεί πάνω λέω, δε ρωτάω την απορία που έχω καιρό τώρα; Κι έτσι κι έγινε. «Να σας ρωτήσω κάτι; Κάθε αίτηση για αγγελία, με πόσες δημοσιεύσεις αντιστοιχεί;», «Με 3» μου λέει και εκεί πάνω ξεκίνησε μια κουβέντα και μου σκάει το παραμύθι, ότι σε λίγο καιρό αδειάζει ακόμα ένα διαμέρισμα στην πολυκατοικία και άμα ενδιαφέρομαι να πάω να το δω και να το έχω υπόψη μου. Και δεν πάω λέω εγώ;

Πήγα λοιπόν, αλλά λόγω ώρας και συγκυριών δεν είδα το ίδιο το διαμέρισμα, αλλά το αντίστοιχο του ισογείου. Ένα, σας λέω όταν το είδα το ερωτεύτηκα, τέλεια διαμόρφωση χώρου, που δεν αφήνει ανεκμετάλλευτο ούτε τετραγωνικό χιλιοστό, ρετιρέ, με θέα και φως, πολύ φως όμως, αφού στο σπίτι κυκλοφορώ με γυαλιά ηλίου! Αυτό δε το θαύμα είχε και bonus, ερχόταν πακέτο και με έναν κουφό, 85άρη νοικάρη, με βηματοδότη, που πάσχει και από Αλτσχάιμερ. Ο συγκεκριμένος μένει εκτός Αττικής, και κάθε αρχές του μήνα καβαλά τη BMW του και βγαίνει παγανιά στην Εθνική να έρθει Αθήνα, να μαζέψει τα νοίκια από τις 4-5 πολυκατοικίες που έχει .... από ότι τον έκοψα μαυραγορίτης πρέπεινα ήταν αυτός στον πόλεμο, δεν εξηγείται αλλιώς.

Anyway, περνούσαν οι βδομάδες και ο προηγούμενος ενοικιαστής δεν έλεγε να φύγει. Τηλέφωνα εγώ κάθε εβδομάδα στη διαχειρίστρια, τηλέφωνα στον παππού δίχως επίτευξη επικοινωνίας .. Έτσι παραμονή Πρωτοχρονιάς επιτέλους έφυγε ο προηγούμενος ενοικιαστής και επιτέλους μπόρεσα να αναλάβω δράση.

Όταν το πρωτο-αντίκρυσα η αλήθεια είναι ξενέρωσα .. πολύ βρώμα, εγκαταλελειμμένο .. αλλά είχε potentials. Ο παππούς ανέλαβε βαψίματα, υδραυλικά και καινούρια ντουλάπια κουζίνας και εγώ τη φασίνα. Ξεπατώθηκα αλλά το έγλειψα! Έτσι μετακόμισα! Δυο μήνες τώρα, το μόνο που δεν είχα πειράξει ήταν η βεράντα μου.

Ο προηγούμενος νοικάρης από ότι ανακάλυψα, είχε μετατρέψει τη βεράντα του κάτι ανάμεσα σε ταβέρνα «Τα Βλάχικα» και σε τροπικό δάσος του Αμαζονίου. Και όλα αυτά από μαρτυρίες της γειτόνισσας αλλά και από τα ανεξίτηλα σημάδια πάνω στη βεράντα: κηλίδες στρογγυλές από αναρίθμητες γλάστρες, σκουριές, σημάδια από ψησταριές, ντουλάπες, τραπέζια, καρέκλες. Μια απελπισία. Όλο απέφευγα να την καθαρίσω, αλλά δεν πήγαινε άλλο, άνοιγε και ο καιρός .. μην κοιτάτε που αποφάσισε να ξανακλείσει, την προηγούμενη εβδομάδα άνοιγε.

Το task ήθελε δραστικές λύσεις. Σουλατσάροντας στην Αθήνα, έχετε δει ποτέ μπροστά σας, στα πεζοδρόμια κάτι αστραφτερά, απαστράπτοντα πλακάκια (που αν ήταν δόντια θα αποτελούσαν τμήμα του χαμόγελου της crest;), που σου τραβούν την προσοχή, ανάμεσα στη μπίχλα των υπολοίπων; Είμαι σίγουρη πως ναι. Είναι κάτι τύποι που πουλάνε κάτι δραστικά υγρά για πατώματα και μωσαϊκά και προκειμένου να σε πείσουν για την αποτελεσματικότητα του προϊόντος τους, καθαρίζουν και ένα πλακάκι κάθε μέρα. Σκέφτηκα λοιπόν να δοκιμάσω με ένα τέτοιο καθαριστικό να ξεβρωμίσω το μωσαϊκό της βεράντας μου.

Μια και δυο, ήρθε το Σάββατο το πρωί και μετά το χουζούρι και τον καφέ, ξύπνησε ο Ρόμποκοπ μέσα μου. Με σκούπες, φαράσια, σφουγγαρίστες, φακιόλια, πανιά, ξεσκονιστήρια, βγήκα στη βεράντα, έτοιμη για μάχη. Μετά τις κλασσικές διατάσεις, είμαστε πλέον οι δυο μας, εγώ και η βρωμοβεράντα, αλλά εγώ όχι μόνη. Είχα ενισχύσεις, το δραστικό καθαριστικό!

Μάζεψα μαλλί, φόρεσα γάντια και 2 σακούλες από super market πάνω από τα παπούτσια και τα μπατζάκια της φόρμα, έτσι για να μη μείνω στην καλύτερη, φαλακρή, με ροζιασμένα χέρια και ρακένδυτη, έτσι και έπεφτε καμιά σταγόνα από το .. υγρό πυρ πάνω μου! Ρίχνω μπόλικο από το ροζ υγρό στον κουβά της σφουγγαρίστρας, αραιώνω με λίγο νεράκι και δώστου η Μαίρη Παναγιωταρά σε όλο της το μεγαλείο. Στην αρχή απελπίσθηκα λίγο, αφού έπρεπε να σκύψω με το μεγεθυντικό φακό πάνω στις πιτσιλιές του μωσαϊκού, για να δω αν υπήρχε διαφορά με πριν. Τζίφος. Ξέπλυνα με το λάστιχο την πρώτη σαπουνάδα, έκανα και μερικές πιρουέτες και μερικά 4πλά τόλουπ πάνω στη βρεγμένη επιφάνεια με τα «σακουλένια» παγοπέδιλά μου και περίμενα να στεγνώσει.

Τελικά κάτι έγινε, η ελαφριά βρωμιά έφυγε, αλλά δεν ήταν και για να το γλείψεις το πάτωμα. Οπότε πέρασα στη 2η φάση των εχθροπραξιών ... όχι δε θα με νικήσεις βρωμοβεράντα! Δίχως να διαλύσω αυτή τη φορά το «υγρό πυρ» στη σφουγγαρίστρα, το έριξα κατευθείαν πάνω στα σημεία με επίμονη βρωμιά .. Μόλις το ροζ υγρό άγγιξε το μωσαϊκό, άρχισε να ασπρίζει και να αφρίζει ... «Παναγία μου, θα ανοίξει καμιά τρύπα και θα βρεθώ στον από κάτω όροφο» σκέφτηκα. Αρπάζω τη σκούπα και αρχίζω να το απλώνω και να τρίβω.. Και ναι επήλθε μια νίκη. Και η μέτρια βρωμιά εξαφανίστηκε. Βέβαια, μαζί με τη βρωμιά εξαφανίστηκε και η γυαλάδα του μωσαϊκού και τώρα έχω ένα ξεθωριασμένο μωσαϊκό .. αλλά όλα κι όλα .. είναι πεντακάθαρο ... Οι σκουριές βέβαια επιμένουν, αλλά που θα μου πάει κάτι θα σκεφτώ.

Εκεί κάπου υποκλίθηκα στον κόσμο που είχε μαζευτεί στα γύρω μπαλκόνια να με θαυμάσει και έβγαλα και το «εξοπλισμό» μου, ο οποίος από θωράκιση αποδείχθηκε άχρηστος, μιας και στα γάντια, αλλά και στις σακούλες-παγοπέδιλα είχε εισχωρήσει απίστευτη ποσότητα νερού. (Μόνο ψάρια που δεν έβγαλα από τις σακούλες και τα παπούτσια μου.) Κάπως έτσι τελείωσε η παράσταση «Ο Ρόμποκοπ με τη σφουγγαρίστρα και το υγρό πυρ».

Συμπέρασμα: Αυτά τα υγρά καθαρίζουν αρκετά καλά, αλλά παράλληλα διαβρώνουν τα μάρμαρα και τα μωσαϊκά. Οπότε είναι ιδανικά για να καθαρίσετε .. ΞΕΝΑ σπίτια και όχι τα δικά σας! Χα χα!

Τρίτη 20 Μαρτίου 2007

Presentation - mamouth!

Πριν από 10 λεπτά βγήκα από ένα meeting-presentation εδώ στη δουλειά και .. κυριολεκτικά μπάφιασα!!!

Σήμερα το πρωί, ήρθα στη δουλειά και ανέμενα μια συνηθισμένη ημέρα στο γραφείο. Αλλά κατά τις 8:30 ο τομεάρχης μας ανακοινώνει πως κάποιοι πρέπει να παρεβρεθούν στην παρουσία της ABB, στις 9:00 π.μ. για το πρωτόκολλο IEC-61850, μπλα, μπλα...
Voluntiarly, με τη Μ. αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε .. άλλωσε, ήταν μια καλή ευκαιρία να γνωρίσουμε νέα άτομα :-) και δεν εννοώ τα άλλα άτομα-συναδέρφους της _ _ _.Α.Ε. από τους άλλους τομείς (τους οποίους παρεπιπτόντως τους έχουμε τσεκάρει όλους), αλλά τους εξ ABB ερχόμενους.
Κατά τις 9:00 π.μ., με τα ντοσιέ και τους στιλούς ανα χείρας, μπήκαμε στην αίθουσα συσκέψεων, με τους προτζέκτορες, τα laptops, τον απαραίτητο μπουφέ στη γωνία, χαιρετήσαμε τους συναδέρφους μας και αναμένουμε τους ABBέδες.
Κατά τις 9:15 π.μ. (όχι δεν ήταν Άγγλοι), ήταν έκ Switzerland, ένας Γαλλο-ελβετός και ένας εβραίος! Μάλιστα, μόλις συνειδητοποιήσαμε ότι οι τύποι δεν ήταν από την ABB Hellas, αλλά κατευθείαν από το εξωτερικό .. άρα η παρουσίαση θα ήταν στα αγγλικά!! "Όρε μάνα" ... και αγγλικά όχι "hello, how are you, my name is Seaina, welcome to Greece, tzatziki, mousakas, Acropolis, malakas", αλλά αγγλικά γεμάτα τεχνικούς όρους ....
Αλλά κάτσε ρε συ, ολόκληρο Proficiency έχουμε, κάτι θα καταλάβουμε, δεν μπορεί ...
Κοιταχτήκαμε με τη Μ. και προβλέψαμε το Βατερλό μας!! Αμ δε, δεν ήταν αυτό το Βατερλό για μένα τουλάχιστον ... εκεί που έχω βάλει από την καφετιέρα μια μεγάλη κούπα αχνιστό γαλλικό καφέ, με γαλατάκι, έχω προσθέσει ένα ανακατευτήρι μέσα και κατευθύνομαι προς τη θέση μου στο τραπέζι, εκ αριστερά προερχόμενος και με τη όπισθεν (ακόμα δεν κατάλαβα γιατί) πέφτει πάνω μου ένας Τομεάρχης.
"Ααααα ..." εγώ, με ένα καυτό καφέ χυμένο λίγο στο χέρι μου, λίγο στη φούστα μου, λίγο στην καινούρια μου μπότα (γκρρρ .. γκρρρ ..) και πολύ στο πάτωμα, κατάφερα και έκανα την θορυβώδη παρουσία μου πάλι αισθητή! Και τι να πεις, να βρίσεις κοτζάμ τομεάρχη; Δε λέει .. και μπροστά στους ABBέδες; Θα χαλάσει το image της _ _ _Α.Ε.
Αρκέστηκα στο χαμογελάσω, με εμφανή την ανησυχία μου μη γίνει πλισές το χέρι μου από τον καυτό καφέ. Πήγα στο μπάνιο και ξέπλυνα όπως όπως τον καφέ από φούστα - μπότες και καθαρή πια επέστρεψα στην αίθουσα συσκέψεων!
Τώρα μπήκαμε στο χορό θα χορέψουμε!! Άλλωστε πόσο μπορεί να διαρκέσει μισή-μια ώρα ...
Αμ δε, η παρουσίαση διήρκησε 4 και πλέον (!) ώρες .....
Ξεκινήσαμε με τις συστάσεις: Ι'm τάδε senior technical manager και ο άλλος ......... area sales manager και οι δύο of Protection and substation automation ... ως εδώ καλά ...
Συστήθηκαν όλοι γύρω γύρω από το τραπέζι και έφτασε η σειρά μου ... (ευτυχώς είχα κάνει και μια πρόβα από μέσα μου και έδειξαν ότι κατάλαβαν). "My name is Seaina τάδε, ("the coffee girl, the tomeraxis lekiased me, remember?") and I work at the section of the technical specifications and technical descriptions of the equipment of the company."
"Ok" ...
Τι Ok? Μόνο αυτό .. τόση ώρα πρόβα έκανα και απλά Ok ...
Anyway .... ξεκίνησαν την παρουσίαση οι 2 κοστουμαρισμένοι ABBέδες και όλα ανέλπιστα καλά ..
Την περισσότερη την πήρε πάνω του ο technical manager, ο οποίος ως γαλλο-ελβετός μιλούσε σαν τον επιθεωρητή Κλουζώ "I need a γοοm...", αν θυμάστε.
Μέχρι να καταλάβω ότι το "ντέιτα"= data και το "εκιπμεντ" = equipment, πέρασε κάποια ώρα. Ευτυχώς ήταν γραμμένα και στα slides οπότε έπιασα το κόλπο .. δε συζητώ για τις λέξεις με "ρ" "γεντ" = red και πάει λέγοντας.
Αλλά για να μην τον αδικώ τον χριστιανό (καθολικό, διαμαρτυρόμενο ...) έκανε φιλότιμη προσπάθεια να γίνει κατανοητός, μιλούσε με ανοιχτό το στόμα και με τη γλώσσα του σώματος πολύ! Από αυτόν το 90% της παρουσίασης το κατάλαβα!
Όταν πήρε το λόγο ο εβραίος, ο sales manager χάσαμε τη μπάλα, καθώς αν και μητρική του γλώσσα (εκεί ήταν το πρόβλημα) μιλούσε πιο γρήγορα, με κλειστό το στόμα, έσερνε το "σ" (ακόμα σουσουρίζει το κεφάλι μου) και γενικά δεν ήταν τόσο παιχνιδιάρης όσο ο άλλος.
Οπότε αρκεστήκαμε στο να κουνάμε καταφατικά τα κεφάλια μας, με έναν αέρα ότι καταλάβαμε, γελούσαμε όταν γελούσε, γνέφαμε συγκαταβατικά όταν εξηγούσε κάτι δυσοίωνο και γενικά είχε πολύ γέλιο. Σε κάποια φάση που ανέπτυσσε τα topics ενός συνεδρίου στο Ελσίνκι, σκύβει στο αυτί μου η Μ. και μου λέει : "Yassou Maria" fortsa Σαρμπέλ!!
Πώς και δεν είχα μόλις πιει λίγο καφέ, γιατί είναι σίγουρο πως θα έβγαινε από τη μύτη μου και θα τα έκανα πάλι σ***ά. Το επόμενο πεντάλεπτο, λοιπόν προσπαθώ να συγκρατήσω τα γέλια μου, βάζω το στυλό στο στόμα (σε μια καθόλα non-sexy στάση), γυρνάω από την άλλη, αλλάζω σταυροπόδι (σε μια καθόλα non-basic instict στάση), ρίχνω το μαλλί μπροστά, έχω αναψοκοκκινίσει, γελώ με την καρδιά μου δυνατά όταν (δόξα να έχει ο Ύψιστος..) έλεγαν κάτι αστείο και γελούσαν όλοι, κ.α. πολλά προσπαθώντας να καλύψω τα γέλια μου, σημειώνω (μουτζουρώνω) στο ντοσιέ με σοφιστικέ-χαρωπό ύφος .... τα ίδια βέβαια και η Μ. Δεν ξέρω κατά πόσο γίναμε αντιληπτές, αλλά σίγουρα οι ABBέδες μάλλον απεκόμισαν πολύ καλή εικόνα για μας και μάλλον θεώρησαν ότι η παρουσίαση του "προϊόντος" πάει καλά και θα μας το πουλήσουν!!
Τι να πω .. εμένα δε, ο εβραίος, πρέπει να με συμπάθησε επειδή αφενός με κοιτούσε συχνά-πυκνά κατά την παρουσίασή του (και τη σιωπή του), όταν τύχαμε και οι 2 στο μπουφέ προσφέρθηκε να με σερβίρει καφέ, όταν μας άπλωσαν καμιά 10αριά στοίβες με φυλλάδιά τους προθυμοποιήθηκε να μου τα μαζέψει και να μου τα δώσει, μου έδωσε στο τέλος την κάρτα του προσωπικά και με χαιρέτησε με χειραψία "nice to meeti you και see you" ..... (αααααααα μόλις τώρα πέρασε έξω από το γραφείο μου και μου γέλασε και με χαιρέτησε "hi") ααα δεν πάμε καλά, με τσιγκούνηδες εγώ δεν μπλέκω ... εβραίος παιδί μου!!
Λες να επωφεληθώ και να κάνω κανα ταξίδι στο switserland?!
Anyway, κάποια στιγμή εδέησαν να ολοκληρώσουν την παρουσίαση και .. "don't hesitate to ask anything at all, there are no stupid question, for the answer I can not guarantee.." Χα χα αστειάκια ... εεε λέω εγώ δεν έχουμε τίποτα, μια χαρά όλα, άντε να φύγουμε ...
Αμ δε, ήταν μία ξανθόψειρα, η οποία "excuse me το ένα" και "excuse me το άλλο" ... Ok το καταλάβαμε, έχεις δουλέψει στην Αγγλία και το μιλάς φαρσί το εγγλέζικο .. που μεταξύ μας, εγώ καλύτερες ερωτήσεις θα έκανα....
Εεε κάπου μεταξύ "θα την πνίξω την ξανθόψειρα" και " θα την καρυδώσω" στο αυτί της Μ. μας χαιρέτησαν και φύγαμε ...
Ουφ ουφ, ακόμα το κεφάλι μου καζάνι είναι ... αλλά είπα να σας περιγράψω τη σημερινή μου εμπειρία!
Το συμπέρασμα για την ABB και τη σημερινή παρουσίαση;
Πάλι τζίφος οι σημερινές γνωριμίες, τίποτα αξιόλογο δεν εργάζεται για την ABB βρε παιδί μου;!
Μέχρι το επόμενο meeting .. φιλιά!!

Παρασκευή 16 Μαρτίου 2007

Το χρονικό μιας συνέντευξης

Στα γενικότερα πλαίσια κωλοφαρδίας που με περικλείουν τον τελευταίο καιρό, τον τελευταίο μήνα μου προέκυψαν και 2 καλές πιθανότητες για καλύτερη δουλειά! Στη μία είμαι ήδη σε αναμονή για απάντηση ενώ στην άλλη βρέθηκα σήμερα στο στάδιο της συνέντευξης.
Πριν περιγράψω την εμπειρία μου αυτή θα σας πω, πως στη ζωή μου στάθηκα τυχερή (όχι ότι δεν το προσπάθησα κι εγώ) μιας και ως σήμερα δεν γνώρισα ανεργία. Είχα βρει την τωρινή μου δουλειά πριν ακόμα πάρω το πτυχίο μου, όταν τα φοιτητικά μου καλοκαίρια δούλεψα ως πρακτικά ασκούμενη σε αυτή τη θέση. Έτσι 3 χρόνια τώρα που δουλεύω, δεν είχα περάσει από καμία συνέντευξη για δουλειά. Πέρυσι όμως έκανα τα χαρτιά μου για μια θέση ΕΕΠ (Ειδικού Επιστημονικού Προσωπικού =
1) Πτυχίο Πανεπιστημονικής Εκπαίδευσης + Μεταπτυχιακό με προϋπηρεσία ή
2) Πτυχίο Πανεπιστημονικής Εκπαίδευσης + Διδακτορικό με προϋπηρεσία).
Μιας λοιπόν και οι σπουδές μου και το μεταπτυχιακό μου, αλλά και η 3χρονη πλέον εμπειρία μου ήταν σχετική με τις προκηρυσόμενες θέσεις, λέω και δεν κάνω; Έτσι την προηγούμενη εβδομάδα με κάλεσαν για συνέντευξη. Σήμερα λοιπόν, ήταν η μέρα της 1ης μου συνέντευξης .. ever!
Το άγχος περιττό να το αναφέρω και να το περιγράψω..
Ας ξεκινήσουμε από τη χθεσινή ημέρα όμως .. όλο το απόγευμα το έβγαλα μπροστά στην ντουλάπα και τον καθρέφτη αναζητώντας το κατάλληλο ένδυμα για τη συνέντευξη .. το ένα πολύ επίσημο, το άλλο πολύ πρόχειρο, το ένα με παχαίνει, το άλλο έχει έντονα χρώματα ... κάποια στιγμή κατέληξα σε μια κομψή φούστα, σε ένα μαύρο μπλουζάκι με ένα αξιοπρόσεχτο, θυληκό αλλά όχι προκλητικό ντεκολτέ και για φινάλε τις ψηλοτάκουνες μπότες μου.
Ξημέρωσε λοιπόν, η μέρα της συνέντευξης. Ετοιμάστηκα βάφτηκα διακριτικά, αλλά τονίζοντας τα θετικά μου σημεία και έφυγα. Έφτασα 1 τέταρτο νωρίτερα, στην Πανεπιστημίου τόσο. Μπήκα στο ασανσέρ και πάτησα το κουμπί του 7ου ορόφου. Άνοιξα την πόρτα βρέθηκα μεμιάς σε ένα προθάλαμο, μοκεταρισμένο σαν αίθουσα αναμονής ιατρείου. Πάνω δε στους δερμάτινους καναπέδες απιθωμένοι βρίσκονταν περί τους 4 .. γιάπηδες, ο ένας καρμπόν με τον άλλο. Ήταν προφανώς συνυποψήφιοί μου για τις θέσεις .. 4 τύποι γύρω στα 35 με 40, με εμφανή τα σημάδια έναρξης της φαλάκρας, με πανομοιότυπα ριγωτά κοστούμια, κλασσικές, καθόλου ευφάνταστες γραβάτες, ακριβά παπούτσια, μανικετόκουμπα που έβγαζαν μάτι και κάλτσες το λιγότερο από τον Y.S.L. Ο καθένας τους δε κουβαλούσε από έναν πανάκριβο δερμάτινο χαρτοφύλακα Bartucci και μερικοί και laptops.
"Πού πας μωρέ ξυπόλητη στα αγκάθια και ξεβράκωτη στα αγγούρια;" σκέφτηκα εγώ...
Αποθαρρημένη πλησίασα ένα γραφείο με μια κοπέλα και διστακτικά την ενημέρωσα ότι έχω ραντεβού για συνέντευξη. Αυτή μου είπε να περιμένω μαζί με τους άλλους. Τώρα μάλιστα .. την ώρα αναμονής με τους γιάπηδες παρατήρησα όλα τα παραπάνω ενδυματολογικά τους χαρακτηριστικά. Επίσης εκεί που καθόμουνα, συνειδητοποίησα ότι φοράω ακόμα το σκουλαρίκι στη μύτη μου .. χμ είχα αποφασίσει από πριν, ότι προκειμένου το μέλλον μου να κριθεί από κάποιου συντηρητικού και στενόμυαλου τις αντιλήψεις, να το βγάλω. Οπότε με διακριτικές κινήσεις, όλο τακτ και χαλαρότητα αφαίρεσα όπως όπως το σκουλαρίκι μου και το έχωσα στην τσέπη μου. Στο μεταξύ οι γιάπηδες πολλαπλασσιαζόντουσαν με τρελούς ρυθμούς, βγαίνοντας από το ασανσέρ, λες και υπήρχε καμιά μηχανή που του παρήγαγε εκεί μέσα. Επίσης, όση ώρα καθόμουν και τους παρατηρούσα, άρχισαν ένας ένας (λες και έκαναν κανέναν άτυπο διαγωνισμό), να ανοίγουν με επιδεικτικό τρόπο τους χαρτοφύλακες και να βγάζουν από μέσα .. papers, διπλωματικές εργασίες, μεταπτυχιακές εργασίες, άλλες από ελληνικά και άλλες από ξένα πανεπιστήμια και να διαβάζουν προσπαθώντας να μην αποκλύπτουν το εξώφυλλο στο οποίο υπήρχε αναγραμμένο το όνομά τους ...
"Όρε κατακαημένη Ρούμελη" ξανασκέφτηκα .. με τι ψωνάρες έχω μπλέξει ..
"Ρε να μη μου βρίσκεται ένα Cosmopolitan ή καμιά Μανίνα στην καλύτερη, να βγάλω να διαβάσω κι εγώ, να τους τσακίσω τα νεύρα ..."..
Στο μεταξύ από την αίθουσα των συνεντεύξεων ακούγονταν συχνά πυκνά, δυνατές φωνές και συνομιλίες. Σε συνδυασμό δε με τα αναψοκοκκινισμένα και καταϊδρωμένα πρόσωπα που έβγαιναν από εκεί το ηθικό μου είχε πιάσει πάτο ..
Κάποια στιγμή άνοιξε η "πύλη" (της κολάσεως) και ακούστηκε και το μοναδικό γυναικείο όνομα ως τότε, το δικό μου. Ανασκουμπώθηκα, τίναξα μαλλί, ρούφηξα κοιλιά, φόρεσα το ωραιότερο χαμόγελο και έτοιμη για όλα, μπήκα στην αίθουσα. Η πόρτα έκλεισε από πίσω μου και η γραμματέας με οδήγησε στο βάθος της αίθουσας, όπου δέσποζε ένα τεράστιο γραφείο συνεδριάσεων, στην κορυφή του οποίου υπήρχαν ο Πρόεδρος, ο αντιπρόεδρος και ένας τρίτος. Όλοι κουστουμαρισμένοι και σοβαροί. Αυτό βέβαια πριν γνωρίσουν εμένα. Από τη νευρικότητα και το άγχος είχε κατσικωθεί ένα χαζο-χαμόγελο στο πρόσωπό μου, όμοιο με αυτό του Joker στο Batman, αν θυμάστε. Οπότε και αυτοί αμέσως γλύκαναν. Βέβαια μπορεί να γλύκαναν επειδή έβλεπαν και μια γυναίκα επιτέλους .. δεν ξέρω .. μέσα στην όαση της αντροκρατούμενης κουστουμαρίας .. τι να πω.
Κάθισα απέναντί τους και ο Πρόεδρος άρχισε να μου συστήνεται και να συστήνει και τα υπόλοιπα μέλη της επιτροπής. Έβγαλαν μπροστά τους αντίγραφα από το βιογραφικό μου, που είχα αποστείλει και διάβαζαν. Τους λέω ότι έχω φέρει μαζί μου πιο πρόσφατο και ενημερωμένο βιογραφικό από το προηγούμενο, οπότε και ο νεότερος (ο τρίτος) μου λέει να τους πω με λίγα λόγια τα επιπρόσθετα. Τους ενημερώνω κυρίως λοιπόν για την εργασία μου τα τελευταία 3 χρόνια .. (το χαμόγελο χαμόγελο) ..
Σε κάποια φάση ο αντιπρόεδρος (ο οποίος από εδώ και πέρα θα ονομάζεται πορνόγερος ή αλλιώς seaina's scanner, μιας και δεν έβγαλε λεπτό τα μάτια του από πάνω μου .. μπότες - φούστα - μπλούζα - πρόσωπο - μπλούζα - φούστα - μπότες και ξανά μανά τα ίδια) με ρωτάει, όλο γέλιο και σκέρτσο .. Θου Κύριε ..
- "Εεε βλέπω έχετε δουλέψει και στη Μύκονο σε ένα camping .."
- "Εε κοιτάτε αυτό ήταν στο 2ο φοιτητικό μου καλοκαίρι, μια 2μηνη εργασία για ένα χαρτζιλίκι .. δεν έχει σχέση με τις σπουδές μου" μα καλά από όλο το βιογραφικό στα "ψιλά" γράμματα πήγε και έπεσε το μάτι του;
- "Όχι, όχι δεν το λέω αρνητικά, ίσα ίσα, θεωρώ πολύ καλό το γεγονός ότι αρπάξατε τη ζωή από πολύ μικρή, θέλατε να δουλέψετε αντί να κάνετε διακοπές και δείχνετε άνθρωπος φιλότιμος κι εργατικός"
- "Ααα" .. πάλι καλά λέω..
- "Και σας φάνηκε χρήσιμη εμπειρία;"
- "Σαφώς, κάθε εργασία είναι χρήσιμη εμπειρία και αποκόμισα πολλά" (Σκοπίμως απέκρυψα τις εμπειρίες μου τότες ..)
- "Μπράβο, μπράβο" .... ούστ από εδώ ...
- "Ααα η Μύκονος, το αγαπημένο μου μέρος" λέει ο "τρίτος" και νεότερος. (και μου θύμισε μα το Θεό τη Σοφία Φιλιππίδου στους Δύο Ξένους, στο επεισόδειο που κάνει την εκπομπή της Αγγελικής Νικολούλη) οπότε το χαμόγελο χαμόγελο ..
- "Και από πού είστε δεσποινίς Seaινα;" ο πορνόγερος
- "Από τη μεριά του μπαμπά, από την Κρήτη, ενώ από της μαμάς από τη Μακεδονία"
- "Από πού από την Κρήτη;" ο τρίτος
- "Από Ρέθυμνο, από επαρχεία Αμαρίου"
- "Από ποιο χωριό;" του είπα και αποδειχτήκαμε κοντοχωριανοί!
- "Εγώ που λέτε μια χρονιά στο χωριό Πλατάνια, σε ένα πανηγύρι, είχα φάει ένα εξαιρετικό πιλάφι που κάνουν .." λέει ο πορνόγερος, ο οποίος βρισκόταν μέσα στο κλίμα της συνέντευξης.
- "Το γαμοπίλαφο" λέω εγώ
- "Το ποιο;;;" εμφανώς παραξενεμένος ο Πρόεδρος (ο οποίος ξύπνησε ..)
- "Το πιλάφι που κάνουν στους γάμους" διευκρινίζει ο πορνόγερος "και έφαγα ίσαμε 5 πιάτα" .. ο Χριστός & η Παναγία λέω ...
- "Τίγκα στη χοληστερίνη είναι αυτό!" του λέω εγώ
- "Χα χα ναι ήπια όμως και κάτι ρακές και ήρθα στα ίσα μου μετά!" .. δυστυχία για μένα ..
- "Πού να έτρωγες και σφακιανές πίτες μετά!" λέει ο τρίτος, ο σύντεκνος πλέον
Στο μεταξύ γυρνάω να δω τη γραμματέα που κρατούσε τα πρακτικά η οποία μου χαμογέλασε και με ένα νεύμα μου έδωσε να καταλάβω ότι τα πράγματα βαίνουν καλώς.
- "Βλέπω έχετε κάνει και το μεταπτυχιακό "Παραγωγή και Διαχείριση Ενέργειας" εε; Το μάθημα "Καύσιμα και Καύση" το είχατε πάρει;" ο σύντεκνος
- "Ναι ναι" επιβεβαιώνω χαμογελώντας..
- "Δε σας θυμάμαι"
- "Σας θυμάμαι εγώ" του λέω χαμογελώντας
Ναι ο τρίτος, ο νεότερος, ο σύντεκνος ήταν και ένας καθηγητής μου στο Πολυτεχνείο, στο μεταπτυχιακό μου!
- "Και βλέπω πήρατε το πτυχίο σας με 8,0, με τι σειρά κατάταξης αποφοιτήσατε;" ρωτάει ο καθηγητής
- "Τι να σας πω, δεν το έψαξα ποτέ μιας και δεν ήμουνα στην κλίματα του "Άριστα" αλλά του "Λίαν καλώς" εγώ, αλλά με προβλημάτισε η ερώτηση μιας και ποτέ δεν έμαθα αυτή την πληροφορία .. αλλά τώρα μπήκε το ζιζάνιο και θα μάθω ..
- "Και κάνατε τα χαρτιά σας για την προκήρυξη _ _ _;" ο ίδιος
- "Σαφώς"
- "Και στο ευτυχές, για σας, σενάριο που σας παίρνουμε και εμείς και _ _ _, τι θα προτιμήσετε;"
- "Κοιτάτε εκεί δουλεύω με συμβάσεις 3 χρόνια και γνωρίζω το αντικείμενο της εργασίας, τα θετικά και τα αρνητικά. Εδώ δεν γνωρίζω, μόνο φαντάζομαι. Αλλά επειδή αφενός η θέση είναι για ΕΕΠ και αφετέρου επειδή από ό,τι φαντάζομαι το αντικείμενο δείχνει ενδιαφέρον, γι' αυτό άλλωστε έκανα και αίτηση, νομίζω ότι εδώ θα παραμείνω. Αλλά δεν μπορώ να σας υποσχεθώ κάτι δίχως να γνωρίζω .."
- "Είδατε οι Κρητικές; Ντόμπρες και ειλικρινείς!!" ποιος άλλος; .... ού να μου χαθείς πορνόγερε ..
- "Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να υποσχεθώ κάτι παραπάνω" εγώ
- "Όχι, όχι είναι εκτιμηταίο" λέει ο καθηγητής
- "Και πόσα παίρνετε - - -;" ο πορνόγερος
- "Τόσα.." το χαμόγελο χαμόγελο
- "εμείς τόσα δίνουμε για τους απόφοιτους ΤΕΙ" γυρνάει και λέει στον Πρόεδρο .. τον οποίο μεταξύ μας τον είχα ξεχάσει ..
ουάου !!! σκέφτηκα φαντάσου πόσα στους ΕΕΠ...
- "Και είστε και πρόσχαρος και χαμογελαστός άνθρωπος .. καλό αυτό!" ο πορνόγερος .. δε θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα ....
- "ΕΕ ναι το έχω αυτό" χαχαχαχα εγώ!
- "Μάλιστα, εμείς δεν έχουμε να σας ρωτήσουμε κάτι άλλο, δεν ξέρω αν εσείς θέλετε να ρωτήσετε κάτι" ο πρόεδρος, καλέ να' τος αυτός ..
- "Ναι θα ήθελα να ρωτήσω ποιο το ακριβές αντικείμενο εργασίας"
- "Μπουρ μπουρ μπουρ" αυτός
- "Μάλιστα"
Ε μετά ρώτησα κάτι για το ωράριο και για το χώρο εργασίας, αλλά ντράπηκα να ρωτήσω για το μισθό .. είχα όμως πάρει όμως μια γεύση και μάλιστα καλή ;-)
- "Και πότε περίπου θα με ειδοποιήσετε για τα αποτελέσματα;" ρωτάω τελικά εγώ..
- "Το Μάιο περίπου, θα σας τηλεφωνήσουμε αλλά θα αναρτηθούν τα αποτελέσματα και στο site.
- "Εντάξει ευχαριστώ πολύ, χάρηκα γεια σας!"
- "Στο καλό!" ο Πρόεδρος
Σηκώθηκα και έφυγα. Άνοιξα την "πύλη" και αντίκρυσα άλλους 3-4 νέους γιάπηδες να με κοιτάνε λίγο απορημένοι, λίγο κουμπωμένοι .. δεν ξέρω ... λέτε να ακουγόντουσαν τα γέλια μας από μέσα;
Είμαι σίγουρη ότι όλοι θα με μίσησαν και θα απέδωσαν το θετικό κλίμα της συνέντευξής μου στο γεγονός ότι είμαι γυναίκα και ότι χρησιμοποίησα τερτίπια για να "γλείψω" την επιτροπή!
Αλλά ποσώς με απασχολεί τι μπορεί να φαντάζονται οι άλλοι, όταν εγώ είμαι εντάξει με τον εαυτό μου .. το μόνο όπλο μου απέναντι στην επιτροπή ήταν το χαμόγελο και η θετική μου αύρα!!
Ευχαριστημένη για το κλίμα, ανακουφισμένη που τελείωσε αυτή η εμπειρία, ικανοποιημένη από τον εαυτό μου, βγήκα στον ήλιο έξω και χάθηκα μες στο πλήθος γεμάτη αυτοπεποίθηση .. και με το σκουλαρίκι ξανά στη μύτη!

Αναμένω λοιπόν τα αποτελέσματα το Μάιο!
Είναι πολύ καλή περίπτωση και μακάρι να πάρω 1 από τις θέσεις!!
Αλλά στο ευτυχές σενάριο που προσληφθώ, όταν βλέπω τον αντιπρόεδρο-πορνόγερο-seaina's scanner θα πηγαίνω τοίχο-τοίχο!!!! Χα χα χα!!

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2007

7 δικά μου όσκαρ!!

Για ακόμα μία φορά καλούμαι να συνεχίσω ένα chain post προερχόμενο από τον αγαπημένο μου Γκρινιάρη.
Αυτή τη φορά θα σας παραθέσω τις 7 αγαπημένες μου ταινίες, αν και δυσκολεύομαι απίστευτα..νομίζω ότι είναι δύσκολο να τις περιορίσω σε 7, αφού ανάλογα το είδος ταινιών μπορώ να βρώ περισσότερες.
Anyway θα προσπαθήσω:

1. Ο Άρχοντας των Δακτυλιδιών
(The Lord of the Rings) (και οι 3)
(all-time classic πλεόν)







2. Braveheart
(Αχχχ...)












3. Forest Gump
(άξιζε το όσκαρ!!)












4. Άρωμα Γυναίκας
("Scent of a Woman")
(Al Pacino, μέγας ηθοποιός _ εξαιρετικό tango!!)











5. Ο κύκλος των χαμένων ποιητών
("Dead Poets Society")
(Αυτό θα πει εκπαιδευτικός!)











6. Οι Γέφυρες του Μάντισον
("Bridges of Madison County")
(Η Meryl dεν έκανε το μεγάλο βήμα τελικά ...)











7. Amelie
(Μια πολύ γλυκιά ταινία .. όσο γλυκιά και η πρωταγωνίστρια)











Πρέπει να αναφέρω ότι έχω ξοδέψει απίστευτες ποσότητες χαρτομάντηλων σε όλες τις παραπάνω ταινίες ... αχχ!
Τώρα θα κάνω μια ζαβολιά .. δεν μπορώ να μην αναφέρω ταινίες όπως το "Stand by me","After Sunset","Chocolat","The Name of the Rose", "Τίγρης και δράκος", "Ιπτάμενα Στιλέτα" ... σταματάω Ok.. αλλά sorry δεν μπορώ!!
Σε συνέχεια λοιπόν της αλυσίδας παραπέμπω τους:

Φιλάκια και sorry για το .. χώσιμο!!

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2007

Δεν υπάρχουν άσχημες γυναίκες ..


Η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε στη διάρκεια ενός διαγωνισμού στην Αμερική (πού αλλού θα πω εγώ) τον περασμένο Ιούνιο. Στο διαγωνισμό αυτό επιλέχτηκαν 9 "άσχημες" γυναίκες οι οποίες υποβλήθηκαν σε οποιαδήποτε αναγκαία επέμβαση, θεραπεία, διορθωτική διαδικασία για μια συγκεκριμμένη περίοδο.
Κοιτάξτε τα αποτελέσματα .. σοκαριστικά πραγματικά!!
Αχχ δεν υπάρχουν λοιπόν άσχημες γυναίκες, αλλά φτωχιές γυναίκες!! Ένα τζόκερ θα μας σώσει ... σε όλους τους τομείς!

Πέρα πάντως από την πλάκα, δεν θα ισχυριστώ ότι η φύση "εν σοφία εποίησε" και πως ό,τι φυσικό/αυθεντικό είναι και όμορφο.
Μη δουλευόμαστε, τα πλάσματα τα "τέλεια" πάνω στον πλανήτη είναι ελάχιστα .. όλοι μας έχουμε σωματικές ατέλειες, μικρές, μεγάλες, ασήμαντες, σοβαρές, που μας αφήνουν αδιάφορους, που μας δημιουργούν συμπλέγματα ..
Αν λοιπόν κάποιος θέλει και μπορεί να κάνει κάτι καλό για τον εαυτό του και την εμφάνισή του --> και κατ' επέκταση και για την ψυχολογική του ισορροπία κατ' εμέ πρέπει να το κάνει! Δηλαδή δεν μπορεί κάποιος με πεταχτά αυτιά φερ' ειπείν, που δυστυχεί εξαιτίας αυτής της δυσμορφίας, να πούμε, "ααα έτσι τον έπλασε η φύση, έτσι είναι όμορφος! Η φύση ξέρει καλύτερα". Εε μην τρελαθούμε τελείως .. προφανώς η φύση την ώρα που αναπτυσσόταν αυτός, χάζευε! Πρέπει εφόρου ζωής λοιπόν να ζει ο άνθρωπος αυτός με αυτό;

Και το συγκεκριμμένο παράδειγμα προέρχεται από το χρονοντούλαπο της ζωής μου .. μια φίλη και συγγενής μου είχε αυτό το πρόβλημα. Από κοριτσάκι τη θυμόμουν με μακριά και φουντωτά μαλλιά τα οποία πάντα έριχνε μπροστά στο πρόσωπο, ώστε να καλύπτονται τα αυτιά της. Κοκκαλάκι και στέκα δεν υπήρχαν στο λεξιλόγιό της. Έβλεπες συνεχώς το άγχος της μη φύγουν τα μαλλιά από τη θέση τους και φανούν τα αυτιά της. Όταν έκλεισε τα 18, έκανε πλαστική επέμβαση και τα αυτάκια της τώρα είναι εξαιρετικά. Εεε ακόμα θυμάμαι το χαμόγελο ευτυχίας στα χείλη της, όταν για πρώτη φορά στη ζωή της μάζεψε τα μαλλιά της .. ένα απλό πράγμα για τις περισσότερες κοπέλες, για αυτή ήταν όνειρο ζωής!! Ανατριχιάζω τώρα που σας το γράφω ..

Σαφώς δεν υποστηρίζω την ακραία άποψη να γίνουμε αγνώριστοι μετά από μία τέτοια διαδικασία .. συνεχίζω να πιστεύω στη μοναδικότητα του καθενός με τα χαρακτηριστικά του. Απλά αν αυτά μπορούν να διορθωθούν, να τονιστούν, να αναδειχθούν, τότε τι καλύτερο;;;

Επομένως ως άλλος Σπύρος Σούλης στο "Άλλαξέ το" θα πω .. :

"Ό,τι δε σας αρέσει .. ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΟ"

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2007

Τι χρώμα εγκέφαλο .. φοράς;

Κάπου βρήκα αυτό το τεστ και πιστή στην προσωπικοτητ-ανασφάλειά μου, αποφάσισα να το συμπληρώσω μπας και διαβάσω κάτι θετικό ...
Και ιδού τα αποτελέσματα:

Your Brain is Orange

Of all the brain types, yours is the quickest.
You are usually thinking a mile a minute, and you could be thinking about anything at all.
Your thoughts are often scattered and random - but they're also a lot of fun!

You tend to spend a lot of time thinking about esoteric subjects, the meaning of life, and pop culture.

Κάντε το και σεις αν θέλετε:

What Color Is Your Brain?

Αααα δε θα ανεχτώ κανένα σχόλιο αμφισβήτησης των έγκυρων αποτελεσμάτων του εξαιρετικού και πάνω από όλα αξιόπιστου και σε χρόνια μελετών εξαίρετων επιστημόνων βασισμένο τεστ!!

Χα χα .. καλή εβδομάδα!!

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2007

Η πέτρα, η λέξη, η ευκαιρία, ο χρόνος

"Μια νεαρή κυρία περίμενε την πτήση της στην αίθουσα αναμονής ενός μεγάλου αερολιμένα. Επειδή έπρεπε να περιμένει πολλές ώρες, αποφάσισε να αγοράσει ένα βιβλίο για να περάσει η ώρα. Αγόρασε επίσης κι ένα πακέτο μπισκότα.Κάθισε σε μια πολυθρόνα, στην αίθουσα VIP του αερολιμένα, για να διαβάσει με ησυχία.
Δίπλα από την πολυθρόνα βάζει τα μπισκότα της, ενώ ένας άνδρας που κάθισε στο διπλανό κάθισμα, άνοιξε το περιοδικό του και άρχισε να διαβάζει. Όταν πήρε το πρώτο μπισκότο, ο άνδρας πήρε κι αυτός άλλο ένα.
Αισθάνθηκε ενοχλημένη αλλά δεν είπε τίποτα. Σκέφτηκε:

"Τι νεύρα έχω! Εάν ήμουν σε κατάλληλη διάθεση θα τον χτυπούσα που τόλμησε!"

Για κάθε μπισκότο που έπαιρνε, ο άνδρας έπαιρνε κι αυτός άλλο ένα. Αυτό την εξαγρίωνε αλλά δεν θέλησε να κάνει σκηνή. Όταν έμεινε μόνο ένα μπισκότο, σκέφτηκε: «Ααα... Τι θα κάνει αυτός ο καταχραστής τώρα;"

Τότε, ο άνδρας, παίρνει το τελευταίο μπισκότο, το κόβει στη μέση, δίνοντας της το ένα μισό. Ααα! Αυτό ήταν πάρα πολύ. Ήταν πολύ πάρα πολύ θυμωμένη τώρα!Σε μια στιγμή, πήρε το βιβλίο της, τα πράγματά της και όρμησε στην αίθουσα επιβίβασης.

Όταν κάθισε στο κάθισμά της, μέσα στο αεροπλάνο, έψαξε την τσάντα της για να πάρει τα γυαλιά της, και, προς μεγάλη της έκπληξη, το πακέτο με τα μπισκότα της ήταν εκεί, άθικτο, κλειστό!

Αισθάνθηκε τόσο ντροπιασμένη!! Συνειδητοποίησε ότι έκανε λάθος... Είχε ξεχάσει ότι τα μπισκότα της δεν τα είχε βγάλει από την τσάντα της. Ο άνδρας είχε μοιραστεί τα μπισκότα του μ’ αυτήν, χωρίς κανένα συναίσθημα θυμού ή πίκρας.

... ενώ αυτή ήταν πολύ θυμωμένη, σκεπτόμενη ότι μοιραζόταν τα μπισκότα της μ’ αυτόν.
Και τώρα δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να εξηγήσει... ούτε να ζητήσει συγγνώμη."

Υπάρχουν 4 πράγματα που δεν μπορείς να ανακτήσεις:



Η πέτρα...

... αφού ριχθεί!







Η λέξη......

... αφού ειπωθεί!










Η ευκαιρία...

... αφού χαθεί!









Ο χρόνος...

... αφού περάσει!







Μου το έστειλαν και είπα να το μοιραστώ μαζί σας .. μη λέτε πράγματα που δεν εννοείτε και μην αφήνετε τις ευκαιρίες και το χρόνο να περνάνε ανεκμετάλλευτα!!