"United 93"

Προχθές μαζί με 2 φίλους πήγα σινεμά .. η 1η ταινία για τη φετινή χειμερινή σεζόν!

Είδαμε το «United 93». Το μόνο που ήξερα για τη συγκεκριμένη ταινία είναι πως αναφέρεται στα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, την τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης.
Τελικά παρόλο που το περιεχόμενό της είναι επηρεασμένο από την τρομοκρατική επίθεση, το κεντρικό κομμάτι της αναλώνεται στη μία από τις 4 πτήσεις που υπέστησαν αεροπειρατεία εκείνη την ημέρα και μάλιστα σε αυτή η οποία δεν βρήκε το στόχο της.
Η ταινία είναι αμερικάνικης προελεύσεως και επομένως όσοι γνωρίζετε τα αντι-αμερικανικά μου αισθήματα, θα περιμένετε να τη «θάψω».
Ωστόσο θα σας απογοητεύσω .. λιγουλάκι.
Ναι, ναι έχω και θετικά σχόλια να κάνω ... !!!!

Καταρχήν η ταινία τελικά δεν είναι μια εξιστόρηση όλων των γεγονότων εκείνης της ημέρας, απλά περιορίζεται στο ιστορικό της πτήσης United 93, στο χωροχρονικό πλαίσιο σαφώς της ευρύτερης κατάστασης. Ούσα προκατειλημμένη εναντίον της ταινίας, ανέμενα μια «αμερικ-λ-ανιά» στην οποία οι «καλοί», «πολιτισμένοι», «αθώοι», «καημένοι» αμερικανοί δέχονται επίθεση από τους «κακούς», «βάρβαρους», «απολίτιστους» μελαψούς μουσουλμάνους, τρέχουν πανικόβλητοι να σωθούν, τραυματίζονται, σκοτώνονται, κλαίνε, ωρύονται, οι περισσότεροι τα έχουν χαμένα και όλα αυτά επενδυμένα με το κατάλληλο μουσικό χαλί, τύπου πένθιμου εμβατηρίου. Όχι ότι δεν υπάρχουν τέτοια στοιχεία, αλλά τουλάχιστον δεν μονοπωλούν την ταινία.
Θα μπορούσε να θεωρηθεί κάλλιστα, όμως τύπου ντοκιμαντέρ, γύρω από τον πολύ επιτυχημένο τρόπο χειρισμού κατάστασης αεροπειρατείας στην Αμερική ....

Αρχίζω λοιπόν με τα θετικά:
Το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμα αναπάντητα ερωτήματα και αφώτιστες πτυχές γύρω από το τι ακριβώς, από ποιους και με ποιους τρόπους συνέβη εκείνη την ημέρα, είναι κάτι που «σεβάστηκε» η ταινία θα έλεγα (όπως το γεγονός ότι η συγκεκριμένη πτήση έπεσε από μόνη της και δεν καταρρίφθηκε από αμερικανικά μαχητικά), αποφεύγοντας να υιοθετήσει ακραίες, αμερικανικές απόψεις ... πλην εξαιρέσεων βεβαίως.
Η ταινία λοιπόν ξεκινά με την εμφανή αλαζονεία που επικρατούσε γύρω από την ασφάλεια των πτήσεων στην Αμερική (η οποία βασιζόταν στο γεγονός ότι για 20 έτη δεν είχε πραγματοποιηθεί αεροπειρατεία στην Αμερική) και συνεχίζει μάλιστα με την γενικότερη τάση για μείωση των πολλών ελέγχων για την αποφυγή καθυστερήσεων και .. την απώλεια δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Ένα από τα βασικά στοιχεία της ταινίας είναι το αλαλούμ, η ασυνεννοησία, ο πανικός, η παντελής έλλειψη ψυχραιμίας, οι ακραίες, βεβιασμένες και λανθασμένες αποφάσεις και ενέργειες που επικρατούσαν εκείνη την ημέρα σε αεροπορία, στρατό, κέντρα ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας, πύργους ελέγχου. Το αποτέλεσμα ; Όλοι οι ιθύνοντες (με πρώτο και καλύτερο τον πρόεδρο Μπους τον οποίο κανείς δεν έβρισκε πουθενά) να γίνουν θεατές και μάρτυρες απλώς μιας τρομοκρατικής επίθεσης και όχι "δράστες".

Ας θάψω τώρα:
Όση ώρα στο έδαφος επικρατούσε το χάος, στον αέρα η πτήση United 93 συνέχιζε την ανενόχλητη την πορεία της. Στα σπλάχνα του αεροπλάνου υπήρχαν αμερικανοί πολίτες των οποίων μάθαμε όλο το γεννεολογικό δέντρο: 2 καταξιωμένοι αμερικανοί πιλότοι με αξιόλογες οικογένειες και αξιαγάπητα παιδάκια, ένα πλήρωμα από 5 επαγγελματίες αμερικανίδες αεροσυνοδούς με τις καθημερινές ανησυχίες για τη ζωή, την αγάπη, τον έρωτα, που με ευγένεια και χαμόγελο εξυπηρετούσαν τους επιβάτες και πολλοί πολιτισμένοι αμερικανοί επιβάτες businessmen με laptops, ηλικιωμένοι που γυρνούσαν στα εγγονάκια τους, τεξανοί που άφηναν τα ράντζα και τις φάρμες τους, μόνοι και μόνες που από πίσω τους όμως υπήρχαν λαμπρές οικογένειες με αδέρφια, ξαδέρφια, παππούδες, γιαγιάδες, μπατζανάκηδες, συννυφάδες κτλ. Ανάμεσά τους όμως υπήρχαν και 4 ύποπτοι, μελαψοί, κακομοίρηδες, οι οποίοι ήταν υπέρ του δέοντος ανήσυχοι την ώρα της πτήσης. Κάτι βρώμικο παιζόταν ...
Όλα έβαιναν καλώς, ώσπου ξαφνικά ένα μελαψός ζωσμένος με εκρηκτικά, σε άπταιστα .. ακαταλαβίστικα, άρχισε να φωνάζει, ένας άλλος έβγαλε ένα μαχαίρι και έκοψε το λαιμό ενός καλού επιβάτη, ένας άλλος όρμησε στο πιλοτήριο και τέλος με τη βοήθεια του τελευταίου έσφαξαν μία αεροσυνοδό και του δύο πιλότους. Οι βάρβαροι και απολίτιστοι μελαψοί πήραν τον έλεγχο του αεροσκάφους και απομόνωσαν τους καλούς αμερικανούς στο πίσω μέρος του. Ωστόσο οι κακοί και άκαρδοι μελαψοί παρουσιάζονται από την ταινία ιδιαίτερα πρωτάρηδες και άπειροι σε τέτοιες ενέργειες με αποτέλεσμα να υπάρχει μεταξύ τους άγχος και σύγχυση (γεγονός που δεν γνωρίζουμε αν συνέβη στην πραγματικότητα).
Έτσι οι αμερικανοί άντρες πολιτισμένοι πλην όμως και βαρβάτοι, ενωμένοι και με κουράγιο αποφασίζουν να επιτεθούν στους τρομοκράτες. Ανάμεσά τους ένας φλώρος businessman ο οποίος μετατρέπεται σε Ρόμποκοπ, ένα παιδαρέλι που αφήνει τα walkman και μετατρέπεται σε Σταλόνε, ένας παππούς στα πρόθυρα κατάρρευσης που όμως δυναμώνει και γίνεται ο Γκάνταλφ πάνω στ’ άσπρο άλογο.
Γενικά λοιπόν, όλοι οι καλοί αμερικανοί επιβάτες, αφού πήραν με τη σειρά τηλέφωνο σπίτι τους και αποχαιρέτησαν τους δικούς τους, οπλίστηκαν με πιρούνια, μαχαίρια, πυροσβεστήρες και με περίσσιο κουράγιο κατάφεραν να αφοπλίσουν τον ένα μελαψό, ο οποίο ήταν ζωσμένος με μια ψεύτικη βόμβα, να γκρεμίσουν την πόρτα του πιλοτηρίου και ... να ρίξουν το αεροπλάνο σε ένα χωράφι. Ο Λευκός Οίκος όμως και ο άχρηστος που ζει μέσα του ευτυχώς σώθηκαν, χάρις στη γενναία αυτή πράξη των καλών αμερικανών, απλών πολιτών θα έλεγα. Τώρα το γεγονός ότι οι 50 πολιτισμένοι αμερικανοί κατακρεούργησαν τους δύο μελαψούς την ώρα που ήταν αφοπλισμένοι .. είναι μεγάλη ηρωική, πολιτισμένη, ανώτερη ενέργεια και .. άλλη ιστορία!! Αλλά θα μου πεις αγαπητέ αναγνώστη, άνθρωποι είναι και αυτοί, ξέσπασαν .. με ανωτερότητα προς τους απολίτιστους μελαψούς.
Τέλος μιλώντας για στοιχεία περισσότερο κινηματογραφικά, θα έλεγα ότι από σκηνοθεσία δεν είχε να προσφέρει κάτι αξιόλογο, το α’ μέρος της ταινίας είναι μάλλον βαρετό ενώ στο β’ μέρος το αλαλούμ, η δράση και το αίσθημα συγκίνησης που εναλλάσσονται, δεν καταφέρνουν να ενθουσιάσουν.

Σουμάροντας:
Οφείλω να παραδεχτώ ότι παρότι αμερικανική εκδοχή των γεγονότων εκείνης της ημέρας, έχει τα κότσια να δείξει τα κακώς κείμενα, δεν εστιάζει σε πολιτικο-κοινωνικο-θρησκευτικο-φυλετικές διακρίσεις και έχει ίσως έναν μετριοπαθή τρόπο κατάδειξης της κατάστασης. Από την άλλη δεν μπορεί εύκολα να αποβάλλει την «αμερικανιά» από πάνω της, οπότε και καταφεύγει σε συναισθηματικές υπερβολές του τύπου ο καλός, πολιτισμένος, αμερικανός πάντα καταφέρνει με τα πενιχρότερα μέσα να σώσει τον κόσμο. Δημιουργείται επίσης επιτηδευμένα έντονα στο θεατή το αίσθημα λύπης και οίκτου για τους αμερικανούς ενώ παράλληλα οι κακοί, βάρβαροι, ωμοί, απολίτιστοι μελαψοί «καταφέρνουν» να γίνουν μισητοί.

Αυτά είχα να σχολιάσω για τη συγκεκριμένη ταινία.
Κάπως έτσι ξεκινάει η φετινή κινηματογραφική σεζόν για μένα ...
Δεκτικότατη σε σχόλια και διαφωνίες ...

Σεπτέμβρης μπήκε στη ζωή μας!

Σεπτέμβρης μπήκε στη ζωή μας ...

Τον συγκεκριμένο μήνα δεν τον συμπαθώ, μου έχει αφήσει μάλλον ανεξίτηλα παιδικά τραύματα λόγω έναρξης της σχολικής χρονιάς και τερματισμού των διακοπών ...
Καλείται να παίξει τον άχαρο ρόλο του να προσγειώσει απότομα τους καλοκαιρινούς παραθεριστές στην πραγματικότητα του φθινοπώρου και να τους παραδίδει στις αγκάλες του χειμώνα.
Προσφέρει απλόχερα τη συννεφιά, τα πρωτοβρόχια, το δροσερό έως και παγωμένο αεράκι, τη μουντή ατμόσφαιρά, τα κίτρινα πεσμένα φύλλα που χορεύουν στο ρυθμό του ανέμου, τα γυμνά κλαδιά των φυλλοβόλων δέντρων.
Χαρακτηρίζεται από συνοφρυωμένες φάτσες ανθρώπων που τον μισούν και του αποδίδουν ευθύνη για την άσχημή τους διάθεση.
Κατακλύζεται από μπουφανάκια και κατεβασμένα μανικάκια, από ομπρέλες σε επιφυλακή, από την επανασύνδεση με την κίνηση στους δρόμους, από την επιστροφή στη δουλειά ή το σχολείο.
Είναι ένας μεταβατικός μήνας, χρήσιμος για την ανασύνταξή μας, αλλά και απεχθής για την ύπαρξής μας.

Προετοιμασίες, προετοιμασίες, προετοιμασίες ...

Ετοιμαζόμαστε για να επιστρέψουμε στις υποχρεώσεις μας, καθαρίζουμε τα ρημαγμένα σπίτια μας, παίρνουμε βαρυσήμαντες αποφάσεις για τη ζωή μας για τη νέα σαιζόν, εξετάζουμε ιατρικώς τα ταλαιπωρημένα μας κορμιά από τις κραιπάλες και γενικά βρισκόμαστε σε έναν αναβρασμό.
Έτσι και εγώ τις τελευταίες ημέρες αφού προσαρμόστηκα για τα καλά στη δουλειά, αφού φύλαξα τα ναφθαλιοφέροντα μπανιερά και βαλίτσες στο πατάρι, πήρα σβάρνα τους γιατρούς και τους .. δήμους.
Εξηγούμαι :
Όσον αφορά τους ιδιαίτερα «αγαπητούς» προς εμέ ιατρούς είπα να ξεμπερδεύω με δαύτους, κάνοντας τον ετήσιο, τακτικό έλεγχο σε μερικούς από αυτούς νωρίς.
Όσον αφορά τους δήμους (οι οποίοι παρεμπιπτόντως έχουν μετατρέψει κάθε γειτονιά σε κρανίου τόπο .. τι ψηφοθηρικός οργασμός εργασιών είναι αυτός πια ...) είπα να μάθω για τις πολιτιστικές δραστηριότητες που διαθέτουν για να ασχοληθώ και φέτος, σπάζοντας τη ρουτίνα της χειμωνιάτικης καθημερινότητάς μου. Επειδή όμως ο δήμος στον οποίο διαμένω δεν έχει και σπουδαία πράγματα, είπα να αποτανθώ σε γειτονικούς δήμους, μερικοί από τους οποίους έχουν πολύ ενδιαφέρουσες δραστηριότητες. Έφαγα πόρτα όμως καθώς δεν είμαι δημότισσα των εν λόγω δήμων (αναμενόμενο θα πεις, αλλά είπα να δοκιμάσω). Οπότε αρκέστηκα αναγκαστικά στον δικό μου δήμο.

Πήρα τηλέφωνο και μία ευγενικότατη, μελιστάλακτη και με διάθεση να εξυπηρετήσει υπάλληλος (η οποία ήταν παρεμπιπτόντως και στο πόστο της (!)) μου απαντά :
- «Καλημέρα .. Δήμος τάδε, πώς μπορώ να σας εξυπηρετήσω;»
απομακρύνω το ακουστικό από το αυτί, το κουνάω λίγο πέρα δώθε, το φυσάω και λίγο και ξαναβάζω το ακουστικό στο αυτί
- «Εεε θα ήθελα να μιλήσω με κάποιον για τις πολιτιστικές δραστηριότητες του δήμου παρακαλώ»
- «Βεβαίως, περιμένετε να σας συνδέσω»
ξανακοιτάω απορημένη το ακουστικό .. πάει χάλασε πάλι η συσκευή ..
- «Παρακαλώ;» μια μελιστάλακτη φωνή.. μωρέ μπράβο ευγένεια σκέφτομαι .. μπορεί και να γλιτώσω τα έξοδα επισκευής της συσκευής ..
- «Ναι, καλημέρα δεν ξέρω αν έχω πάρει σωστά, θα ήθελα να με ενημερώσετε για τις πολιτιστικές δραστηριότητες του δήμου ...» με διακόπτει και με περίσσεια χαρά, πατάει το play και αρχίζει να με .. πληροφορεί:
- «Α βεβαίως σωστά πήρατε, υπάρχει πλούσιο πρόγραμμα εκδηλώσεων στο δήμο μας για το Σεπτέμβρη του 2006 με ..»
- «Εε συγγνώμη, δεν καταλάβατε ..» διακόπτω .. ή προσπαθώ τουλάχιστον..
- «.. με συναυλίες στο θέατρο του σταθμού του ΗΣΑΠ με διάφορα συγκροτήματα και καθώς και εκθέσεις στο πολιτιστικό κέντρο του δήμ ..» συνεχίζει απτόητη η υπερήφανη για τις εκδηλώσεις τύπισσα
- « Εε με ακούτε;» παλεύω εγώ να πατήσω το pause
- «με υπέροχα έργα των ... εε ναι σας ακούω» επιτέλους ..
- «Δεν καταλάβατε, δεν εννοούσα πολιτιστικές εκδηλώσεις αλλά πολιτιστικές δραστηριότητες !!» ουφ
- «Ααα μάλιστα ..» πεσμένα τα φτερά, μιας και συνειδητοποιούμε πως πρέπει να .. εξυμνήσουμε τις φτωχικές δυνατότητες του δήμου ... παρόλα αυτά η σωστά προεκλογικά προετοιμασμένη υπάλληλος αρχίζει άλλη κασσέτα ...
- «Λοιπόν, έχουμε πολλές και ενδιαφέρουσες δραστηριότητες, χρόνια τώρα στο δήμο μας, όπως χορό και διάφορα ωραία αθλήματα ..»
- «Ναι θα ενδιαφερόμουν για καλλιτεχνικής φύσης δραστηριότητες ..» δεν θα συνεννοηθούμε σήμερα ...
Η υπάλληλος, καταπιέζοντας τον εκνευρισμό της από την επιτηδευμένη «ασυνεννοησία» καθώς έρχονται και εκλογές, με μελιστάλακτο ύφος συνεχίζει την κασσέτα:
- «Ααα βεβαίως έχουμε και τμήματα ζωγραφικής, ... ζωγραφικής ... και ... (δεν βρίσκουμε κάτι άλλο αλλά πρέπει πάση θυσία να ικανοποιήσουμε τη δημότισσα) .. και .. χορό!!!» γντούπ !!!! βαράω το ακουστικό στο κεφάλι, τελικά θα χρειαστεί επιδιόρθωση αυτή η συσκευή
- «Χμ ναι πέρα από ζωγραφική υπάρχει κάτι άλλο .. και όχι χορός!;» αποκαρδιωμένη εγώ που δεν μπορώ να βρίσω με το τόσο γλυκό ύφος με το οποίο εκσφενδονίζονται οι μ......ς.
- «Εε προς το παρόν όχι (..διστακτικά..), αλλά (..πήραμε τα πάνω μας..) από τον Οκτώβρη, αν υπάρξουν συμμετοχές μπορεί να λειτουργήσουν τμήματα χειροτεχνίας και κατασκευών!»
- «Ααα ωραία, θα με ενδιέφερε, οπότε να σας ξαναπάρω τον Οκτώβρη;»
- «Βεβαίως ..» ουφ το βγάλαμε επάξια το ψωμί μας και σήμερα ...
- «Ευχαριστώ πολύ γεια σας»
- «Ευχαριστούμε που καλέσατε»
Υπάρχουν 2 τινά τώρα, αν καλέσω πριν τις εκλογές το πιθανότερο είναι να εξυπηρετηθώ με τον παραπάνω τρόπο .. μπορεί να καθυστερήσουμε να βρούμε δίαυλο επικοινωνίας, αλλά τουλάχιστον θα πάρω τις πληροφορίες που θέλω.
Αν τώρα καλέσω μετά τις εκλογές μάλλον θα πάρω κάποια απάντηση του στυλ :
- «Εεε δεν υπάρχουν τέτοια τμήματα κυρία μου ...» και κλείσιμο του τηλεφώνου.

Αυτά τα χαριτωμένα συμβαίνουν το μήνα Σεπτέμβρη .. ο οποίος κακομοίρης δεν φταίει για τη φήμη που έχει ...
Άλλωστε είναι μια αφορμή για ανασύνταξη στόχων, ανασυγκρότηση δυνάμεων και αλλαγή ... και οι αλλαγή πάντα ανανεώνει και μας κρατά ζωντανούς.

Καλή πορεία λοιπόν μέσα στο .. Σεπτέμβρη που μπήκε στη ζωή μας !

Καθόμαστε αντικριστά..

Καθόμαστε αντικριστά. Από τα τελευταία καλοκαιρινά βραδάκια σε υπαίθριο μπαράκι. Απαλή μουσική ικανοποιεί την ακοή. Βραδινό αεράκι χαϊδεύει τα πρόσωπα. Ροζέ κρασί ευφραίνει τη γλώσσα και αγαλλιάζει την καρδιά.

Καθόμαστε αντικριστά. Κοιταζόμαστε και δεν χρειάζεται να μιλήσουμε. Έχουμε καιρό να μιλήσουμε αλλά η οικειότητα υπάρχει αναμφισβήτητα. Η διάθεση για επικοινωνία τρελή.

Καθόμαστε αντικριστά. Η έναρξη της συνομιλίας εύκολη .. σαν το νερό που ξεκινά να κυλά με το άνοιγμα της κάνουλας. Η πορεία εκπληκτική. Τα λόγια πολλά και ασυγκράτητα και από τους δύο. Τα θέματα ποικίλα και ομαλώς εναλλασσόμενα. Η σύμπνοια απόψεων επιθυμητή και εφικτή. Η διαφωνία υπαρκτή μα και αποδοτική.

Καθόμαστε αντικριστά. Η ώρα κυλά γρήγορα και ευχάριστα. Το κρασί παρέχει ευφορία. Τα λόγια πλέον ξεχύνονται σαν χείμαρρος. Τα γέλια μας κολώνες του μικρόκοσμού μας. Η συγκίνηση και η νοσταλγία κοσμήματά του.

Καθόμαστε αντικριστά. Το φεγγάρι ψηλά σχεδόν ολόγιομο. Η νύχτα πλέον προχωρημένη. Η συνομιλία ανεπηρέαστη από τις γύρω συνθήκες. Έχουμε καιρό να μιλήσουμε. Μας έλειψε πολύ. Παρασυρόμαστε σε μια δίνη πέρα από χωροχρονικά όρια.

Καθόμαστε αντικριστά. Το μπαράκι κλείνει. Καλούμαστε να φύγουμε. Απότομη και δυσάρεστη διακοπή. Το πεζοδρόμιο παραδίπλα θελκτικό.

Καθόμαστε πλέον δίπλα. Μιλάμε .. μοιραζόμαστε .. αστειευόμαστε .. πειραζόμαστε .. διαφωνούμε .. νοσταλγούμε .. συγκινούμαστε .. σιωπούμε .. κοιταζόμαστε .. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ.

Καθόμαστε δίπλα. Η ατμόσφαιρα απόλυτα ερωτική. Τα λόγια σαν κορμιά επιδίδονται σε λεκτικές περιπτύξεις. Η επικοινωνία η μόνη μας επαφή. Η ικανοποίηση εύκολα παραλληλίσιμη με ερωτική κορύφωση.

Καθόμαστε δίπλα και επικοινωνούμε. Μιλάμε .. απλά μιλάμε ..

Ξημερώνει. Φεύγουμε.

Ο καλός μου κολλητός φίλος, ο παρτενέρ σε αυτήν την απόλυτα ερωτική εμπειρία.

Ο οργασμός αυτής της επικοινωνίας, ανεπανάληπτη εμπειρία.

Ευτυχισμένη που τον ζω ..

Μπόμπ ο ... Μάστορας

-Πως θα έλεγαν τον Μπομπ το Μάστορα αν έμενε άνεργος;
-Μπομπ.

-Πως θα έλεγαν τον Μπομπ το Μάστορα αν ήταν ιερέας;
-Μπομπ ο πάστορας.

-Πως θα έλεγαν τον Μπομπ το Μάστορα αν ροκάνιζε δέντρα; -Μπομπ ο κάστορας.

-Πως θα έλεγαν τον Μπομπ το Μάστορα αν ήταν είδος καθαρισμού; -Μπομπ ο Σφουγγαράκης.
( -Πως λέγεται ο Μπομπ ο Σφουγγαράκης αν τον πατήσει νταλίκα; -Vetex .)

-Πως θα έλεγαν τον Μπομπ το Μάστορα αν κάπνιζε ένα μπάφο;
-Μπομπ ο μάστουρας.

-Πως θα έλεγαν τον Μπομπ το Μάστορα αν κάπνιζε ΠΟΛΛΑ μπάφα;
-Μπομπ Μάρλεϋ.

-Πως θα έλεγαν τον Μπομπ το Μάστορα αν έπινε μπύρες;
-Μπόμπυρας.

-Πως θα έλεγαν τον Μπομπ το Μάστορα αν φούσκωνε λάστιχα;
-Τρόμπομπ.

-Πως θα έλεγαν τον Μπομπ το Μάστορα αν ήταν από σίδερο και τα έσπαγε όλα;
-Τρόμποκοπ.

-Πως θα έλεγαν τον Μπομπ το Μάστορα αν ήταν πούστης με ξανθό μαλλί;
-Μπίμπι Μπόμπ.

Ελλάς το μεγαλείο σου !!

Βλέπω όλα καλά εκεί έξω στην Ψωροκώσταινα εε?? Δεν μας βρήκε καμιά «έξυπνη» βόμβα των Αμερικανών στο κεφάλι τελικά.

Ωστόσο από αλλού τις περιμέναμε τις βόμβες και από αλλού μας ήρθαν.

Καλέ είδατε τον τελικό;
Τι ομοβροντία καλαθιών ήταν αυτή;
Μας «θέρισαν» στην κυριολεξία οι Ισπανοί!!!
Και καλά αυτοί καλά έκαναν, προετοιμάστηκαν και μας κέρδισαν δίκαια (άλλωστε 6 φορές στη 2η θέση είχαν φτάσει και 3 στην 3η!). Εμείς τι πάθαμε, εμείς οι κορυφαίοι, οι φοβεροί, οι τρομεροί .... ;

Αν βλέπατε δελτία ειδήσεων τις τελευταίες ημέρες θα νομίζατε πως η Εθνική μας όχι μόνο είναι η καλύτερη ομάδα στον κόσμο αλλά και ότι δεν υπάρχει περίπτωση να χάσει από την Ισπανία στον τελικό!! Ό,τι δηλαδή έκαναν οι Αμερικάνοι κάναμε και εμείς ... σηκώσαμε ψηλά τον αμανέ και δυστυχώς την .. πατήσαμε!
Στο μεταξύ το τροπάριο άλλαξε μετά την ήττα μας στον τελικό. "Πρέπει να μη στενοχωριόμαστε και να συνειδητοποιήσουμε πως η Ελλάδα είναι 2η καλύτερη ομάδα στον κόσμο, πως είναι άθλος αυτό που κατάφερε η Εθνική, πως .. πως ... "
Τελικά είμαστε μια χώρα των έντονων εναλλαγών συναισθημάτων και της άκρατης επιθυμίας για πανηγύρια και για εθνική υπερηφάνια. Έχουμε ανάγκη να θαυμάζουμε και να ηρωποιούμε !!!
Είναι γνωστό μας χαρακτηριστικό η υπερβολή, κυλάει στο αίμα μας σαν το οξυγόνο. Μόλις καταφέρουμε ένα σημαντικό επίτευγμα, καβαλάμε πολύ άνετα καλάμι, καμαρώνουμε σαν γύφτικα σκεπάρνια ... και θεωρούμε δεδομένη την υπεροχή μας σε ευρύτερο επίπεδο, στο μπάσκετ, στα αθλήματα, στον πολιτισμό, στην ιστορία, στα πάντα έναντι όλης της Ευρώπης, όλου του κόσμου, του ηλιακού μας συστήματος, του γαλαξία μας ... ολόκληρου του σύμπαντος ...


Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ !!!

Μπάστα Ελληνάρα !!! Προσγειώσου ... το Columbia σε περιμένει να σε φέρει στην Ελλαδίτσα σου ....
Κάνε μια στάση στην Ιαπωνία και πανηγύρισε προς το παρόν το αργυρό σου μετάλλιο, που αποτελεί ρεκόρ και μεγάλη επιτυχία για τη χώρα σου και ακολούθως κοίτα πώς θα καταφέρεις να ΔΙΑΤΗΡΗΣΕΙΣ αυτή την επιτυχία και να τη διευρύνεις !!

Θερμά συγχαρητήρια στην Εθνική μας ομάδα και καλή συνέχεια στις επιτυχίες !!!

"101-95"

Σας λένε κάτι τα παραπάνω νούμερα ?

Όχι δεν είναι ταχυδρομικός κώδικας κάποιας περιοχής....

Όχι δεν είναι το 5ψήφιο νούμερο καμιάς εταιρείας τύπου 11 888...

Όχι δεν είναι ο 101,95 FM με τις τελευταίες λαϊκές επιτυχίες στον αέρα....

Όχι δεν είναι κάποιο pin που οδηγεί σε κάποιο «απαγορευμένο θησαυρό».....

Τι είναι?

..............................................................................................................

Είναι το σκορ με το οποίο η Εθνική ομάδα μπάσκετ κέρδισε σήμερα την αντίστοιχη ομάδα των ΗΠΑ (!?)

Ναι ναι είναι απίστευτο κι όμως αληθινό ...

Η ομάδα μας κατάφερε όχι μόνο να σταθεί επάξια απέναντι στα θηρία του NBA, όχι μόνο να κατάφερε να διατηρήσει την ψυχραιμία της ανατρέποντας το εις βάρος της σκορ (2^η περίοδος), όχι μόνο κατάφερε να τους κερδίσει παρόλες τις αντίθετες προβλέψεις, αλλά κατάφερε να τους συντρίψει με NBA-ικό σκορ (101-95)!!!

Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ ...

Η αλήθεια είναι πως δεν χαίρομαι μόνο για τον αθλητικό μας άθλο απέναντι σε μια πολλή καλή ομάδα, αλλά για τη νίκη μας απέναντι στη συγκεκριμένη ομάδα των ΗΠΑ. Και νομίζω δεν είμαι η μόνη, κάπου εκεί έξω ξέρω ότι βρίσκω πάρα πολλούς υποστηρικτές αυτής της άποψης.

Και αιτιολογώ.....

Είναι γνωστό πως σαν έθνος τις ΗΠΑ δεν τις συμπαθώ επειδή παρόλη την ελάχιστη ιστορία και παρουσία τους πάνω σε αυτό τον πλανήτη, έχουν καταφέρει να «διοικούν» ολόκληρο τον κόσμο με τσαμπουκά και υπεροψία. Δεν είναι λίγες οι χώρες που έχουν υποστεί πολλά δεινά (πολέμους, οικονομική καταστροφή και καπιταλιστικό επεκτατισμό) από τις ΗΠΑ και μάλιστα με μηδαμινό αίσθημα ενοχής και ευθύνης απέναντι στην ανθρωπότητα.

Δεν αυταπατώμαι, ξέρω πως μια νίκη στη Eurovision, στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ή στο Μουντομπάσκετ δεν μας καθιστά επιτυχημένο και αξιόλογο έθνος ... τα 10 κακά της μοίρας μας έχουμε (ανεργία, ακρίβεια....), αλλά στιγμές σας αυτή που με κινητοποίησε να γράψω το συγκεκριμένο post αισθάνομαι πως κατακτάμε κάτι σε ομαδικό-εθνικό επίπεδο!

Το συγκεκριμένο, λοιπόν παιχνίδι ήθελα να το κερδίσουμε οπωσδήποτε ειδικά μετά τις δηλώσεις των παιχτών της ομάδας των ΗΠΑ, οι οποίες ήταν γεμάτες από υπεροψία και ειρωνεία - γεννήματα θρέμματα της μαμάς Αμερικής βλέπεις.

Όχι πως δεν θέλω να κερδίσουμε στον τελικό, απλά είναι μεγαλύτερη η χαρά τώρα που κερδίσαμε τις ΗΠΑ.

Καλή επιτυχία λοιπόν στην Ελλαδάρα μας την Κυριακή και πάντα τέτοια!!!!

Υ.Γ. : Αααα προσέχετε τα κεφαλάκια σας τις επόμενες ημέρες .... μπορεί να μη μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι, αλλά καμιά «έξυπνη» βόμβα ποτέ δεν ξέρεις ..... τους νευριάσαμε πολύ και αυτό δεν θα το αφήσουν ατιμώρητο ....